Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο που ασχολείται με τη θεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ούτε μια εξειδικευμένη μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και πολιτικής. Είναι, πολύ απλά, η πλέον ευανάγνωστη, πλήρης και ισορροπημένη ανάλυση μέχρι σήμερα ενός ασυνήθιστου πειράματος διακρατικής συνεργασίας [...] μια αξιοθαύμαστη δουλειά". (Stanley Hoffmann, "Foreign Affairs")

"Η συνεργασία με τον Τέλη, είτε σε μια είδηση που σκάει είτε σε ένα θέμα, πάντα σε ικανοποιούσε. Ήταν πάντοτε συμπονετικός στα θύματα μιας καταστροφής και ευγενικός στους ξεροκέφαλους γραφειοκράτες. Αλλά ήταν πάντα αποφασισμένος να τραβήξει μια ολοζώντανη φωτογραφία που θα έμενε στο χρόνο. Θυμάμαι να ταξιδεύω με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο σημείο ενός σεισμού με τον Τέλη να οδηγεί σαν ραλίστας την ταλαιπωρημένη Άλφα Ρομέο του. Αλλά και την επιμονή και την υπομονή του να αναζητήσουμε στα σοκάκια του Έντρεμιτ στη Δυτική Τουρκία το σπίτι στο οποίο μεγάλωσαν οι πρόγονοι του Μιχάλη Δ...

Με αφετηρία δύο εσκεμμένα αφελείς ερωτήσεις "Τι είναι ένα εστιατόριο;" και "Τι κάνει κανείς σε αυτό;" ξετυλίγεται η συναρπαστική διαδρομή ενός θεσμού που γεννήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από ένα φλιτζανάκι ευεργετικό ζωμό κρέατος και εξελίχθηκε στη γνωστή σε όλους επιχείρηση σίτισης. Για να παρακολουθήσουμε τη διαδρομή αυτή πρέπει να πάμε πίσω στα χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, τον καιρό του Παλαιού Καθεστώτος, όπου στους "οίκους υγείας", μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και νεωτερικότητας, φιλάσθενοι Παριζιάνοι περνούσαν τα βράδια τους ρουφώντας γουλιά γουλιά το ρ...

[...] Ο Β΄ τόμος της "Ιστορίας της ελληνικής γελοιογραφίας" εξετάζει τις συνθήκες που διαμορφώνουν από τη Μεταπολίτευση και μετά την ποιότητα και τη "φόρμα" του "νέου" εικαστικού χιούμορ στην Ελλάδα με την παρουσία του εν ζωή "παλιού". Τα εισαγωγικά στο νέο και στο παλιό σηματοδοτούν απλώς τη σχετικότητα του χρονικού προσδιορισμού των λέξεων στην πιο κρίσιμη περίοδο της προσαρμογής και της εξέλιξής του με τα νέα δεδομένα στα ΜΜΕ. Η συνδρομή της δημοσιογραφίας στην επεξήγηση των επιμέρους γεγονότων είναι αυτό που θα θεωρηθεί αργότερα ιστορία. Ό,τι σήμερα θεωρείται αυτονόητο...

Μερικοί κοιτάζουν ένα ποτήρι φραππέ και βλέπουν μόνο το μείγμα από στιγμιαίο καφέ, ζάχαρη, νερό και πάγο. Οι συγγραφείς του βιβλίου Vivian Constantinopoulos και Daniel Young κοιτάζουν καλύτερα το ίδιο ποτήρι και βλέπουν ένα σύμβολο του ελληνικού καλοκαιριού. "Ο φραππέ", γράφουν, δεν πρόκειται μόνο για ένα πρωινό τονωτικό, ένα απογευματινό διάλειμμα, ή για μια υγρή, παγωμένη απάντηση, στο ξηρό, καυτό καλοκαίρι. Είναι ο ξεχωριστός παγωμένος καφές που φτάχνει το κέφι, υπογραμμίζει συζητήσεις, τονώνει τις ιδέες· δηλώνει τους δεσμούς σου με τον ελληνικό τρόπο ζωής και σε συνδέε...

Η ζωή και το έργο του αρχιτέκτονα Περικλή Σακελλάριου που στη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του άφησε σημάδια ανεξίτηλα σε πολλά ιδιωτικά και δημόσια κτίρια. Αν και ο ίδιος πίστευε στην πειθαρχία και τον ορθολογισμό του Μπάουχαους το έργο του αποτελεί μια ιδιαίτερη και πρωτότυπη ισορροπία αυτής της συστηματικής προσέγγισης με το ελεύθερο πνεύμα της φιλοσοφίας του Λε Κορμπυζιέ. Η άποψη ότι η Αρχιτεκτονική πρέπει να συμπληρώνει τη φύση υπήρξε καθοριστική για τη δουλειά του.

Στα αρχεία της Ανασκαφής της Αρχαίας Αγοράς βρίσκονται πάνω από 400 υδατογραφίες και σχέδια του Piet de Jong, του μεγαλύτερου, ίσως, ζωγράφου και σχεδιαστή αρχαιολογικών ευρημάτων του 20ού αιώνα. Εικονίζουν τόπους, ανθρώπους, μέγαρα και βέβαια μικρά και μεγάλα αντικείμενα που ήλθαν στο φως σε έναν από τους σημαντικότερους χώρους του αρχαίου κόσμου. Στο βιβλίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά συγκεντρωμένο ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα των καλύτερων έργων του Piet de Jong, προβάλλοντας τον πλούτο της χρωματικής του παλέτας που είναι ανεπανάληπτος στην ιστορία της αρχαιολογίας. Δε...

Το βιβλίο συνθέτει ψηφίδα-ψηφίδα την πολυχρωμία του Αιγαίου με μια ποικιλία θεμάτων, όπως οι πολιτισμοί που γεννήθηκαν στην περιοχή, η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, το μάρμαρο των Κυκλάδων, τα κυκλαδικά ειδώλια και η γλυπτική, τα κοχύλια και τα βότσαλα, τα καράβια, η ξυλοναυπηγική και οι ναυτικοί, οι πειρατές, οι ψαράδες και οι σφουγγαράδες, οι φάροι, οι άνεμοι και οι ανεμόμυλοι, οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια, οι ξερολιθιές και οι περιστερώνες... Τα μικρά κεφάλαια για το κάθε θέμα συνδυάζονται με την πλούσια εικονογράφηση από φωτογραφίες, ανάμεσά τους και μερικές...

Η Μονεμβασία, που ιδρύθηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα, υπήρξε σπουδαία ναυτική πολιτεία και εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια του Βυζαντίου. Η ναυτική της παράδοση παρέμεινε ζωντανή και η οικονομική της άνθιση είχε αντίκτυπο και στην οικοδομική της παράδοση. Τα θαυμάσια πέτρινα σπίτια με τους θόλους παραμένουν και σήμερα μάρτυρες αυτής της παράδοσης που δεν καταστράφηκε, όπως συνέβη σε πάρα πολλούς οικισμούς της Ελλάδας, αλλά με την αρμονική συνεργασία όλων των πλευρών μπόρεσε να διατηρηθεί υποδειγματικά. Φέρει την υπογραφή του Αλέξανδρου και της Χάρης Καλλιγά. Από το...

Ο Αντόνιο Στραντιβάρι πέρασε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του στην Κρεμόνα. Παντρεύτηκε δυο φορές, έκανε επτά παιδιά, εργάστηκε ως και μετά τα ενενήντα του, και κατασκεύασε πάνω από χίλια βιολιά, βιολοντσέλα και βιόλες. Διακόσια πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, σώζονται περίπου τα εξακόσια από αυτά, και είναι τα πιο ακριβά βιολιά στον κόσμο. Οι μεγάλοι ερμηνευτές τα λατρεύουν, όταν πουλιούνται αποφέρουν τεράστια ποσά, ενώ η ηχητική χροιά και η ομορφιά τους έχουν γίνει θρύλος. Κάθε μεταγενέστερος οργανοποιός έχει προσπαθήσει να τα φτάσει. Ουδείς το κατάφερε. Στη γοητευτική...

Τα "Αποφόρητα", μεταθανάτιο έργο του Δημητρίου Ι. Πάλλα (1907-1995), αποτελούμενο από σειρά αυτοτελών κεφαλαίων, συγκροτεί μιαν άρτια Εισαγωγή στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη, όπως εξελίχθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα από τις αρχές (4ος αι. μ.Χ.) έως τις μέρες μας. Ο συγγραφέας τους, αυθεντία στα της χριστιανικής λατρείας και βαθύς γνώστης του βυζαντινού και μεταβυζαντινού πολιτισμού, συμπυκνώνει εδώ τα πορίσματα πολυχρόνιων ερευνών και πολυάριθμων δημοσιευμάτων του. Απευθυνόμενος στο ευρύτερο κοινό, επιθυμεί να το υποκινήσει σε γόνιμο στοχασμό σχετικά με...

[...] Η σχέση μου με το Αιγαίο και τα νησιά του με καθόρισε. Μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω έναν κόσμο που με έκανε καλύτερο και σοφότερο σαν άνθρωπο. Βρήκα σ' αυτό την ουσία των πραγμάτων, που πέρα από βιωματική εμπειρία γίνεται πυξίδα σκέψης και κατεύθυνση ζωής. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτύπωμα όσων είδα, άκουσα και ένοιωσα γνωρίζοντας από κοντά τόπους και ανθρώπους. Είναι τα σημάδια όλων αυτών των εμπειριών μέσα μου. Γιατί τα "Σημάδια του Αιγαίου" δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταυτότητα των νησιών του. Είτε πρόκειται για φυσικές ομορφιές, είτε για ανθρώπινες επεμβ...

Είτε το θέλουμε είτε όχι, όσοι ζούμε στην Ευρώπη ή σε μέρη επηρεασμένα από ευρωπαϊκές αξίες, παραμένουμε παιδιά της Λωζάννης, της συνθήκης δηλαδή που υπογράφηκε στην όχθη μιας ελβετικής λίμνης μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, όπου αποφασίστηκε μια μαζική, αναγκαστική μετανάστευση κατοίκων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ως μάχιμος δημοσιογράφος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νοτιοανατολική Ευρώπη, βρίσκω συνεχώς μπροστά μου αναμνηστικά της κληρονομιάς που άφησε αυτή η μοιραία συνθήκη. Bruce Clark

Θέλεις να πάμε ένα ταξίδι; Ένα ταξίδι στην αρχαία Αθήνα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γυρίσουμε τον χρόνο κάπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω, στο έτος 432 π.Χ. Έτσι θα φτάσουμε στην Αθήνα του Περικλή. Τέσσερα πλοία μας περιμένουν. Ένα υπερωκεάνιο, ένα μπρίκι του 1821, ένας Βυζαντινός δρόμωνας και ένα εμπορικό πλοίο των Κλασικών χρόνων. Μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Τότε με ποια σειρά πρέπει να τα πάρουμε για να πάμε από το "σήμερα" στο "χτες"; Είμαστε έτοιμοι; Ξεκινάμε. Καλό μας ταξίδι! "Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊνά να είναι...

"Ταξίδι στο κέντρο της Γης", ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματά του που μας ταξιδεύει από την κορυφή των ηφαιστείων, στις υπόγειες σπηλιές και στα βάθη των θαλασσών. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα του Βερν που συνδυάζει τον οίστρο της μεγάλης περιπέτειας με τα μεγάλα λογοτεχνικά χαρίσματα και το χιούμορ.

"Η οθωμανική μαγειρική" γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια περίοδο αναγέννησης, με παλιές συνταγές να κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους στα γαστρονομικά μενού. Μια ολόκληρη μαγειρική παράδοση που κινδύνεψε να παραμείνει ξεχασμένη σε γραπτά αρχεία, ξαναβρίσκει τη θέση της στο τραπέζι, χάρη στη συμβολή των ερευνητών. Με αφετηρία την απλή ερώτηση "τι έτρωγαν στα οθωμανικά παλάτια;" η Μαριάννα Γερασίμου ξεκινάει την αναζήτηση γύρω από την παλατιανή γαστρονομική κουλτούρα με σκοπό να φωτίσει μια ανθρώπινη και συναρπαστική πλευρά της οθωμανικής ιστορίας, αλλά και κυρί...

Η ζωντανή, καθημερινή, γοητευτική, ιδιαίτερη εικόνα της Αθήνας έτσι όπως την αποτύπωσαν δύο συνεργάτες, φωτογράφος και δημοσιογράφος, που επί χρόνια κάθε μέρα έβλεπαν από ψηλά, πετώντας με ελικόπτερο και αναμετέδιδαν στους ακροατές του ραδιοφώνου την εικόνα της.

"Δουλεύω σ' αυτήν τη γωνιά της Γαλλίας εδώ και δέκα χρόνια με μανία. Εδώ ακριβώς γεννήθηκαν τα παιδιά μας, εδώ η Ζαν προσπαθεί ακόμα κάθε μέρα να με προσηλυτήσει στην ευτυχία. Στην ευτυχία όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται, λεία και συμπαγή. Χωρίς περιττές λέξεις, χωρίς διπλό πρόσωπο. Έναν τρόπο να δοκιμάζει κανείς το θαύμα της παρουσίας μας στα πράγματα, στο φως της ημέρας. Οι φωνές των παιδιών, το κορμί του άλλου, το δικό σου κορμί. Αναπνοή, περπάτημα, γεύση, όσφρηση και κάθε μέρα το θαύμα μιας παραπάνω μέρας. Εγώ, κάθε βράδυ, βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια καταπιεστική μοναξι...

Οι γυναίκες που διαβάζουν είναι επικίνδυνες, επειδή διαβάζοντας απέκτησαν (και ίσως εξακολουθούν να αποκτούν) γνώσεις και εμπειρίες που δεν προορίζονταν για εκείνες. Η ιστορία των γυναικών αναγνωστριών αντικατοπτρίζεται στη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Το μοτίβο της γυναίκας που διαβάζει ανέκαθεν γοήτευε τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Ωστόσο, χρειάστηκαν πολλοί αιώνες για να επιτραπεί στις γυναίκες να διαβάζουν ό,τι θέλουν. Στην αρχή τους επιτρέπεται μόνο να κεντάνε, να προσεύχονται, να φροντίζουν τα παιδιά και να μαγειρεύουν. Από τη στιγμή, όμως, που ανακαλύπτουν στο δι...

Μετά τη μεταπολίτευση, ο εκδημοκρατισμός και ο οικονομικός εκσυγχρονισμός της Ελλάδας και άλλων χωρών της Νότιας Ευρώπης, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η οικονομικά ισχυρότερη Ιταλία, δεν συνοδεύτηκαν από αντίστοιχο διοικητικό εκσυγχρονισμό. Αρκετές διοικητικές μεταρρυθμίσεις εγκαταλείφθηκαν, ενώ λίγες μπορούν να θεωρηθούν επιτυχημένες. Το κύριο ερώτημα είναι τι διέκρινε τις αποτυχίες από τις επιτυχίες. Υπό ποιες προϋποθέσεις άνοιξαν "παράθυρα" μεταρρυθμιστικών ευκαιριών; Γιατί ορισμένες από τις νομοθετημένες μεταρρυθμίσεις του κρατικού μηχανισμού απέτυχαν, παρά την υπερ...