Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όσο ξέρουμε να μοιραζόμαστε το ψωμί και το κρασί μας, όσο ξέρουμε να αγαπάμε την μουσική που μας αγάπησε, όσο ξέρουμε να μιλάμε για τους Φίλους που από έρωτα εξέπεσαν και να τους δωρίζουμε δευτερόλεπτα και δεκαετίες, όσο ξέρουμε να φωτογραφίζουμε τη Φιλία στη Μεγάλη Πόλη, τόσο θα ζούμε τη ζωή που ξέρουμε να ζούμε. Το Μυθιστόρημα ξέρει να γίνεται Χαμόγελο.

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ Τρέμω πάντα στο σχοινί της παθητικής μου φωνής. Κάθε φορά, κλίνω το ρήμα λάθος, και έτσι... πέφτω... Κοίτα όμως! Πέφτω ωραία και με χάρη απ' το λάθος σχοινί... Πέφτω, "με το δίκιο μου" πάντα, μιας και τρέμω πιο πολύ, τη φωνή μου ν' αλλάξω.

Ο άνθρωπος βρίσκεται σε όλα σαν ένα πράγμα εσωτερικό, χωρίς ένα παράθυρο φωτός.

Να πεθαίνεις στο πεδίο της τιμής Στη νύχτα Εσύ, που διασχίζεις τη σιωπή Εγώ, που είμαι σε εκκρεμότητα

Η ποίηση του αποχρώντος λόγου στην αναζήτηση της ανεξάντλητης ομορφιάς της ζωής Ο Σαιν-Τζον Περς είναι συνεπής πλατωνιστής- αναζητά την αληθινή τάξη των πραγμάτων σ’ ολόκληρο το σύμπαν – επιθυμεί επίσης να επιστρέψει στην μαγική παιδική του ηλικία. Το έργο του δεν είχε άλλη εξέλιξη. Αποσπασμένος από την μοντέρνα ποίηση χρησιμοποιεί μορφές της μεσαιωνικής και αναγεννησιακής ρητορικής, τώρα πια ξεχασμένες κι’ όμως, για όσους το έχουν διαβάσει έχει μια σχεδόνμυθική αξία. Του Σαιν-Τζον Περς το όραμα δεν έφτασε κατ’ ευθείαν σε πολλούς αναγνώστες, αλλά το βρίσεκουμε δι...

Στο σύρμα του γαλάζιου, το συμπαντικό σπουργίτι κελαηδούσε, το σπουργίτι κι εγώ τραγουδούσαμε, μιλούσαμε, και το άκουγε η φωνή της γυναίκας στον άνεμο του κόσμου. Τί γωνιά πια για ν' ακολουθήσει η φαντασία μου! Ο "Χώρος", ένα ποίημα ποταμός σε πρόζα, θεωρείται από πολλούς παγκοσμίως, όχι μόνο το σημαντικότερο ποίημα στην Ισπανία του εικοστού αιώνα, αλλά μια από τις κορυφώσεις της παγκόσμιας ποίησης. Γραμμένο από το 1941 και με διορθώσεις ως το 1954 από το Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στην Αμερική, όπου βρέθηκε εξόριστος κατά και μετά τον Ισπανικό εμφύλιο, αποτελεί σήμερα το...