Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ημερολόγιο εβδομαδιαίο, τυπωμένο με βαθυκόκκινο χρώμα σε υπόλευκο χαρτί, δεμένο με δύο διαφορετικά έγχρωμα εξώφυλλα, περιέχει γραμμένες δώδεκα εκδοχές ερωτικών συναντήσεων από την μυθολογία μας και κοσμείται από περίπου 40 σχέδια. Από τα περιεχόμενά του: Κυηξ και Αλκυόνη, Αχιλλέας και Δηιδάμεια, Δίας και Σεμέλη, Δήμητρα και Ιασίων, Ζέφυρος, Χλωρίς και Ίρις, Απόλλων και Κυρήνη, Διόνυσος και Αριάδνη. (...) Και πριν πέσει απαλά το σούρουπο, παρασύρεται απ' τον δρόμο των λουλουδιών στον εξ' ίσου παγχρωματικό δρόμο της Ίριδος, το τόξο το εφτάχρωμο, το ουράνιο, ώσπου καταλήγε...

Η ενασχόλησή μου με την τέχνη με δίδαξε ότι δεν είναι μια πολυτέλεια, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά είδος πρώτης ανάγκης για έκφραση ιδεών και συναισθημάτων. Και μέσα από αυτήν την ανάγκη ανοίγεται ένας δρόμος επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Έχει ειπωθεί ότι σκοπός της τέχνης είναι η κατάργηση της μοναξιάς και η εκδήλωση της συλλογικότητας. Οι πίνακές μου λοιπόν, ανέκαθεν ήταν μια πρόσκληση στους συνανθρώπους μου να με συντροφεύουν στους στοχασμούς και τις αναζητήσεις μου. Σ.Β.

Η γέννηση του Ηρακλή, τα πρώτα κατορθώματα, Αρετή και Κακία, οι δώδεκα άθλοι, η Άλκηστη, Ηρακλής και Δηιάνειρα, η γιγαντομαχία, η αποθέωση του ήρωα.

Απόσπασμα από την εισαγωγή του Χρήστου Μπουλώτη: "Αν δεν σφαλίσεις ορθάνοιχτα τα μάτια προς τα μέσα, τούτη η εικόνα δεν σου κάνει τη χάρη να φθογγήσει. Σιωπηρά να φθογγήσει μέσα απ’ το διάφανο φως που την τυλίγει όπως η αύρα λυρικού ποιήματος τυλίγει λύρα επτάχορδη. Ευωχικό τραπέζι στρωμένο άχρονα, γι’ αυτό παντοτινό κι αξόδευτο στην επικράτεια του αρχετυπικού, όπου δε χωρά ίχνος προσποίησης. Σιωπηρή ευωχία, εκκωφαντικά σιωπηρή. Όλα έχουν συντελεστεί και συντελούνται ακόμη. Το τραπέζι απείρως εκτατό, λευκό τραπεζομάντιλο, δεν έχει αρχή και τέλος, διατρέχει τόπους και καιρ...

Ο Αλέξης για να κάνει πιο λίγο δρόμο, έκοψε μέσα απ' τις ελιές που είναι εκεί, στο μεγάλο πλάτωμα. Ήταν την ώρα που χάραζε η αυγή, όταν, μέσα στην πρωινή ησυχία, άκουσε από μακριά χαρούμενες γυναικείες φωνές και τραγούδια. Το παλικάρι κοντοστάθηκε ν' ακούσει καλύτερα. Σιγά σιγά οι φωνές ακούγονταν όλο και πιο κοντά, ώσπου σε λίγο βλέπει να βγαίνει μέσα απ' τις ελιές μια συντροφιά από νεράιδες που, σαν έφτασαν κοντά του, πιάστηκαν απ' το χέρι κι άρχισαν να χορεύουν. Ήταν όλες ντυμένες με πολύχρωμα αραχνοΰφαντα φορέματα και με πέπλα που ανέμιζαν στον πρωινό αέρα.

Μια κατάθεση καρδιάς κι ένα ιδιαίτερο ταξίδι έχει να προσφέρει το πολυσέλιδο βιβλίο-λεύκωμα της Αγγελικής Κίτσου-Μαγαράκη. Οι σελίδες του ταξιδεύουν τον αναγνώστη μέσα από εκατοντάδες αυθεντικές φωτογραφίες τραβηγμένες από την ίδια τη δημιουργό στις ελληνικές γειτονιές και τα ελληνικά σπίτια της Μικρασίας και της Ανατολικής Θράκης από το 1987 έως το 2014, μετά από επιτόπια έρευνα σε περίπου ενενήντα μεγάλες, ξακουστές μα και μικρές πόλεις των αλησμόνητων πατρίδων. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στην εισαγωγή της η Αγγελική Κίτσου-Μαγαράκη, "Το πρώτο ταξίδι έγινε το 1987....

Τιτλοφορούμενο με δυο ατόφιες λέξεις της Σαπφούς που δηλώνουν με ακρίβεια το περιεχόμενό του, το βιβλίο "Έρος μυθόπλοκος" περιλαμβάνει πενήντα δύο αφηγήματα για τον έρωτα από την ελληνική μυθολογία. Κρατώντας την γοητευτικότερη εκδοχή των μύθων, κινούμενη ανάμεσα σε δυο ή και περισσότερες παραλλαγές τους ή κι ακόμη προσθέτοντας εντελώς φανταστικά στοιχεία, η Φωτεινή Στεφανίδη παραδίδει -με λόγο και εικόνα- ξανά αυτές τις αρχαίες ιστορίες χωρίς χρονολογική ή άλλη σειρά, μόνο με την αίσθηση των εποχών του έτους που εκτυλίχθηκαν. Και που ίσως να εκτυλίσσονται ακόμη και σήμερα....

Ο Ήφαιστος, σακάτης αλλά δημιουργικός. Ο Άρης, ωραίος αλλά ολέθριος. Οι εξευτελισμοί του Άρη.

Οι γάμοι του Δία και της Ήρας. Τα μαρτύρια της Ιώς. Η γέννηση της Αφροδίτης. Πυγμαλίωνας, Νάρκισσος, Άδωνης.

Το τετράδιο συνταγών της Πηνελόπης Τσολακίδου από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας ήταν το έναυσμα αυτής της έκδοσης. Η Λόπη, θεία της Μιράντας Σοφιανού, ήρθε σε νεαρή ηλικία στη Μυτιλήνη, χάνοντας κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τις δυο της αδερφές και τη μητέρα της. Με τη στήριξη του θείου της Κωστή Φίλιογλου καθώς και του νονού της, του διάσημου Γερμανού αρχαιολόγου Wilhelm Dοrpfeld, είχε πάντα στο προσκεφάλι της τα επτά τελευταία γράμματα από τις αδερφές της, σταλμένα τον Αύγουστο του 1922 από την Πέργαμο στη Μυτιλήνη. Η νεαρή δασκάλα, βυθισμένη πάντα στη μεγάλη απώλεια, πέ...