Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Θεωρούμε το ανά χείρας κείμενο ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο αντανακλά κατά κάποιον τρόπο το αμερικάνικο ριζοσπαστικό κίνημα του δεύτερου ημίσεως της δεκαετίας του 1960, και το δημοσιεύουμε ως τέτοιο. Εννοείται ότι μακράν του να ταυτιζόμαστε με την σύγχυση η οποία διαποτίζει την θεωρητική και πρακτική προσέγγιση των Yippies, νομίζουμε ότι χρειάζεται η εις βάθος γνώση μιας καταστάσεως, ώστε να την υπερβούμε δημιουργώντας κάτι διαφορετικό. [...] Συνδιαλευτικόν Απαλλωτήριον Θεσσαλονίκης

[...] Το υλικό χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Το πρώτο, παρέχει θεμελιώδεις ιστορικές πληροφορίες: η φύση της Ισπανικής Επανάστασης, η κολλεκτιβιστική παράδοση, η ανάπτυξη του αντιεξουσιαστικού εργατικού κινήματος στην Ισπανία και τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν εκεί και στη συνέχεια αποκορυφώθηκαν με την καταστροφή των κολλεκτίβων. Το δεύτερο και κύριο τμήμα ασχολείται με την πραγματική κοινωνική επανάσταση, τα γενικά χαρακτηριστικά της αγροτικής κολλεκτιβοποίησης και της βιομηχανικής κοινωνικοποίησης. [...] (απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το κίνημα του Μάη του 1968 κι η κληρονομιά του είχε την αξία ότι προκάλεσε διαφωνία σχετικά με το πρόβλημα της επαναστατικής οργάνωσης. Μολαταύτα, ο αγώνας διεξάγεται μέσα σε μεγάλη σύγχυση, καθώς 40 χρόνια σταλινικής ιδεολογίας και πρακτικής θόλωσαν σιγά-σιγά την έννοια του μπολσεβίκικου σχεδίου. Η κριτική του λενινισμού απ' το αντί-εξουσιαστικό κίνημα στηρίζεται στην παράδοση της διαμάχης ανάμεσα στον αυθορμητισμό και την οργάνωση. [...] (Frederic Bon, από τον πρόλογο)

Οι σελίδες που ακολουθούν, απευθύνονται στους επαναστάτες εργάτες και σε κανέναν άλλον. Στους εργάτες, γιατί εκτός απ' τους εργαζόμενους που συμμετέχουν άμεσα στο προτσέσσο παραγωγής, κανείς άλλος δεν έχει τη δύναμη να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον εμπορευματικό ιμπεριαλισμό. Στους επαναστάτες εργάτες, γιατί αυτοί που παραμένουν ενταγμένοι στα κόμματα, τα συνδικάτα, τις μικροοργανώσεις, δεν κάνουν άλλο παρά να δουλεύουν, σαν ελεεινοί σκλάβοι, για το δυνάμωμα του κυρίαρχου συστήματος και της μιζέριας του. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε πέντε εβδομάδες και φέρνει τα σημάδια της βιασύνης. Σκόπευα να εξετάσω ως ποιο σημείο ο εργατικός έλεγχος, όπως είχε εφαρμοσθεί στην Ισπανία το 1936, στην Αλγερία και στην Γιουγκοσλαβία, σήμερα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Σκόπευα επίσης να περιγράψω την άμεση δράση και τις μορφές οργάνωσης που αναπτύχθηκαν από τους Ρώσους εργάτες το 1905 και το 1917, από τους Γερμανούς εργάτες, το 1918, από τους Ιταλούς στα 1920 και τους Ούγγρους στα 1956. Προχωρώντας βρήκα μόνο τον καιρό να κοιτάξω τι έγινε σ...

[...] Επανάσταση για τον "χαβαλέ" της; Γιατί όχι; Έτσι κι' αλλιώς είναι όλα ένα μάτσο από ψεύτικες λέξεις. Από τη στιγμή που κάποιος έχει την εμπειρία του LSD, της υπαρξιστικής επανάστασης, έχει πολεμήσει το διανοουμενίστικο παιγνίδισμα του ατόμου στην κοινωνία, κι έχει συνείδηση κάποιας ταυτότητας, αντιλαμβάνεται ότι η δράση είναι η μόνη πραγματικότητα αλλά και ηθική επίσης. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

[...] Ο αγώνας ανάμεσα στις δυο αντιλήψεις της Κοινωνικής Επανάστασης και, ταυτόχρονα, ανάμεσα στη μπολσεβίκικη εξουσία και σ' ορισμένα κινήματα των εργαζόμενων μαζών, πήρε μια θέση πολύ σημαντική μέσα στα γεγονότα της περιόδου 1919-1921. Ωστόσο, για λόγους εύκολα κατανοητούς, όλοι οι συγγραφείς, χωρίς εξαίρεση, από την Άκρα Δεξιά ως την Άκρα Αριστερά -δε μιλούμε για την αντιεξουσιαστική φιλολογία- αποσιωπούν αυτό το γεγονός. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να το επισημάνουμε, να του αποδόσουμε όλες του τις λεπτομέρειες, και να στρέψουμε σ' αυτό την προσοχή του αναγνώστη. [....

Άπασα η ζωή των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής προαγγέλεται ως μία απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Ό,τι υπήρξε άμεσο βίωμα έχει απομακρυνθεί σε μία αναπαράσταση. Οι εικόνες που αποσπάσθηκαν από κάθε όψη της ζωής, συγχωνεύονται σε μια κοινή πορεία όπου η ενότης αυτής της ζωής δεν είναι δυνατόν πλέον να αποκατασταθεί. Η αποσπασματικά θεωρημένη πραγματικότης εκτυλίσσεται εντός της ιδίας της, της γενικής ενότητος ως ένας κεχωρισμένος ψευδόκοσμος, αντικείμενο της μοναδικής παρατήρησης. Η εξειδίκευση των εικόνων του κόσμου επανευρίσκεται, ολοκλη...

Περάσανε παραπάνω από εικοσιπέντε χρόνια από τότε που ξέσπασε η εξέγερση της Κρονστάνδης και τόσο αίμα χύθηκε στον κόσμο, τόσο μεγάλα και σημαντικά γεγονότα απασχόλησαν τα πνεύματα, που φαίνεται παράξενο το ενδιαφέρον που δείχνουμε πάντα για το δράμα που παίχτηκε πάνω στους πάγους της Βαλτικής. Γιατί σήμερα, ύστερα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μπροστά σε μια Ρωσία που έχει γίνει μια ιμπεριαλιστική δύναμη απογυμνωμένη από κάθε σοσιαλιστικό περιεχόμενο, διάφορα στρώματα της κοινής γνώμης ενδιαφέρονται πάλι με πάθος για την Κρονστάνδη; Το ζήτημα είναι συνταρακτικό. Απ...

Όλες οι πετυχημένες επαναστάσεις του παρελθόντος ήταν επαναστάσεις περιορισμένου χαρακτήρα, τάξεων της μειοψηφίας που επιδίωκαν να διεκδικήσουν τα ειδικά τους συμφέροντα πάνω σ' αυτά της κοινωνίας ως σύνολο. Οι μεγάλες αστικές επαναστάσεις των νεώτερων χρόνων πρόσφεραν μια ιδεολογία σαρωτικής πολιτικής ανασύνταξης, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς πιστοποίησαν την κοινωνική κυριαρχία της αστικής τάξης, δίνοντας τυπική πολιτική έκφραση στην οικονομική επικράτηση του κεφαλαίου. Οι υψηλές έννοιες του "έθνους", του "ελεύθερου πολίτη", της "ισότητος προ του νόμου", έκρυψαν την ωμ...

Το κείμενο που δημοσιεύουμε σήμερα με τον τίτλο "Θεός και κράτος" είναι στην πραγματικότητα απόσπασμα γράμματος ή έκθεσης. Συνταγμένο όπως και τα περισσότερα γραφτά του Μπακούνιν, έχει το ίδιο τεχνικό μειονέκτημα, την έλλειψη αναλογιών. Άλλωστε διακόπτεται ξαφνικά: όλες οι έρευνες μας για να βρούμε το τέλος του χειρογράφου αποδείχτηκαν μάταιες. Ο Μπακούνιν δεν είχε ποτέ τον αναγκαίο χρόνο για να ολοκληρώσει τα έργα που άρχιζε. Προτού τελειώσει το ένα είχαν ήδη αρχίσει άλλα. "Η ίδια μου η ζωή είναι ένα απόσπασμα", συνήθιζε να λέει σ' όσους κριτικάριζαν τα γραφτά του. Πάντως...

Η ιστορία της αναρχικής ιδέας δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ιστορία όλων των άλλων προοδευτικών εξελίξεων και όλων των βλέψεων για ελευθερία. Αυτό λοιπόν που μας απομένει να εντοπίσουμε είναι η ευνοϊκή ιστορική εκείνη στιγμή, όπου προβάλλει η συνείδηση της ελεύθερης ύπαρξης που κήρυξαν οι αναρχικοί, αυτή που εξασφαλίζεται μόνο μετά την ολική καταστροφή των θεμελίων της εξουσίας με την προϋπόθεση της ευρύτερης δυνατής ανάπτυξης των κοινωνικών συναισθημάτων της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας και της αυταπάρνησης. Αυτή η συνείδηση εκδηλώθηκε με διαφορετικούς τρόπους τόσο...

Η πρώτη πράξη του νέου επαναστατικού δράματος έχει κιόλας αρχίσει σε "παγκόσμια κλίμακα". Καμμιά εξουσία δεν μπορεί πια να προφυλαχθεί πίσω από την καθυστέρηση των ειδικών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών της: είναι υποχρεωμένη να διαλέξει ανάμεσα στον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή δεν βάζει τέλος σ' αυτή την καθυστέρηση και τον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή της βάζει τέλος, οπότε τοποθετείται μέσα στις συνθήκες της σύγχρονης εξουσίας και υφίσταται εξαρχής τις συνέπειες της τωρινής της "αστάθειας".[...] (από το κείμενο του βιβλίου)

Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να κρύψει προς τα που πάνε οι συμπάθειές του. Ίσως λοιπόν να μην είναι άσκοπη η διευκρίνηση ότι εγγυάται, και μπορεί ν' αποδείξει, την αυθεντικότητα όλων των γεγονότων που αναφέρονται σ' αυτό το βιβλίο και, φυσικά, όλων των ντοκουμέντων. Μολονότι όμως όλα όσα γράφει είναι αληθινά, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αποδίδει τελείως ικανοποιητικά το ιστορικό σύνολο του κινήματος των καταλήψεων. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία και η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκά να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν' απαιτούν απ' αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από τη δικής τους εκπαίδευση και τη δική τους ηθική". Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν "Ευρετήριο της νομοθεσίας". Κι όμως, μολονότι αυτές οι...