Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΧΩΡΙΖΕΙ Οργισμένος ο βασιλεύς Γελίμερος φορώντας τη λεοντή της νίκης που τις προάλλες του χάρισαν οι άνδρες του κι εκστομίζοντας βρωμόλογα επιτρεπόμενα μόνο σ' αξιωματούχους καταφερόταν εναντίον των Ούννων οι οποίοι σε τίποτα δεν μπορούσαν να φτάσουν τον πολιτισμό των Βανδάλων καθώς διακήρυσσε. Στο βάθος του πάντως ελάχιστη αμφιβολία τον βασάνιζε γι' αυτό κατέφυγε ανήσυχος στις τηρούμενες στατιστικές. Εξάλλου είναι λεπτές οι ισορροπίες καθώς όλοι γνωρίζουν. Συχνά μάλιστα μια τρίχα χωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.

"ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ": Κάποιοι άνθρωποι κατεβαίνουν απ' τις προσδοκίες τους όπως κατεβαίνουν από ένα τρόλεϊ δεν κλαίνε δεν ουρλιάζουν δεν τρέχουν από πίσω τους μέχρι να τους λυγίσουν τα γόνατα εμένα μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως ό,τι και να έχανα ήταν μικρό και την επομένη ακόμα μικρότερο και το επόμενο από όλα μικρότερο τώρα πια δεν ξέρω αν έχασα ποτέ τίποτα και οι μέρες μου είναι έξοχες.

Οι "Ιστορίες του Καντέρμπερυ" του Τζέφρυ Τσώσερ (1340-1400) συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 100 σημαντικότερα βιβλία όλων των εποχών, κι όμως δεν είχε μεταφραστεί ολόκληρο ως τώρα στα ελληνικά.. Θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της αγγλικής λογοτεχνίας, ένα από τα έργα που επηρέασαν όσο κανένα τους μετέπειτα συγγραφείς. Το πρώτο μεγάλο λογοτεχνικό έργο που γράφτηκε στα κοινά αγγλικά και όχι στα λατινικά ή στα γαλλικά που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή ως γλώσσα της λογοτεχνίας και της διανόησης, και κατάφερε να επιδείξει τις δυνατότητες της αγγλικής γλώσσας. Ο Τσώσερ όμως αναδεικνύετ...

15 μηνών είπες "μα" Μέχρι τα 13 την έλεγες μαμά και δεν την άφηνες από το χέρι. Μετά για σένα έγινε μητέρα, ενώ στους φίλους την αποκαλούσες μάνα. Μεγάλωσες και μεγάλωσε. Έγινες 20 και αυτή 47 Την αποκαλούσες "μάνα" πλέον. Μεγάλωσες και μεγάλωσε. Την αποκαλούσες Νίκη, Μαρία, Καλλιόπη, Ζορζέτ, Κατίνα, Νάνσυ, Ελισάβετ, Εύχαρις. Μεγάλωσες και μεγάλωσε. Έγινες 40 και αυτή 67 Την αποκαλούσες ίσως "κυρά" κολλώντας δίπλα το βαφτιστικό της. Μεγάλωσες και μεγάλωσε. Έγινες 56 και αυτή 83 Έγινες 56 και λίγες μέρες. Αυτή έμ...

Οι λογοτεχνικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα και οι θεωρίες που τις ακολούθησαν, παρήγαγαν πολλά θραύσματα από την αποδόμηση των γνωστών μορφών του γραπτού λόγου. Μια μορφή σύνθεσής τους, είναι η ποιητική πρόζα που απ' ότι φαίνεται ταιριάζει πολύ καλά με την μικρή φόρμα. Στα "Ταξίδια με το λύκο μου", οι μονόλογοι προς/από ένα λύκο, σε έναν φαντασιακό/πραγματικό συνεπιβάτη, συνθέτουν και περιγράφουν τα πάθη των ανθρώπων. Την αγωνία για τις σχέσεις μας με το χρόνο, τον μύθο τη φύση, τον χώρο την επιθυμία ή την ανάγκη.. Η ποιητική πρόζα της Μαρίας Σαββάκη αποτελεί ένα παλ...

Ένας άντρας μπαίνει στο μπαρ ενός τρένου... Από εδώ και κάτω η ιστορία μπορεί να εξελιχθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ένας άντρας μπαίνει στο μπαρ ενός τρένου και συναντά τον έρωτα της ζωής του. Ένας άντρας μπαίνει στο μπαρ ενός τρένου και διαπιστώνει πως δεν υπάρχει κανένας άλλος εκεί. Όταν αυτός ο άντρας είναι ο Ντέιβιντ Σεντάρις, οι πιθανότητες είναι ανεξάντλητες, αλλά το αποτέλεσμα πάντοτε το ίδιο: θα σας διασκεδάσει με το χιούμορ και την εξυπνάδα του, αλλά και θα σας συγκινήσει βαθύτατα. Στη συλλογή διηγημάτων, "Ας συζητήσουμε για το διαβήτη με κουκουβάγιε...

Ο Βασίλης Καραβίτης είναι ίσως ο μονιμότερα και βιωματικότερα φιλοσοφών και θυμοσοφών ποιητής της β' μεταπολεμικής ποιητικής γενιάς· αν και σωστότερο θα ήταν να έλεγα ότι αρέσκεται σε μια εύστροφη - και με διακριτικότητα φορτισμένη συγκινησιακά - αναγωγή όλων όσα βιωματικά ή εμπειρικά αποκομίζει "εκτίοντας" τον βίο του, σε ποιητικά αποφθέγματα, φιλοσοφικού ή θυμοσοφικού περιεχομένου. Η ανάγκη του για έκφραση είναι στενότατα συνυφασμένη με μια γοητευτικά έμμονη διάθεση για πολύτροπες προσεγγίσεις και αναψηλαφήσεις θεμελιωδών ή και δευτερευόντων - πλην όμως για τον ίδιο ζωτικ...

Δεν αγαπώ πια. Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε σε κατακλυσμούς αγάπης. Ήταν κι αυτή η άστεγη μέρα, που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Θαρρώ δεν είχε πού να πάει, ανάμεσα σε δυο Κυριακές στενό το πέρασμα, σπρώχνονται οι μέρες για να πιουν στο σιντριβάνι του χρόνου. Πίνουν νερό, μα δεν κοιτάνε το Θεό. Μπουχτίσανε φιλανθρωπία. ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Εμείς οι απάτριδες πάνω σε κόκκινο χαλί βαλμένοι με τα σκονισμένα μας παπούτσια, με τα μαλλιά αφρόντιστα. Έτοιμοι για χειραψίες-ρυμουλκά. Τις εσωτερικές μας σκάλες ανεβοκατεβαί...

Είναι κάποιες στιγμές που τ' ωραίο αιμορραγεί. Νιώθεις να καταθέτεις λέξεις Σε τράπεζες της νιότης. Σύμμαχος αλλοτινός η έντοκος ευαισθησία. Αμαρτίες γυμνές. Ν' αλείφω με λάδι τη συγγνώμη μου. Έρεβος και μόνο το λευκό τη θάλασσα προδίδει. Ίσως και οι στερεές σκιές νησιών. Αχ! ζωγραφιά, Με παλέτα την ψυχή και τ' όνειρο να σπεύδει!

Τον Ιούνιο του 1929 φτάνει στη Νέα Υόρκη, διάσηµος ήδη, ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, µένει στους φοιτητικούς κοιτώνες του Πανεπιστηµίου Κολούµπια, και γράφει τα ποιήµατα που θα αποτελέσουν το βιβλίο του "Ποιητής στη Νέα Υόρκη". Τον Ιούλιο του 1968 φτάνει στον ίδιο φοιτητικό κοιτώνα ένας δεκαεφτάχρονος Έλληνας που, καινούργιος στην ποίηση, υπερχειλίζει από περιέργεια, από όρεξη και όνειρα. Με τη βαλίτσα του ακόµα στο χέρι περνάει το κατώφλι στο νησί του Μανχάτταν από την πόρτα που του είχε ανοίξει ο Ισπανός πριν περίπου σαράντα χρόνια. Περνάει σε έναν χώρο µαγι...

Το "Λεξικό αναμνήσεων" του Γιώργου Χουλιάρα συνιστά αλφαβητικό μυθιστόρημα της ζωής ενός συγγραφέα... και διαβάζεται με κάθε τρόπο που επιτρέπουν ή επιβάλλουν οι τεχνολογίες της ανάγνωσης. Το "Λεξικό αναμνήσεων"... παρετυμολογεί τις εν λόγω περιστάσεις... συνδυάζει προβλέψεις περί διασποράς και αποκαλύπτει τις περιπετειώδεις συνέπειες των γάμων ρομαντισμού και κλασικισμού. Το "Λεξικό" συνεπάγεται αλφαβητάριο για νεκρούς και ζωντανούς, που εκλιπαρούν... οπισθογραφούν... εκτυφλώνονται ... και απασφαλίζουν αλγορίθμους της πυροτεχνουργικής ιστορίας της γλώσσας μας. "Α...

Όνομα που χαρακτηρίζει τον 20ο αιώνα, ο Χάιντεγγερ θεωρείται, από τους μη μυημένους, διανοητής απροσπέλαστος και δυσνόητος. Το να πει κάποιος ότι ο Χάιντεγγερ θα μπορούσε να μας βοηθήσει να ζούμε καλύτερα την καθημερινή μας ζωή μοιάζει, αν όχι αιρετικό, τουλάχιστον τρελό στοίχημα. Ωστόσο, τα ερωτήματα που θέτει η φιλοσοφία του βρίσκονται στο κέντρο των πιο εσωτερικών ανησυχιών μας: πώς μπορούμε να γίνουμε αυθεντικά ο εαυτός μας; Πώς να προσεγγίσουμε τον χρόνο ώστε να πάψει να είναι εχθρός μας; Πώς να σκεφτούμε τον θάνατο με τρόπο που να μην κάνει τη ζωή να φαίνεται παράλογη...

Βρες ένα ψέμα απ' το μικρό του δάχτυλο να κρατηθείς καθώς βυζαίνεις άδειο κι ο πόνος σε βουβαίνει Περνά ένα γαλάζιο πότε-πότε μ' ένα χάδι στη στροφή ας λιγοστεύει η ζωή καταργώντας τα κτητικά κι άλλες του νου νυχτωδίες Σ' αυτό το λίγο βυθίζεται η ελπίδα κι απ' αυτό αναδύεται να σε γελάσει πάλι [...] Διακρίνουμε στη γραφή του Πάνου Κυπαρίσση τα στοιχεία μιας ποιητικής που συνδέεται με την εντοπιότητα και την καταγωγή, που πραγματεύεται το θέμα ενός ενδότερου νόστου και τον ανάγει, με τις δημοτικές υπομνήσεις αλλά και την απερίφραστη λιτότητα του ελεύθερου...

Έχουν όλα στην ποίηση ειπωθεί; Μπορούν να ξαναειπωθούν με "Άλλα λόγια"; "Ας ξανασυστηθούμε χωρίς άγκιστρα εισαγωγικά και εξάρτηση από κύριες προτάσεις". Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς οριοθετήσεις: το σώμα απογυμνωμένο στην απτή υλικότητά του, η γραφή επιθετικά ειρωνική και ταυτόχρονα ήρεμα συνειδητοποιημένη. Στην πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Βαχλιώτη Άλλα λόγια αποτυπώνεται η αναμέτρηση με το χρόνο, ψηλαφείται η φθορά, διασαλεύονται οι βεβαιότητες της ύπαρξης και βρίσκεται, εντέλει, σωτηρία στην ποίηση -ακόμα και αν το αντίτιμο είναι η ζωή. Η απώλεια, η φθορά, ο π...

"Είναι δύσκολο να γράφει κανείς με πάθος και δεξιοτεχνία διατηρώντας την απλότητα και τη νηφαλιότητα. Η Αντριάνα Καλφοπούλου αναδεικνύει αυτές τις ποιότητες με τη γραφή της που καταφέρνει να εκδηλωθεί ως πράξη χαράς και κατάφασης για τη ζωή παρ' όλη την οδύνη και την περιπλοκότητα της εμπειρίας. Τα ποιήματά της διαθέτουν την ομορφιά της τελετουργίας." Alan Broughton "Η ποίηση της Αντριάνας Καλφοπούλου διαπλέει τις θεματικές της εξορίας, του πολέμου, της αέναης νοσταλγίας, του πλέγματος των ιστοριών οικογένειας και τόπου. Το επίμονο βλέμμα της πάνω σε ανθρώπους κα...

Εκατό. Μια λέξη, ένας αριθμός, συχνά ένα σύμβολο. Το βιβλίο αυτό διαχειρίζεται το "100" σε όλες τις πιθανές εκφάνσεις του. 100 gr., 100 μέτρα, 100 τ.μ., 100 χρόνια, σελ. 100, 100cm, 100 km/h,100ο, 100db, 100 περιπολικό κ.λπ. Γίνεται άρθρο του Ποινικού Κώδικα, ψαλμός του Δαυίδ, γενέθλια ευχή. Αλλά και "εκατοστό", "εκατομμυριοστό" και "κατοσταράκι". Ασχολείται και με λέξεις που το περιλαμβάνουν ως πρώτο συνθετικό: "Εκατόμβη", "Εκατόνταρχος", "Εκατονταπυλιανή" και ομηρικός "Εκατόγχειρος". Μικρά διηγήματα, ιστορίες, περιστατικά, ενσταντανέ, διάλογοι του παρόντ...

ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗ... Χθες, ήταν Κυριακή. Κι έκανα όπως όλοι. Το ετοίμασα, του έβαλα τα ζεστά του ρούχα. Κι ύστερα το πήρα στο πάρκο και κάθισα δίπλα στις μαμάδες. Άνοιξα λίγο το φερμουάρ της δερμάτινης τσάντας και χάιδεψα το λείο, ιδρωμένο πρόσωπό του. Το κρατούσα εκεί μέσα και ντρεπόμουν -σαν τέρας. Κι ύστερα έκανα το επαίσχυντο. Το έβγαλα, το καημένο, το αναιμικό, το κατακουρασμένο και το χρησιμοποίησα. Την 3,2 gigahertz ταχύτητα και τα 160 του σκληρού, και τα πλήκτρα που επιμελώς φροντίζω με ειδικό καθαριστικό. Καφέ, Ζάχαρη, Μακα...

Επτά ποιητικές συλλογές σε διάστημα 34 ετών, από μια ποιητική φωνή ευδιάκριτη και διακεκριμένη που έχει αποσπάσει τον έπαινο και του Δήμου και των Σοφιστών, κατά τον ποιητή και κριτικό Κώστα Κουτσουρέλη. Ο ίδιος σημειώνει: "Καμιά εκατοστή χρόνια πριν, ο Ούγκο Χόφμαννσταλ, έλεγε ότι ένας δημιουργός δύο πράγματα έχει ανάγκη. Το πρώτο είναι να πείσει τους ομότεχνούς του και τους κριτικούς. Το δεύτερο ν' αγγίξει το ευρύ κοινό. Ο Μιχάλης Γκανάς από καιρό τα έχει πετύχει και τα δύο. Ενώ διαθέτει γλώσσα δική του απολύτως διακριτή, η τέχνη του δεν έχασε τη ζωτική της επα...

Mια οικογένεια, τρεις γενιές, η ιστορία ενός ολόκληρου λαού. Στην παραμεθόριο περιοχή της Ηπείρου, στα Γιάννινα, το 1950, ο Ζαφείρης είναι παιδί. Και αφηγείται. Τη ζωή του, τις δυνατότητές του, τις χαρές, τις λύπες του, τις απογοητεύσεις του, που διαμορφώνονται σε συνάρτηση με τα βιώματα των προηγούμενων γενιών. Την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την μικρασιατική καταστροφή, τις ληστοσυμμορίες της δεκαετίας του '30, την κατοχή και τον εμφύλιο, γεγονότα που συγκλόνισαν συθέμελα την κοινωνία, ανύψωσαν κάποιους, καταβαράθρωσαν άλλους, αλλά δεν άφησαν κανέ...