Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συνεκτικό στοιχείο των κειμένων που συγκεντρώνονται εδώ είναι η θεματολογία τους. Πρόκειται για άρθρα και μελέτες που σχολιάζουν πρόσωπα, έργα και γεγονότα της σύγχρονης λογοτεχνίας μας. Χωρίζονται σε δύο μέρη, ανάλογα με τα έντυπα στα οποία πρωτοδημοσιεύτηκαν, γεγονός που διαφοροποιεί, ως ένα σημείο, το ύφος της γραφής τους. Στο πρώτο μέρος συσσωματώνεται η βραχύβια δημοσιογραφική συνεισφορά μου στην εφ. "Το Βήμα", κατά το μεσοδιάστημα (1984-1985) της καθημερινής επανέκδοσης της εφημερίδας. [...] Το δεύτερο μέρος συγκροτείται από πέντε μελέτες που πρωτοφάνηκαν σε διάφορα λ...

Οι "Ιστορίες που δεν είναι ιστορίες" και "Ο κότσυφας" αποτελούν αντίστοιχα το τρίτο και το τέταρτο μέρος των "Δημοσιευμένων εν ζωή καταλοίπων" του Μούζιλ, που εκδόθηκαν το 1936 στη Ζυρίχη από τον Οίκο Humanitas. Ο "Γίγας Γεπάλ" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 19 Ιουνίου 1927 στη γερμανόφωνη εφημερίδα της Πράγας "Prager Presse" (έτος 7ο, φύλλο 167). Το "Ένας άνθρωπος χωρίς χαρακτήρα" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1927 στην εφημερίδα του Βερολίνου "Vossische Zeitung" (φύλλο 164) και επαναδημοσιεύτηκε στις 12 Νοεμβρίου του ιδίου έτους στην εφημερίδα της Βιέννης "Der Tag" (έτος 6ο...

Τώρα η Πριγκίπισσα Τίτο έχει κατέβει στον κήπο. Χθες, στην επιστροφή της, αντιλήφθηκε ότι είχε χάσει δύο ταινίες της και πήγε σήμερα να τις βρει. Τη μια την είχα δει να πέφτει στην πρασιά, δεξιά από το σιντριβάνι. Κατά πάσα πιθανότητα, ο ψίθυρος του αναβρυτηρίου της είχε αποσπάσει εξ ολοκλήρου την προσοχή και δεν άκουσε την ταινία της να πέφτει. Η άλλη δεν έχω ιδέα πού μπορεί να έπεσε. Μπορεί να την είχε χάσει πολλές μέρες πριν και να μην το είχε καταλάβει. Δεν μετράει κάθε μέρα τις ταινίες της. Και χθες ήταν μια άτυχη μέρα. Ο ήλιος κρύφτηκε για λίγη ώρα και η Πριγκίπισσα Τ...

Στον Αντώνη Χαλιακόπουλο και το Γιάννη Σμυρνή: αυτοί ξέρουν... Είναι τόσο όμορφο Γιώργο ν' αλλάζεις παραστάσεις. Η ζωή που αρχίζει και τελειώνει με ένα πρόγραμμα , που απλά επαναλαμβάνεται καθημερινά, δεν έχει να σου δώσει τίποτα. Πολλές φορές η μητέρα μου, μού δείχνει κάποιο ενθύμιο της γιαγιάς ή του παππού και σκέπτομαι πως κι εγώ όταν εγώ πεθάνω, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θέλω όταν γεράσω να πω, έζησα, έζησα, έζησα! Να ξεφυλλίζω τη σκέψη μου σαν άλμπουμ και να βλέπω παντού φωτογραφίες με όμορφες στιγμές. Γι αυτό ζωγραφίζω, για να φτιάχνω εκείνα που...