Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι σημαίνει ευτυχία; Υπάρχει μήπως μια μαγική διαδρομή που οδηγεί με σιγουριά σε αυτήν; Ποια είναι τα υλικά που την συνθέτουν; Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας, της κοινωνίας, του σεξ, του χρήματος, σε αυτή την αναζήτηση; Δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο γυναικείο ψυχισμό, με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα, η Γιουστίνε ντελ Κόρτε στήνει μια σπονδυλωτή ιστορία, με μαρτυρίες και εμπειρίες προσώπων που κυνήγησαν το όνειρο και έζησαν έναν εφιάλτη. Το Εθνικό Θέατρο συστήνει στο ελληνικό κοινό την συγγραφέα Γιουστίνε ντελ Κόρτε. Η αυστριακή, μεξικάνικης καταγωγής, δημιουργός, γρά...

Ο Κλάους Μαν παρουσιάζει με ευαισθησία και χιούμορ μια άγνωστη και παρεξηγημένη πλευρά της γερμανικής νεολαίας του μεσοπολέμου, που δεν υπήρξε διαφορετική από τη νεολαία της υπόλοιπης κεντρικής Ευρώπης. Οι περιγραφές του θυμίζουν εξπρεσιονιστικά σκίτσα, γκροτέσκα και ταυτόχρονα λυρικά, και αποτελούν πολύτιμο τεκμήριο για την περίοδο που προηγήθηκε του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Φρανκ Βέντεκιντ (1864-1918), ο γερμανός θεατρικός συγγραφέας γνωστός από τα δράματα της Λούλου ("Το πνεύμα της Γης" και "Το κουτί της Πανδώρας"), υπήρξε επίσης σημαντικός ποιητής και πεζογράφος. Η βαθιά γνώση του της γυναικείας ψυχής αποκαλύπτεται στα πέντε αυτά διηγήματα, κομψά και ειρωνικά σκίτσα της κοινωνίας της εποχής του όπου γίνεται λόγος για την απελευθέρωση του έρωτα και την απομυθοποίησή του ενώ ξεσκεπάζεται η σεμνοτυφία και η ανάπηρη ηθική της αυτοκρατορικής Γερμανίας των αρχών του 20ού αιώνα. "Μπορεί οι αναγνώστες να σταυροκοπιούνται μπροστά στον αφηγητή" λέει...

Σέφλερ: Κοιτάξτε, εγώ είμαι κάτι σαν γλύπτης που κοιτάζει μια πέτρα και διακρίνει το δυναμικό που κρύβεται στην πέτρα. Και ύστερα απελευθερώνει την ιδανική μορφή με τη σμίλη του. Αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ με τα πρόσωπα. Αλλά στην περίπτωση σας - Λέττε: Στην περίπτωση μου; Σέφλερ: Στην περίπτωσή σας δεν διακρίνω κανένα δυναμικό. Δεν μπορώ να πω, καλά, τα μάγουλα είναι εντάξει, θα διορθώσω την αποτυχημένη μύτη, για να ταιριάζει με τα μάγουλα και να επαναφέρω την ισορροπία στο εκτροχιασμένο πρόσωπο. Ή η μύτη είναι υποφερτή, και χαράζω πάλι τα χείλη σύμφωνα μ' αυτήν και...

Μια τραγουδίστρια της όπερας, η οποία επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ για πολλοστή φορά, εξαντλημένη από την πειθαρχεία που έχει επιβάλει στον εαυτό της και την επαναλαμβανόμενη έκθεση στο κοινό, αποφασίζει να ματαιώσει τις εμφανίσεις της και να αποσυρθεί στην εξοχή μαζί με τον τυφλό και αλκοολικό πατέρα της. Εκείνος όμως, έχει εναποθέσει όλη του τη ζωή στην καριέρα της. Στη συντροφιά τους βρίσκεται και ένας γιατρός, δόκτωρ Ιατροδικαστικής, ο οποίος είναι παθιασμένος με την ανθρώπινη ανατομία, αλλά αδιάφορος για την ανθρώπινη ύπαρξη... Στο επίμετρ...

Η γυναίκα με τα αναρίθμητα προσωπεία: κορίτσι και πόρνη, σύζυγος και ερωμένη, άγγελος και διάβολος. Η Λούλου ως αινιγματικό, κορυφαίο σύμβολο της γυναικείας υπόστασης θα αποτελέσει το απόλυτο αντικείμενο του πόθου αντρών και γυναικών και θα περάσει με απαράμιλλη διάθεση και δημιουργικότητα από τις ζωές όσων ανθρώπων συναντήσει στον δρόμο της, φέρνοντας τον έρωτα, την ηδονή, τον αισθησιασμό αλλά και την καταστροφή. Η Κάπα Εκδοτική προσφέρει στο αναγνωστικό και θεατρόφιλο κοινό ένα εμβληματικό έργο του ευρωπαϊκού θεάτρου, ένα κείμενο που, γραμμένο έναν αιώνα πριν, γνώρισε...

Περίεργο πράγμα ο έρωτας. Στριφογυρίζεις ένα χρόνο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου στο κρεβάτι, κι ένα ωραίο πρωί ξυπνάς, πίνεις ένα ποτήρι νερό, φοράς τα ρούχα σου, περνάς το χέρι πάνω απ' το μέτωπό σου και συλλογίζεσαι - και συλλογίζεσαι. - Θεέ μου, πόσες γυναίκες χρειάζεται κανείς για να τραγουδήσει όλη την κλίμακα του έρωτα; Μόνο μία δεν φτάνει ούτε για μια νότα. Γιατί να είναι η πάχνη πάνω από τη γη μας ένα πρίσμα που διασπάει το λευκό φως του έρωτα σε ουράνιο τόξο;

Για γουρούνια πρόκειται, αλλά όχι για τη συγκεκριμένη. -Κύριε Όσκαρ, να χαρείτε, μην το παίρνετε τόσο κατάκαρδα, αυτό με την πρώην σας δεσποινίς αρραβωνιαστικιά, γυναίκες υπάρχουν να φάνε κι οι σκύλοι! Κάθε σακάτης, ακόμα και συφιλιδικός, βρίσκει μια γυναίκα. Και στο βασικό σημείο όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, πιστέψτε με, σας το λέω ειλικρινά! Οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή, είναι μόνο εξωτερικό κρέας! Κάτι τέτοιες δεν πρέπει να τις μεταχειρίζεται με το γάντι, είναι λάθος. Αυτές πρέπει να τις γδέρνεις αμέσως ζωντανές, έτσι λέω εγώ!

Τέσσερα πρόσωπα στον προθάλαμο της κόλασης αφηγούνται πάντα την ίδια ιστορία για τον έρωτα και την εγκατάλειψη, για την απάτη και το φόνο. Οι αφηγήσεις, που τέμνονται επιδέξια και αλληλοαναιρούνται, καταργούν κάθε πραγματικότητα, εκτός ίσως από την πραγματικότητα του ψέματος.

Το ανέκδοτο ημερολόγιο του νεαρού Ρίλκε κατά τη διαμονή του στο Παρίσι του 1900, ως γραμματέως του Ροντέν, είναι ταυτόχρονα και ένα συναρπαστικό χρονικό της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ζωής στην Πόλη του Φωτός. Πλήθος γνωστών ονομάτων παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του όπου διαγράφονται οι νεανικές υπαρξιακές ανησυχίες του ποιητή.

Βιττόρια: Ο αδελφός μου λοιπόν είναι στο χείλος του γκρεμού; Πάολο: Αν δεν βρεθεί μια λύση. Βιττόρια: Ποια μπορεί να είναι αυτή η λύση; Πάολο: Να μετριάσει τα έξοδα. Να αλλάξει τρόπο ζωής. Να ξεχάσει κυρίως τους παραθερισμούς. Βιττόρια: Να ξεχάσει τους παραθερισμούς; Κι εγώ σου λέω πως είσαι ανάξιος. Μπορείς να περιορίσεις τα έξοδα του σπιτιού. Να μειώσεις το φαγητό, να ελαττώσεις τους υπηρέτες, να περικόψεις το μισθό τους, να κάνεις οικονομία στο ντύσιμό σου και σε όλα τα έξοδα εδώ στο Λιβόρνο. Ο παραθερισμός όμως είναι απαραίτητος και θα είναι όπως πάντα:...

H Άννα Zέγκερς (1900-1982), μια από τις σπουδαιότερες συγγραφείς της Γερμανίας του 20ού αιώνα, οργανώνει "αυθαίρετα" σ' αυτή τη νουβέλα μια φανταστική συνεύρεση του E.T.A. Xόφφμαν, του Nικολάι Γκόγκολ και του Φραντς Kάφκα σ' ένα καφενείο της Πράγας, κατά το πρότυπο των παιχνιδιών με το χρόνο του Xόφφμαν. Oι τρεις μεγάλοι συγγραφείς συνομιλούν και ανταλλάσσουν απόψεις για το έργο τους, τον κόσμο και τη λογοτεχνία. Xόφφμαν : "Eμείς οι τρεις δεν θα καθόμασταν τώρα εδώ, σε τούτο το τραπέζι, αν τηρούσαμε σοβαρά το χρόνο. Δεν έχω γεννηθεί πολύ πιο πριν από εσάς, Γκόγκολ;" [...]...

Το 1728, διακόσια χρόνια πριν της δώσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τη σημερινή μορφή της, ο Τζον Γκέι έγραψε την Όπερα του Ζητιάνου, που είχε μάλιστα ιστορικό υπόβαθρο: τον 18ο αιώνα υπήρχε πράγματι στο Λονδίνο μια καλά οργανωμένη συμμορία, της οποίας αρχηγός ήταν ο Τζόναθαν Ουάιλντ. Αυτή η συμμορία πρωτοτυπούσε κάνοντας ληστείες και πουλώντας τα κλοπιμαία στα θύματα της ληστείας σε μεγαλύτερη τιμή, ενώ διατηρούσε στενές σχέσεις με την αστυνομία που έπαιρνε ποσοστά. Ο Τζον Γκέι βασίστηκε σ' αυτή την ιστορία για να σατιρίσει τον τότε διαβόητο πρωθυπουργό Ουώλπολ μοιράζοντας τα χαρακτ...