Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η καθημερινή ζωή αποτελεί διαχρονική θεματική επιλογή, πλαίσιο και πεδίο δράσης ή εργαλείο για την καλλιτεχνική εργασία. Αλήθεια όμως, εάν η καθημερινότητα απασχολεί πολλούς καλλιτέχνες, πώς αυτοί τη διαχειρίζονται - και δη στην Ελλάδα; Η μελέτη αυτή αποπειράται να προσεγγίσει την ελληνική εικαστική παραγωγή στα μεταπολεμικά χρόνια, μέσα από τη συγκεκριμένη θεματική οπτική και επιλογή, η οποία καταδεικνύει πολύ περισσότερα στοιχεία για την ερμηνεία και την ιστορία της ελληνικής τέχνης από όσα φαινομενικά θα μπορούσε κανείς να υποψιάζεται. Μέσα από παραδείγματα καλλιτεχνών...

Τα παιδιά δεν γεννιούνται με προδιαγεγραμμένες πεποιθήσεις για τον εαυτό τους. Μαθαίνουν τι να πιστεύουν για τον εαυτό τους από το πώς τους φερόμαστε και το τι πιστεύουμε εμείς γι’ αυτά. Μαθαίνουν ότι αξίζουν τόσο όσο τους δείχνουμε με τη δική μας συμπεριφορά. Αν τους φερόμαστε με αγάπη και προσήλωση, αν αναγνωρίζουμε την επάρκεια και την ικανότητά τους και πλαισιώνουμε την αυτοπεποίθησή τους, ώστε να αναπτυχθούν σύμφωνα με τις ανάγκες και την προσωπικότητά τους, μαθαίνουν ότι είναι άξια αγάπης, και γίνονται άνθρωποι ικανοί και πολύτιμοι. Η "γονεϊκή προσήλωση" στην ανατροφ...

"Σε όλους μας έχει συμβεί να ακούσουμε τόσες φορές μια ιστορία, ώστε να αισθανόμαστε ότι την έχουμε βιώσει και οι ίδιοι. Έτσι ακριβώς συνέβη και σε μένα, αναφορικά με το 1995, χρονιά όπου ήμουν πολύ μικρός για να μπορώ να έχω προσωπικές αναμνήσεις. Ύστερα από την έρευνα, και ακούγοντας τις ιστορίες όλων αυτών μου με έβαλαν στα σπίτια τους και μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους, νιώθω την oldschool εποχή κομμάτι μου και ελπίζω, μέσα από τις φωτογραφίες και τις συνεντεύξεις, να καταφέρω να σας μεταφέρω, σε κάποιο βαθμό, αυτή την αίσθηση. 1995. Μια χρονιά ορόσημο στην ισ...

Στο "J’ai tue", ο Σαντράρ εξιστορεί μια όψη της ποίησης, πιθανόν τη δυσμενέστερη μα ταυτοχρόνως αγλαή. Λέξη προς λέξη όλα όσα συνέβησαν στο μέτωπο. Το κείμενο επιβεβαιώνει τον εξευτελισμό, την αγριότητα και τη φρίκη του πολέμου, με τον σκοτωμό ενός Γερμανού στρατιώτη να μετατρέπεται σε νίκη της ζωής, της ελεύθερης βούλησης, δίχως ενοχή. Ο Σαντράρ απεικονίζει το αίσχος του πολέμου τόσο έντονα, τόσο περιγραφικά, που αμέσως μετά την έκδοση του κειμένου, το 1918, ένας αρθρογράφος τον αποκάλεσε βάρβαρο και αμφισβήτησε τη λογοτεχνική φύση και αξία του κειμένου. Ο ποιητής δεν δ...

"Η ελπίδα έρχεται". Και τώρα η ελπίδα έφυγε μακριά. Άφησε πίσω της απογοήτευση, κατάθλιψη. Η κρίση είναι εδώ. Η καταιγίδα είναι εδώ. Και έχει ξεσπάσει πολύ δυνατή. Αυτό είναι όλο; Ήταν πράγματι η ελπίδα αυτή που έφυγε; Ή μήπως έφυγε η αυταπάτη, αφήνοντας χώρο σε μια αληθινή ελπίδα; Ή, απλώς, να αποδεχτούμε την κατάθλιψη; Η πρόκληση είναι να σκεφτούμε πέρα από την κρίση, να σκεφτούμε με αφετηρία την οργή, τον πόνο, την πικρία, τη διάψευση της αυταπάτης και, ακόμη, από την εμπειρία αυτών των χρόνων. Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι πολύ μακριά από αυτό...

Φαίνεται πως, ακόμη και σήμερα, δεν μπορεί να αποφύγει κανείς το Κεφάλαιο του Μαρξ, αν θέλει να ασχοληθεί ουσιωδώς με τον καπιταλισμό. Το ερώτημα πώς λειτουργεί ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν είναι καθόλου αφηρημένο και ακαδημαϊκό, αλλά τουναντίον η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει άμεση πρακτική σημασία για κάθε κίνημα που ασκεί κριτική στον καπιταλισμό. Πολλές από τις κουτσουρεμένες εκδοχές της μαρξικής θεωρίας που μας παρέδωσε ο "κοσμοθεωρητικός μαρξισμός" υποβλήθηκαν σε κριτική, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες. Η κριτική αυτή δεν διαβάζει πλέον τον Μαρξ ως απλώς τον καλύτερ...

Το κείμενο αυτό μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν οε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του '90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού. Το κεντρικό επιχείρημα του κειμένου είναι ότι οι πολιτικοί χώροι του ανταγωνιστικού κινήματος αποτέλεσαν οι ίδιοι πεδία και μηχανισμούς κατασκευής του φύλου, ενώ τα έμφυλα υποκείμενα που αποκλείονταν από αυτούς ή συμπεριλαμβάνονταν με προϋποθέσεις έδειχναν τα όρια του πολιτικού σώματος. Αποτελεί ένα σχόλιο στο περιεχό...

Η πορνογραφικοποίηση είναι μια έννοια στο πεδίο της κουλτούρας που συμπυκνώνει το σωρευτικό αποτέλεσμα της μαζικής κατανάλωσης σεξουαλικών αναπαραστάσεων και της πρωτοφανούς ορατότητάς τους στη δημόσια σφαίρα. Το ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα ποια είναι τα ενδεχόμενα αποτελέσματα της πορνογραφικοποίησης στο ευρύτερο πεδίο της σεξουαλικότητας και της κατασκευής της κοινωνικής πραγματικότητας. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ασχολείται με την πορνογραφία αυτή καθαυτή, τόσο ως έννοια και μορφή κειμένου, όσο και ως διαδικασία κα...

"Ο άνθρωπος ως δημιουργός αλλά και ως δημιούργημα της ίδιας της φύσης, ως μέρος της, αποδεχόμενος τη θνητότητά του. Η συμπερίληψη της υποκειμενικότητας της φύσης, αυτός ο αέναος κύκλος ζωής και θανάτου. Πάντα με την ίδια ελπίδα θα αναζητώ εκείνη τη γη που κανένας ακόμα δεν κατάφερε να ονομάσει, αυτό που δεν υπάρχει ακόμα και περιμένει τη γέννησή του..." Γ. Κ. Η έκδοση έγινε με αφορμή την έκθεση "Η δωρεά του τοπίου", που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών τον Οκτώβριο του 2017.

Στο βιβλίο αυτό διερευνάται η επανάσταση, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας όσο και σε αυτό της ιστορίας, υπό το φως της έννοιας της δικαιοσύνης. Η σύνδεση επανάστασης και δικαιοσύνης στο επίπεδο ενός θεμελιακού ορισμού βρίσκεται σίγουρα "πέρα" από τον Μαρξ. Συγχρόνως όμως παραμένει εντός μιας μαρξιστικής προβληματικής και ενός μαρξιστικού θεωρητικού πλαισίου. Και τούτο διότι παρόλο που η θεώρηση της επανάστασης που αρθρώνεται εδώ εισάγει έννοιες και προσδιορισμούς που δεν έχουν αναπτυχθεί συστηματικά από τον Μαρξ, η συνολική ανάλυση αποσκοπεί να επικυρώσει μία από τις πλέον βα...

Η ανά χείρας έκδοση δεν φιλοδοξεί να περάσει κάποια πολιτική γραμμή, αλλά όλα τα κείμενα που περιέχει είναι πολιτικά στρατευμένα. Δεν πρόκειται επίσης για ακαδημαϊκή ιστοριογραφία, αλλά τα κείμενα στηρίζονται στην τριβή με την ιστορική έρευνα και δεν αναλώνονται στην αναπαραγωγή διαφόρων μύθων και κλισέ που σταδιακά παγιώθηκαν για τη Ρωσική επανάσταση, όπως π.χ. ότι ο Οκτώβρης ήταν ένα μπολσεβίκικο ανδραγάθημα ή πραξικόπημα. Έτσι, παρ' όλες τις διαφορές τους, τόσο στη θεματολογία όσο και στον τρόπο θέασης, τα κείμενα συναντιούνται στο ότι επιζητούν να προσφέρουν μια κριτική...

"Τα σώματα, ευάλωτα, δημιουργούν κάθε φορά, ξεκινώντας από την αρχή, ένα μεταβαλλόμενο χωροχρόνο σ' έναν τόπο, διασχίζοντας τα σύνορα. Οι δράσεις της Νομαδικής Αρχιτεκτονικής γίνονται στο δημόσιο χώρο και στα αστικά κενά. Οι δράσεις-επιτελέσεις βρίσκονται ανάμεσα στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική, έχουν καλλιτεχνικό, ακτιβιστικό χαρακτήρα, μετασχηματίζουν εφήμερα τη δημόσια σφαίρα μέσα από το περπάτημα, τις συναντήσεις, την καλλιέργεια της γης, την τροφή. Διασχίζουν σύνορα φυλής, φύλου, εθνότητας, γλώσσας. Μέσα από τις δράσεις, με καλλιτεχνικές πρακτικές σε διερεύνηση, εκφ...

Ο έκτος τόμος των Τετραδίων του Μοντέρνου είναι αφιερωμένος στην επέτειο των 25 χρόνων από την ίδρυση του ελληνικού docomomo. Περιλαμβάνει μια σειρά δοκιμίων που αναδεικνύουν κτίρια του ελληνικού μοντερνισμού που έτυχαν καλύτερης ή χειρότερης μοίρας στο πέρασμα του χρόνου και μια σειρά θεωρητικών προσεγγίσεων για το ρόλο και το αντικείμενο της τεκμηρίωσης και της προστασίας της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Περιλαμβάνει επίσης τρεις χαρακτηριστικές υλοποιημένες μελέτες μετασκευής κτιρίων του μεσοπολεμικού και του μεταπολεμικού μοντερνισμού, τα οποία παρουσιάζονται από τους αρχ...

Τα δοκίμια αυτά επισκοπούν ένα παγκόσμιο θρησκειολογικό υλικό, επιχειρώντας από τη μία πλευρά να το κατανοήσουν μέσ’ από τη συστηματική πολιτισμική σύγκριση, και από την άλλη να το εντάξουν σε ένα μακροϊστορικό σχήμα που δεν παραγνωρίζει ούτε τις ιδιαιτερότητες των θρησκευτικών φαινομένων ούτε την εξάρτησή τους από το μεγάλο συνεχές τού ανθρώπινου πολιτισμού. Με τρόπο λιγότερο θεωρησιακό απ’ ό,τι στις Μελέτες για το ιερό και σε χαμηλότερο επίπεδο αφαίρεσης, περισσότερο δεσμευμένες δηλαδή στις απτές ιδιαιτερότητες των μορφών που συζητιούνται, οι προσεγγίσεις αυτές υποβάλλουν...

Οι Λουδίτες -πολλοί από αυτούς υφαντές, λαναράδες και φινιριστές μαλλιού, αλλά και τεχνίτες στον επαγγελματικό κλάδο του βαμβακιού που απέκτησε ιδιαίτερη σημασία στην Αγγλία στα τέλη του 18ου αιώνα- ήταν, όπως οι Πρόσχαροι Άνδρες του Ρομπέν των Δασών, θύματα της προόδου ή αυτού που θεωρούνταν πρόοδος. Έχοντας δουλέψει επί αιώνες έξω από τα φτωχικά τους σπίτια και σε μικρά μαγαζιά χωριών με μηχανές που, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καθόλου απλές, μπορούσαν να δουλευτούν από έναν και μόνο άνθρωπο, πιθανώς και με τη βοήθεια παιδιών, είδαν ξαφνικά να παρεισφρέουν (ή να απειλούν...

Η Νίκη Λοϊζίδη υπηρετεί την ιστορία της τέχνης στην Ελλάδα και την Κύπρο για σχεδόν σαράντα χρόνια. Ο τόμος αυτός αποτελεί έναν φόρο τιμής σε αυτή τη μακρά πορεία. Το ερευνητικό και διδακτικό έργο της Νίκης Λοϊζίδη περιλαμβάνει την επιστημονική της δραστηριότητα (δημοσιεύσεις, επιμέλειες βιβλίων, διδασκαλία, οργανωτικό και διοικητικό έργο, επίβλεψη διατριβών, συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα αλλά και επιμέλειες εκθέσεων, επιφυλλιδογραφία και τεχνοκριτική) και εμπλουτίζεται με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ακαδημαϊκών προγραμμάτων ιστορίας της τέχνης σε προπτυχιακό κ...

Ο βιβλιοϋπάλληλος είναι ημιμαθής· γνωρίζει τους τίτλους και τα εξώφυλλα των βιβλίων, και ίσως κάπως αόριστα αυτό που αποκαλεί το θέμα τους, ποτέ όμως το περιεχόμενό τους. Στην φιγούρα του η ημιμάθεια προβάλει αυτάρεσκη, αυτοαναφορική και ολοκληρωμένη· και αποτελεί ακριβώς, αυτή η ιδιότητά του, το επαγγελματικό προτέρημα που του εξασφαλίζει τα προς το ζην και μια θέση στον κόσμο. Όσο περισσότερα "γνωρίζει" τόσο πιο ημιμαθής γίνεται, εφόσον όλη αυτή η συσσωρευμένη "γνώση" δεν του χρησιμεύει για να αλλάξει τη ζωή του αλλά τον βυθίζει όλο και περισσότερο στην έξη του επαγγέλμα...

Η Αθήνα βρίσκεται επίμονα μέσα σε ένα νέφος αρνητικών συνειρμών, αναφορών και επιδόσεων· επαναλαμβάνεται μονίμως η απορία για το τί έκανε λάθος και γιατί δεν κατάφερε να ακολουθήσει τα επιτυχημένα πρότυπα των έτερων ευρωπαϊκών πόλεων. Στα πλαίσια τέτοιων ανομολόγητων ή και αυθόρμητων συγκρίσεων, η Αθήνα ταυτίζεται με τα λάθη και τις παρεκκλίσεις της, σκιαγραφώντας έτσι έμμεσα ένα κακέκτυπο: μια στρεβλή εκδοχή των επιτυχημένων δυτικών μητροπόλεων. H αναφορά όμως στην Αθήνα ως κακέκτυπο έχει για μας αφενός μια χρησιμότητα προθετική, ως ένα σημείο εκκίνησης για μια πρόταση δια...