Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Giuseppe Pitre (1841-1916) αφιερώθηκε στην απαθανάτιση του σικελικού πολιτισμού. Γιατρός, ιστορικός, φιλόλογος, ιδρυτής του Μουσείου Σικελικής Εθνογραφίας, καθηγητής της "Λαϊκής ψυχογραφίας" στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμου, καταγράφει τα παραμύθια, την ιστορία, τα τραγούδια, τους θρύλους, τις παροιμίες, τη λαϊκή ποίηση, τις γιορτές, τα παιδικά παιχνίδια, τις επικήδειες τελετουργίες, τα γιατροσόφια -τον ενδιαφέρουν όλα. Τα παραμύθια τα συλλέγει απευθείας από τους παραμυθάδες, τα καταγράφει λέξη προς λέξη, χωρίς την παραμικρή παρεμβολή. Οι περισσότεροι από τους παραμυθάδες......

Οι ρίζες των λαϊκών σλοβακικών παραμυθιών χάνονται μέσα στους αιώνες. Οι Σλοβάκοι, λαός αρχαίος, που υπέφεραν από τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική βία πολλών κατακτητών, φύλαξαν τα παραμύθια αυτά σαν στολίδια. Τα δούλεψαν, τα πλούτισαν και τα διέδωσαν από στόμα σε στόμα, τόσο σε αντιστοιχία με τη σλαβική παράδοση - μέρος της οποίας είναι η σλοβακική - όσο και σε αντιστοιχία με τις παραδόσεις των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Ως τα μέσα του 19ου αιώνα, τα σλοβακικά παραμύθια ήταν αποκλειστική υπόθεση των παραμυθάδων, που δεν είχαν άλλο μέσο να τα διαφυλάξουν από τη μνήμη...

Διαβάζοντας τα "Παραμύθια από τη Φινλανδία", μπορεί κανείς να εντοπίσει ομοιότητες με πολύ γνωστά ευρωπαϊκά παραμύθια. Μια περίπτωση αποτελεί το παραμύθι "Η Μιέλικκι και οι εννιά της γιοι", το οποίο θυμίζει την ιστορία του Τσάρου Σαλτάν, που έγραψε σε μορφή ποιήματος ο Αλέξανδρος Πούσκιν και στο οποίο, λίγο αργότερα, βασίστηκε η ομώνυμη όπερα του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Μία άλλη περίπτωση είναι το παραμύθι "Η Λίισα και ο πρίγκιπας", όπου η ιστορία της ορφανής από μητέρα πρωταγωνίστριας με την κακιά μητριά, θυμίζει την τύχη της γνωστής σε όλους Σταχτοπούτας. Οι Φινλανδοί...

Όταν οι άποικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια φύση του Νέου κόσμου έπρεπε να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι συνθήκες τόνωσαν τις αρετές της γενναιότητας, της εργατικότητας και το φιλελεύθερο πνεύμα. Τα αμερικανικά tall tales κυριαρχούνται από αυτές τις αρετές, και εκφράζουν μια σχεδόν αναρχική πολιτική νοοτροπία. Τα tall tales πλάστηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν ευχάριστα και ελεύθερα τη ζωή τους, χωρίς να κατακρίνουν ή να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους. Η συνεισφορά τους στη δημιουργία εθνικής συνείδησης υπήρξε τεράστια. Η αμερικανική συνείδηση βρισκόταν ήδη στ...

Κατά απροσδόκητο τρόπο τα "Παραμύθια της ελληνικής μυθολογίας" ιδωμένα μέσ’ από τα μάτια ενός ξένου, εξαιρετικά καταρτισμένου μελετητή της αρχαιότητας προσφέρουν στον έλληνα αναγνώστη μια αιφνιδιαστική οπτική γωνία για να συλλάβει καθρεφτισμένο το πρόσωπό του. Λεπτομέρειες που κανείς δεν προσέχει υπό άλλες συνθήκες γίνονται εδώ αφυπνιστικές σπίθες στο ξετύλιγμα μιας ακόμη ελληνογονίας, ενός έπους που με το τραγούδι του μεταδίδει σε αθώους αναγνώστες το μικρόβιο της θρασύτατης στάσης-επανάστασης των Ελλήνων μπροστά στον κόσμο. Η απόσταση που χωρίζει τον Βρετανό συγγραφέα α...

Τα νησιά της Καραϊβικής διαθέτουν πλούσια παράδοση παραμυθιών. Αποτελούν μια υπέροχη μίξη από τα παλιά παραμύθια των Αραγουάκ και των Καρίμπ, των αρχικών κατοίκων των νησιών, και από τα παραμύθια των Ασάντι και των άλλων φυλών της δυτικής Αφρικής που μεταφέρθηκαν βίαια στο Νέο Κόσμο. Ο μεγάλος τζαμαϊκανός ιστορικός και περίφημος λαογράφος Philip Manderson Sherlock (1902-2000) έχει συγκεντρώσει εδώ είκοσι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραμύθια. Στο κέντρο αυτού του κόσμου του λυκόφωτος και της μαγείας βρίσκονται τα πουλιά και τα ζώα: η σοφή κουκουβάγια, το αγριογούρουνο,...

Τα θιβετιανά παραμύθια δεν παύουν και σήμερα να μας εκπλήσσουν και να μας γοητεύουν με τις πριγκίπισσες, τις μάγισσες, τους σκύλους, τους δαίμονες, τα βατράχια και τους μίργκο.

Μια μέρα, στα πολύ παλιά χρόνια, ο Γκόχα, ο πιο σοφός ανάμεσα στους τρελούς, διάλεξε για πρωτεύουσα το Κάιρο. Και από τότε, αμέτρητες ιστορίες μαγικές, αστείες ή σοφές πλανιούνται μέσα στην αιγυπτιακή πόλη. Αρχίζουν έτσι: Καν γιάμα καν, μια φορά ήταν και δεν ήταν, γιατί τούτο δω είναι μονάχα παραμύθι. Καν γιάμα καν... Και παρουσιάζεται ο Σαΐντ, ο φτωχός χωρικός, φορώντας στο κεφάλι το ξύλινο γαβάθι του. Καν γιάμα καν... Θα μιλήσει στο τέλος η αμίλητη πριγκίπισσα; Καν γιάμα καν... Ήταν ένας έμπορος που, προτού ξεκινήσει για τη Μέκκα, φύλαξε το θήσαυρό του μέσα σ' ένα πιθά...

Θρύλοι για παλιούς και ξεχασμένους προκολομβιανούς θεούς, εξιστορήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου ή των φυτών, αρχέγονες μνήμες για το πώς δημιουργήθηκε η Κορικότσα (η Χρυσαφένια Λίμνη) ή πώς πλημμύρισε η στεριά και χάθηκαν κάποτε οι άνθρωποι, παραμύθια των Κέτσουα των περουβιάνικων βουνών, όπως του Κόνδορα που ερωτεύτηκε μια κοπέλα, παραμύθια με πνεύματα βουλιμικά κι ανάγωγα, δημιουργήματα της φαντασίας των Σουάρ και των Σιπίμπο-Κονίμπο, μύθοι με πρωταγωνιστές ζώα πονηρά όσο και πανούργα, αλλά και η μοναχική περιπλάνηση της Σιμιντγιού σε ένα δάσος όπου όλα διαφοροποιούν...