Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης του Χ. Κ. Προβολή, που πραγματοποιήθηκε στην Gallerie 3, στην Αθήνα, τον Ιανουάριο του 2003.

Το να φιλοσοφείς την καθημερινότητα ισοδυναμεί με το να αποφασίζεις κάθε φορά τη σχέση σου μαζί της. Επίσης, το να ζεις και να βιώνεις την καθημερινότητα σημαίνει τις περισσότερες φορές ότι ταλαντεύεσαι ανάμεσα στην αλλοτριωμένη έκπτωσή της, από τη μια μεριά, και τη δημιουργική αισθητική ένωση της θεωρίας με την πράξη, από την άλλη. Στο κείμενο του John Roberts, η γενεαλογική μέθοδος αναδεικνύει κυρίως τη θεματοποίηση του προβλήματος "καθημερινότητα" ως πρόβλημα της φιλοσοφίας που σκέπτεται κοινωνικά και εξετάζει τις πολιτισμικές μεταμορφώσεις της έννοιας στον 20ό αιώνα.

Η υπέρβαση ορίων στην οποία παραπέμπει η χρήση της μοτοσυκλέτας όπως την περιγράφουμε εδώ, θα μπορούσε να εμπίπτει σ' αυτό που ο Lacroix ονομάζει προσωπική ανάπτυξη, είδος σύγχρονου προσανατολισμού της προσωπικής ευαισθησίας προς την επιβεβαίωση του εαυτού (και την πραγμάτωση των δυνατοτήτων) και την ταυτόχρονη διάλυση του εαυτού (δια μέσου της καλλιέργειας απόκρυφων εμπειριών). "Καβαλώντας ας πούμε τη μηχανή, όπως και με όλα τα πράγματα, έτσι, για να βρούμε την ουσία", διατείνεται ένα από τα υποκείμενα μας. Άποψη ενός παθιασμένου; Ίσως όχι μόνο. Άποψη μοντέρνα, ατόμου που...

Οι πολίτες αυτού του κόσμου, άνθρωποι που πασχίζουν να αποκτήσουν ταυτότητα, ή ακόμα και διαβατήριο, κατανοούν τώρα ότι η πολιτική τους εκπροσώπηση από τους εκλεγμένους ταγούς, δεν είναι αρκετή, συχνά δε αποδεικνύεται ως και ανώφελη. Διαισθανόμενοι αρχικά ότι οι μη εκλεγμένοι οργανισμοί που είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, ρυθμίζουν τη ζωή στο σύνολό της, στρέφονται ευθέως εναντίον τους, εγκαταλείποντας σταδιακά κάθε διεκδίκηση που προωθείται κοινοβουλευτικά. Ομάδες και μεμονωμένα άτομα υπερασπίζονται τώρα αγαθά όπως η παιδεία, ο δημόσιος χώρος, η κουλτούρα και κυρίως, η...

Μια βόλτα στις γειτονιές, στους δρόμους, στις πλατείες, στα περίπτερα. Όπου και να ...κοιτάξεις, η Ελλάδα σε πληγώνει. Αυτό όμως, που σε πληγώνει πιο πολύ, δεν είναι οι βρόμικοι δρόμοι και τα κακόγουστα κτήρια. Είναι η αδιαφορία, το βόλεμα, οι εξαργυρωμένες συνειδήσεις. Είναι ο Καιάδας που χωρίζει τα διαφημιστικά χαμόγελα απ' την κρυφή σου μελαγχολία. Είναι οι άνθρωποι που σε πληγώνουν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που όσο κι αν τους βαράει η Ελλάδα, αυτοί δεν πληγώνονται με τίποτα.

Ο καιρός της αθωότητας έχει (προσ-)περάσει ανεπιστρεπτεί. Το σεξουαλικό έγινε πολιτικό κι αυτό προσωπικό κι αυτό με τη σειρά του μετα-σεξουαλικό και πάει λέγοντας και κάνοντας. Η αυτοκρατορία της διαφάνειας που κήρυττε ο Μποντριγιάρ κυριαρχεί και (μας) καταδυναστεύει. Τώρα πλέον «υπάρχει το άσεμνο εκείνου που πια δεν περιέχει κάποιο μυστικό». Σε αυτό το παιχνίδι ο κινηματογράφος, αυτό το πανηγύρι της εικόνας, φιλοξένησε πολύ συχνά το όργιο, σε σημείο που να μας οδηγεί αναπόφευκτα σε νέες έσχατες σημασίες του οργίου, πέραν των γνωστών ελληνορωμαϊκών ακολασιών. Βλέπετε, δεν ε...

Ο Νίτσε γνώριζε πως ήταν προφήτης. Οι φωτογραφίες του μας αποκαλύπτουν συνήθως έναν άνδρα με γελοίο παχύ μουστάκι και άγρια λαμπερά μάτια. Θεωρούσε πάντοτε πως έγραφε για ένα μελλοντικό κοινό, το οποίο θα τον εκτιμούσε περισσότερο και περιέγραφε τον εαυτό του σαν ένα «μεταθανάτιο» φιλόσοφο. Εκατό χρόνια μετά, ίσως να είμαστε εμείς αυτό το κοινό, κι εκείνος ο πρώτος σημαντικός μεταμοντέρνος... Ο Νίτσε, όμως, μίλησε με πολλές και διαφορετικές φωνές. Η φιλοσοφία του είναι αντιφατική, μεταφορική και ειρωνική. Μετά θάνατον τα λόγια του αποδομήθηκαν και αναδομήθηκαν με όλους του...

Κανείς δεν μπορεί να αποσιωπήσει ότι έχουν γίνει λάθη κατά την ανάγνωση του Foucault. Πολλοί διάβασαν τον φιλόσοφο ως ιστοριογράφο και το έργο του ως ιστοριογραφία. Άλλοι πάλι περιορίστηκαν να τονίσουν τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της κριτικής του στη μεταφυσική. Δεν έλειψαν και εκείνοι, οι οποίοι χαρακτήρισαν τον Foucault "μεταδομιστή" και επεχείρησαν να αναλύσουν τη σκέψη του από τη σκοπιά του "μεταδομισμού". Το βιβλίο αυτό δεν στοχεύει να καταδείξει τα επιστημολογικά ατοπήματα της ανάγνωσης του Foucault. Φιλοδοξεί να επεξεργασθεί μια πρωτότυπη ιδέα αναγνώσεως, σύμφωνα με τ...

Η μελέτη αυτή έχει σαν σκοπό της να είναι μια εισαγωγή στη μεταμοντέρνα υπόσταση τεχνών όπως ο κινηματογράφος, τα κόμικς, η λογοτεχνία και τα διάφορα υβρίδια των τεχνών αυτών, που δημιουργούνται από τη συνεχή αλληλεπίδρασή τους. Ειδικότερα, η μελέτη επικεντρώνεται στην έννοια της "πραγματικότητας" και στην προβληματική τής αντιπροσώπευσής της σε επιλεγμένα έργα των προαναφερόμενων τεχνών. Ταυτόχρονα, στοχεύει να αποδείξει ότι τα έργα αυτά παραλληλίζονται με τις θεωρίες περί μεταμοντερνισμού, χορεύοντας στην κόψη του ξυραφιού, στο όριο μεταξύ ενθουσιασμού και κριτικής.

Οι ήρωες στα διηγήματα του Μποζινάκη μεταμορφώνονται. Το σώμα τους αλλάζει, η ταυτότητά τους ανατρέπεται, η σχέση τους με την πραγματικότητα αποκτά μια νέα διάσταση. Έντρομοι ανακαλύπτουν ότι παράξενα, εφιαλτικά πλάσματα ενός άλλου κόσμου κατοικούν δίπλα μας, έτοιμα να εισβάλλουν στην καθημερινότητα μας για να ανατρέψουν κάθε παγιωμένη αντίληψη, κάθε σιγουριά για το τι είναι αληθινό... Έντεκα διηγήματα-αφηγηματικοί βρόχοι που θα σας καθηλώσουν.

Τα αρχιτεκτονικά αντικείμενα, όλο και πιο επιτηδευμένα και συγχρόνως αυτιστικά, δεν συγκροτούν πλέον το μέλλον της αρχιτεκτονικής, η οποία εξαρτάται κατ ουσίαν από την πόλη και την ικανότητά της να ανανεώνεται, να εξαπλώνεται, να δημιουργεί συσχετισμούς. Αντί να παρουσιάσουμε μεμονωμένα έργα, δείχνουμε μια πόλη: την Αθήνα. Όχι την αρχαία Αθήνα, την οποία φωτογραφίζουν εκατομμύρια τουρίστες απ' όλο τον κόσμο, αλλά τη σύγχρονη Αθήνα, που εξαπλώνεται από το Φάληρο έως την Κηφισιά, από το Κερατσίνι έως τη Βουλιαγμένη· αυτή την αστικοποίηση που κανείς δεν θέλει να βλέπει, ούτε...

Τον Γιακουμή, το παλικάρι που ποζάρει στ' οπισθόφυλλο, παλιότερα δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του. Ήταν ένας ασήμαντος, ένας Τίποτας, ένας Κανένας. Με τη συμμετοχή του στον Big Porther, απέκτησε φήμη. Έγινε πασίγνωστος, διάσημος, Πολύ-φημος. Συνεντεύξεις, συζητήσεις, γυμνές φωτογραφήσεις, οπισθόφυλλα... Κι όμως παρά την επιτυχία, ο Γιακουμής παλεύει μέσα του. Παλεύουν όλοι οι Γιακουμήδες του κόσμου μέσα τους. Παλεύουν μέσα τους ο Κανένας κι ο Πολύφημος. Αχ Γιακουμή, σ' αυτή τη μάχη εσύ, πως θα κερδίσεις;