Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η έκδοση της βιογραφίας του Δημητρίου Φιλιππότη, που έγραψε ο Γιάννης Καιροφύλας με την προτροπή μου, ας είναι ένα μνημόσυνο γι' αυτόν που τίμησε τη Νεοελληνική γλυπτική, όσο λίγοι καλλιτέχνες και έδωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Πύργο της Τήνου, την ικανοποίηση ότι γέννησε έναν ακόμη Μεγάλο της Τέχνης. (Από τον πρόλογο του Στρατή Γ. Φιλιππότη)

Ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει ότι ο Γουναρης, παρά το γεγονός ότι μετά το 1915 ηγήθει της παρατάξεως των βασιλοφρόνων και υπήρξε ιδρυτής και αρχηγός του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, εντούτοις, κατά το πρώτα 10-12 έτη της πολιτικής του σταδιοδρομίας υπήρξε πολιτικός πολύ προοδευτικός εγγύζοντας και πολλές φορές ξεπερνώντας τις πολιτικές και κοινωνικές απόψεις του σοσιαλισμού.Κατά τη διετία 1920-1922, επανήλθε στις παλιές του προοδευτικές ιδέες και επεχείρησε να τις επιβάλει μέσω της αναθεωρήσεως του Συντάγματος.

Τελείωσε κι αυτό το βιβλίου μου, το όγδοο στη σειρά. Και σ' αυτό, όπως και στ' άλλα, τα περισσότερα κείμενα, τα περισσότερα περιστατικά, τα πρόσωπα και τα πράγματα είναι πού αλλού; Από την Αμαλιάδα. Το 'φερνα από εδώ, το 'φέρνα από εκεί, δεν ήθελα να ξεκολλήσω... Αμ το χέρι μου, περίεργο πράγμα και τούτο. Τόσα πράγματα μπορούσε να γράψει. Γύρισα σε κάθε γωνιά της γης, είδα του κόσμου τα πράγματα, έζησα συνταρακτικά γεγονότα κι ευτυχισμένες στιγμές. Κι όταν τα σκεφτόμουν όλα αυτά κι ήθελα να τα γράψω, το χέρι μου κόλλαγε πάνω στο χαρτί και δεν ήθελε να ξεκολλήσει από κει,...

Τη γεμάτη περίεργες και παράξενες ιδιαιτερότητες ζωή επτά ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης, περιγράφει, με συναρπαστικό τρόπο στο βιβλίο του με τίτλο "Αυτοί οι ωραίοι τρελοί", ο Γιάννης Καιροφύλας. Ο αναγνώστης διαπιστώνει, ότι όλοι οι βιογραφούμενοι προσπάθησαν να υπάρξουν και να εκφραστούν, όχι μόνο καταγράφοντας στον δικό τους κόσμο της "τρέλας", αλλά και δημιουργώντας στον τομέα της Τέχνης, με τρόπο που τους καθιέρωσε. Ο συγγραφέας μιλάει για τον μέχρι παραληρήματος Ελληνολάτρη λογοτέχνη Περικλή Γιαννόπουλο, που μετά το χωρίς αίσιο τέλος ειδύλλιό του με τη νεαρή ζω...

Πώς έγινε το πέρασμα από τον πολιτισμό της ιππήλατης άμαξας στον πολιτισμό του αυτοκινήτου, στον Αθηναϊκό χώρο κυρίως, ιστορεί αυτό το βιβλίο. Μέσα από φωτογραφίες και πιο ζωντανά μέσα από συνεντεύξεις με τους λιγοστούς αμαξάδες που έχουν απομείνει, τους πολυπληθείς σήμερα ταξιτζήδες και απλούς ανθρώπους που βίωσαν τη χρήση ιππο-κίνητων οχημάτων, γίνεται προσπάθεια να κινηθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη γύρω από τα οχήματα αλλά και γύρω από τους οδηγούς τους και να μεταφερθεί ο παλμός της ζωής του τότε και του τώρα.