Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η Αποστολίδου με το νέο έργο της αυτό σε βίντεο και σε προβολές, σε σχέδιο και αποτύπωση ενός εσωτερικού χρόνου που αναποδογυρίζει τις συμβάσεις του χώρου και του τόπου, έρχεται να μας θυμίσει τις καταβολές της γλυπτικής. Μας θυμίζει πως πρωταρχικά, η αρχαία ταφική διάσταση του γλυπτού κλείνει μέσα σε μια περίοπτη εικόνα ή αντικείμενο το δυνάμει πέρασμα σε άλλους κόσμους και καταθέτει τα κλειδιά του περάσματος αυτού στη θεσμική διαχείριση του φόβου από την τελετουργία ή τη θρησκεία. Από τον αρχαίο τάφο στο κουτί της Πανδώρας και από το σύγχρονο χώρο του θεάματος στου...

[...] Επισκεπτόμενος το εργαστήριό της στο Νέο Ηράκλειο, δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό της σύγκρισης των απεικονίσεών της με το φυσικό περίγυρο της επεξεργασίας τους. Πηγαίνει κανείς στο εργαστήριο της Καμμά ανεβαίνοντας την οδό Πράσινου Λόφου στην πάλαι ποτέ προαστική Κηπούπολη. Είχα τη ευκαιρία να περπατήσω στο δρόμο αυτό μικρός με τον πατέρα μου και θυμάμαι ότι οι άνθρωποι βάδιζαν νωχελικά και αφηρημένα στο κέντρο του. Το γεγονός αυτό τον έκανε να επεκτείνεται νοητικά σε υπόμνηση μιας μικροσκοπικής Alpinearchitektur, συναντώντας την οδό της Αμέριμνης Μοναξιάς, την...

Σε επιστολή του στην "Ελευθεροτυπία" στις 9.4.2006, ο μουσικοσυνθέτης Μικης Θεοδωράκης, απαντώντας σε μια δυσμενή κριτική, αναρωτήθηκε μεταξύ άλλων τα εξής: "Τι θα γίνει φερ' ειπείν, αν σ' αυτή τη χωματερή που καταντήσαμε την πατρίδα μας (ο κριτικός) σκάψει λίγο πιο κάτω και συναντήσει το άλιωτο σώμα του εκτελεσμένου; Που ίσως να ήταν απ' την ίδια πόλη, τη δική του. Ίσως κι απ' την ίδια γειτονιά. Μόνο που αυτός παρασύρθηκε από το "γιγαντισμό μιας ιδεολογικής κατασκευής", ας πούμε τον κομμουνισμό, ας πούμε τον εθνικισμό, ας πούμε τον πατριωτισμό (γιατί τέτοιες "κατασκευές...

"Η κατανόηση του μεσογειακού μπρουταλισμού των Δημήτρη και Σουζάνας Αντωνακάκη -συμπυκνωμένη σκέψη η οποία τους ακολουθεί εδώ και τρεις δεκαετίες ως προς τον τόπο, το τοπίο και την κατασκευή- προϋποθέτει ότι έχει ληφθεί υπόψη το οικουμενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η αρχιτεκτονική των πενήντα τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Η αρχιτεκτονική τους, εντάσσεται σε ένα πλαίσιο το οποίο ξεπερνά άνετα τα σύνορα της Ελλάδας, δηλαδή αυτά του Παλαιού Κόσμου. Το έργο τους προφανώς εγγράφεται επίσης, θεωρούμενο από πολλές απόψεις, σε μια συνέχεια ορισμένων τάσεων που παραπέμπ...

Η Αθήνα είναι η πόλη-μανιφέστο της συγχρονικότητάς μας: μια πόλη θορυβώδης, με ατμοσφαιρική ρύπανση, μια πόλη εκτεταμένη και αποσπασματική. Απέναντι στις πόλεις της κουλτούρας και του ορθού λόγου προβάλλεται ως πόλη του μύθου και του χάους. Απέναντι στις πόλεις της τάξης, του μέτρου, ενσαρκώνει το υπέρμετρο και την απουσία κανονισμού. Επίσης, μοιάζει να είναι η πρέσβειρα στην Ευρώπη των αενάοκ επεκτεινόμενων μεγαλουπόλεων της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, από το Σάο Πάουλο έως την Καλκούτα, από το Τόκυο έως το Μεξικό. Το 1997, δεκατέσσερις ομάδες αρχιτεκτόνων ανταποκρίθ...

Το βιβλίο αυτό είναι μια κριτική επισκόπηση του συνόλου της αισθητικής σκέψης, την οποία παρακολουθεί στην ιστορική της εκδίπλωση αφού προηγουμένως σταθμίσει το ανθρωπολογικό εύρος των φαινομένων που εμπίπτουν στην έννοια της. Κριτική επισκόπηση με την έννοια ότι στην άρθρωση των μεγάλων αισθητικών θεωριών πασχίζει να διακρίνει ειδικές κοινωνιοπολιτισμικές δομές που δεν είναι εκ πρώτης όψεως εμφανείς στις διατυπώσεις τους, και ιστορική εκδίπλωση τους με την έννοια ότι τις ακολουθεί κατά τη χρονική τους ανάδυση, επισημαίνοντας τις ρήξεις που τέμνουν αυτή την ακολου...

Τι είναι το "σύνδρομο του Αμπού Γκράιμπ" και πώς μας επηρεάζει όλους; Τι σχέση έχει ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" με το άγριο πρόσωπο των νέων ταινιών τρόμου; Πόσο απέχει στ' αλήθεια η πολιτική από τις παράξενες απολαύσεις της σκοτεινής φαντασίας; Μιλούν τελικά κι οι δύο την γλώσσα της πραγματικότητας; Ή άραγε... καμιά τους; Ανησυχητικές ερωτήσεις και τρομακτικές σινεμασκόπ απαντήσεις ξεπηδούν από τις σελίδες στην "Πολιτική του τρόμου" -μια αποκαλυπτική αναδρομή στις στενές συγγένειες ανάμεσα στο σινεμά τρόμου και στην πολιτική, στην φαντασία και την πραγματικότητα....

Πολλοί διαπιστώνουν την έκλειψη των αφηγήσεων. Ο λόγος που δίνεται συνήθως έχει να κάνει με την εποχή, μια "σχετικιστική" ή "διαχειριστική" εποχή, όπου οι μεγάλες αφηγήσεις θα φάνταζαν είτε κοινότοπες είτε ψευδείς είτε -το χειρότερο- παρωχημένες. Και είναι γεγονός ότι ως επί το πλείστον τα πεδία του δημόσιου λόγου -η πολιτική, η επιστήμη, η φιλοσοφία- μοιάζουν να τις αποποιούνται. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου, κατά τα φαινόμενα, τα μεγάλα, τα σκοτεινά, τα νεφελώδη ζητήματα της ύπαρξης αποτελούν πλέον σε ολοένα αυξανόμενο βαθμό θεωρητικά αντικείμενα. Με αυτή την έννοια, η σύγχρ...

Η δράση "+ΓΝΩΜΗ" είναι μια αντίδραση στον εσωστρεφή ατομικισμό και στην αδιάφορη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω του. Η δράση είχε στόχο τη συμμετοχή του κοινού σε μια διαδικασία επικοινωνίας και συνειδητοποίησης. Το "+ΓΝΩΜΗ" είναι κατά βάση πολιτικό έργο. Έχει τη λογική ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αποκτώντας έτσι και μια πολύ προσωπική πτυχή. Όλοι έχουμε λόγους για να ζητήσουμε συγνώμη, αλλά δυστυχώς σπανίως το κάνουμε. Όταν ο καθένας από μας, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, ζητάει συγνώμη, ενεργοποιεί...

- [...] Πολλές από αυτές τις στιγμές της παιδικής ηλικίας εκφράζονται μέσω του animation. Τι το ελκυστικό βρήκες σ' αυτή τη σύγχρονη μορφή αφήγησης; Πώς είναι να δημιουργείς με ένα μέσο το οποίο δεν έχει μια μακρά παράδοση στην Ελλάδα; - Δεν ζω απλώς στην Ελλάδα. Ζω στην Ελλάδα την εποχή του Διαδικτύου. Και δεν κάνω animation, αλλά Flash animation. Διαχειρίζομαι μια πλατφόρμα δηλαδή κινούμενης εικόνας την ίδια ακριβώς στιγμή που αρχίζει να ασχολείται μ' αυτή όλος ο κόσμος, γιατί το Flash είναι ένα εντελώς καινούριο software που ήρθε για να δώσει λύσεις σε μια σειρά προβλημ...

Το βιβλίο αυτό είναι μια αφήγηση. Αποτελείται από 25 κείμενα συγγραφέων μιας ευρύτατης λογοτεχνικής παράδοσης, από τον Μιχαήλ Μητσάκη και τον Ούγκο Φον Χόφμανσταλ στον Τζ. Τζ. Μπάλαρντ και τον Μπρετ Ήστον Έλλις και από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και τον Χούλιο Κορτάσαρ στη Σύλβια Πλαθ και τον Γιώργο Χειμωνά. Τα κείμενα είναι χωρισμένα σε έξι ημέρες, όσες και οι ημέρες της έκθεσης "Destroy Athens". Το βιβλίο αυτό εμπνέεται, σχολιάζει, ερμηνεύει την έκθεση, αλλά διαβάζεται και ανεξάρτητα από αυτήν. Είναι μια αντανάκλαση, ένας διάδρομος που όπως οι διάδρομοι της 1ης Μπιενάλε...

Ο αρχιτεκτονικός μοντερνισμός, και ειδικά το μοντέρνο κίνημα των δεκαετιών '20 και '30, είχε ως "γενετικό" χαρακτηριστικό την πυκνή αντιστοιχία εφαρμογής και διδασκαλίας της αρχιτεκτονικής. Οι εκπρόσωποί της φρόντισαν να θεωρητικοποιήσουν τις εφαρμογές τους, τους έδωσαν θεωρητικό περιεχόμενο και νόημα, τις ανήγαγαν σε θεωρία και διδασκαλία. Οι πτυχές του μοντερνισμού που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική εκπαίδευση έχουν πολλαπλό ενδιαφέρον. Εικοσιένα αρχιτέκτονες συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις πολυποίκιλες σχέσεις ανάμεσα στις θεωρητικές ή εφαρμοσμένες εκφάνσεις του α...

Η συμπλήρωση των 75 χρόνων από την ίδρυση του Ελληνικού Ιδρύματος υπήρξε η αφορμή για να ανατρέξουμε στην ιστορία του και να αρχίσουμε να την καταγράφουμε χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη τις ζωντανές αφηγήσεις των ανθρώπων που είχαν ζήσει και είχαν "γράψει" ο καθένας την ιστορία, χρησιμοποιώντας την προσωπική του πένα. [...] Ελευθερία Φίλη

Το Αστικό Κενό είναι μια ανοιχτή ομάδα δράσης για τον χώρο και τα δικαιώματα στην πόλη η οποία αποτελείται από αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες που πραγματοποιεί συλλογικές δράσεις. Η ομάδα έχει ξεκινήσει από το 1998 και έχει πραγματοποιήσει 13 δράσεις στο αστικό χώρο προκαλώντας την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Με την παρουσία τους στους τόπους, τα μέλη της ομάδας Αστικό Κενό καλούν τους πολίτες να δραστηριοποιηθούν σ' αυτές τις εγκαταλειμμένες περιοχές της πόλης. Τα αστικά κενά, χώροι οι οποίοι βρίσκονται συνήθως σε μία διφορούμενη νομική κατάσταση μέσα από τις δράσεις, αλ...

Μια θάλασσα από σόγια δημιουργείται τυχαία γύρω από ένα αεροδρόμιο-μινιατούρα. Από το σημείο αυτό η ηρωίδα της νουβέλας ξεκινάει μια αυτοσχέδια διαδρομή που περνάει από αεροδρόμια, ξενοδοχεία, προάστια, μια μητρόπολη. Επιβιβάζεται, αποβιβάζεται, περπατάει, καταγράφει ήχους κι ακολουθεί συνεχόμενους συνειρμούς. Βρίσκεται εδώ, εκεί και ξανά εδώ, ενώ η θάλασσα από σόγια γίνεται όλο και πιο καφέ από την ουασάμπι. Μια νουβέλα με θέμα τις παραλλαγές πάνω σε μία ταχύτητα, μέσα από την οικειοποίηση του Έξω και την επιθυμία τού να χαθείς μέσα σε αυτό.

Ως αντικείμενο έρευνας, η αντικουλτούρα με την οποίαν ασχολείται αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μια καλώς εννοούμενη αίσθηση διανοητικής επιφύλαξης θα μας έπειθε ν' αποφεύγουμε σαν την πανώλη. [...] Ίσως υπάρχουν πολλοί αναγνώστες για τους οποίους τα ζητήματα που εγείρει αυτό το βιβλίο ενδέχεται να φανούν χωρίς νόημα ή πρακτική σημασία. Δεν είναι εύκολο να αμφισβητήσουμε τον απολύτως λογικό, απολύτως καλοπροαίρετο, αλλά πάντως αναγωγικό ανθρωπισμό με τον οποίο η τεχνοκρατία περιβάλλει τον εαυτό της χωρίς να φανεί ότι μιλάμε μια νεκρή και ανυπόληπτη γλ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Critical Art Ensemble, Beatriz da Costa, "Σχεδιάζοντας και εφαρμόζοντας μη ειδικευμένο, διεπιστημονικό έργο" - Daniel Lee, Heleln Ferry, "Υβρίδιο - Ζώντας το παράδοξο". - Eduardo Kac, Steve Tomasula, "Γένεσις" - Sterarc, "Προσθετικό κεφάλι - το επιπλέον αυτί (ή ένα αυτί στο βραχίονα)". - Karl Sims, "Γενετικές εικόνες" - Eva Sutton, "Σκέψεις για τα "Υβρίδια": πρόσθεση και εφαρμογή" - Susan Alexjander, "Μικροκοσμική μουσική: ένα νέο δυναμικό πεδίο". - Polona Tratnik, "Η σάρκα του κόσμου" - Joe Davis, "Μικρο-Αφροδίτη"

Με τη συζήτηση αυτή, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας - Athens Pride έδωσε το ερέθισμα για μια πρώτη αποτίμηση της ιστορίας της κοινότητάς μας στην Ελλάδα. Η ιστορική συνείδηση είναι προϋπόθεση για το χτίσιμο μιας συλλογικής ταυτότητας και μιας κοινότητας. Γι' αυτό το λόγο θεωρούμε χρέος ας να θυμόμαστε τι προϋπήρξε στην Ελλάδα. Ελπίζουμε σύντομα να βρεθούμε άτομα, τα οποία θα καταγράψουν επιστημονικά πια την ιστορία μας, η οποία ξεκινάει με τη διακήρυξη του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Ελλάδος (ΑΚΟΕ) το 1976. Η συζήτηση έγινε στις 19 Μαρτίου 2008, στον ελεύθερ...

[...] Η ορολογία της Μαρία Ζερβού συνίσταται σε μια σειρά από διακριτά στοιχεία -αφενός αρχετυπικά (η γυναικεία μορφή, η φύση, το γήρας, ο κίνδυνος), αφετέρου σύγχρονα (το ντιζάιν, ο κινηματογράφος, ο ηδονοβλεπτικός φακός, τα περιβαλλοντικά ζητήματα)- που επιδέχονται πληθώρα ερμηνειών και είναι ανοιχτά σε μια ποικιλία ηθικολογικών συμπερασμάτων, χωρίς ωστόσο να αποτελούν από μόνα τους θεμέλιο μιας σαφούς επιχειρηματολίας. Επιπλέον, ούτε το ίδιο το εικαστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ανήκουν προσφέρει τελικά κάτι ανάλογο. Ως εκ τούτου θα σύγκρινα την ορολογία της Ζερβού με τον...