Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχει τις ενότητες: - Αλήθεια και εξουσία - Εγκλήματα και τιμωρίες στην Ε.Σ.Σ.Δ. και αλλού - Χώρος, γνώση και εξουσία - Όχι στον βασιλιά σεξ - Για τη γενεαλογία της ηθικής - Πολιτική και ηθική

Τρεις ηλικιωμένοι κλόουν σε απόγνωση φτάνουν με τις βαλίτσες τους σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Έχουν διαβάσει σε μία αγγελία πως "ζητείται κλόουν ηλικιωμένος". Καθώς κανείς δεν εμφανίζεται να τους πάρει συνέντευξη για τη δουλειά, και καθώς οι τρεις τους είναι φίλοι από παλιά, αρχίζουν να θυμούνται περιστατικά της κοινής τους ζωής, ενώ ο καθένας εκτελεί και το δικό του νούμερο. Αυτή η πικρή κωμωδία, που αγγίζει τα όρια του παραλόγου, έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες και έχει παιχτεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και αλλού.

[...] Το έργο "Η Αγνή του Θεού" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με τη μορφή θεατρικού αναλογίου στις 26 Ιουλίου 1979 στο Eugene O'Neil Playwrights Conference σε σκηνοθεσία του Allan Ackerman. Στη Νέα Υόρκη, έκανε πρεμιέρα στο Music Box Theatre στις 30 Μαρτίου 1982 και κατέβηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 1983, μετά 599 παραστάσεις. Επίσης, μεγάλη επιτυχία σημείωσε η παράσταση στο Παρίσι το 1984 σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Το 1985 έγινε η κινηματογραφική μεταφορά του έργου σε σκηνοθεσία Norman Jewison, με την Jane Fonda (Μάρθα Λίβινγκστόουν), την Anne Bancroft (Ηγουμένη Μύριαμ Ρουθ)...

Το κείμενο που δημοσιεύεται στις σελίδες που ακολουθούν είναι επεξεργασμένη μορφή της συμβολής του υπογράφοντος στο "Αφιέρωμα στον συγγραφέα Όμηρο Πέλλα", που πραγματοποιήθηκε στην Έδεσσα στις 2.11.1991. Η εκδήλωση έγινε τη δεύτερη ημέρα του Β' Διημέρου Λόγου" που οργάνωσε ο Δήμος Έδεσσας και ο "Φιλοπρόοδος Σύλλογος Μέγας Αλέξανδρος", σε αίθουσα του Δημαρχείου. Ομοτράπεζοι του υπογράφοντος ήταν ο Δημήτριος Αν. Νικολάου ("Όμηρου Πέλλα, "Στάλαγκ VI C". Το στρατόπεδο ως βίωμα και ως λογοτεχνικό θέμα") και ο Μάρκος Μέσκος ("Ο Όμηρος Πέλλας στην Έδεσσα").

Πρόκειται για μια καταπληκτική σειρά πεζών ποιημάτων, πολύ ανώτερων από τα ποιήματα του καθενός χωριστά, και μολονότι μπορεί να διακρίνει κανείς εδώ κι εκεί κάποια εικόνα χαρακτηριστική του ενός ή του άλλου, η συνεργασία τους καταλήγει σε αποτελέσματα που τους ξεπερνάνε και τους δύο.