Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Φθινόπωρο. Ομίχλη και μεστή καρποφορία. Έτσι το ένιωσε ο μελαγχολικός Κητς το 1819. Και το 2016; Ο Ντάνιελ έχει ηλικία ενός αιώνα. Η Ελίσαμπεθ, γεννημένη το 1984, έχει το βλέμμα στο μέλλον. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι διχασμένο από τα κρίσιμα γεγονότα ενός καλοκαιριού, που συμβαίνουν μια φορά σε κάθε γενιά. Αγάπη κερδίζεται, αγάπη χάνεται. Η ελπίδα πηγαίνει χέρι χέρι με την απελπισία. Και οι εποχές εναλλάσσονται, όπως πάντα. Με αυτό το μυθιστόρημα, το πρώτο αυτοτελές μέρος στο δικό της Κουαρτέτο των Εποχών, η Άλι Σμιθ εξετάζει έναν κόσμο που περιχαρακώνεται όλο και περισσότερ...

Έρχεται κακοκαιρία και τα ποντικάκια δεν έχουν γεμίσει ακόμα τις αποθήκες τους. Όλοι στις Βατομουριές στρώνονται στη δουλειά, για να τελειώσουν τη συγκομιδή πριν πιάσει βροχή. Η Πρίμουλα, η κόρη του λόρδου Πόντικαλ, βοηθάει κι αυτή, αλλά άθελά της χάνεται μέσα στο χωράφι με τα καλαμπόκια και στο Καστανοδάσος. Ο ήλιος βασιλεύει, αρχίζει να φυσάει και να βρέχει. Η Πρίμουλα, ολομόχανη στο σκοτάδι, φοβάται πολύ. Η καημένη, θα ξαναβρεί, άραγε, το δρόμο για το σπίτι;

Κάποιος αγοράζει ένα κινητό τηλέφωνο και ξαφνικά δέχεται κλήσεις που απευθύνονται σε κάποιον άλλον· έπειτα από μια σύντομη φάση δισταγμού αποφασίζει να αφεθεί σε ένα παιχνίδι με μια ξένη ταυτότητα. Κάποιος ηθοποιός σταματάει από τη μια μέρα στην άλλη να δέχεται κλήσεις, λες και κάποιος άλλος τού έκλεψε τη ζωή. Κάποιος συγγραφέας κάνει δύο ταξίδια μαζί με μια γυναίκα που ο μεγαλύτερος εφιάλτης της είναι να βρεθεί ξαφνικά να παίζει το ρόλο ηρωίδας στα έργα του. Κι από την άλλη, κάποιος παράξενος μπλόγκερ δεν έχει μεγαλύτερη επιθυμία από το να δει κάποτε τον εαυτό του ήρωα σε...

Η Λίλιαν Γκλας είναι διάσημη ως η «Πρώτη Κυρία της Επικοινωνίας». Όταν ο Ντάστιν Χόφμαν έπρεπε να κάνει τη φωνή του γυναικεία για την ταινία «Τούτσι», όταν ο Σον Κόνερυ φοβήθηκε μήπως χάσει τη χαρακτηριστική φωνή του μετά από μια εγχείρηση στο λαιμό, όταν ο Χούλιο Ιγκλέσιας χρειάστηκε να απαλύνει την ισπανική προφορά του, όλοι τελικά απευθύνθηκαν στη Λίλιαν Γκλας. Χιλιάδες άνθρωποι –επώνυμοι και μη– στράφηκαν στη Λίλιαν Γκλας για να βελτιώσουν τις επικοινωνιακές τους δυνατότητες σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Έχει καταφέρει να μεταμορφώσει τη ζωή εκατομμ...

Αν το χρονογράφημα σε καιρό ειρήνης συνιστά επίπονη εργασία, στην Κατοχή αποτελούσε επικίνδυνη απασχόληση. Μια λέξη κοινωνικής κριτικής παραπάνω, μπορούσε να οδηγήσει τον χρονογράφο στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου, ενώ μια έκφραση επαινετική να του αποδώσει πρόθεση συνεργασίας. Ισορροπώντας σαν ακροβάτης στη σκοτεινιά αυτών των ημερών, ο Κώστας Βάρναλης κατόρθωσε με τις στήλες του στην εφημερίδα "Πρωία" να συμπαρασταθεί στον κόσμο που δεινοπαθούσε, να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα στις πιο δραματικές ώρες και να αναδείξει στα τραγικά γεγονότα το ενυπάρχον κωμικό στοιχείο. Ο α...

Η Ακρόπολη, το Θησείο, το Ερεχθείο, με τους μύθους που περιβάλλονται, αποκτούν υπόσταση ζωής μέσα στην παιδική φαντασία-μήτρα κάθε ροπής του ανθρώπου- αφού ό,τι αγγίζει κινείται, μιλάει, πετάει, απειλεί ή συμπάσχει. Τα αγάλματα, τα μνημεία, τα εικονίσματα, τα σπίτια, οι ήρωες των μύθων και των παραμυθιών γίνονται συνομιλητές επίφοβοι ή σαγηνευτικοί, κρύβοντας σκοτεινές αδιαφανείς δυνάμεις, που όμως αποκαλύπτονται όταν πιστεύεις ότι θα ανταποκριθούν. Η μικρή Τίνα δραματοποιεί το παιδικό παραμιλητό μ' ένα νοητό σύντροφο, υπακούοντας στην ανάγκη να μιλάει αδιάκοπα μέσα της, γ...

Τον Φεβρουάριο του 2011 ένας νέος άνδρας χάνει τη γυναίκα του σε τροχαίο ατύχημα. Ένα χρόνο αργότερα αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο για την απώλειά της, αλλά και για την απώλεια της δουλειάς του, του μέλλοντός του, της ταυτότητάς του, για την απώλεια κάθε ελέγχου στη ζωή του, για τις απότομες και μεγάλες απώλειες μιας χώρας ολόκληρης. Έχει, βεβαίως, τους δικούς του, προσωπικούς λόγους που γράφει. Όπως έχει και μυστικά να αποκαλύψει, από εκείνα που μόνο σ' ένα μήνα σαν αυτόν, τον Φεβρουάριο του εξαγνισμού, μπορούν να φανερωθούν. "Ο Φεβρουάριος" ήταν ένα πρωτοφανές εγχείρ...

Τον Φεβρουάριο του 2011 ένας νέος άνδρας χάνει τη γυναίκα του σε τροχαίο ατύχημα. Ένα χρόνο αργότερα αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο για την απώλειά της, αλλά και για την απώλεια της δουλειάς του, του μέλλοντός του, της ταυτότητάς του, για την απώλεια κάθε ελέγχου στη ζωή του, για τις απότομες και μεγάλες απώλειες μιας χώρας ολόκληρης. Έχει, βεβαίως, τους δικούς του, προσωπικούς λόγους που γράφει. Όπως έχει και μυστικά να αποκαλύψει, από εκείνα που μόνο σ’ ένα μήνα σαν αυτόν, τον Φεβρουάριο του εξαγνισμού, μπορούν να φανερωθούν. Ο Φεβρουάριος ήταν ένα πρωτοφανές εγχείρημ...

Μια νεαρή κοπέλα από τη Νιγηρία, η Ουχουνόμα, περιπλανιέται για μερικά χρόνια στην Ευρώπη έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό - να διεκδικήσει το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Δεν διαθέτει όμως τα απαραίτητα έγγραφα που θα εξασφάλιζαν τη νόμιμη παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει χαρτιά, είναι "παράνομη" για την απρόσωπη γραφειοκρατία, αυτό είναι το "έγκλημά" της, και θα εμπλακεί σ’ έναν φαύλο κύκλο που θα δοκιμάσει τις σωματικές και ψυχολογικές αντοχές της. Η Ουχουνόμα, μια ύπαρξη ευαίσθητη και άκακη, συλλαμβάνεται κάποια στιγμή στη Γερμανία και αργότερα μεταφέρεται σ’ έ...

Στα έξι αφηγήματα των Φασμάτων φθοράς οι χώροι, τα πράγματα και τα πρόσωπα μεταμορφώνονται σε τοπία του χρόνου, φωτίζοντας τα βιώματα και αλλάζοντας τη συνείδηση. Από την περιγραφή μιας περιφοράς του Επιταφίου στη Νέα Υόρκη ως το «πέρασμα» του αφηγητή, μέσα από μια παλιά φωτογραφία, στο σπίτι των παιδικών του χρόνων, γεγονότα, καταστάσεις και μνήμες ξετυλίγονται σε ένα λεπτό νήμα σκέψεων, συνειρμών και εικόνων, ανασύροντας από τη φθορά και τη λήθη εκείνα που όχι μόνον αποτυπώνονται στη μνήμη, αλλά και σημαδεύουν τη ζωή μας.

Κείμενα για καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους, κείμενα για τόπους αλλά και για ζητήματα τέχνης, το βιβλίο του Παναγιώτη Τέτση "Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά" πιστοποιεί μια απλή και μεγάλη αλήθεια: ότι μόνον ο ερωτευμένος με ό,τι καταπιάνεται μπορεί να μας το κάνει προσφιλές και οικείο, είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για περιοχές του πνεύματος είτε για την ίδια τη φύση· φτάνει η μέθοδός του να είναι αυτή της ψυχικής εμβρίθειας, δηλαδή μέθοδος αντιεπιστημονική. Ο Παναγιώτης Τέτσης, έχοντας ως ορμητήριο τα παιδικά του χρόνια στην Ύδρα και στον Πειραιά, ανοίγεται μέσα από τα...

Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες φαξ καταφθάνουν κάθε μέρα, όλη την εβδομάδα, στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας. Όμως κάθε Σάββατο μεσημέρι, για δύο χρόνια, έφευγε κι από την εφημερίδα ένα -διαφορετικό κάθε φορά- αινιγματικό φαξ που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο: τυπωνόταν στην τέταρτη σελίδα του Γεώ, είχε αποστολέα πότε μια σκιά, πότε ένα κύμα, πότε το αύριο ή ακόμα και μια πλαστική σακούλα, και απευθυνόταν πάντοτε στους αναγνώστες. Μέσα σε πέντε δέκα αράδες, τα κοχύλια γίνονταν καράβια, τα χαμόγελα μπουκέτα και μια μικρή γλυκόπικρη ιστορία σχηματιζόταν για τη ζωή που μας ξεφεύγε...

"Λέμε "ο θάνατος" για να απλοποιήσουμε τα πράγματα, αλλά υπάρχουν τόσοι θάνατοι όσοι και άνθρωποι". Τη φράση αυτή του Μαρσέλ Προυστ διαλέγει ο Μισέλ Σνεντέρ για να μας εισαγάγει σε αυτό το πρωτότυπο όσο και συναρπαστικό δοκίμιο που αναφέρεται στο θάνατο μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας, από τον Μονταίνιο ως τον Τρούμαν Καπότε. Με αφετηρία τις τελευταίες λέξεις που είπαν ή έγραψαν τριάντα έξι συγγραφείς, από το 16ο ως τον 20ό αιώνα, ο Σνεντέρ ανιχνεύει τη σχέση τους με το θάνατο και στοχάζεται πάνω σ' αυτό που ο Μπωντλαίρ αποκαλούσε "ύψιστη τέχνη", τον τρόπο δηλαδή με τον οποί...

Tο "Φανταστικό μουσείο" είναι ο κήπος της μνήμης. Ο κήπος της οικείωσης και της γραφής. Μέσα εκεί εκτυλίσσονται οι ζωές των συγγραφέων. Στο "Φανταστικό μουσείο" εισέρχονται όσοι επιλέγουν στη ζωή τους το τέχνασμα της λογοτεχνίας και πλέον δεν επιζητούν την αλήθεια, ούτε καν την αληθοφάνεια, αλλά την εκπλήρωση μιας πρόφασης που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν να δημιουργούν. Στο "Φανταστικό μουσείο" υπάρχει ένα και μοναδικό έκθεμα: κάποιος συγγραφέας. Ένα ομιχλώδες πρόσωπο που όμως εξακολουθεί να ζει χιλιάδες εκδοχές της ίδιας ζωής. Εμπειρίκος, Μπόρχες, Χαρμς, Ροΐδης, Έσσε,...

Ο Ιεζεκιήλ Φάραγκατ, καθηγητής πανεπιστημίου και ηρωινομανής εθισμένος στη μεθαδόνη, φυλακίζεται στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα "Φάλκονερ" για το φόνο του αδελφού του. Κλεισμένος σε ένα άθλιο κελί, γίνεται καθημερινά μάρτυρας της θηριωδίας των δεσμοφυλάκων και των συγκρατούμενων του και νιώθει ζωντανός-νεκρός. Ο νους του όμως εξακολουθεί να ταξιδεύει ελεύθερος. Και καθώς επανέρχονται σαρωτικές οι μνήμες της τραυματικής παιδικής ηλικίας του και του ταραγμένου του γάμου, ο Φάραγκατ πασχίζει να επιβιώσει και να διατηρήσει την ανθρωπιά του μέσα στην ανελέητη βαρβαρότητα της φυλακής. Τ...