Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο λόγια απ' τον παππού Το θυμάμαι πολύ καλά, λες και γίνεται τώρα κι ας έχουν περάσει πάνω από εξήντα χρόνια. Τα καλοκαίρια αφήναμε τη Μυτιλήνη και πηγαίναμε στο κτήμα μας, στο Καγιάνι. Να καθαρίσουμε τις ελιές, να ξεπετραδιάσουμε, να φτιάξουμε τα αυλάκια για το πότισμα των λιόδεντρων, να δούμε τη θεία Μαριάνθη, να πάει και η μάνα μας σε καμιά αγρύπνια στον Ταξιάρχη, που το είχε τάμα. Κάποια βράδια, όταν το σκοτάδι πύκνωνε κι ανάβαμε το λουξ, η μάνα μας έπαιρνε ένα σκαμνί, πήγαινε στην άκρη της εμπασιάς κι αγνάντευε τα φώτα στα απέναντι παράλια. Βαριαναστέναζε, σιγόκλα...

ΔΙΕΞΟΔΟΣ Αν του Λαέρτη φόβος κυριεύει τις καρδιές και του μυαλού πασχίζει να κλείσει τις ακροφεγγιές κρατήσου, μη χαθεί το νήμα που ενώνει τις διαδρομές μας. Μια σταγόνα μικρή ξεκλειδώνει της φλέβας την πόρτα. Μπαίνει. Ταξιδεύει παντού στη καρδιά και στο νου, βάρκας μικρής υψωμένο πανί. Γυρεύει λιμάνια της καρδιάς ακρογιαλιές, των δακτύλων αγκαλιές. Στα βράχια του μυαλού μου έλα εσύ κάνε βουτιές.

"...Τούτοι εδώ, μουρέλι μ', δε θέλειν μονάχα τις λίρες, τα χουράφια και το βιλαέτι. Τούτοι πιο πολύ απ' όλα θέλειν το μυαλό και την ψυχή μας. Και άμα μας σακατέψειν εκεί, τότε η κοινωνία τούτ' δε θα 'χει σωσμό. Εσύ να διαβάζεις, να σκέβεσαι και να ψάχνεις. Άμα τους παραδώσεις το μυαλό και την ψυχή σου, τότε θα γίνεις πιο σακάτ'ς από μένα. Θα είσαι μια ζωή χαμάλ'ς". (απόσπασμα από το βιβλίο) Τούτες οι κουβέντες του Γιουργέλ' του σακάτ', του χαμάλη από τα Βουρλά, μέχρι σήμερα με στοιχειώνουν. Πιο πολύ σήμερα. Σήμερα που οι έμποροι του ονείρου βάλαν σημάδι και τη ψυχή κ...

ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ Τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά στου Ηφαίστειου την άκρη ρίξτα ο έρωτας να ανεβεί πυρίδρομος Το κορμί σου να κάψει. Προσμονή Και αδήμονη της φλόγας λάμψη Των επερχόμενων η γοητεία.

Οι περισσότερες κινήσεις στο σώμα των ζωντανών οργανισμών γίνονται με τη βοήθεια των μυών. Το ανθρώπινο σώμα έχει πάνω από 650 μύες. H ραβδομυόλυση, ευτυχώς συμβαίνει σπάνια, είναι η σοβαρότερη εκδήλωση των μυικών νοσημάτων. H ραβδομυόλυση εμφανίζεται με καταστροφή των μυικών κυττάρων. H καταστροφή αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη διαφυγή των κυτταρικών ενώσεων ή στοιχείων (πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες και άλλα) από το κύτταρο και διείσδυσή τους στην κυκλοφορία. Επίσης, παρατηρείται ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ιόντων ασβεστίου (απαραίτητο ιόν για την πραγματοποίηση της μυικής σύσπαση...

ΙΧΝΗ Κεράκια μικρά, όρθια στημένα άλλα αναμμένα, άλλα σβησμένα. Ρολόγια που μετράνε το χρόνο κλεψύδρες που μετράνε τον πόνο. Μικρές φωτιές στο σκοτάδι μαύρα σημαδάκια στο φως.

Λεωφόρος "Ζωής" Βαδίζουμε τη λεωφόρο της "Ζωής" μα δεν βλέπουμε το αίμα που τρέχει από τις πληγές που ανοίγουμε γύρω μας. Βαδίζουμε χωρίς να προσέχουμε που πατάμε, αδιαφορώντας για το ποιους και πόσους σκοτώνουμε, προχωράμε με τα μάτια κλεισμένα με μόνο όπλο τη ματαιοδοξία μας. Βαδίζουμε τη λεωφόρο της "Ζωής" σκορπώντας τον θάνατο, πλησιάζοντας διαρκώς το δικό μας θάνατο, χωρίς ν' ακούμε τα ουρλιαχτά των παιδιών μας που ικετεύουν να γυρίσουμε πίσω.

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα, παρά τις αποτελεσματικές παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια, φαρμακευτικές και επεμβατικές, αποτελούν την κύρια αιτία πρόωρου θανάτου και αναπηρίας. Στο βιβλίο αυτό έχουν καταγραφεί και συστηματοποιηθεί οι ομιλίες κορυφαίων στο αντικείμενό τους επιστημόνων - ιατρών κυρίως από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, που πραγματοποιήθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου στις εκδηλώσεις με θέμα: "Σύγχρονη πρόληψη και αντιμετώπιση καρδιαγγειακών παθήσεων". Τα κεφάλαια που ακολουθούν έχουν γραφτεί κατά κανόνα με τρόπο απλό και κατανο...

Ήρθες Ήρθες το βράδυ, ξάπλωσες δίπλα µου άπλωσες το χέρι σου µου χάιδεψες απαλά τα µαλλιά. "Ήρθα, είπες, γιατί µου λείπεις. Ήσουνα η ευτυχία της ζωής µου ένας άνθρωπος πράος που µου χάριζες ανεπανάληπτες στιγµές. Με κράταγες στην αγκαλιά σου και άκουγα τους χτύπους της καρδιάς σου. Με φιλούσες και ο παράδεισος της ζωής ήτανε δίπλα µου. Σε ευχαριστώ είµαι γεµάτη ευγνωµοσύνη για όσα έζησα. Σε αγαπούσα, σε αγαπώ και δεν σε ξεχνώ".

Στα δεκαοχτώ του χρόνια δύο μέτρα παλικάρι μου το φέρανε στο σπίτι τυλιγμένο σε σημαία. Ύψιστη τιμή για μένα. Σε σημαία απλωμένη σαν κουρέλι πεταμένη, στρατoκράτες και μεσίτες παίζουν τους λαούς στα ζάρια. Τρώνε, πίνουν, αφοδεύουν σε σημαίες ματωμένες απ' το αίμα των παιδιών μας.

ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΓΑΠΗ Κοιτάμε τα άστρα να τρεμοσβήνουν, μαζί βαδίζουμε στο πεπρωμένο μας. Κράτα με από το χέρι, η αναπνοή σου, αναπνοή μου, οι κτύποι της καρδιάς σου, θεία μουσική. Κορμοστασιά συλφίδας, βάδισμα γαζέλας. Η απόλυτη ευτυχία, ο έρωτάς μου για σένα. Η ζωή μου, στη δική σου ευτυχία αφιερωμένη. Ό,τι πιο ωραίο, ό,τι πιο ακριβό για μένα είσαι εσύ. Θα περπατήσουμε στη ζωή με την αγάπη μας, για πάντα ο ένας για τον άλλον. Άγγελε που απέραντη ευτυχία μου χάρισες, θα σ' αγαπώ, θα σ' αγαπώ για πάντα.

ΑΜΕΛΕΙΑ Νεαρέ μου δεκαπεντάχρονε δεν είχα δόλο την ώρα που σε σημάδευα. Αμέλεια είχα τη στιγμή που το δάχτυλό μου πίεσε την σκανδάλη. Η πρόθεσή μου ήταν αγαθή. Να δω μόνο ήθελα αν γρηγορότερος ήσουν από τη σφαίρα. Αν προλάβαινες να κρυφτείς πριν αυτή σε πετύχει. Αν την ικανότητα είχες στο χέρι να την πιάσεις και να την σταματήσεις. Η πρόθεσή μου ήταν αγνή, αμέλησα απλά να σου πω ότι τη νύχτα εκείνη σε είχα επιλέξει να παίξεις το στόχο.

Mια φορά κι έναν καιρό, σ'ένα εύφορο περιβόλι ήταν ένα μικρό κόκκινο μήλο. Το μικρό μήλο βρισκόταν πάνω σε μια ωραία φουντωτή, γεμάτη πράσινα φύλλα μηλιά. Η μηλιά ήταν στην αρχή του όμορφου περιβολιού. Το μικρό μήλο από τότε που θυμόταν τον εαυτό του ήθελε να έχει έναν αδερφό. Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα όταν ο αέρας του περιβολιού τού ψιθύρισε ότι έχει έναν αδερφό κάπου μέσα στο περιβόλι...

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βουνό ζούσε ένα μικρό μικρό Ελατάκι που είχε ένα μεγάλο μεγάλο όνειρο: να γίνει το ομορφότερο χριστουγεννιατικό δέντρο. Μόνο που ήταν τόσο μα τόσο μικρό. Δεν θα τα κατάφερνε ποτέ. Άφησε το όνειρό του και αποφάσισε να κοιμηθεί, να κοιμηθεί ώσπου να περάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως οι ενυδρίδες, ο κάστορας, οι μέλισσες, ο σπίνος και η σοφή κουκουβάγια είχαν άλλη γνώμη. "Δεν είσαι μόνο σου!" Φώναξαν στο μικρό Ελατάκι και... Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα ανακαλύψουμε πως, ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί μπορούμε να...

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βουνό ζούσε ένα μικρό μικρό Ελατάκι που είχε ένα μεγάλο μεγάλο όνειρο: να γίνει το ομορφότερο χριστουγεννιατικό δέντρο. Μόνο που ήταν τόσο μα τόσο μικρό. Δεν θα τα κατάφερνε ποτέ. Έτσι πίστεψε. Άφησε το όνειρό του και αποφάσισε να κοιμηθεί, να κοιμηθεί ώσπου να περάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως οι ενυδρίδες, ο κάστορας, οι μέλισσες, ο σπίνος και η σοφή κουκουβάγια είχαν άλλη γνώμη. "Δεν είσαι μόνο σου!" Φώναξαν στο μικρό Ελατάκι και... Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα ανακαλύψουμε πως, ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί μπορού...