Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην έκθεση "Οδοφράγματα χωρίς σύνορα - Ένας καινούργιος (γενναίος) κόσμος", ο Βελώνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα που καταπιάνονται, σε γενικές γραμμές και πάντοτε στο πλαίσιο μιας ιδιοσυγκρασιακής αλληγορίας, με τα μεταπολεμικά προτάγματα του "μοντέρνου τρόπου ζωής", όπως αυτά αναδύθηκαν από την ατμόσφαιρα του "Μάη του '68", Πρόθεση του καλλιτέχνη δεν είναι να αναπλάσει την επαναστατική ευφορία της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, αλλά να υπαινιχθεί κυρίως το ευάλωτο, το τρωτό, στην ύπαρξη ενός μοναχικού επαρχιωτόπουλου ή στην εικόνα ενός νεκρού λαγού (προσωπεία του μ...

[...] Η πρότασή μας τελικά διαπραγματεύεται την έννοια του "πέραν του υλικού", του "πέραν του κτισμένου", τις νέες μορφές υλικότητας. Διαπραγματεύεται επίσης το θέμα της ανθρώπινης παρουσίας, δράσης, αλληλεπίδρασης και κίνησης ως βασικό στοιχείο της συγκρότησης του χώρου και των ποιοτήτων του. Ένας χώρος που διαμορφώνεται κατά αυτό τον τρόπο, αναπόφευκτα καθίσταται μεταβλητός, ρευστός -μετασχηματίζεται και αναδιαμορφώνεται κάθε στιγμή ανάλογα με τις δράσεις και τους συσχετισμούς των ανθρώπινων σωμάτων. Αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως στον πραγματικό χώρο στον οποίο ζούμε. Στον...

[...] Η αυτοβιογραφική αφήγηση μέσω ενός φωτογραφικού άλμπουμ, με αποσπάσματα μιας περασμένης χρονικά πραγματικότητας, σχετίζεται με τη μηχανική της μνήμης αλλά και με την (επισφαλή) σύνδεση ανάμεσα σε κάτι που υπήρχε και σε κάτι που συνεχίζει να υπάρχει, ενώ δοκιμάζει ταυτόχρονα τις δυνατότητες της τέχνης για μετουσίωση και κάθαρση. Στο αδύνατο εγχείρημα της πιστής μεταφοράς της πραγματικότητας σε εικόνα, είναι η μυθοπλασία που γεφυρώνει τα κενά που προκαλούνται από τη διαρκή αντίφαση μεταξύ αφηγητή και πρωταγωνιστή. Έτσι, η αυτοβιογραφική οπτική αφήγηση εμπεριέχει απαλειφ...

[...] Οι φωτογραφίες είναι ασπρόμαυρες. Κι όμως τα δυο χρώματα δεν παλεύουν μεταξύ τους. Πρόκειται περισσότερο για ένα παιχνίδι των χρωμάτων, που όμως δεν είναι χρώματα. Γιατί δεν υπάρχει απόλυτο μαύρο, μόνο οι σχετικοί τόνοι του μαύρου. Όπως και το άσπρο δεν ανήκει στο φάσμα της χρωματικής μας κλίμακας. Οι τόνοι του μαύρου είναι η σκιώδης πλευρά της εμπειρίας μας απ' το φως. Το μαύρο όλο και διακόπτεται από το άσπρο, το φως. Το αρνητικό το νικάει -παιχνιδιάρικα το νικάει- το φως, το άσπρο, που σύμφωνα με τους αρχαίους είναι το άθροισμα όλων των χρωμάτων. Το άσπρο όλο και...

Τα δοκίμια του βιβλίου αυτού γράφτηκαν ή εκφωνήθηκαν σε διαφορετικές περιστάσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων και είναι σε άμεσο διάλογο με τις πρακτικές τέχνης και διδασκαλίας που ακολούθησα μετά το 1998. Οι περισσότερες από αυτές τις πρακτικές (συλλογικές δράσεις, εργαστήρια, διαλογικές εργασίες) εγκαθιστούν τόπους καλλιτεχνικών συσχετίσεων σε απόσταση από τους επίσημους εκθεσιακούς και οργανωτικούς θεσμούς της τέχνης και συνεπώς η συζήτησή τους αντανακλά στο γενικότερο σήμερα προβληματισμό γύρω από το σχεδιασμό εναλλακτικών πλαισίων δημιουργίας. Τα κείμεν...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί επεξεργασμένο μέρος της διδακτορικής μου διατριβής που ολοκληρώθηκε το 2006 στον τομέα ΙΙ Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ και αποτελεί συνέχεια της γενικότερης ενασχόλησής μου με ζητήματα του αστικού χώρου. Η προσφορά της δημοσίευσης αυτής πιστεύω ότι είναι η αναλυτική παρουσίαση των ενεργειών που ακολουθήθηκαν στην Ελλάδα από τις κρατικές αρχές και την ιδιωτική πρωτοβουλία μετά την προσφυγική εισροή και οι οποίες οδήγησαν στην υλοποίηση -σε ευρεία κλίμακα- λαϊκών κατοικιών ακολουθώντας αναλογικά, αντίστοιχες διεργασίες που συντελούνται στην Ευρ...

Το βιβλίο αυτό έχει στόχο διττό: αφενός να αποτελέσει συμβολή στη συγκρότηση του αρχείου της ελληνικής φωτογραφίας κατά την τελευταία τριακονταετία μέσω καταγραφής, αφετέρου να βοηθήσει στην οργάνωση και περαιτέρω κατανόηση του υλικού με βάση έννοιες-κατηγορίες της σύγχρονης θεωρίας. Το βιβλίο αυτό δεν διεκδικεί δάφνες αντικειμενικής και πλήρους παρουσίασης της ιστορίας της ελληνικής φωτογραφίας από το 1970 και μετά. Φιλοδοξεί απλώς να εισαγάγει στη συζήτηση έννοιες-εργαλεία και τη συνακόλουθη ορολογία, κάτι που ο χώρος των τεχνών έχει απόλυτη ανάγκη προκειμένου να υπάρξει...

Στην περίπτωση του Δανιήλ τα πολλά λόγια περιττεύουν. Σχεδόν πενήντα χρόνια δόκιμου έργου και σταθερής πορείας μας φέρνουν αντιμέτωπους αντικειμενικά πλέον με μια από τις πιο καθαρές και συνεπείς καλλιτεχνικές θέσεις στη νεοελληνική ιστορία της τέχνης. Εγκατεστημένος στο Παρίσι από τα μέσα της δεκαετίας του πενήντα, ο Δανιήλ συνεχίζει διακριτικά αλλά επίμονα μιαν ενιαία και συγκροτημένη πράξη κι έργο που αφορούν κύρια τη ζωγραφική, την ιστορία της, την πρακτική της και τη θεωρία. Μαθητής του Παρθένη στην Α.Σ.K.Τ. και στη συνέχεια του Σεβερίνι στην παρισινή Beaux Arts, ο Δαν...

Στις δύο μεγαλύτερες παρουσιάσεις της συλλογής στις εκθέσεις "Στην Εξοχή" (2006) και "Οι Πρωτοπόροι" (2003 & 2002) έγινε προσπάθεια να συγκεντρωθούν έργα που χαρακτηρίζουν και αντιπροσωπεύουν εικαστικά και ιστορικά τον κάθε καλλιτέχνη και την εποχή του. Στην παρούσα έκθεση με επιμέλεια του ιστορικού της τέχνης Σωτήρη Μπαχτσετζή γίνεται προσπάθεια να διανοιχτεί το απαραίτητο πλαίσιο για την ιστορική τεκμηρίωση και ερμηνεία του έργου σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών στην χώρα μας. Η έκθεση αυτή θέλει να κάνει τη δική της κατάθεση στο πλαίσιο ενός ανανεωμένου και ταυτόχρονα καθ...

"Στο βιβλίο μου για το Los Angeles ("City of Quartz", 1990) ανέλυσα διάφορες τάσεις στρατιωτικοποίησης του τοπίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν τις ταραχές του 1992 -μεταξύ άλλων, η τετράχρονη οικονομική ύφεση, μια καταιγιστική μείωση των θέσεων βιομηχανικών εργατών, ένα βαθύ νυστέρι στο κράτος πρόνοιας και το δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό, το κύμα αντιδράσεων κατά των μεταναστών εργατών, η αποτυχία της αστυνομικής μεταρρύθμισης και μια πρωτοφανής έξοδος εκτός των πυλών των μεσοαστικών οικογενειών -απλώς επέτειναν το χωρικών apartheid στο μείζον Λος Άντζ...

Λέει ένα αφγανικό ανέκδοτο: Όταν ο Άρμστρονγκ, ο Αμερικανός αστροναύτης, έφθασε στο φεγγάρι, βγήκε από το διαστημόπλοιο και θαύμασε τη μεγάλη κατάκτηση των Αμερικανών. Ξαφνικά άκουσε από το Κανάβεραλ να τον φωνάζουν: "Γύρνα γρήγορα να πάρεις τη σημαία να την τοποθετήσεις, κάποιος άλλος αστροναύτης κινείται κοντά σου, μην προλάβει να βάλει τη σημαία του". Τρέχει ο Άρμστρονγκ, μπαίνει στο διαστημόπλοιο, παίρνει τη σημαία και βγαίνει έξω να την μπήξει στη Σελήνη. Εκείνη τη στιγμή βλέπει έναν αδύνατο κοντό με φανελάκι βρώμικο, βερμούδα και σαγιονάρες. "Τι θες εδώ", του λέει ο α...

The cookbook in an act of love. Through it we offer our testimony of longing and connection. This cookbook is the result of our participation in an art exhibition, EV+A 2006, in the City o Limerick, Ireland. Its curator, Katerina Gregos, invited artists from Ireland and abroad to propose works around the neglected concept of generosity. Perhaps the theme demanded an explicit response from the artists -people who frequently labor without pay. It certainly induced a number of attempts for direct engagement with audiences often excluded from the art world. Our own proposal d...

[...] Κατανοώ τη δουλειά του Κώστα Μπασάνου μέσα από την παράδοση του ρομαντισμού και στο πλαίσιο της τροπής που πήρε η τέχνη αντιδρώντας στον οπτικοκεντρικό μοντερνισμό των Grennberg και Fried ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Που σημαίνει ότι η συνδέω ταυτόχρονα με την προϊστορία και την κρίση του φαινομένου που ονομάζουμε συνήθως "μοντερνισμοί" (αν αντιλαμβανόμαστε την ιστορία της τέχνης με όρους ρήξης). [...] Κώστας Ιωαννίδης Ο Κώστας Μπασάνος στην ατομική του έκθεση "Nowhere" εκθέτει το έργο "από εδώ ως την αιωνιότητα" με θέμα ένα ηλιοβασίλεμα, "μνημεια...

Θα μπορούσαμε πραγματικά να πάρουμε αυθεντικά μαθήματα στρατηγικής από την εντρύφησή μας στην προσποίηση. Άλλωστε, η ίδια η ιστοριογραφία έχει ευρέως αποποιηθεί τον ισχυρισμό ότι καταγράφει "ό,τι όντως συνέβη", και στο βαθμό αυτόν η Ιστορία στο σύνολό της ταυτίζεται με την ιστορία της συνειδητότητας, ή με την ανάδραση μεταξύ ιστορίας και συνειδητότητας. Εάν πρέπει να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που παραλληλίζεται και σχεδόν αντιγράφει την κατάσταση που αντιμετώπιζε η "Επανάσταση" των μέσων του 19ου αιώνα, τότε είμαστε σίγουρα στην ιδανική θέση για να διδαχθούμε από τα λάθ...

[...] Εκεί που οι περισσότεροι καλλιτέχνες βάζουν το σώμα ως πρώτη δυναμική του έργου, η Παπασπύρου μετατρέπει τη ζωγραφική σε κοινωνικό και ιστορικό δέρμα που επεξεργάζεται με τέχνη, σοφία και αφοσίωση. Εκεί όπου οι περισσότεροι βλέπουν το αντικείμενο σαν αρχή και σαν ολοκλήρωση του έργου, η Παπασπύρου συλλέγει τη διάλυσή του, το διασκορπισμό του, περιδιαβάζει την κατάλυση της εξουσίας του, συνθέτει την αρχαιολογία του σαν βάση της ζωγραφικής πράξης. Αυτό καλείται να διαβάσει και να κοιτάξει ο θεατής. Έναν κοινωνικό χώρο που γίνεται όλο και πιο επίπεδος, αλλά, όπως το δέρμ...

Στα πλαίσια μιας σοβούσας οικουμενικής και πολυεπίπεδης κρίσης, βαριά ερωτηματικά σκιάζουν τον ορίζοντα του εικοστού πρώτου αιώνα. Πώς συνδέεται άραγε η σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση που έκοψε την ανάσα του δυτικού κόσμου με την παγκόσμια κρίση τροφίμων που ξέσπασε τον προηγούμενο χρόνο, με την αργή εξόντωση της Αφρικής ή με τη χρεωκοπία της Αργεντινής πριν λίγα χρόνια; Πώς σχετίζονται τέτοιες οικονομικές διαστάσεις της κρίσης με την τεράστια, και γεωμετρικά αυξανόμενη, βιοκλιματική καταστροφή; Σε ποια σχέση βρίσκονται τα παραπάνω με την κατάρρευση της μεταπολεμικά διατυμ...

[...] Η προσωπική μου εκδοχή ευνοήθηκε από το ποιητικό, προλογικό σημείωμα του καταλόγου, που υπογράφει η ίδια: "Σπάζοντας τις πέτρες ένιωσα να βγάζω από μέσα τους μορφές του παρελθόντος στο φως, για να μπορέσω, υπάρχοντας δημιουργικά στο τώρα, να ατενίσω άφοβα το μέλλον". Αναρωτιέμαι, λοιπόν, μήπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τη βιωματική και καλλιτεχνική πορεία της Βένιας Δημητρακοπούλου: "Σπάζοντας τις πέτρες"; Μήπως, τελικά, η Βένια, "φιλοκαλέουσα", ξορκίζει τους δαίμονες υμνολογώντας τους; Φανή-Μαρία Τσιγκάκου

Το intothepill είναι μια καλλιτεχνική πλατφόρμα που δραστηριοποιείται με σκοπό την ανάπτυξη ενός κοινού τόπου ανταλλαγής και συνεργασίας, τη δημιουργία δικτύων, την έρευνα και τον πειραματισμό με καλλιτέχνες που ασχολούνται με τα νέα μέσα. Την βασική ερευνητική ομάδα του intothepill αποτελούν οι Γιάννης Ισιδώρου, Λίνα Θεοδώρου, Γιάννης Γρηγοριάδης και Κατερίνα Ηλιοπούλου. Λειτουργεί από τις αρχές του 2006 και εκδίδει ψηφιακά τεύχη στο Internet (www.intothepill.net) με έργα βίντεο Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις σε γκαλερί, μουσεία, video-festival...