Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο "Διάλογος" του Διονύσιου Σολώμού είναι το πρώτο από τα δυο πεζά του ποιητή (το δεύτερο είναι "Η γυναίκα της Ζάκυθος"), είναι το στο οποίο ο εθνικός μας ποιητής αναπτύσσει το γλωσσικό του "σύμπαν". Μας υποχρεώνει σε γόνιμους προβληματισμούς για την ανάγκη βαθύτερης μελέτης της γλώσσας μας, ιδιαίτερα σήμερα, στους καιρούς της αλλοτρίωσης και της φθοράς. "Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα". Αυτή τη φράση από το "Διάλογο" μεταφέρει στην ολοσέλιδη χαλκογραφία με το πορτρέτο του Σολωμού ο ζωγράφος - χαράκτης Γιώργης Βαρλάμος, για να μας υπενθυμίσει με τη...

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τα πράγματα που αγαπάς, κι ακόμα πιο δύσκολο να αφηγηθείς τη σχέση σου με αυτά. Κάποιος δρόμος ανεξερεύνητος με έφερε πριν από χρόνια στην Τήνο. Μαγεύτηκα, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω εκείνη τη στιγμή την αιτία. Ένας άνεμος με πήρε και με περιδίνησε. Τότε κατάλαβα πως το νησί αυτό θα έπαιζε στη ζωή μου σημαντικό ρόλο. Έτσι κι έγινε. Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, ευλογώ το ταξίδι μου εκείνο, που διαρκεί βέβαια έως και σήμερα. Με δίδαξε πολλά η Τήνος, μερικά τα κρατάω για μένα, τα υπόλοιπα απλώνονται σ' αυτή την έκδοση - αυτή τώρα έχει το λόγο. Αγάπ...

[...] Προφανώς, το βιβλίο απευθύνεται σε όποιον ενδιαφέρεται να μελετήσει το συγκεκριμένο αντικείμενο. Ωστόσο, θα επιθυμούσα να διαβαστεί κυρίως από νέους ανθρώπους, αυτούς που μεγάλωσαν μέσα στον ευδαιμονισμό της ελληνικής κοινωνίας των δύο τελευταίων δεκαετιών, αυτούς που εκπαιδεύτηκαν με τα δόγματα του ατομικισμού και του ανταγωνισμού. Οι γενιές αυτές πρέπει κάποτε να υποψιαστούν ότι ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι μόνο η αυτοϊκανοποίηοη του υπερκαταναλωτισμού και η αποχαύνωση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πάνω απ' όλα, είναι ο μηχανισμός λειτουργίας ενός συστήματος που πα...

Η ομάδα των περιηγητών -όλοι τους ξένοι- άκουγε με προσοχή τον προεξάρχοντα, που πήγαινε μπροστά και κάθε τόσο σήκωνε το ραβδί και έδειχνε. Τους μιλούσε άχρωμα, κατά το πώς γίνεται στο επάγγελμα των ξεναγών, κι ύστερα προχωρούσε με άνεση ανάμεσα στα ερείπια εντοπίζοντας, όπως γυμνασμένο σκυλί, κάποιο ενδιαφέρον σημείο. Εκεί στεκόταν, άγαλμα λες, κι όταν τον περιτριγύριζαν όλοι, άρχιζε να μιλά και να εξηγεί τι έβλεπαν, τι είχε απομείνει απ' τα δαγκώματα των αιώνων. [...]

[...] Αναδρομή 1901-1913: Η γέννηση και άνδρωση του Καλλιτέχνη, του νομικού που απέστρεψε το βλέμμα του από το ζυγό της τυφλής Justitia, για να ιδρύσει με τα μέτρα της ψυχής του τους νόμους της Αφηρημένης ή Απόλυτης Τέχνης. Σε διάφορα δοκίμιά του έκανε λόγο ο Καντίνσκη γι' αυτό του το σύντομο μα τόσο πυκνό σε νοήματα γραπτό, και το αποκαλούσε σύντομη αυτοβιογραφία. Το σωστότερο θα ήταν να το ονόμαζε μικρό όργανο για την Τέχνη. Ας μη μας ξεγελάει η βιογραφική βάση των αναφερομένων· το κείμενο δεν είναι εξιστόρηση κάποιων πραγμάτων, ορισμένων συμβάντων ή απλών βιωμάτων· είναι...

...Η ταυρομαχία μπορεί να είναι σύγχρονο φαινόμενο, αλλά είναι γέννημα άλλων εποχών, όταν, εκτός από την διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, διαφορετική ήταν και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Στο "Σχέδιο για Ηλέκτρα" ο Γιώργος Βέλτσος καταθέτει μία ακόμη αδύνατη μαρτυρία για έναν θεατρικό λόγο αφομοιωμένο από το Ποίημα, και το αντίστροφο. Για άλλη μια φορά μετά τον "Οιδίποδα, αντιΟιδίποδα" από τις Εκδόσεις Ίνδικτος, ο Βέλτσος διαβάλλει με τον τρόπο του την καθιερωμένη "ειδολογία", οδεύοντας προς αυτήν τη "μείξη των ειδών", όπου η λογοτεχνία αλλά συχνά και η θεωρία συνιστούν ένα Ποίημα, πολλώ μάλλον το Θέατρο. Οδηγημένος από τον Κλωντέλ αλλά και από τον όμοιό του-άντίθετό του Χάινερ Μύλλερ, γράφει ένα αρχαιόθεμο κείμενο (Ποίημα - Θέατρο), όπου όχι μόνο η "μορφή"...