Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παιδική ποίηση και στην Ελλάδα εξελίσσεται και ανανεώνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μικρού παιδιού και στα αμήχανα βλέμματα των ερευνητών. Η πολύτροπη εξέλιξη και η ποικιλόμορφη ανάπτυξή της αρνείται να υποταχτεί στις λογικές των ορισμών και των επίσημων κατηγοριοποιήσεων. Οι ορισμοί και οι κατηγοριοποιήσεις ακολουθούν την πραγματικότητα της παιδικής ποίησης ασθμαίνοντας... Σήμερα η παιδική ποίηση διαφοροποιείται όχι μόνον σε σχέση με τα υπόλοιπα λογοτεχνικά είδη αλλά εμφανίζει επιπλέον διαφοροποιητικά στοιχεία έναντι της ποίησης για μεγάλους. Ακολουθεί συχνά μια ά...

Ο θεός Διόνυσος και ο υπηρέτης του Ξανθίας δε διστάζουν να κατέβουν στον σκοτεινό Άδη για να βρουν ένα μεγάλο ποιητή και να επιστρέψουν μαζί του στον κόσμο των ζωντανών. Το περιπετειώδες ταξίδι τους καταλήγει σε έναν παράξενο διαγωνισμό, με αντιπάλους δύο κορυφαίους ποιητές, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Μα πίσω από αυτήν τη «μονομαχία» ο Αριστοφάνης στήνει μια υπέροχη αλληγορία για την ποίηση, την τέχνη που μπορεί να γλυκάνει και να δώσει νόημα στη σκοτεινιασμένη ζωή των ανθρώπων.

Όταν το 411 π.Χ. η Λυσιστράτη παρουσιάστηκε στην αρχαία Αθήνα, ο Αριστοφάνης διαδήλωνε για πρώτη φορά υπέρ του έρωτα και εναντίον του πολέμου. Στις μέρες μας, αυτό το αρχαίο παραμύθι των γυναικών, που αποφασίζουν να ενωθούν και να αναγκάσουν τους άντρες να σταματήσουν έναν ανώφελο πόλεμο, γίνεται διέξοδος στην προσπάθεια των ανθρώπων να εξασφαλίσουν μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο Στρεψιάδης, πονηρός και αφελής ταυτόχρονα, ζητάει το δίκιο του μέσα από το άδικο, γυρεύει από τη γνώση τρόπους για να εξαπατά, ελπίζει στην αλήθεια για να κατακτήσει το ψέμα. Κι όταν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει, νομίζει πως ο γιός του θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του, μα στο τέλος θερίζει ό,τι έσπειρε: την αδικία. Ο Αριστοφάνης σαρκάζει την κουτοπονηριά των συμπολιτών του, τον ξεπεσμό των αρχαίων θεών, τη φιλοσοφία του Σωκράτη, και μέσα από τη σύγκρουση του Δίκαιου με τον Άδικο Λόγο υπενθυμίζει πόσο αδύναμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι μπροστά στις ψεύτικες υποσχέσεις.

Ένας συνηθισμένος Αθηναίος, ο Τρυγαίος, αηδιασμένος από τον αδιάκοπο αλληλοσκοτωμό των ανθρώπων, καβαλάει ένα γιγάντιο σκαθάρι κι ανεβαίνει στον ουρανό για να μάθει από τους ίδιους τους θεούς, αν σκοπεύουν να δώσουν τέλος στο μακελειό πάνω στη γη. Όταν θα δει τον απαίσιο Πόλεμο να κοπανάει ανθρώπους και τόπους μέσα στο γουδί του, δε θα διστάσει πλέον στιγμή· στήνει αμέσως ολόκληρη επιχείρηση, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, για να ελευθερώσει την Ειρήνη από τη σπηλιά όπου βρίσκεται φυλακισμένη. Μέσα από αυτή την ιστορία του ο Αριστοφάνης μάς υπενθυμίζει την ευθύνη μας: είναι ύψιστο...

"Η μητέρα σας δε σας πρόσφερε και πολλά πέρα από τη ζωή", σχολίασε ο χορδιστής των σωμάτων μόλις άγγιξε για πρώτη φορά το δέρμα της Κλάρας Βέρνερ. Κι αυτό ήταν το ελάχιστο φως που κατάφερε να ρίξει στο σκοτεινό παρελθόν της νεαρής Γαλλίδας, η οποία αναζήτησε στην παγωμένη Νορβηγία τη μοναξιά που θα τη λύτρωνε από τον αγιάτρευτο έρωτά της, το καταφύγιο στο οποίο θα μπορούσε να φροντίσει τις αφανείς πληγές του κορμιού και της ψυχής της. Κι αν το δικό της βλέμμα αιφνιδιάζεται διαρκώς από εικόνες των περασμένων, που επανέρχονται επίμονα (το πολύβουο Μαρόκο, ένα δωμάτιο-φυλακή σ...

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Αϊ-Βασίλης παρακοιμήθηκε και δεν ξύπνησε στην ώρα του για να μοιράσει τα δώρα στα παιδιά! Και μόλις σηκώθηκε καθυστερημένα από το κρεβάτι του, μια σειρά από περιπέτειες τον περίμεναν. Στην αρχή δεν μπορούσε να βρει τους ταράνδους. Αργότερα βρήκε μόνο τέσσερις από τους οχτώ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το έλκηθρο πέφτει και σφηνώνεται μέσα σε μια πελώρια χιονοστιβάδα. [...]

Από τότε που άρχισε να διαχειρίζεται την εξουσία ο Παφλαγόνας, το αρχοντικό του γέροντα Αθηναίου Δήμου πάει από το κακό στο χειρότερο. Μα ποιος να κλονίσει από τη θέση του αυτόν τον παμπόνηρο διαχειριστή, που με κολακείες και ψευτιές κέρδισε την εμπιστοσύνη του αφεντικού του; Ο Αριστοφάνης κινείται στο πεδίο που καθορίζει σχεδόν το σύνολο του έργου του, την πολιτική, και σαρκάζει αδίστακτα τους ανθρώπους της εξουσίας αλλά και αυτούς που, παραπλανημένοι, τους επιλέγουν.

Ο Πισθαίτερος και ο Ευελπίδης, γέννημα θρέμμα Αθηναίοι και οι δύο, εγκαταλείπουν όπως όπως την πόλη τους, απελπισμένοι από την αδικία και την ασυδοσία που επικρατούν σ' αυτήν. Κι εφόσον δεν μπορούν να βρουν πουθενά την ιδανική πολιτεία, για να ζήσουν ανενόχλητοι, συλλαμβάνουν το πιο απίστευτο σχέδιο. Με σύμμαχους τα πουλιά, θα χτίσουν μια πόλη στα σύννεφα, ένα καταφύγιο για όλους τους κατατρεγμένους, για όσους επιθυμούν να ζήσουν με οδηγούς τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι τίμιοι και εργατικοί να ζουν μέσα στη φτώχεια, ενώ απατεώνες, ψεύτες και κατεργάρηδες απολαμβάνουν όλα τα αγαθά; Ο Χρεμύλος παύει να αναρωτιέται όταν συναντά τον ίδιο το θεό Πλούτο και διαπιστώνει ότι είναι τυφλός. Αν πετύχει το σχέδιό του, θα πάψει αυτή η αιώνια αδικία και επιτέλους θα ανταμειφθούν για τους κόπους τους όσοι πραγματικά το αξίζουν. Ο Αριστοφάνης σχολιάζει σκληρά τα πρότυπα ζωής του καιρού του, αλλά εντέλει και κάθε εποχής, αφήνοντας ωστόσο σε μια γωνιά της σκέψης μας ένα κρίσιμο ερώτημα αναπάντητο: η φτώχεια γεννά μόνο δυσκολίες;

Τι θα μπορούσε να οδηγήσει τη γοητευτική Σιστίνα Πιάβε, ανερχόμενο αστέρι της όπερας, προστατευόμενη του Βέρντι, μακριά από το εκτυφλωτικό φως της Ιταλίας και των θεάτρων της, στο σκοτεινό τοπίο κάποιας αγγλικής επαρχίας; Ο έρωτας για τον πλούσιο λόρδο που παντρεύτηκε, λένε πολλοί, η απατηλή λάμψη της αριστοκρατίας, υποστηρίζουν άλλοι, μα ο Τζον Μπένετ, περιζήτητος μουσικός διευθυντής και αθεράπευτα ερωτευμένος με τη Σιστίνα, έχει διαφορετική άποψη: μονάχα μια νεανική τρέλα θα έκανε τη φλογερή Ιταλίδα να απαρνηθεί την τέχνη της, και ο Τζον είναι βέβαιος πως η ίδια έχει μετα...

Ο Στέφανος Μέγας, ο πιο ικανός πράκτορας της ΕΥΠ, αυτός που ανέλαβε τις δυσκολότερες επιχειρήσεις, με κορυφαία εκείνη που είχε την κωδική ονομασία "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς", έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα από την υπηρεσία του. Έτσι πλήρωσε το θάρρος του να συγκρουστεί με την ιεραρχία, όταν η συνείδησή του και τα γνήσια πατριωτικά του αισθήματα το επέβαλαν. Μα τώρα μια νέα αποστολή του ανατίθεται απροσδόκητα, με όρους απόλυτης μυστικότητας. Η προσπάθεια της Τουρκίας να υποκλέψει από την Ινδία τεχνογνωσία για την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής θα οδηγήσει τον Έλληνα πράκτορα...

Στοκχόλμη, παραμονές Χριστουγέννων. Λίγοι μήνες απομένουν ώς την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην πόλη. Όταν η δημοσιογράφος Άνικα Μπέγκτσον σηκώνει το τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, ούτε που φαντάζεται ότι αρχίζει την πιο περίπλοκη και επικίνδυνη έρευνα της σταδιοδρομίας της: Το Ολυμπιακό Στάδιο τινάχτηκε στον αέρα. Τα πρώτα συμπεράσματα κάνουν λόγο για τρομοκρατική ενέργεια, ικανή να πλήξει ανεπανόρθωτα το κύρος της διοργανώτριας χώρας. Όλοι περιμένουν μια δήλωση της γυναίκας που έχτισε ό,τι φαίνεται να γκρεμίστηκε μέσα σε μια στιγμή, της προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής των...

Μόνον ο έρωτας θα μπορούσε να φέρει κοντά δύο τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Ο Λάμπης, αρσενικό που ξεσήκωνε κάθε γυναίκα, δεμένος με τον τόπο του, αμόρφωτος, μα διψασμένος για μάθηση. Η Ανδρούλα, θηλυκό ποθητό, φοιτήτρια αρχαιολογίας, στην αρχή μιας σταδιοδρομίας που όλοι βεβαίωναν πως θα ήταν λαμπρή. Γνωρίστηκαν σε κάποια αρχαιολογική ανασκαφή. Το πάθος πλημμύρισε μεμιάς τις καρδιές τους, και τα φλογερά αγκαλιάσματά τους τέλειωναν πάντα με όρκους αιώνιας πίστης, δοσμένους με την ευκολία που χαρίζουν στις νεανικές ψυχές οι παράφορες νύχτες. Μα οι σκιές του απομεσήμερου ψηλώ...

Όλοι ξέρουν πως τα καλύτερα ξόρκια προέρχονται από την Καπρόνα, όπου ζουν οι δύο ισχυρότερες οικογένειες μάγων, οι Μοντάνα και οι Πετρόκι. Όλοι ξέρουν επίσης πως μεταξύ τους υπάρχει αιώνια έχθρα. Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως πολλοί είναι πως στα σπίτια και των δύο, τον τελευταίο καιρό, τα προβλήματα περισσεύουν: ξόρκια που κάποτε ήταν πανίσχυρα και προστάτευαν την Καπρόνα από τους εχθρούς της τώρα φαίνεται πως έχουν ελάχιστη δύναμη, και όλοι αναρωτιούνται γιατί. Ακόμα και ο πανίσχυρος μάγος Κρεστομάνσι φαίνεται ανήμπορος να βοηθήσει. Ποιος θα σώσει την Καπρόνα;

Ένα κάστρο μαγεμένο απ' άκρη σ' άκρη. Αρκεί να ψιθυρίσεις Κρεστομάνσι, και ο πανίσχυρος μάγος που κατοικεί σ' αυτό θα βρεθεί πλάι σου. Που αλλού θα μπορούσε να αναπτύξει καλύτερα η Γκουέντολιν τις μαγικές της ικανότητες και να κατακτήσει τον κόσμο; Όταν όμως αυτή και ο Κατ, ο αδελφός της, που δεν έχει ιδέα από μαγεία, πηγαίνουν να ζήσουν στο κάστρο, τους περιμένουν πολλές εκπλήξεις: όχι μόνο δεν τους επιτρέπουν να παρακολουθήσουν μαθήματα μαγείας, αλλά απαγορεύουν στη μικρή μάγισσα να κάνει και το παραμικρό ξόρκι. Η Γκουέντολιν, ωστόσο, είναι αποφασισμένη για όλα, και ο Κατ...

Το καλύτερο από τα σωζόμενα μαρτυρολόγια, δείγμα ενός ιδιαίτερου είδους της χριστιανικής γραμματείας μας, γραμμένο το 202 μ.Χ. στην Καρχηδόνα πιθανώς από τον Τερτυλλιανό, πολέμιο αρχικά του χριστιανισμού και κατόπιν οπαδό αφοσιωμένο του Ιησού. Το σημαντικό στην περίπτωση αυτού του κειμένου είναι ότι η Αγία Βίβια Περπέτουα, γνώστης καλός της ελληνικής όπως δηλώνεται καθαρά από τους συμμάρτυρές της, καταγόμενη από αρχοντική και πλούσια οικογένεια, καταγράφει η ίδια με το χέρι της τις εμπειρίες από τη φυλάκιση και την ανάκριση της, καθώς και τις σκέψεις και τα οράματά της. [.....

Τρία έργα, προϊόντα της πίστης ορισμένων λαϊκών ανθρώπων, που έγραψαν στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, προσπαθώντας να συμπληρώσουν τα κενά των θεόπνευστων βιβλίων της Καινής Διαθήκης όσον αφορά τον επί της γης βίο του Χριστού και της Παναγίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει κυρίως το πρώτο απ' αυτά, το γνωστότερο ως Πρωτοευαγγέλιον, ο συγγραφέας του οποίου χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιακώβου του Αδελφοθέου, για να προσεγγίσει ευκολότερα τον όποιον αναγνώστη, αναφέρεται στους γονείς της Θεοτόκου, το γενέσιον και την ανατροφή της[...]

[...] Οι περισσότεροι τον θεωρούν τον μεγαλύτερο από τους ζωγράφους· αναμφίβολα τα λιγότερα από είκοσι ζωγραφικά έργα του που σώθηκαν αποτελούν αξεπέραστα όρια του πολιτισμού μας. Ζωγράφισε γυναίκες που γεννούν και σώζουν, άντρες που σκοτώνουν και πεθαίνουν, έναν δακρυσμένο Ιησού και έναν αρσενικοθήλυκο Ιωάννη Βαπτιστή· ζωγράφισε φουσκωμένα στήθη, χαμόγελα και καμπύλες που ελευθερώνουν. Μα ίσως ο Λεονάρντο να ζήτησε κάτι περισσότερο: τα μυστικά σήματά του μοιάζουν να οδηγούν σε μια οριστική καταφατική Ουτοπία των αινιγμάτων· σε έναν κόσμο που δεν απαντά μα αγκαλιάζει, σε ε...

[...] Όσα έφτιαξε με τα χέρια του λογαριάζονταν ακατόρθωτα μέχρι αυτόν και μάλλον παραμένουν ακατάληπτα ως τις μέρες μας. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του μαρμαρογλύπτη· κι όμως αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. Και όσα ζωγράφισε στην οροφή και τον τοίχο της Καπέλα Σιξτίνα έχουν σφραγίσει τον δυτικό πολιτισμό. Έφτιαξε έναν απόλυτα προσωπικό, τρομακτικό κόσμο και τον προσάρμοσε στο τραγικό σχήμα ύβρις-κάθαρση. Υπό την έννοια αυτή, ολόκληρο το έργο του είναι η μεγάλη τραγωδία του αναγεννημένου ανθρώπου. [...]