Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΝΑΒΑΣΗ Διαλέξαμε τις μέρες μας μια μια – άλλες με φλόγα ντυμένες κι άλλες με του γαλήνιου νερού το βάθος ολόγιομες – αξόδευτος μη μείνει ο χρόνος μας και ο καιρός μας φτωχός. Έτσι, για να ξανανθίσει στο αίμα μας της ζωής το βασίλειο, στεφανωμένο ουρανό κι ακατάβλητο να γενεί της σπουδής μας το έργο και τον ρυθμό του να βρει πάνω στη γη.

ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ: "Ο εξτρεμισμός είναι τόσο ισχυρός και ανθεκτικός όσο και η σαγήνη που ασκούν οι εύκολες λύσεις". ΙΚΕΝΤΑ: "Ένας άνθρωπος που δεν έχει υποφέρει ποτέ είναι μάλλον απίθανο να συμπονέσει όσους δεινοπαθούν". ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ: "Όπως η ετοιμότητα για αντίσταση στις δυσκολίες, έτσι και το κουράγιο δεν γεννιέται από μόνο του. Προβάλλει όταν υπερνικάμε τόσο τις ίδιες τις αδυναμίες μας όσο και τα πραγματικά εμπόδια". ΙΚΕΝΤΑ: "Όλες οι θρησκείες που είναι άξιες του ονόματός τους έχουν θεμελιωθεί στο αίσθημα της ευσπλαχνίας [...]. Μόνο η θρησκεία γεννά το πνεύμα της συμπόνι...

Η πτώση ενός άντρα από τον έβδομο όροφο πολυκατοικίας, μια εξωσυζυγική υπόθεση, ένα κύκλωμα εκβιαστών και μια φαρμακευτική εταιρία απασχολούν τις Αρχές της Θεσσαλονίκης. Ο ντετέκτιβ Φάνης Ντούρος συνεργάζεται με την αστυνομία και έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις για γερά νεύρα. Θα περιπλανηθεί στον κόσμο της διαφθοράς, των εκβιαστών και του εγκλήματος. Στο τέλος θα εξιχνιάσει τις υποθέσεις ξεσκεπάζοντας τις πιο βρώμικες ιστορίες που ήταν καλά κρυμμένες για χρόνια στο σκοτάδι.

Γαλλική Ριβιέρα, 1956. Ο Έριχ Μίλκε, υποδιευθυντής της Στάζι, αναθέτει στον επιθεωρητή Μπέρνι Γκούντερ να ταξιδέψει στο Λονδίνο και να δηλητηριάσει με θάλλιο την Ανν Φρεντς, πράκτορα με την οποία είχαν συνεργαστεί και οι δύο στο παρελθόν. Ο Μίλκε δεν του αφήνει κανένα περιθώριο να αρνηθεί. Στο ταξίδι προς την Αγγλία συνοδεύει τον Γκούντερ ο Φρίντριχ Κορς, παλιός σύντροφός του από την Κρίπο, που πλέον εργάζεται για τη Στάζι και βρίσκεται εκεί για να εξασφαλίσει ότι ο επιθεωρητής θα κάνει σωστά τη δουλειά. Ενώ ταξιδεύουν προς το Καλαί ο Γκούντερ το σκάει. Κατευθύνεται προς...

Ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ στα εφηβικά και φοιτητικά του χρόνια ήταν ενθουσιώδης κρεοφάγος αλλά κατά διαστήματα γινόταν χορτοφάγος. Όταν δημιούργησε οικογένεια, η ηθική διάσταση της διατροφής απέκτησε γι’ αυτόν ιδιαίτερη σημασία. Πώς παράγεται το κρέας που τρώμε; Πώς συμπεριφέρονται στα ζώα πριν τα θανατώσουν; Ποιες είναι οι οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της κρεοφαγίας; Πόση σημασία έχουν όλα αυτά στις διατροφικές μας επιλογές; Ο Φόερ έκανε επιτόπια έρευνα σε βιομηχανικές φάρμες και διερεύνησε σε βάθος την κτηνοτροφική βιομηχανία και την αγροτική παρα...

1878. Ένας άντρας που ζει ριψοκίνδυνα πέφτει θύμα ληστείας στα Χιώτικα, την πιο κακόφημη συνοικία της Σμύρνης. Ορκίζεται να πάρει εκδίκηση, αλλά, προτού καν επουλωθούν οι πληγές του, αναγκάζεται να αφήσει την κοσμοπολίτικη Ιωνία και να ταξιδέψει στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, στην επαναστατημένη Θεσσαλία. Στην προσπάθειά του να διασώσει έναν θησαυρό αμύθητης αξίας που ανακαλύφθηκε στον Βόλο βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Παρασύρεται σε μια θανάσιμη περιπέτεια ενώ την ίδια στιγμή η βία και ο φόβος βασιλεύουν. Για να επιβιώσει, πρέπει να αψηφήσει κάθε κανόνα λογικής. Κ...

Ο Πέτρος και ο Ορέστης γνωρίστηκαν στην παραμεθόριο κάποιο χειμώνα με πολύ κρύο και ομίχλη. Δεν συμπαθήθηκαν ποτέ, αλλά κατάλαβαν εγκαίρως ότι χρειάζονταν ο ένας τον άλλο για να φτάσουν εκεί όπου δεν θα μπορούσαν να φτάσουν μόνοι τους. Η συνεργασία τους ήταν τόσο διακριτική που δεν την αντιλήφθηκαν ούτε οι ίδιοι. Παραλίγο να τα καταφέρουν. Ενάμιση χρόνο αργότερα, μια μεραρχία Αμερικανών πεζοναυτών στρατοπεδεύει για λίγες μέρες στον κάμπο της Μακεδονίας στο πλαίσιο μιας νατοϊκής άσκησης. Μεταφέρουν ένα φορτίο με εμβόλια για τη γρίπη του Μεξικού - ανθρωπιστική βοήθεια γ...

Μια νέα γυναίκα επιχειρεί να ληστέψει μια τράπεζα. Για να γλιτώσει τη σύλληψη, μπαίνει σε ένα διαμέρισμα προς πώληση και κρατά ομήρους όσους είναι εκεί: την υπερενθουσιώδη μεσίτρια, ένα ζευγάρι συνταξιούχων που ανακαινίζει και πουλά διαμερίσματα για να καλύψει το κενό στον γάμο τους, δύο κοπέλες που διαφωνούν σε όλα, αλλά ετοιμάζονται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί μαζί, μια κυνική διευθύντρια τράπεζας με τάσεις αυτοκτονίας, μια ηλικιωμένη που υποφέρει από μοναξιά. Η αστυνομία περικυκλώνει το διαμέρισμα και, ενώ η αγωνία κορυφώνεται, όμηροι, ληστής και αστυνομικοί αρχίζουν...

Η πρώτη ανθολογία της μετέπειτα γνωστής ως "Γενιά του '70", από δύο ποιητές της ίδιας γενιάς. Ανθολογούνται οι: Χρήστος Ν. Βαλαβανίδης, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Γιάννης Κακουλίδης, Γιάννης Κοντός, Μαρία Λαϊνά, Θανάσης Νιάρχος, Θ. Ντάκου, Γιώργος Α. Παναγιώτου, Μιράντα Δ. Παξιμαδοπούλου, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος, Θανάσης Χ. Παπαδόπουλος, Γιάννης Πατίλης, Δημήτρης Ποταμίτης, Λευτέρης Πούλιος, Ντίνος Σιώτης, Κωνσταντίνος Σοφιανός, Βασίλης Στεριάδης, Έλενα Στριγγάρη, Λούλη Τσαμαντάνη, Καίτη Τσιαμπούση.

Β' Αθήνα '68 η προσοχή που δώσαμε στα πράματα έγινε με τον καιρό το πανωφόρι της καθημερινής συνήθειας και τώρα που 'ρχεται η άνοιξη το κουβαλάμε ακόμα στους δρόμους της μικρής μας πόλης λες κι είναι ένα με το σώμα λες κι είναι το ζεστό μας τρίχωμα· καμιά φορά στα μάγουλα δειλά ανοίγουνε δυο βούλες και τότε ελπίζουμε κι "άιντε ξανά" στην πόλη αυτή του ήλιου με τ' αγάλματα και τις αρκούδες ΙΑ' άλλη εκδοχή δεν έχω παίρνοντας τους δρόμους μου θα φύγω το "πηγαίνω μακριά, πολύ μακριά" καμιά φορά σημαίνει κι "επιστρέφω"

ΤΟ 19ον Ένα πρόσωπο είναι ουρανός μια ιδέα σ' ένα πρόσωπο είναι άστρο σύσπαση φωτός φωτοαντίγραφα ηλίου η Φωτούλα σε κίτρινο άλογο φάνης φανάρι φαναριώτης φάντασμα φανταιζί ΤΟ ΜΠΡΙΚΙ Είναι το αιώνιο τσίγκινο μπρίκι αυτό που μου έδωσε ότι καλύτερο είχε αυτής της ζωής και μάλλον ολότελα ξαφνικά χωρίς ούτε αρχή μήτε τέλος. Να ψήνει καφέ και να ντιντινίζει στο ράφι. Είναι το δηλητηριώδες τσίγκινο μπρίκι οτιδήποτε άλλο εκτός από ξυριστική μηχανή. Δείχνει με το δάχτυλο το τέλος του χειμώνα σε θερμότητα κανονική σαν εκείνη του ήλιου. Μουτζουρωμ...

Τα μάτια τού κατάτρωγαν το πρόσωπο ξετυλιγόταν σαν καπνός από τσιγάρο μες στον ύπνο μου Έπειτα τον κλειδώνανε ξανά αθόρυβα δωμάτια Μονάχα η αντανάκλαση του ήλιου στο σκοτεινό νερό κι εκεί το πρόσωπό του Έψαχνα να τον βρω με σκασμένα χείλη με ανατριχιασμένο το δέρμα της μνήμης- μα πού είχε φύγει; Στη σοφίτα τα βιβλία της εφηβείας του ο Αρθούρος Ρεμπώ κι ο Λοτρεαμόν ωχροί σαν το φεγγάρι στο στήθος τους σπασμένες όλες οι χορδές Έπειτα διπλασιαζόντουσαν οι αράχνες στους καθρέφτες κι έβλεπες το ίδιο πρόσωπο να επαναλαμβάνεται ατέλειωτα την ίδια φιγούρα με τη φθα...