Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τον Δημήτρη Παλάζη γνωριστήκαμε το 2008 στην ποιητική ανθολογία "Μονοδιάλογοι", που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ash in Art, εκείνος ανθολογούμενος και ο υπογράφων επιμελητής της έκδοσης. Ήρθα σε επαφή με την ολιγόστιχη αλλά πάντοτε δυναμική και στοχευμένη ποίηση του και αποφάσισα έκτοτε να ακολουθήσω τα ποιητικά χνάρια του, πρώτα με τα βιβλία του στις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια και εν συνεχεία με την παρουσία και συνεργασία του στο περιοδικό Vakxikon.gr. Πόση είναι η χαρά μου, λοιπόν, που αυτή η επαφή συνεχίζεται με τούτο το ψηφιακό βιβλίο. Ο Δημήτρης είναι από τους πρώτου...

Τα κόκκινα παπούτσια αποτελούν την καταγραφή μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας. Βρέθηκα στην πρώτη θέση κολλητά στο πάλκο όπου χόρευε φλαμένγκο η διάσημη χορεύτρια Eliezer Truco. Ήταν στη Μαδρίτη σε "φλαμεγκάδικο" για Ισπανούς και όχι για τουρίστες. Η Ελιέζερ κάλεσε αυθόρμητα τους δασκάλους της που βρίσκονταν εκεί, να χορέψουν. Στη σκηνή ανέβηκε αρχικά η δασκάλα, μια υπέρβαρη, πολύ παχιά κυρία που φορούσε γόβες με ψηλό τακούνι. Ξαφνιάστηκα στην εικόνα. Αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσε να χορέψει αυτή η κυρία. Δεύτερο ξάφνιασμα, όταν η κυρία αυτή μεταμορφώθηκε μέσα στην κίνηση και τ...

Σωτήριον έτος 2003. Τρεις φίλοι, φοιτητές στο σύνολό τους, συναντιούνται σ’ ένα προάστιο της Αθήνας και προσπαθούν να αποφασίσουν πώς να περάσουν τη βραδιά τους. Ένας από αυτούς, τακτικός θαμώνας των strip clubs της πρωτεύουσας, προτείνει στους άλλους δύο να πάνε σ’ ένα τέτοιο μαγαζί στην παραλιακή. Ο ένας διστάζει καθώς δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ σε τέτοιο χώρο, ενώ ο άλλος είναι πιο ενθουσιώδης. Τελικά, ο πιο διστακτικός εκ των τριών κάμπτεται από τις πιέσεις των φίλων του και αποφασίζει να τους ακολουθήσει. Καθ’ οδόν προς το μαγαζί ακούει τις διηγήσεις του πιο έμπειρου της...

Σωτήριον έτος 2003. Τρεις φίλοι, φοιτητές στο σύνολό τους, συναντιούνται σ' ένα προάστιο της Αθήνας και προσπαθούν να αποφασίσουν πώς να περάσουν τη βραδιά τους. Ένας από αυτούς, τακτικός θαμώνας των strip clubs της πρωτεύουσας, προτείνει στους άλλους δύο να πάνε σ' ένα τέτοιο μαγαζί στην παραλιακή. Ο ένας διστάζει καθώς δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ σε τέτοιο χώρο, ενώ ο άλλος είναι πιο ενθουσιώδης. Τελικά, ο πιο διστακτικός εκ των τριών κάμπτεται από τις πιέσεις των φίλων του και αποφασίζει να τους ακολουθήσει. Καθ' οδόν προς το μαγαζί ακούει τις διηγήσεις του πιο έμπειρου της...

Με την παρούσα ποιητική συλλογή επιδιώκεται μια σύνδεση του παρελθόντος και του παρόντος. Με μια προσπάθεια που ξεκίνησε το 2008 και λειτουργώντας ως work in progress ολοκληρώθηκε το 2012, με αρκετά ενδιάμεσα διαλλείμματα, επιχειρεί να καταργήσει τις αποστάσεις μεταξύ των υποκειμένων που διαπραγματεύεται, του Εγώ και του Εσύ. Άλλοτε με λόγο νοσταλγικό, άλλοτε με περισσότερο κυνικό, ο στόχος του ποιητή παραμένει ο ίδιος: να ψάξει. Πού τελειώνει το Εγώ και πού αρχίζει το Εσύ. Κι αν αυτά τα δύο ενωθούν, αν θα φέρουν το πολυπόθητο Εμείς. Απαντήσεις φυσικά δεν αναμένονται, ούτε...

Με την παρούσα ποιητική συλλογή επιδιώκεται μια σύνδεση του παρελθόντος και του παρόντος. Με μια προσπάθεια που ξεκίνησε το 2008 και λειτουργώντας ως work in progress ολοκληρώθηκε το 2012, με αρκετά ενδιάμεσα διαλλείμματα, επιχειρεί να καταργήσει τις αποστάσεις μεταξύ των υποκειμένων που διαπραγματεύεται, του Εγώ και του Εσύ. Άλλοτε με λόγο νοσταλγικό, άλλοτε με περισσότερο κυνικό, ο στόχος του ποιητή παραμένει ο ίδιος: να ψάξει. Πού τελειώνει το Εγώ και πού αρχίζει το Εσύ. Κι αν αυτά τα δύο ενωθούν, αν θα φέρουν το πολυπόθητο Εμείς. Απαντήσεις φυσικά δεν αναμένονται, ούτε...

To 1991 τρεις, νέοι τότε, ποιητές, ο Ηλίας Λάγιος, ο Διονύσης Καψάλης και ο Γιώργος Κοροπούλης εξέδωσαν τη συλλογή Tριώδιο από τις Εκδόσεις Άγρα. Επρόκειτο για ένα βιβλιαράκι 11 μόλις σελίδων, με ένα ποίημα (μια μπαλάντα) του καθενός. Η κίνησή τους ήταν καθαρά συμβολική, για να δείξουν πως η έμμετρη-ομοιοκατάληκτη ποίηση δεν σταμάτησε ποτέ να γράφεται, παρά την επικράτηση του ελεύθερου στίχου. Σήμερα, μετά από είκοσι και πλέον έτη και αφού με την ποιητική ανθολογία Νέοι ήχοι στο Παμπάλαιοι Νερό (ανθολόγοι: Κώστας Κουτσουρέλης και Σοφία Κολοτούρου) αποδείξαμε περίτρανα ότ...

To 1991 τρεις, νέοι τότε, ποιητές, ο Ηλίας Λάγιος, ο Διονύσης Καψάλης και ο Γιώργος Κοροπούλης εξέδωσαν τη συλλογή Tριώδιο από τις Εκδόσεις Άγρα. Επρόκειτο για ένα βιβλιαράκι 11 μόλις σελίδων, με ένα ποίημα (μια μπαλάντα) του καθενός. Η κίνησή τους ήταν καθαρά συμβολική, για να δείξουν πως η έμμετρη-ομοιοκατάληκτη ποίηση δεν σταμάτησε ποτέ να γράφεται, παρά την επικράτηση του ελεύθερου στίχου. Σήμερα, μετά από είκοσι και πλέον έτη και αφού με την ποιητική ανθολογία Νέοι ήχοι στο Παμπάλαιοι Νερό (ανθολόγοι: Κώστας Κουτσουρέλης και Σοφία Κολοτούρου) αποδείξαμε περίτρανα ότ...

Tα παραμύθια, μια λέξη γνωστή και αγαπημένη από παιδιά και μεγάλους. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι προέρχεται από τη λέξη παρα-μυθεύω, δηλαδή παρηγορώ. Ίσως γι' αυτό οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν τα ομορφότερα παραμύθια, που μερικά μόνο από αυτά είχαν την τύχη να βρεθούν σε σελίδες κάποιου βιβλίου και να διαβαστούν. Έτσι, λοιπόν, απλά θα σας παρηγορήσω και εγώ με τα παραμύθια μου. Γιατι οι επτά ιστορίες που ακολουθούν, γράφονταν μετά από ένα ταξίδι ή έναν περίπατο, μια συζήτηση ή ακόμη και ένα χωρισμό. Ελπίζω να σας ταξιδέψουν και να απολαύσετε τη διαδρομή. Καλώς ήλθατε και...

Δεν θα γράψω για το νέο ποιητικό μου βιβλίο. Άλλωστε η έκδοση του, και μόνο σε e-book, είναι συμβολική: οι Εκδόσεις Vakxikon.gr στηρίζουν το ψηφιακό βιβλίο και προς σε αυτή την κατεύθυνση κυρίως κινούνται, προωθώντας το, εξελίσσοντας το κατά το δυνατό, και βάζοντας το με τον καιρό στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού. Και ο λόγος που δεν πωλείται από τις εκδόσεις μας είναι ο προφανής ένας: η εξοικείωση του με τους ντόπιους αναγνώστες προέχει. Οι ολιγόστιχες "Εξαιρέσεις" είναι το 10ο βιβλίο της σειράς Βακχικόν Ποίηση. Ξεκίνησε, κάποτε, στις Εκδόσεις Ash in Art. Συνεχίστη...

Η ιστορία της γραφής αποτυπώνεται στα μέσα κάθε εποχής. Είναι μοιραίο. Έχοντας καταφέρει το διαδίκτυο, ευτυχώς ή δυστυχώς, να κυριαρχήσει στους καθημερινούς τρόπους ενημέρωσης και ψυχαγωγίας μας, μεταφέροντάς μας στο παράλληλο νομοτελειακό του σύμπαν, επίσης γίνεται και το μέσο απόκτησης βήματος, φωνής, ουσίας, σφραγίδας, αποτυπώματος δημιουργών. Στις μέρες μας, συνειδητοποιώντας τον ηθικό ξεπεσμό που επικρατεί στο χώρο των έντυπων εκδόσεων αλλά και την αρρωστημένη τακτική των εκδοτών να εκμεταλλεύονται ανενδοίαστα τη λογοτεχνική παραγωγή έργου, προτάσσοντας το οικονομικό τ...

Η ιστορία της γραφής αποτυπώνεται στα μέσα κάθε εποχής. Είναι μοιραίο. Έχοντας καταφέρει το διαδίκτυο, ευτυχώς ή δυστυχώς, να κυριαρχήσει στους καθημερινούς τρόπους ενημέρωσης και ψυχαγωγίας μας, μεταφέροντάς μας στο παράλληλο νομοτελειακό του σύμπαν, επίσης γίνεται και το μέσο απόκτησης βήματος, φωνής, ουσίας, σφραγίδας, αποτυπώματος δημιουργών. Στις μέρες μας, συνειδητοποιώντας τον ηθικό ξεπεσμό που επικρατεί στο χώρο των έντυπων εκδόσεων αλλά και την αρρωστημένη τακτική των εκδοτών να εκμεταλλεύονται ανενδοίαστα τη λογοτεχνική παραγωγή έργου, προτάσσοντας το οικονομικό τ...

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως: "Τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι". Δηλαδή, επιμένει να μην τρομοκρατείται από τη λογική της λογικής και συγκροτημένης ανάλυσης του ζητήματος, πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνον έτσι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα να ζήσει τη ζωή του (όσο τον αφήσουν οι τρομοκράτες αντιτρομοκράτες) σαν δική του ζωή. Διαβάζει, λοιπόν, ορισμένες σημαντικές σελίδες του Best Seller που ονομάζουμε τρομοκρατία...

Αυτή η συλλογή είναι γραμμένη εξ ολοκλήρου στην Κρήτη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Βρίσκομαι πάνω σε ένα δέντρο απλώνοντας το βλέμμα μου στον ορίζοντα και με πλημμυρίζει μια οιονεί ερωτική αίσθηση που απευθύνεται στον τόπο, έτσι γράφτηκαν όλα. Κάθε ποίημα λοιπόν μέσα σ' αυτή την συλλογή είναι καρπός αυτής της σχέσης που σημαίνει -για μένα- ότι το θέμα του, όποιο κι αν είναι αυτό, διανθίζεται από την ομορφιά που υπάρχει σ’ αυτήν τη σχέση. Ελπίζω κι εύχομαι ο αναγνώστης να αναγνωρίσει αυτή την ομορφιά στα ποιήματα της συλλογής. Κώστας Σφενδουράκης

Ο επιγραμματικός λόγος απαντάται σε πλήθος πολιτισμών διάσπαρτων σε όλο τον κόσμο και η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στο βαθμό που δεν αποσκοπεί να γίνει σύνθημα (χωρίς και πάλι αυτό να σημαίνει ότι ένα επίγραμμα που δημιουργήθηκε ή χρησιμοποιήθηκε ως σύνθημα έχασε το ποιητικό του περιεχόμενο μόνο και μόνο γιατί έγινε ή έστω προσπάθησε να γίνει σύνθημα) και δεδομένου ότι η ποίηση τελικά παραμένει ανόρισμη δεν είναι παράλογο να θεωρηθεί ως ποίηση με μία όμως σημαντική παρατήρηση: Ο επιγραμματικός λόγος, ακόμα και αν ο δημιουργός του τον κοινοποίησε επεξεργασμένο...

"Ο Ορχάν πρόλαβε να δοκιμάσει στη σύντομη ζωή του όση ποιητική περιπέτεια βίωσαν μερικές γενιές Γάλλων ποιητών μαζί" Οκτάυ Ριφάτ Ήδη στα 36 του, όταν και πέθανε, ο Βελί ήταν μια θρυλική μορφή της μοντέρνας τουρκικής λογοτεχνίας - όχι μόνο για τον πρόωρο θάνατο και τον βαρύ αλκοολισμό του· ούτε για τους θυελλώδεις έρωτες και τη νεορομαντική του περσόνα· ούτε καν για την παραίτησή του από τη δημόσια Υπηρεσία καταγγέλλοντας το εργασιακό του περιβάλλον ως αυταρχικό. Η έκδοση του "Παράξενου", το 1941 -του μανιφέστου που εξέφρασε το ομώνυμο κίνημα στο περιθώριο της καθεσ...