Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άντρας ζει απομονωμένος στο διαμέρισμά του. Μιλά με αποφθέγματα ανθρώπων που θαυμάζει και κάποια μέρα ονειρεύεται να γίνει ο Ευγένιος Αρανίτσης. Πιστεύει πως η αγάπη πρέπει να εφευρεθεί ξανά και πως η μνήμη είναι το μοναδικό όπλο της δικαιοσύνης. Βλέπει ψυχεδελικά όνειρα και είναι ερωτευμένος με μιαν άγνωστη από το απέναντι μπαλκόνι με την οποία έχει τις πιο παράξενες φαντασιώσεις. Τρία αδέσποτα σκυλιά θα του αλλάξουν με τον πιο απρόσμενο τρόπο τη ζωή.

Ο Βισότσκι και τα ποιήματά του είναι από εκείνες τις σπάνιες συναντήσεις που διακρίνονται για τον πολλαπλασιαστικό ίλιγγο που προκαλούν μπροστά στην εμπειρία του γκρεμού. Ο ίδιος έμεινε άτρωτος στον πανικό του ταξιδιού μέσα στο χρόνο. Έφυγε πάνω στην ακμή του, αφήνοντας πίσω τους σελίδες με λέξεις και νότες. Πραγματικός και αυθεντικός ποιητής, συνεχίζει μέχρι σήμερα να "συνομιλεί" με τους συγχρόνους του αλλά και με την ιστορία. Τα ίχνη του βαθιά και η μνήμη των ανθρώπων ευγνωμονούσα συνεχίζει να τον καλεί στα μελαγχολικά ακρογιάλια της εύθραυστης πραγματικότητάς μας.

Ο George Le Nonce έχει λόγο ύφος και ήθος ποιητικό. Καταθέτει γραφές σε βαθμό που να ολοκληρώνουν μια παρουσία και τις θέτει στην κρίση μας σαν το χάρτη του προσωπικού του κόσμου. Η καλλιέργεια του πεζού ποιήματος σε έκταση γενναία κάνει το βιβλίο άκρως ενδιαφέρον.

Συγκεντρωτικός τόμος με κείμενα του πιο επιδραστικού blogger. Όχι εμένα, αλλά το λόγο, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος. Ο λόγος των ιστολογίων που πολύ θορύβησε τη συντεχνία των γραφιάδων, είναι ίσως ο μόνος ελεύθερος λόγος που αρθρώθηκε δημόσια τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να στρέφει την υπεραξία της δημοσιότητας που δημιουργούσε σε ένα πρόσωπο αλλά σε ένα κείμενο, υπήρξε διπλά αποκαλυπτικός. Από τη μια επέδειξε αναγνώστες που ξεπερνούν δια λόγου το μεγάλο ποσοστό των δημοσιογραφούντων επί χρήμασι και από την άλλη απέδειξε τον αισχρό μηχανισμό του δημοσίου λόγου εν Ελλάδι να ακ...

Ανάμεσα στο πολύ και στο λίγο, υπάρχει και το καθόλου. Είναι το καθόλου που κάνει το λίγο να μοιάζει με πολύ. Αυτή είναι ευτυχισμένη που τον βλέπει. Αυτός είναι ευτυχισμένος που τη βλέπει. Αρκούνται στο λίγο, το μεταμορφώνουν σε πολύ και ξορκίζουν το καθόλου. Ένα "μαύρο", αλλά καθόλου απαισιόδοξο, βιβλίο. Μάλλον έχει το χρώμα του μαύρου της νύχτας που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να είναι και μπλε. Στο βιβλίο εναλλάσσονται οι συζητήσεις μιας γυναίκας με τον ψυχίατρό της ή τον ψυχαναλυτή της, με την καταγραφή των ονείρων της και σκόρπιες σημειώσεις της. Μιλάει για ό,τι...

Χωρίς ζητιάνους θα 'σασταν χαμένοι Θα 'στελνε ο Θεός τους κεραυνούς του Θα 'καιγε τα χωράφια και τις βίλλες Τα εξοχικά σας κι όλα τα κοπάδια.

Είναι μια παρηγοριά, μια ελπίδα των μουσών, μια νίκη, οι μεταφράσεις του Μίνου Βολανάκη να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, να γίνονται βιβλία, για τα ταραγμένα, ευρωπαϊκά, σπίτια μας. Είχα την τύχη να είμαι συνομιλητής του, τα τελευταία χρόνια της ζωής του - ερχόταν στο βιβλιοπωλείο της Διδότου 39 - και πολύ πριν, θεατής των παραστάσεών του και στο Βορρά - Θεσσαλονίκη - και στο Νότο - Αθήνα. Παρακολούθησα την παράσταση της Μήδειας, στο Λυκαβηττό, με το δάσκαλό του -έτσι τον έλεγε- Γιάννη Τσαρούχη. Έκανε κρύο και του έφερε μια κουβέρτα να σκεπαστεί στις γεμάτες από κόσμο κ...

Ένα μήνα σχεδόν πριν πεθάνει ο Κορτάσαρ, κλείνει μια ομπρέλα που ήπιε όλα τα χρώματα, γιατί αυτό είναι το μαύρο, και καταθέτει το τελευταίο του όπως αποδείχτηκε γραπτό, για να συνοδεύσει κάποιους πίνακες. Σχόλια ριπές που άλλοτε το κατονομάζουν, άλλοτε όχι σαν χρώμα, με το αντίστοιχο σθένος για το συμβολισμό του. Ο Κορτάσαρ είναι στο Παρίσι, τον φροντίζει η πρώτη του γυναίκα γιατί η τελευταία έχει πεθάνει πριν από αυτόν. Επισκέπτεται την αγαπημένη του Βιβλιοθήκη και δεν μπορεί να ανεβεί τη σκάλα. Του μεταφέρουν την κατάσταση δι' αντιπροσώπου. Αν πυκνώσεις τη συμβολική ζο...

Ίχνος έμπρακτης μαγείας που απέμεινε στον κόσμο είναι η μαγειρική. Αλλά και πρόχειρο μέσο εξάσκησης του μεγαλείου της προσφοράς. Γι αυτό και συνήθως έχει να κάνει με το κατ’ εξοχήν πρόσωπο της προσφοράς που είναι η μητέρα. Και μητέρα σημαίνει μη τέρας. Γιατί προπαρασκευή τροφής είναι να κάνει βρώσιμα τα τέρατα. Να παίξει το αρχικό παιχνίδι του εκπολιτισμού. Ο κάθε μάγειρος και η κάθε μαγείρισα είναι ένα είδος πρέσβη μητέρας και μη τέρατος σε ένα παιχνίδι φωτιάς και νερού που κάνει το χωματώδες των υλικών πνοή. Δεν θέλει όμως τόση φιλοσοφία για να το απολαύσουμε. Άσκηση...

Δεκαέξι άνθρωποι· δεκαέξι εξομολογήσεις που αφορούν κυρίως το σεξ αλλά και όσα σχετίζονται με το σεξ, δηλαδή τα πάντα.

Ο Μπάϋρον έγραψε το "Κάιν, ένα μυστήριο", μέσα σε έξι πυρετώδεις εβδομάδες στη Ραβένα, το καλοκαίρι του 1821, ενώ περίμενε τα νέα της ελληνικής επανάστασης από την άλλη μεριά της Αδριατικής. Ήταν μόλις τριάντα ετών, πολλά χρόνια αυτοεξόριστος από την πατρίδα του και ήδη ο διασημότερος ποιητής στην Ευρώπη.

Πώς αναδύεται η "κρίση" στο πλαίσιο μιας κοινωνίας; Πώς αναγνωρίζεται μια κατάσταση των πραγμάτων ως "κρίση"; Ποια σημεία θεωρούνται ως προπομποί της; Στον ορυμαγδό των Πάγων - λογισμών για τη "κρίση", ποιος είναι ο πιο έγκυρος; Μήπως η "κρίση" κρύβει μιαν άλλην κρίση; Μήπως, η "κρίση" λειτουργεί εντέλει ως οθόνη απόκρυψης και όχι αποκάλυψης; Η παράθεση ερωτημάτων μπορεί να συνεχιστεί, καθώς η "κρίση" καθαυτή και η κατονομασία της μεταβάλλονται και μεταμορφώνονται ασταμάτητα. Η βιβλιογραφία σ' αυτό το σημείο αυξάνει εκθετικά δημιουργώντας έτσι μια πληθωριστική κρίση κειμένω...

Είκοσι τέσσερις πολύ μικρές ιστορίες από το Α ως το Ω και τρεις κάπως αναλφάβητες, κάπως μεγαλύτερες, κάπως παλιότερες. Πρώτα είκοσι τέσσερις ιστορίες για ανθρώπους χωμένους για τα καλά μέσα στην "ομίχλη του πολέμου" που είναι η ζωή του καθενός μας, ιστορίες που προσπαθούν να τους καταλάβουν ή να τους παρερμηνεύσουν, να τους νιώσουν βαθιά ή να προβάλουν πάνω τους την ευκολία του τεμπέλικου βλέμματος, να αποδώσουν κάτι από την ουσία τους ή να καθρεφτίσουν μόνο την επιφάνειά τους. Και μετά τρεις ιστορίες που προσπαθούν να μιλήσουν με την ίδια την υπαρξιακή ομίχλη της μεγάλης...

Στην διαπλάτυνση, το νευρωνικό κύκλωμα. Πυρετώδης μάζα. Ήρθες εδώ για να βρεις τα συμπληρωματικά χρώματα μιας απουσίας. Πώς να στερεώσεις την γνώση στο χάος, στην αλλαγή σκηνικού, στην ταχύτητα που έχουν τα υλικά να αλλάζουν διάσταση;