Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επειδή πολλές στον ύπνο μου συναντώ παιδιά που δουλεύουν σε αρτοποιεία, σε βενζινάδικα, σε μαγαζιά να είνια γκαρσόνια και να ρωτούν -ποιος είναι αυτός ο Τζαίημς Ντην;- εύκολο, μα την αλήθεια, όνομα, για να το μάθουν κι αυτοί που δεν ξέρουν εγγλέζικα-, για αυτά τα παιδιά λοιπόν, θα διηγηθώ εδώ, σ' αυτό το βιβλίο, ποιος ήμουν, ποιος υπήρξα, γιατί έπαψα να ζω 24 χρονών.

Θυμάμαι την Καστοριά, αγέννητη τότε, μέσα από τον μπαμπά μου, τον μπαμπά μου που ποτέ δε γνώρισα, όταν ήρθε στην Καστοριά από το Μοναστήρι ή Bitolia της Γιουγκοσλαβίας, με τον αδελφό του Ντάριο, λίγα χρόνια μικρότερό του. Ο μπαμπάς μου ήταν νέος, είκοσι δύο χρόνων. Γεννήθηκε το 1920, ήταν πολύ ωραίος. Τότε που οι καταραμένοι αιματοκύλησαν τον κόσμο. Ως κυνηγημένοι ήρθαν να βρουν καταφύγιο στην Καστοριά. Εκεί γνώρισε τη μαμά μου. Θυμάμαι τη μαμά μου μέσα από τη μαμά μου, τη μαμά μου που ποτέ δεν γνώρισα. Κι όμως, κάθε μέρα κατοικεί τον λογισμό μου, τη σκέψη μου, την ψυχή μου...

Τα ποίηματα αυτά γράφτηκαν από το 2005 έως το 2011 στους Γαργαλιάνους, Ηράκλειο, Χανιά, Άρτα, Ρόδο, Λονδίνο, Αθήνα.

...Και το κοράκι του Πόε, κρεμασμένο, για να διώχνει τα πουλιά που πάνε να φάνε τα σπαρμένα χωράφια. Όμως τίποτα δεν φυτρώνει στους αγρούς αφού δεν τους έσπειραν. Μόνο το κακό να γίνει, να αφανιστεί το κοράκι - που ζει, αν δεν το κρεμάσουν, 100 χρόνια. Οι δρόμοι του Σωτήρη Λάμπρου καταλήγουν στη θάλασσα. Εκεί όλα η θάλασσα τα γαληνεύει, τα χωνεύει. Τα αφομοιώνει. Είναι η θάλασσα που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Από τα δικά μας. Τα λόγια μας. Γιώργος Χρονάς

Η Μάργκαρετ Γουώκερ (1915-1998), είναι σημαντική συγγραφέας γιατί, πέρα απ' όσα αναφέρθηκαν, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας νοητής γραμμής, ενδιάμεσος κρίκος μιας αλυσίδας που συνδέει την πρώτη αφροαμερικανή γυναίκα συγγραφέα, την Φίλις Ουάιτλϊ (PhyllisWheatley, Δυτική Αφρική, 1753-Βοστώνη, 1784), με τις νεότερες γενιές των αφροαμερικανών γυναικών συγγραφέων, όπως είναι η Τόνι Μόρρισον (1931- ), η Νίκι Τζιοβάννι (1943- ), και η Άλις Γουώκερ (1944- ). Όμως, η Μάργκαρετ Γουώκερ, μαζί με τις λογοτεχνικές της επιδόσεις, δεν παύει σε καμιά χρονική περίοδο να είναι παράλληλ...

Τον Ιούλιο του 1889 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Blackwoods" η νουβέλα "Το πορτραίτο του κ. W.H." του Όσκαρ Ουάιλντ. Πρόκειται για μια φιλολογική μελέτη, δοσμένη όμως επιδέξια σε μυθιστορηματική μορφή, σε πρώτο πρόσωπο από έναν ανώνυμο συγγραφέα αφηγητή, που ασχολείται με το μυστήριο της ταυτότητας του κ.W. H. των σονέτων του Σαίξπηρ. Οι θεωρίες των σονέτων είναι γνωστές λίγο πολύ σε όλους τους μελετητές του Σαίξπηρ. Στο κείμενο του Ουάιλντ, ο ήρωάς του, που τον ονομάζει Σύριλ Γκράχαμ, πιστεύει πως ο κ. W. H. είναι ο Ουίλλυ Χιουζ, ένας νεαρός ηθοποιός της ελισαβετιανής επ...

Το "ρεπορτάζ της ζωής μου" διαλύει την σκόνη του χρόνου κι αποκαλύπτει γεγονότα και πρόσωπα, τα οποία και σήμερα, είναι υψηλά ιστάμενα. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό σήριαλ μιας εποχής, που εξελίσσεται παράλληλα με την αγωνιώδη πορεία ενός ρεπόρτερ ο οποίος μάχεται για μια θέση στην επαγγελματική Δημοσιογραφία. Αναβιώνει μια εποχή που δεν την έσθησε ο χρόνος αφού εξακολουθούν τα κατάλοιπα της να είναι και σήμερα ζωντανά ανάμεσα μας. Ίσως αποτελεί κι έναν συμβουλευτικό κώδικα για τους νέους "μαχητές" της Δημοσιογραφίας.

Στις αρχές της δεκαετίας του '80 συμπίπτει χρονικά με τη δυναμική εμφάνιση του ίδιου του Τζάρμους στο κινηματογραφικό προσκήνιο, αλλά γιατί είναι ένας από τους ελάχισους κινηματογραφιστές του συγκεκριμένου "είδους" και της ίδιας χρονικής περιόδου (ο Τζον Σέιλς είναι ακόμα όνομα που μας έρχεται αυτόματα στο μυαλό) που έμειναν πιστοί στην καλλιτεχνική ελευθερία, την οποία αυτός ο τρόπος κινηματογραφικής παραγωγής τους προσέφερε. Παράλληλα, ανήκει στην κατηγορία των σκηνοθετών που κατάφεραν να εξελίσσονται και να διατηρούν ένα υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ολόκληρ...

Ο συγγραφέας προσπαθεί με το έργο του αυτό να ξεπεράσει την κλασικίζουσα παράδοση, καθώς και την ρομαντική ανάκαμψη του ακαδημαϊσμού και του φουτουρισμού. Αναζητάει το προσωπικό του στιλ στο μονόλογο και στο διάλογο: άλλοτε ο μονόλογος αντικαθιστά τη συζήτηση, άλλοτε η πλοκή της αφήγησης αναβλύζει από την συνεχή συνομιλία. Η μαεστρία με την οποία παρουσιάζει τους χαρακτήρες του και τα συναισθήματά τους, εκτείνεται ως την λεπτομερή περιγραφή του περιβάλλοντος και των πραγμάτων. Στα έργα του που αναφέρονται στην Ιταλική Αντίσταση, δεν απομακρύνεται ποτέ απ' τη βαθιά ανθρώπινη...

Περιέχονται οι στίχοι των τραγουδιών: - Μια νύχτα κάτω απ' τα' άστρα - Είμαι - Το τελευταίο πάρτυ - Υπόσχεση αγάπης - Το μυστικό - Του Αντρίκου - Η οργή του Δία - Εικόνα - Αθηνόδωρος - Τα δυο μου χέρια - Το τάξιμο

Στην επάνω Κούλια υπήρχε μικρή στρατιωτική μονάδα με επικεφαλής έναν Τουρκαλβανό με το όνομα Βελής. Ήταν ομορφάντρας και φορούσε φουστανέλα, κόκκινα τσαρούχια με φούντες, γαλάζια σεγκούνια με πλατιά μανίκια και κόκκινη σκούφια. Ήταν και γυναικάς και ως κατακτητής δεν είχε κανένα πρόβλημα. Έπαιρνε αυτό που επιθυμούσε μπαίνοντας στο μάτι των παλικαριών του χωριού που περίμεναν να τους δοθεί κάποια ευκαιρία να τον εξοντώσουν.