Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γράφω ποιήματα, γιατί έτσι μόνον κατορθώνω ενίοτε να είμαι συνεπής στο rendez-vous μου με τον εαυτό μου. Αν δεν γράψω, αν δεν μου επιτραπεί να γράψω, ψάχνω - ψάχνω, γυρνώ, πισωγυρίζω, χάνομαι. Περιμένω να φωτίσει. Νύχτες αξημέρωτες, ευλογημένες, δικές μου νύχτες. Σκοτεινές. Η συλλογή αυτή έπεσε στο χαρτί μια μέρα, σαν να ήταν έτοιμη από καιρό, από τα χρόνια τα παλιά, τα χρόνια της Κατοχής με τα παιδικά τους τραύματα, της Απελευθέρωσης, μιας παιδικής ηλικίας γεμάτης από πλήθια γεγονότα, ερεθίσματα, μετακομίσεις, ο πόλεμος, το κίνημα, ευτυχισμένες αναμνήσεις, σε μια ειδ...

"Αν κάτι χαρακτηρίζει τη Μάρω, είναι η δημιουργία. Δημιουργία προϋποθέτει όραμα, εμπιστοσύνη στο εαυτό σου και όρεξη για διακινδύνευση. Ποίηση σημαίνει δημιουργία. Οπότε δεν είναι έκπληξη ότι η Μάρω έγραψε ποιήματα". Γρηγόρης Πελεκάνος "Είναι δυνατός ο αέρας, αλλά όχι ακριβώς σφοδρός, πιο πολύ αίσιος, καρπερός. Ζείδωρος. Διαβάζω πάλι τα μουσικά μέτρα της Μάρως και μου φέρνουν, εδώ μακρυά όπου κάθομαι, αφράλα και νυχτολούλουδο απ' το Αιγαίο, μαζί και ωδή αηδόνος από διάσελο του Μωριά". Χρίστος Χαριλάου Παπαδημητρίου

Το παρόν βιβλίο απευθύνεται σε όσους δεν εφησυχάζονται με τις βιαίως αποκτηθείσες διδαχές και νουθεσίες που δέχονται από τον κοινωνικό και οικογενειακό τους περίγυρο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά έχουν το μικρόβιο της περιέργειας, της κριτικής σκέψης και της επιθυμίας για μια αέναη διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας. Πρόκειται να ασχοληθούμε με το ίσως σημαντικότερο ερώτημα που διέπει την Ανθρωπότητα και το οποίο παραμένει ακόμη και σήμερα μια μεγάλη πηγή διενέξεων μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και σχεδόν πάντα τη βάση της κοσμοθεωρίας κάθε ανθρώπινης οντότητας ξε...

Σε αυτό το βιβλίο, ο Άκης Ρόμας μας προσφέρει το κλειδί για την επιτυχία στις προσπάθειες, τις ευχές και τις προσδοκίες μας. Η διαφορά του σε σχέση με άλλα καθώς και η πιο σημαντική συμβολή προς τους αναγνώστες είναι ότι περνάει από τα λόγια στην πράξη.

Ελπίζουμε και φιλοδοξούμε οι προτάσεις του παρόντος πονήματος να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τα αρμόδια πολιτικά πρόσωπα και τους οικονομικούς φορείς, ώστε να βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση και να διεκδικήσει εκ νέου τα συμφέροντά της. Όμως η προβολή των δυνατοτήτων της χώρας μας και η δυναμική για μια νέα πορεία δεν μπορεί να γίνει εφικτή, αν δε βρίσκει σημείο εκκίνησης μέσα από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτό που αποκαλούμε: Ελλάδα, έθνος, κράτος, χώρα και κοινωνία. Χρήστος Κων. Χολέβας

"[...] Ο ξουρισμένος ήταν κιόλας ογδόντα χρονών. Τάκατα, τούκατα, τάκατα, τούκατα, έσερνε τα βήματά του στο ξύλινο πάτωμα. Τάκατα, τούκατα, τάκατα, τούκατα, και κάτι έλεγε, μα δεν ξεχώριζα. Άνοιξα την ξύλινη πόρτα. Είχε αναμμένο το τζάκι. Πήρε με την τσιμπίδα κάρβουνα και τα 'βαλε στο μαγκάλι. Τα ανακάτευε με την τσιμπίδα. Γυρνούσε γύρω γύρω από το μαγκάλι και μπερδεμένα λόγια ακούγονταν: "Θέλω να παντρευτώ, θέλω να παντρευτώ, θέλω να παντρευτώ, θα παντρευτώ, θα παντρευτώ, θα παντρευτώ, τώρα θα παντρευτώ, τώρα θα παντρευτώ, τώρα θα παντρευτώ". Και όλο γυρνούσε γύρω από το μ...

Η Σουσουρέλα, είναι μια μάγισσα αλλιώτικη απ' όλες τις άλλες. Νέα, όμορφη, χαμογελαστή και ντυμένη μοντέρνα. Δεν πετάει με σκούπα, αλλά με το αεροπλάνο της προσγειώνεται μια μέρα στον πλανήτη των μαγισσών. Εκεί, δε φτιάχνει μαγικά φίλτρα, ούτε χρησιμοποιεί μαγικό ραβδί... το μόνο "μαγικό" της... είναι η αλφαβήτα! Άραγε, πώς θα την αντιμετωπίσουν οι μάγισσες του πλανήτη; Θα καταφέρει να διδάξει την αλφαβήτα; Το βιβλίο "Η μάγισσα Σουσουρέλα και η αλφαβήτα" είναι ένα ανατρεπτικό παραμύθι που απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, με στόχο να κά...

Κάθε πρωί που ξυπνάω, εύχομαι να έρθει η μέρα που δεν θα θυμάμαι πια τη ζωή μου στον δρόμο τόσο τρομακτική ήταν. Στην αρχή, για μέρες προσπαθούσα να βρω φαγητό, αλλά τα σκουπίδια είχαν απαίσια γεύση· άσε που υπήρχε μεγάλος συνωστισμός ναι, για τα σκουπίδια! όχι μόνο από άλλα σκυλάκια και γατάκια, αλλά και από ανθρώπους βρόμικους, ταλαιπωρημένους και γέρους σαν τον... Πρίγκιπα! Όταν κουραζόμουν έψαχνα να βρω μια γωνίτσα για να κοιμηθώ, με την κοιλίτσα μου άδεια. Περπατούσα για ώρες, όπου και να ξάπλωνα κόσμος περνούσε και με κοιτούσε περίεργα, τα λόγια του Πρίγκιπα επαναλαμ...

Ζούμε συνθήκες ανάλογες με εκείνες που προηγήθηκαν της Γαλλικής Επανάστασης! Οι "sans Culottes" του τότε αντιστοιχούν στο 90% του τώρα (που μετέχει στο 10% του πλούτου). Η Βαστίλη του τότε είναι τα χρηματιστήρια, Και όσο αφορά τα Golden Boys, ήδη αυτά παίζουν καθαρά το ρόλο της Antoinette. Η γκιλοτίνα έχει στηθεί έτοιμη να αποκεφαλίσει το κεφάλαιο (κι αυτό για να σωθεί κόβει μισθούς και συντάξεις), Οι "θεοτραφείς" ιδεοληψίες απομυθοποιήθηκαν. Με τις ατομικές ηλεκτρονικές ίροd-ικές επικοινωνίες έμαθαν οι σκλάβοι την αλήθεια και αντέδρασαν ανάβοντας το Φιτίλι της παγκόσμιας λ...

Θα ήταν αφέλεια, αν όχι αναίδεια, εκ μέρους μου, αν τώρα που γύρω μας γίνεται "ο... χαμός" εγώ ερχόμουν να σας "χαϊδέψω τ’ αυτιά", προτείνοντάς σας να διαβάσετε μια παιδιάστικη γλυκανάλατη ιστοριούλα... Κάτι τέτοιο θα ’δειχνε πως υποτιμώ τη νοημοσύνη σας. Όχι, φίλοι μου! Η "ιστοριούλα" -που όντως υπάρχει- είναι απλά "ο καμβάς", το πιάτο-αντίκα που διάλεξα για να σας σερβίρω, πάνω σ’ αυτό, ένα "καυτό επαναστατικό ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ"! Ο υπότιτλος στο βιβλίο μου, "Βιοψία της ανθρώπινης συμπεριφοράς", τα λέει όλα! Το πρώτο βιβλίο μοιάζει με "εφαρμογή ηλεκτροσόκ" στην ανθρώπινη παράνοια...

Διαβάζοντάς το θα χάσετε την ψυχραιμία, θα θυμώσετε, αλλά συγχρόνως θα ελαττωθεί και η εγκληματική σας ανοχή στις θεωρίες που ναρκώνουν και παραλύουν τη λογική σας σκέψη. Χωρίς στείρα κριτική, προτείνω, μεταξύ άλλων: 1. "Εξουσία", λέξη που αρμόζει σε λεξιλόγιο θηριοδαμαστών. 2. Αν πιστέψεις χωρίς να ερευνάς, μετακόμισε σε... ίδρυμα. 3. Να κάνουμε "διά νόμου" το δίκαιο να 'ναι και νόμιμο. 4. Η Δημοκρατία να ασκεί διαιτησία, όχι Εξουσία. 5. Διαμόρφωση κι όχι επιβολή του τρόπου ζωής μας. 6. Να μην έχουν "κάποιοι" μονοπώλιο τη σωτηρία της ψυχής μας. 7. Να μην είναι "π...

Κέρδισε την πρώτη -ίσως και την πιο κρίσιμη- μάχη του ο Μικρός Πρίγκιπας, αλλά δεν ισχυριζόταν πως είχε υποτάξει τελεσίδικα το μίσος, την αντιπαλότητα, την εκμετάλλευση και την αχαριστία! Ο Τρούθυ πάλεψε σκληρά για να δαμάσει, να εξουδετερώσει και τελικά να θυσιάσει την "αισθηματική του έκρηξη", ώστε απερίσπαστος να συνεχίζει τον αγώνα για την εδραίωση, την εφαρμογή ιδανικών συνθηκών στην "πραγματικότητα". Με τη συμπεριφορά του αυτή δίδαξε πως η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ απαιτεί θυσίες που πρέπει να είναι ανάλογες με το ύψος των φιλοδοξιών του κάθε Δημιουργού. Ο Μικρός Πρίγκιπας απέδειξε...

Σήμερα η πατρίδα μου, η Κασσάνδρα, το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, έχει γίνει πασίγνωστη για τις πανέμορφες παραλίες της, τις πεντακάθαρες θάλασσες και το ευχάριστο κλίμα της... Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ποια ήταν η πραγματική κατάσταση και η ζωή των κατοίκων της προτού "ενσκήψει" ο τουρισμός. Είμαι επίσης βέβαιος ότι ελάχιστοι γνωρίζουν κάτι για την ιστορία της και συγκεκριμένα για το μεγάλο Χαλασμό της Κασσάνδρας, που έγινε από τους Τούρκους το 1821. Ύστερα απ' το Χαλασμό ολόκληρη η χερσόνησος έμεινε έρημη για κάποια χρόνια και όταν με σουλτανικό φιρμάνι επιτράπηκε να επιστρ...

Όπως πάντα, συνεχίζω να γράφω, αψηφώντας τις "σκληρές" αντιδράσεις που προκαλούν οι απόψεις μου. Φανταστείτε, φίλοι μου, μια συνάντηση με τον Θεό! Αριστοτεχνικά σημαίνει μια συνέντευξη από αρχιερέα, με σκοπό να ξαναπιστέψουν οι άνθρωποι τη στιγμή που θα πεθαίνουν πως τους περιμένει "τόπος χλοερός", και όχι μόνο σαν ντεκόρ, στη μέλλουσα ζωή τους. Φανταστείτε, όμως, και την τραγική θέση κάθε άπιστου, που, αντίστοιχα τη στιγμή εκείνη, ξέρει πως απλά και μόνο τον περιμένει η φυσική του ανακύκλωση. Θα 'θελα, αν έχετε την καλοσύνη, να μου πείτε τη γνώμη σας... Τι προτιμά...

"Ταξίδι με τρένο. Ακουμπισμένη στο παράθυρο. Ψιθυρίζω μια λέξη. Η λέξη γίνεται τοπίο..." Στο τρίτο κατά σειρά έργο της, με τίτλο "Η ταραχή του νόστου", η ποιήτρια πραγματεύεται το ταξίδι της επιστροφής και τη σχέση του ανθρώπου μ' αυτό. Μέσα από έντονη εικονοποιία, ψυχαναλυτικούς μονολόγους, αναγωγή στη φιλοσοφία και έντονη θεατρικότητα κάνει, ώστε το ταξίδι του αναγνώστη με αυτό της δημιουργού, να είναι κοινό. Ποιος ξέρει τι πρόκειται να ανακαλύψει κανείς στην πορεία... Εξ άλλου, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο "…Ύστερα ψάχνουμε ποιο ζώο μας κατοικεί..."

Κανένας δεν τόλμησε να αποκαλύψει τη γέννηση του παιδιού, στο Κισανγκάνι της Κεντρικής Αφρικής, που είχε αντί για χέρια... φτερά. Γιατί αυτή η περίπτωση αταβισμού ανατρέπει το μεταφυσικό μύθο της γένεσης του ανθρώπινου είδους, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις. Είναι πλέον γεγονός πως καταγόμαστε από τον Κέροψ, τον πλανήτη των Αγγέλων, όσο και αν αυτό φαντάζει απίθανο. Τολμώ να φέρω στο φως την αλήθεια με συνταρακτικές λεπτομέρειες και επιχειρήματα, βασισμένος σε συγκεκριμένα ευρήματα που ήταν τόσο καιρό χαμένα ανάμεσα στους άλλους θησαυρ...

Το πρόσωπό της είχε ένα παράξενο, μόνιμο, σκοτεινό χαμόγελο. Της άρεσαν οι άνδρες με τα σγουρά μαλλιά γιατί ήξερε πως πίσω από το κοντύτερο σημείο του εαυτού σου βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας. Την έβλεπες και μονολογούσες: "Πόσο λάθος έχουν όλοι όσοι υποτιμούν τη γυναίκα". Μεγάλο. Αναπόφευκτο, ίσως. Στην ηλικία των είκοσι διάβαζα τον πρόλογο του Guy de Maupassant στο βιβλίο του Prevost, "Η ιστορία της Manon Lescaut και του Ιππότη των Grieux". "Οι λυσσασμένες προσπάθειες να δημιουργήσουμε τις γυναίκες γιατρούς, πολιτικούς, ζωγράφους, ποιητές, απέτυχαν", έγραψε πριν...

Ένα μικρό κελί στο υπόγειο παλιάς φυλακής. Η ακαταστασία δείχνει τη χρόνια εγκατάλειψη ή την περιφρόνηση στο χώρο και τους ενοίκους του. Η μυρωδιά της μούχλας απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη και εμποτίζει τα πάντα. Ένας μικρός φεγγίτης μόλις που φέρνει λίγο φως φιλτραρισμένο στην καταχνιά και το σκονισμένο τζάμι ανάμεσα στα κάγκελα που έπιασαν λέπια απ' τη σκουριά. Μια καρέκλα ψάθινη ποτισμένη στην υγρασία καρφώνει στη μέση το χωμάτινο δάπεδο. Ένα κουρελιασμένο κιλίμι πεταμένο σαν κουβάρι σε μια γωνιά. Ένας μεσήλικας άντρας περιφέρεται νευρικά γύρω απ' την καρέκλα σαν κάτι να γυ...

H Σοφία κουβαλούσε από τα παιδικά της χρόνια μια κληρονομιά και μια υπόσχεση στον πρόσφυγα πατέρα της: να βρει την Τρίτη Πατρίδα. Βίωσε τη χαρά και τη λύπη, την αγάπη και τον έρωτα, μέσα από δοκιμασίες που την οδηγούσαν σε έναν δρόμο που νόμιζε ότι χάραζε η ίδια. Προσπαθούσε με επίγνωση -άλλοτε με χαρά και ευδαιμονία και άλλοτε με βαθύ πόνο και συναίσθημα- να κατανοήσει τα μεγάλα προβλήματα και τις ανατροπές που ζούσε η ίδια, η πατρίδα της, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όλη η ιστορία της -η ζωή του πατέρα της και η δική της πραγματικότητα- βασιζόταν σε μιαν ελπίδα ότ...

Πρόκειται για ένα παραμύθι που αποτελεί δώρο ζωής για την ψυχή του ανθρώπου και κυρίως του μικρού παιδιού. Είναι ένας ύμνος για τις αξίες της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της αγάπης. Η συγγραφέας, όταν ήταν μικρή, το άκουγε από τη γιαγιά της, η οποία το είχε ακούσει σε μια τάξη του δημοτικού σχολείου, το 1939. Ο Άρης προστέθηκε στην ιστορία από τη συγγραφέα. Ήταν το αγαπημένο της σκυλάκι.