Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ώσπου να μεγαλώσει και να καταλάβει ή, έστω να νομίζει πως κατάλαβε τις γλώσσες και τα σύνορα, τη φυλή, την ιστορία, τη ρίζα, ήταν χαμένος σ ένα κουβάρι από διάσπαρτες μικρές πατρίδες και μια μεγάλη: τα ελληνικά και τους ανθρώπους. Κι η μνήμη της κυρά Ελένης η μεγαλύτερη όπως άλλωστε κι οι καρδιές που τη φιλοξένησαν κι η ίδια καταφύγιό τους. Εν τέλει, η πατριδογνωσία που τον δίδαξε: η ρίζα είναι στην καρδιά αρκεί να μιλάει, να γράφει ακέραια ελληνικά.

Πριν ακόμα να γίνει, η Ζήνα το είχε προετοιμάσει. Έτσι αυθόρμητα είχε κόψει ένα γαρίφαλο απ' τη γαριφαλιά της και το έβαλε σε μία γλάστρα, αν ήταν Νοέμβριος, της Αγίας Αικατερίνης, αυτό θα ρίζωνε και θα μεγάλωνε, αλλά τώρα ήταν Ιούλιος και οι πιθανότητες να πιάσει ήταν μηδαμινές. Όμως πίστευε στο θαύμα. Δεν ήταν μόνον η σούβλα που ο οπλαρχηγός έμπηξε στο χώμα κι αυτή βλάστησε προεικονίζοντας την ανάσταση του γένους, ήταν κι εκείνη η βέργα που έκοψε απ' του Φιλοπάππου για να στηρίξει το γιασεμί της και τη βρήκε γεμάτη φυλλαράκια ένα πρωί. [...]

Το βιβλίο απαρτίζεται από δύο μέρη. Το χρώτο απ' αυτά, τα "Ultima Georgica" (ο τίτλος παραπέμπει στα "Γεωργικά" του Βιργιλίου αλλά και στα "Χριστιανικά Γεωργικά" του Francis Jammes), είναι ένα δοξαστικό που βαδίζει στα χνάρια του σολωμικού "Κρητικού" και του "Μήτηρ Θεού" του Σικελιανού. Οι happy few που γνωρίζουν και αγαπούν αυτή την παράδοση θα μπορέσουν -ελπίζω- να τα οικειωθούν. Τα τρία δραμάτια του δευτέρου μέρους ίσως ξενίσουν τον αναγνώστη. Γι' αυτό σπεύδω να τον προϊδεάσω. Στα νεώτερα χρόνια έγιναν πολλές προσπάθειες αναβίωσης της αρχαίας τραγωδίας, συνήθως από ποι...

Στηριζόμενος πρωτίστως σε φωτογραφίες του μοναδικού φωτογράφου του Ληξουρίου Μπάμπη Σολωμού, αλλά και σε φωτογραφίες άλλων φωτογράφων, -όλες τραβηγμένες στις δεκαετίες του 1950, ’60 και ’70- ο συγγραφέας σκιαγραφεί το πρόσωπο της πόλεως και των κατοίκων της σε αυτά τα χρόνια, πραγματοποιώντας στην ουσία ένα ταξίδι μέσω της μνήμης. Και όλα εκείνα που αυτή διέσωσε -εικόνες της όρασης αλλά και του νου- αναδύονται στην επιφάνεια διεκδικώντας την (ανα)παράστασή τους στο νου του κάθε αναγνώστη.

Φωτογραφίζω κάθε τι που για οποιονδήποτε λόγο με διεγείρει. Δεν αναζητώ ασυνήθιστα θέματα, αλλά η πρόθεσή μου κάθε φορά είναι να καταστήσω ασυνήθιστο το κοινότυπο. Δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον στοιχείο στο προφανές ώστε να το φωτογραφίζω. Θέλω να παρουσιάζω την απόλυτη ομορφιά που με ακρίβεια βγάζει ο φακός χωρίς καμία παρέμβαση με καλλιτεχνικά εφέ. Όλες μου οι προθέσεις συνοψίζονται σε μία λέξη: ζωή. Επιθυμώ να φωτογραφίζω κάθε τι που υποδηλώνει αυτή η λέξη και το οποίο με ελκύει. Η κάμερα πρέπει να χρησιμοποιείται για την αποτύπωση της ζωής, για να αποδίδεται η ίδια η...

Είναι ωραίος ο κόσμος που ζούμε. Απερίγραπτης ομορφιάς το περιβάλλον όλης της γης και όλων των ανθρώπων που πάνω της ζούνε, αλλά ακόμα πιο θεσπέσια παραμένει η Τζαμάικα, όταν την φροντίζουν οι κάτοικοί της, που την αγαπούν ζώντας οι ίδιοι ισότιμοι, ακέραιοι και ελεύθεροι, με αμοιβαιότητα, αλληλεγγύη και δημοκρατία, ωστόσο η φτώχεια είναι παντού ευδιάκριτη. Το νησί έχει έκταση 10.991 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είχε τον Οκτώβριο του 2012 επίσημα 2.712.900 κατοίκους. Πάντως συχνά ακούω συζητώντας με ντόπιους ότι οι κάτοικοι της Τζαμάικας είναι γύρω στα τρία εκατομμύρια, όσοι...

Η δειγματοληψία είναι μέρος της καθημερινότητάς μας: Η νοικοκυρά ελέγχει με μια κουταλιά αν είναι έτοιμο το φαγητό που ετοιμάζει. Από ένα ποτήρι κρασί ο δοκιμαστής ελέγχει την ποιότητα του κρασιού στο σύνολό του. Η αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου ελέγχεται σε έναν περιορισμένο αριθμό ασθενών. Η κατασκευαστική εταιρεία του μετρό για να μελετήσει το υπέδαφος στο οποίο θα ανοίξει τις σήραγγες παίρνει δείγματα του υπεδάφους ανοίγοντας τρύπες σε επιλεγμένα σημεία. Οι δειγματοληπτικές μελέτες αποτελούν χρήσιμο εργαλείο σε πολλές επιστήμες όπως την κοινωνιολογία, την ψυχολογία...

Γαυγίστε χαρωπά, πιστά σκυλιά μου, γοργόποδά μου εσείς λαγωνικά, σκυλιά των Αχαιών και του Πριάμου, κι ασύφταστα σκυλιά μου κρητικά, που ακολουθάτε εσείς την Αγροτέρα, εκείνην που όλη η χτίσις ανυμνεί, και τη λατρεύετε όλα σαν μητέρα- κι αλίμονο αν κανείς τη δει γυμνή. Γαυγίστε πια και μη σας μέλει, σκύλοι, γιατί έχετε προγόνους ιερούς: του Άδη φυλά ο Τρικέφαλος την πύλη κι ο Άνουβις ταριχεύει τους νεκρούς.

Ο άξονας γύρω από τον οποίο στρέφεται το βιβλίο είναι οι πρακτικές του νεοελληνικού κράτους με στόχο τον μετασχηματισμό της Αθήνας από κατεστραμμένη κωμόπολη της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε πρωτεύουσά του και παράλληλα, οι δράσεις της κοινωνίας στον κατασκευασμένο χώρο στο διάστημα 1833-1922. Εστιάζει στην πολεοδομική πολιτική για την Αθήνα και τις επιπτώσεις της στην έγγειο ιδιοκτησία. Η μελέτη φιλοδοξεί να έχει διττό χαρακτήρα. Να κάνει καταγραφή ως εργασία υποδομής και με το διαθέσιμο νέο υλικό από την αρχειακή έρευνα να προχωρήσει σε προσεγγίσεις, συνδέσεις και ερμηνεί...

Η Ελλάδα προέβαλε στις φασιστικές και ναζιστικές επιθέσεις το 1940 και το 1941 αντίστοιχα, μια αντίσταση που προκάλεσε το θαυμασμό ακόμη και των αντιπάλων της. Με τη συνέχιση του αγώνα της κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής της (Γερμανικής - Ιταλικής - Βουλγαρικής) πλήρωσε την αντίστασή της με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και με πρωτοφανείς υλικές καταστροφές. Στη διάρκεια της Κατοχής γιγαντώθηκε ένα κίνημα Αντίστασης που αγκάλιασε τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και που καθοδηγούνταν κυρίως από το κομμουνιστικό κόμμα. Ωστόσο οι ηγέτες του Κ.Κ.Ε., που είχαν...

... πρώτα χρειάζομαι ένα όνομα, όχι όμως κανονικό, παρατσούκλι να 'ναι, γιατί τους περισσότερους ανθρώπους έτσι τους γνωρίσαμε. "Μπούτουνας", ας πούμε, "Γαμάς" ή "Μαλακάρας", "Κακούγιας" ή "Ντάβιολις", "Γιδοξούρης" ή "Πινεζούλιας"... Ένα παρατσούκλι, λοιπόν, που αμέσως να τραβάει την προσοχή του αναγνώστη, να κολλάει ο νους του σ' αυτό. Έπειτα έρχεται ο τόπος. Αληθινός τόπος, μα με προεκτάσεις φτιαγμένες από τους δρόμους της φαντασίας. Μια κωμόπολη, ας πούμε πάλι, παραθαλάσσια οπωσδήποτε, γιατί η θάλασσα προσθέτει ένα μυστήριο φυσικό. Αλλά και ορίζοντες ανοίγει, κοντινούς...

Το εν λόγω λογισμικό απευθύνεται κυρίως σε δασκάλους και σπουδαστές της Ε.Ν.Γ. 2ου κύκλου και άνω, ώστε να αποσαφηνίσει υπάρχουσες απορίες και να οργανώσει την υπάρχουσα γνώση τους στις συγκεκριμένες σημασιολογικές ομάδες που αναλύονται. Μπορεί άνετα όμως να χρησιμοποιηθεί και από αρχαρίους, καθώς συνοδεύεται από πλήρη σχόλια σε Ελληνική γλώσσα τόσο στους υπότιτλους του DVD όσο και στα κείμενα του βιβλίου. Οι θεματικές του μοιράζονται στις εξής τέσσερις περιοχές: 1. Λεξιλόγιο της ΕΝΓ στις εξής σημασιολογικές ομάδες Νόηση Όραση Ακοή Κίνηση Συναισθήματα Χαρακτηρισμο...

Ένα καρναβαλιώτικο γαϊτανάκι παρουσιάζεται εδώ, με τον συγγραφέα να κρατάει το στύλο και τους 12 χορευτές κρατώντας τις κορδέλες να εκτελούν τον κυκλικό χορό, αυτόν που κάποτε υποδήλωνε τον κύκλο της ζωής, το ταξίδι από τη ζωή στο θάνατο. Οι δώδεκα χορευτές είναι πρόσωπα αληθινά εκείνης της παλιάς ζωής, οι κορδέλες τους όμως καθώς τυλίγονται μεταξύ τους αποκτούν λαλιά και μιλούν για ιστορίες φανταστικές στα σύντομα καλοκαίρια και στους μακρόσυρτους χειμώνες στο Ληξούρι της δεκαετίας του 1960. Ιστορίες που καθρεφτίζουν μια ολόκληρη εποχή και έναν ξεχωριστό χώρο ως προνομ...

Έχω κάνει τα πάντα για τη φωτογραφία· δεν μένει παρά να θυσιάσω και το σώμα μου γι' αυτήν. Το πάθος μου για την αγαπημένη μου τέχνη είναι τώρα μεγαλύτερο από ποτέ. Δίνω τούτη τη μάχη σαράντα ολόκληρα χρόνια και θα την πάω μέχρι το τέλος, μόνος μου και χωρίς χρήματα αν χρειαστεί. Δεν είναι μια μάχη για τη φωτογραφία ούτε για τους φωτογράφους, έτσι γενικά. Άλλωστε και τις φωτογραφίες μου δεν τις υπογράφω. Δεν αγωνίζομαι για να "κάνω όνομα". Ίσως να έχετε καταλάβει ποια είναι αυτή η μάχη. Είναι ένας αγώνας οικουμενικός. Μπορεί να ακούγεται τρελό. Το ίδιο τρελό ακούγεται κάθε τ...

Μαρία Καραγιώργη, μια θαρραλέα, μια περήφανη γυναίκα που δε λογάριασε ούτε πλούτη και καλοβαλμένη ζωή, ούτε επιστημονική καριέρα. Μια γυναίκα που αψήφησε κάθε κίνδυνο για να ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε από τα πρώτα νεανικά της χρόνια. Μια γυναίκα που δεν πρόδωσε τον εαυτό της και τα πιστεύω της, που στάθηκε πάντα όρθια. Που δεν αποκήρυξε το μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον άντρα της, τον Κώστα Καραγιώργη "ως προδότη του κόμματος", όσες φορές κι αν της το ζήτησαν, όσες και όποιες συνέπειες κι αν είχε στη ζωή της. "Την υπόθεση αυτή θα την ξεκαθαρίσουμε όταν θα βγούμε από...

Τα Τάγματα Ασφαλείας είναι ο μεγάλος απών από την επίσημη εικόνα της δεκαετίας του ?40 που φιλοτεχνήθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια. Μπορεί τα στελέχη τους να ενσωματώθηκαν πλήρως στο μετεμφυλιακό «κράτος των εθνικοφρόνων», φτάνοντας επί χούντας μέχρι την κορυφή της κρατικής ιεραρχίας, αναγκάστηκαν όμως να αποσιωπήσουν το κατοχικό παρελθόν τους: οι νικητές του Εμφυλίου αντλούσαν τη νομιμότητα τους από τις εξόριστες βασιλικές κυβερνήσεις, όχι από τον Ράλλη και τον Τσολάκογλου. Ο μόνος τρόπος να χωρέσουν οι ταγματασφαλίτες στην κυρίαρχη αφήγηση, ήταν ως θύματα του κοινού εχθ...

Ιδιαίτερα προσπαθώ να υπογραμμίσω το θάρρος και την γενναιότητα των ανταρτών, αυτών των παλικαριών (αντρών και γυναικών) που αψηφώντας τους μύριους κινδύνους που τους περιτριγύριζαν, προσπάθησαν για άλλη μια φορά να δημιουργήσουν διαφορετικές συνθήκες ζωής, όχι μοναχά για τους ίδιους, αλλά και για όλους τους Έλληνες. Ήταν τα οράματα μιας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς της Εθνικής μας Αντίστασης, που μαζί με το διώξιμο του ξένου κατακτητή, πάλευε και για τη εξάλειψη της εκμετάλλευσης και της μιζέριας. "Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος" λέει ο αξέχαστος Φίλιππος Ηλιού, "αν εξετ...