Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκληρές και τρυφερές, αστείες και συγκινητικές, είτε κυνηγούν τη λεία τους έξω από το σπίτι, είτε τον ξυπνούν με τα νύχια τους στο πρόσωπο ή ανασκαλεύουν τις σελίδες που μόλις δακτυλογράφησε, οι γάτες στα ποιήματα του Τσαρλς Μπουκόβσκι είναι πλάσματα που διατηρούν το στυλ, τον αέρα, και το απροσποίητο που τόσο οδυνηρά λείπει από τους ανθρώπους. σκληρή παραδοξότητα επικρατεί σε πολέμους, σε κήπους ... η κίτρινη και μπλε νύχτα εκρήγνυται μπροστά μου, ατομική, χειρουργική, γεμάτη αστροφώτιστους διαβόλους [...] "Η γάτα"

Όταν ραγίζει ο καθρέφτης, αρχίζει η συνομιλία ανάμεσα στα είδωλα. Το καθένα έχει τη δική του ιστορία να αφηγηθεί, κι ας προέρχονται από την ίδια κορνίζα. Μιλούν για ό,τι τα απασχολεί. Τον έρωτα και το τέλος του, την απελπισία και την ελπίδα μετά, το παρελθόν και την επιθυμία για ένα μέλλον, την ανάγκη για επικοινωνία και την οδυνηρή έλλειψή της, την επιλογή, τη φυγή. Παράλληλες ιστορίες. Μονόλογοι του βίου. Και παραδόξως, η παραδοχή κάθε ξεχωριστής ρωγμής δημιουργεί μια νέα αντανάκλαση στον καθρέφτη.

Όλες αυτές οι ατέλειωτες βόλτες στον πλανήτη, αυτές οι γειτονιές, αυτές οι σκέψεις που γίναν ψίθυροι, αποτυπώματα στα σώματά μας, τατουάζ ,ιστορίες φίλων αλλά και τυχαίων, που δεν μιλήσαμε αλλά τους νιώσαμε, σε μια ουρά, σ’ ένα στενό με γκράφιτι, σ’ αυτές τις σύγχρονες φαβέλες πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τη σημασία των αντικειμένων στις πιο κρίσιμες στιγμές; Κάποια λεμόνια που κύλησαν δίπλα σ’ ένα κορμί που καίγεται, σκηνές σινεμά, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, με μια γλώσσα άμεση που πυροβολάει, σε κάνει να θες να...

Όταν ανοίγει αυτή η κλειστή κάψουλα των αισθητηρίων, τελικά αποκαλύπτονται όλα, όταν τα ακροδάκτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς... "Θα σ’ ανταλλάξω με πολύχρωμα κοχύλια τυφλές νεράιδες θα αγαπήσω αν το θες". Στίχοι, στίχοι, στίχοι, άλλοι μελοποιημένοι και άλλοι να ονειρεύονται συνέχεια την μουσική τους, ένας στροβιλισμός ερωτισμού, σε ένα trip αισθαντικότητας και λαγνείας... "Όνειρο είδα ότι γλιστρούσαμε στον πάγο μαζί".

Σε είχα τόσο ονειρευτεί που πια δεν υπήρχες. Σε είχα τόσο ονειρευτεί, χωρίς λέξεις, χωρίς μουσική, χωρίς όρια, χωρίς τις βραδιές στην παραλία Καστράκι Νάξου, χωρίς το μπαρ Le Roi, χωρίς τη φράση L'enfer c'est les autres, χωρίς τη δέσμευση που γεννά μια συνήθεια, ώστε το μόνο που χρειαζόταν να είμαι για να είμαι πραγματικός ήταν μια όχι πραγματική πραγματικότητα. Μια επινόηση της σημερινής πραγματικότητας, ένα καμουφλάζ των σημαντικών γεγονότων, μια μεταμφίεση του λογικού χρόνου. Μια παρουσία που θα βασιζόταν στην απουσία σου· εικονική. Το "Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει...

Η Λουίζα ταξιδεύει με τον σύντροφό της στην Ευρώπη, όταν ένα πρωί εισβάλλει στη ζωή της το παράλογο. Πώς αντιδρά κανείς όταν όλες του οι βεβαιότητες αρχίζουν να μετατρέπονται σε γρίφους; Πώς τοποθετείται μέσα στο σώμα του όταν η ίδια η ζωή μοιάζει να καταστρατηγεί τους νόμους της ύπαρξης και την ταυτότητά του την καπηλεύεται κάποιος άλλος; Με ποιο τρόπο διαχειρίζονται οι ήρωες την ωριμότητα, την απόσταση και την εγγύτητα από μια ξένη εκδοχή ενός εαυτού που εμφανίζεται πιο οικείος από το είδωλο στον καθρέφτη; Όπως μια απρόσμενη τραγωδία ή ένα θαύμα.

Ο αγαπημένος, όπως και ο Θεός, είναι ουσιαστικά ένας βωμός όπου αναλίσκεται το απόθεμα του έρωτα μέσα μας. Αυτή η θυσία, η προσφορά, δεν απευθύνεται στον Θεό ή στον εραστή, αυτοί είναι μονάχα η Επίφαση για την τέλεσή της. Η θυσία είναι Αυτοσκοπός. Ο Αλφόνσο Αλδεβαράν, ένας μεσήλικας, καθ' όλα αξιοπρεπής άνδρας, ανύπανδρος, υπάλληλος για τριάντα συναπτά έτη στο Υπουργείο Οικονομικών, αναπτύσσει, εν μια νυκτί, μια ανεξήγητη, ασυγκράτητη, θρησκευτικής φύσεως λατρεία για τα οπίσθια της νεαρής υπηρέτριάς του, της Άννας. Ποια ήταν όμως η ιδιαίτερη σημασία, η σκοτεινή αλήθεια πο...

Ένα βιβλίο απαντά σε κανένα βιβλίο. Το απαλλάσσει από την κατηγορία της μνήμης του και το υστερογραφεί. Το απαλείφει, διαχέοντας το αυτονόητο νόημα. Όσο μπορεί να απαλειφθεί κάτι που δεν υπάρχει. Ύπαρξη και μη ύπαρξη σε αμφίδρομο δρόμο. Καιρός που έχει περάσει. Κάποτε υπήρχε, μάλλον, ένα βιβλίο που ήταν κανένα βιβλίο. Η αρτιότερη διατύπωση θα ήταν, του κανενός το βιβλίο. Η ιστορία των βιβλίων είναι θεμελιωδώς μια άσκηση ήθους. Ήθος, ύφος, και ύψος αναμετρώνται εδώ, σ’ αυτήν την έκδοση, με τον αδυσώπητο χρόνο. Καιρός που έχει περάσει. Αποκατεστημένος, ορθολογικά, ιδεολογικά,...

Μια σειρά από μικρές ιστορίες (που ενίοτε περιστρέφονται γύρω από ένα ποιητικό κέντρο), στιγμιότυπα καθημερινά ή και λιγότερο καθημερινά, με ήρωες επινοημένους αλλά αληθινούς... Πρόσωπα που χάνονται ανάμεσα στον κόσμο και τον κόσμο τους, γιατί πέρα από τα χωρικά τους ύδατα ο δρόμος τους είναι στενός και κακοτράχαλος. Κι εκείνοι φοβούνται, απογοητεύονται, αγωνιούν, αλλά επίσης διεκδικούν κάποια απελευθερωτική διέξοδο στον αυτοσαρκασμό, στις αυταπάτες, ακόμα και στην αυτοκαταστροφή τους. Μόνο που, σε αντίθεση ίσως με τη σκληρή πραγματικότητα, στη σφαίρα της μυθοπλασίας υπάρ...

χωρούσε τ’ όνειρο σε μια στιγμή αιωνιότητας. Ανατολικά της -Ω. Πιο κει από τη γη. Ίσαμε την ελευθερία και τη σιωπή . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Στον ποιητή ανήκουν οι κατανυκτικές αγρύπνιες, οι μυστηριακές ιεροτελεστίες, το παίδεμα του νου και της ψυχής το πλάνταγμα. Τα ποιήματά του είναι του αναγνώστη. Και η τέχνη της ποίησης, ο εναρμονισμός τους στην αποκάλυψη και τη λύτρωση. Για την αλήθεια, το φως και την ομορφιά της ζωής. Επειδή η ποιητική έκφραση είναι κάτι περισσότερο από μια δημιουργική έμπνευση, κάτι περισ...

Μεσαιωνική Ισπανία. Μετά τον θάνατο του Ροντρίγκο, του τελευταίου Γότθου βασιλιά, οι Άραβες γίνονται κυρίαρχοι σχεδόν ολόκληρης της Ιβηρικής χερσονήσου. Αρχίζει ο μακροχρόνιος αγώνας των Χριστιανών ενάντια στους Μουσουλμάνους για την Ανακατάληψη (Reconquista). Οι παραμυθάδες και οι τροβαδούροι γυρνάνε σε πανηγύρια και γιορτές και σε αυλές αρχόντων, αφηγούνται παραμύθια και τραγουδούν για έρωτες και ίντριγκες μες στα παλάτια, για πολέμους αδελφοκτόνους, για θανάσιμες μονομαχίες μεταξύ ανδρείων ιπποτών για θέματα τιμής και υπερηφάνειας, για μάχες επικές και κατορθώματα του θρ...

Ένα βιβλίο γεμάτο μεταμορφώσεις - το κοινό διεθνώς θέμα του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης (WSD) για το 2017 - περιμένει τους φίλους των λαϊκών παραμυθιών να αναζητήσουν όψεις μεταμόρφωσης και μετασχηματισμού στους πρωταγωνιστές, ήρωες και ηρωίδες όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων και καταγωγών, και να τους συγκινήσουν, δημιουργώντας μοναδικά ταξίδια του νου για ευχαρίστηση και αναστοχασμό. Στη συλλογή αυτή, μεταμορφώσεις όλων των σχημάτων, όλων των διαθέσεων, επιπέδων και μορφών - εσωτερικών και εξωτερικών - παραδίδονται ως κουβάρι ιστοριών σε 17 σύγχρον...

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μια κάθοδος στην Άβυσσο, μια πορεία προς το φως που θεραπεύει. Ο εργάτης του φωτός έχει ενώσει το κάτω του κομμάτι με το πάνω· είναι πλέον αρπακτικό με καλοσύνη· μέσα του είναι οι αρχέγονες κοιλάδες κι οι πεδιάδες του φωτός· είναι σαγόνια ματωμένα αλλά και χέρια που προσεύχονται και λάσπη με φτερά. Τα πάντα μέσα του τα δέχεται, τα ενώνει, τα φωτίζει με το φως της θείας αγάπης· ντύνοντας τη φθαρτή του φύση και το κτήνος του με δάκρυ της συγγνώμης, διεκδικεί ξανά παράδεισο. Θεός θα πει συγγνώμη.

Η ανάγκη για υπέρβαση φυγαδεύει τη σκέψη στην ανάμνηση και τη φαντασία. Τα όρια δοκιμάζονται σε μια δίχως τέλος διαδρομή όπου δεν υπάρχουν ονόματα, εκεί που μπορεί να βρίσκεται ο καθένας. Οι άνθρωποι συναντιούνται και χάνονται αιωρούμενοι σ’ ένα κενό νοήματος, ικανοποίησης και καταπιεσμένης επιθυμίας. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει την αίσθηση του αδειανού και του μάταιου, εκτός ίσως από τη δύναμη της γραφής. Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Οι περισσότεροι δείχνουν ξεκαθαρισμένοι με την επιθυμία τους. Πως αν θελήσουν κάτι θα το κάνου...

99 FAQ, 99 συνηθισμένες ερωτήσεις που απευθύνουν οι νέοι λογοτέχνες για τη συνθήκη της γραφής βρίσκουν εδώ καίριες απαντήσεις που δημιουργούν πολλαπλάσια ερωτηματικά, γιατί η γραφή είναι μια πράξη μύησης. Τα αίτια, η έμπνευση, τα πνευματικά δικαιώματα, το χρυσό σκατό της δημοσιότητας, οι παρεολογοτέχνες και τα πηγαδάκια τους, τα πρότζεκτ και οι δυσκοίλιες γεωτρήσεις έχουν έναν ιερό σκοπό: να κρατήσουν ανέπαφο το ιερό δισκοπότηρο της γραφής από το μίασμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.