Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παρούσα έκδοση των "Αφορισμών" δεν είναι κριτική, αφού γίνεται από γιατρό που δεν έχει την πρόθεση να οικειοποιηθεί την ιδιότητα του κριτικού φιλολόγου. Ο χαρακτήρας της προσδιορίζεται περισσότερο από την ιατρική και λιγότερο από τη φιλολογική φύση του κειμένου, επειδή οι "Αφορισμοί" συνιστούν κατ' εξοχήν ιατρικό κείμενο. Στην παρούσα έκδοση το αρχαίο κείμενο ακολουθεί, με ελάχιστες αποκλίσεις, την έκδοση του E. Littre, "Oeuvres completes d' Hippocrate", τομ. ΙV, σ. 458-609. (από το σημείωμα του βιβλίου)

"Οι περιπλανήσεις του Κάιν" είναι το σχεδίασμα μιας ποιητικής σύνθεσης στενά συνυφασμένης με "Το τραγούδι του γερο-ναύτη", το κορυφαίο έργο του ποιητή, με το οποίο συγγενεύει χρονολογικά, πνευματικά και ποιητικά. Αποτελεί την απόπειρα προσέγγισης των προβλημάτων της ενοχής σε ένα πλαίσιο όπου η βιβλική έμπνευση ελάχιστα επισκιάζει τον θεμελιώδη ονειρικό χαρακτήρα του έργου. Το θέμα του Κάιν ήταν βαθιά ριζωμένο στον ψυχισμό του Coleridge. Ο Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος που εισήγαγε το έγκλημα στη γη, είναι ο πρώτος από τους ενόχους-μάρτυρες, ο πρώτος από τους ήρωες που έχουν κατ...

Στους αφορισμούς του Λίχτενμπεργκ γοητεύει όχι μόνον η σπαρταριστή ευφυολογία ή η αιφνίδια και ανελέητη αντιστροφή των κοντόθωρων αληθειών του κοινού νου. Επίσης συναρπάζει το βάθος και η σιγουριά της ψυχολογικής παρατήρησης, η αυτογνωσία που γίνεται ανθρωπογνωσία και τελικά γνώση των μηχανισμών με τους οποίους οι άνθρωποι συγκροτούν τον κόσμο τους. Ακριβώς διακόσια πενήντα χρόνια μετά τη γέννηση ενός μεγάλου συγγραφέα δίνεται στο ελληνικό κοινό, για πρώτη φορά, η ευκαιρία να τον γνωρίσει.

Στο επίκεντρο του "Εγχειριδίου" βρίσκεται ο άνθρωπος, και το βασικό ερώτημα είναι πώς θα μπορέσει να κατακτήσει μόνιμη ευτυχία και αδιατάρακτη εσωτερική γαλήνη. Από τα πράγματα, λέει ο Επίκτητος, άλλα είναι στη δύναμή μας και άλλα δεν είναι· ό,τι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε είναι προτιμότερο να το ανεχόμαστε· ιδανική θα ήταν μια ζωή όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητη από τον εξωτερικό κόσμο: ανέχου και απέχου, αυτό είναι το μήνυμα του έργου. Αφανάτιστα και ανυπόκριτα, αποφεύγοντας επιμελώς τις θεωρητικές αφαιρέσεις και τη δυσνόητη ορολογία, ο Επίκτητος απευθύνεται με μεγάλη αμε...

Το μεγάλο χάρισμα του Σουίφτ, ως συγγραφέα, συνίσταται στο κοφτό και ακριβολόγο ύφος του. Στις διαχρονικές σάτιρές του ("Τα ταξείδια του Γκιούλιβερ", "Ιστορία ενός κάδου", "Μάχη των βιβλίων" κ.ά.) ξεκινάει από μιαν απίθανη σύλληψη και τη συνεχίζει σε όλες της τις συνέπειες, αντλώντας από αυτήν μια σειρά από κωμικά περιστατικά, υποκρινόμενος ταυτόχρονα ότι δεν καταλαβαίνει τα αυτονόητα. Στα ποιήματά του και τα δοκίμια ο αναγνώστης θα συναντήσει τη σάτιρα, τη μελαγχολία, την περιφρόνηση για τις πανουργίες του κράτους, καθώς και τον πόλεμο τον οποίο κήρυξε "κατά των ανοήτων",...

"Επιστρέφω στο κοινό εκείνο που μου δάνεισε: το υλικό γι' αυτό το έργο· είναι λοιπόν δίκαιο, αφού το τέλειωσα προσέχοντας όσο μπορώ να αποδώσω την αλήθεια, να το δώσω πίσω.(...) Αφού οι άνθρωποι δεν αηδιάζουν ποτέ με τα ελαττώματά τους, δεν πρέπει και να κουραζόμαστε να τους τα καταλογίζουμε". Μ' αυτά τα λόγια αρχίζει ο πρόλογος των "Χαρακτήρων", του ενός και μοναδικού έργου του La Bruyere, όπου ήδη έχει αποτυπωθεί η πρόθεση και ο χαρακτήρας του: ένας μετριόφρων συγγραφέας που θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι.

"Ένας καλλιτέχνης μπορεί να ευστοχήσει ή να αστοχήσει στο έργο του, δηλαδή να κερδίσει ή να χάσει τη ζωή του. Ωστόσο, αν μπορεί να πει στο τέλος της προσπάθειάς του ότι κατάφερε να απαλύνει ή να μειώσει όλες τις δουλείες που βαραίνουν τους ανθρώπους, τότε είναι, σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαιωμένος, και μπορεί, ώς ένα ορισμένο σημείο, να συγχωρήσει τον εαυτό του". (Απόσπασμα από την Ομιλία του Camus στη Σουηδική Ακαδημία κατά την απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας 1957)

Έπειτα από τα "Σονέτα" του Σαίξπηρ (1989, δεύτερη έκδοση 1998), η "Στιγμή" παρουσιάζει για τους φίλους της ποίησης, ιδιαίτερα της δυτικής Ευρώπης, άλλη μια σειρά μεταφράσεων του Στυλιανού Αλεξίου από τους John Keats, Charles Baudelaire, Owen Meredith, Stephane Mallarme, Stefan George, Henri de Regnier, Francis Jammes, W.B.Yeats και T.S.Eliot. Στην εισαγωγή δίνονται πληροφορίες σχετικές με τους ποιητές και στοιχεία που βοηθούν στην πληρέστερη κατανόηση των ποιημάτων. Ο Στυλιανός Αλεξίου είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίω...

Μολονότι η έκδοση αυτή απευθύνεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, προσπάθησα να λάβω υπόψη μου όχι μόνο την επιθυμία του μέσου αναγνώστη να περάσει την ώρα του ευχάριστα διαβάζοντας ένα δείγμα λατινικού γραμματειακού είδους το οποίο, δυστυχώς, είναι ελάχιστα γνωστό στο ελληνικό κοινό, αλλά και τις ακαδημαϊκές ανάγκες του φοιτητή της Λατινικής Φιλολογίας και της Θεατρολογίας. [...] Η μετάφραση δεν είναι ούτε έμμετρη ούτε ποιητική, αλλά "αναγνωστική". Αν και προσπάθησα να αποδώσω το πνεύμα παρά το γράμμα του λατινικού κειμένου (ιδιαιτέρως όσον αφορά τους κωμικούς νεολογισμούς το...

Η "Ποιητική" του Αριστοτέλη ανήκει, χωρίς αμφιβολία, στα ευνοημένα κείμενα, αν αναλογιστούμε ότι στην περίπου ανύπαρκτη υπομνηματιστική παράδοση της χώρας μας γνώρισε ήδη από νωρίς (1937) έγκυρο ερμηνευτικό σχολιασμό εκ μέρους ενός φιλολόγου του διαμετρήματος του Ιωάννη Συκουτρή. Το φαινόμενο δεν είναι χωρίς σημασία, αν το αντιμετωπίσουμε συγκριτικά με άλλες χώρες που έχουν πλούσια υπομνηματιστική παραγωγή. Στη Γερμανία λ.χ. αναγγέλθηκε η κυκλοφόρηση μιας σχολιασμένης έκδοσης της «Ποιητικής» ύστερα από ερευνητικό διάλειμμα εβδομήντα ετών, ενώ στη Γαλλία η ραγδαία πρόοδος στ...

Ο Στάνισλαβ Γέρζι Λετς (1909-1966) αποτυπώνει στους σύντομους αφορισμούς του τα προσωπικά βιώματα του Εβραίου, του Πολωνού, του πρόσφυγα, του ειρηνιστή, του παρτιζάνου, του πολλαπλώς κυνηγημένου, που έζησε σε πολύ ταραγμένους καιρούς και που κατόρθωνε την τελευταία στιγμή σαν από θαύμα να ξεφεύγει. Οι αφορισμοί του χαρακτηρίζονται τόσο από ακρίβεια και σοβαρότητα όσο και από μία ανατρεπτική δόση χιούμορ, κάτι που αποκαλύπτει πόσο πικρά σοβαρός και βαρύθυμος είναι, ακόμη και εκεί όπου παριστάνει πως είναι ανάλαφρος.

Αρκετά από τα κείμενα αυτού του βιβλίου, που γράφτηκαν στο διάστημα των τελευταίων δεκαεφτά χρόνων, είναι αναθεωρητικής φύσεως. Επιχειρούν να δείξουν ότι η επικρατούσα άποψη για ορισμένα θέματα της λογοτεχνίας και της κριτικής μας είναι ασύστατη, κυρίως γιατί στηρίζεται σε λανθασμένα δεδομένα. Άλλα κείμενα του βιβλίου προσπαθούν να περιγράψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια κάποια φαινόμενα της νεοελληνικής γραμματείας. Τέλος, ορισμένα αποτελούν κριτική συγκεκριμένων έργων. Στη βάση του βιβλίου βρίσκεται η πεποίθηση ότι το λογοτεχνικό και κριτικό παρελθόν και παρόν μας δεν έχει μελ...

Ο Λίχτενμπεργκ σκάβει πιο βαθιά από κάθε άλλον, αλλά δεν ξανανεβαίνει στην επιφάνεια. Μας μιλάει κάτω από τη γη. Τον ακούει μόνο εκείνος που κι o ίδιος σκάβει βαθιά. Karl Kraus

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται οι ανακοινώσεις που παρουσιάστηκαν στο διεθνές συνέδριο με τίτλο: "Η πρόσληψη της αρχαιότητας στο βυζαντινό και νεοελληνικό μυθιστόρημα". Το συνέδριο αυτό πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο στις 9 και 10 Νοεμβρίου 2001 και αποτέλεσε προϊόν της συνεργασίας των τομέων Κλασσικών και Βυζαντινών - Νεοελληνικών Σπουδών του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)