Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ανάμεσα στους Παριανούς, χθεσινούς και σημερινούς, που με περισσή αγάπη αλλά και ανιδιοτέλεια διακόνησαν ολόκληρες δεκαετίες το πατρογονικό τους νησί, η συγγραφεύς αναγνωρίζει, ξεχωρίζει αλλά και κυρίως προβάλλει τον Ζαχαρία Στέλλα, όχι μόνο για τη διπλή του ιδιότητα, του υπεύθυνου δηλαδή λαογράφου και του αισθαντικού φωτογράφου αλλά και την υπερβολική του σεμνότητα, σεμνότητα που τον εμπόδισε να γίνει, όπως ασφαλώς του άξιζε, νωρίτερα γνωστός στους ευρύτερους επιστημονικούς κύκλους της πατρίδας μας. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

... Εγώ πάντως, θα έστηνα στον κάβο του Αγίου Φωκά, δίπλα στον παλιό φάρο, μια μεγάλη εξέδρα και πάνω της το άγαλμα του παριανού ψαρά με τα μανίκια του ανασηκωμένα ως τους αγκώνες και ξυπόλητο να δείχνει κατά τις δυο πόρτες και λίγο πιο κάτω, εκεί που κείτεται το κουφάρι του Σάμινα. Να καλωσορίζει τα πλεούμενα καθώς μπαίνουν στο λιμάνι, και να θυμίζει σ' όλους, πως σ' αυτό το μικρό τόπο υπάρχουν ακόμα και θα υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή και ανθρωπιά. Και να βγαίνουν οι επιβάτες στο κατάστρωμα και με μια κίνηση της κεφαλής να αποδίδουν τιμή σ' αυτούς που τους ανέδειξαν οι πράξε...