Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα απόγευμα, μια γυναίκα αποφασίζει να πάει με το λεωφορείο από το Χαλάνδρι στην Αθήνα. Σε αυτή τη σύντομη διαδρομή, μέχρι τον τελικό προορισμό της, θα ξαναζήσει το ταξίδι από την ηλικία της αθωότητας στην ωριμότητα, περνώντας σταδιακά από τον πόλεμο, τον έρωτα, το γάμο. Ανάμεσα από τα γεγονότα που τη σημαδεύουν, γνωρίζει τη σκληρότητα και τη συμπαράσταση, την ευτυχία και την απογοήτευση. Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας ο αναγνώστης ψάχνει να βρει μαζί της το νόημα που έχουν οι πράξεις μας και, τελικά, η ίδια η ζωή.

Η ελληνική Αλεξάνδρεια ανήκει οριστικά και αποκλειστικά πια στην ιστορία. Όμως, κοντά στα τόσα άλλα ευεργετήματά της προς το Έθνος μας, η πρόσφατη Αλεξάνδρεια μας κληροδότησε δύο πνευματικά και καλλιτεχνικά μνημεία των οποίων η ζωτική ακτινοβολία ξεπερνάει ακόμα και τα ευρύτατα όρια του νεότερου Ελληνισμού. Τα δύο αυτά μνημεία, θα το μαντέψατε, είναι τα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη και το Μουσείο του Αντώνη Μπενάκη. Τούτη η διαπίστωση θα έφθανε, όχι απλώς να δικαιολογήσει, μα και να επιβάλει την τέλεση του σημερινού εορταστικού μνημόσυνου μέσα σε αυτόν τον φιλόμουσο χώρ...

Στο βιβλίο του αυτό, ο Βασίλης Βιτσαξής επιχειρεί μια ανατομή του ποιητικού φαινομένου σε μια προσπάθεια τοποθέτησης του ποιητικού λόγου μέσα στον αισθητικό στοχαστικό χώρο. Η σχέση της ποίησης με τον πεζό έντεχνο λόγο, ο ρόλος της λέξης μέσα στο στίχο, η αξιολόγηση της μορφής σε σχέση με το περιεχόμενο της ποίησης, οι πηγές της τελευταίας, ο οικουμενικός της χαρακτήρας, τα εκφραστικά της μέσα, η συνάρτηση της φιλοσοφίας με την ποίηση, η σχέση της τελευταίας με τον μυστικισμό και με τον χρόνο, η σχέση της με τη μουσική, τα προβλήματά της μετάφρασής της και πολλές ακόμα π...

[...] Το τελευταίο στη σειρά της γραφής αυτοβιογραφικό κείμενο είναι οι "Αναμνήσεις 1940", που παρουσιάζουμε στον τόμο αυτό. Η γραφή τους ξεκινά στις 29 Ιουλίου 1940, όπως αναφέρει η ίδια η Π. Σ. Δέλτα. Η δομή του κειμένου είναι ίδια με εκείνη των "Αναμνήσεων 1921"· η αφήγηση συνεχίζεται από το σημείο όπου η συγγραφέας είχε αφήσει το προηγούμενό της κείμενο. Ξεκινά με την παραμονή της στην κλινική του γιατρού Friedmann στο Gainfarn, στα περίχωρα της Βιέννης, τον Απρίλιο του 1908, και τελειώνει με τον εκτενή σχολιασμό των ημερολογίων του Ίωνα Δραγούμη ως τον Νοέμβριο του 19...

H ζωή μιας απλής γυναίκας, της Σοφούλας, όπως την αφηγήθηκε η ίδια στη συγγραφέα του βιβλίου.