Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη, όπως έχει οριοθετηθεί, του ελληνικού αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε γεγονός με διεθνείς διαστάσεις: οργανώθηκε στην Οδησσό και άλλα κέντρα της ελληνικής διασποράς, εμπνεύστηκε από προηγούμενες επαναστάσεις και παρακίνησε επόμενες, προκάλεσε κύματα φιλελληνισμού, αλλά και ελληνοφοβίας, όπως προσθέτω, συνδύασε ετερόχθονες και αυτόχθονες. Παράλληλα, η λογοτεχνία αποτελεί διαδικασία που συνδυάζει τη δημιουργική εσωστρέφεια της γλώσσας, στην οποία γράφεται, με τη δημιουργική εξωστρέφεια της μετάφρ...

Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...

Πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν αναρωτιόταν: "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" Αλλά στους δύσκολους και μικρόψυχους καιρούς γράφτηκε η σπουδαία ποίηση. Ο Έλιοτ εξέδωσε τα "Τέσσερα κουαρτέτα" του ενώ μαινόταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος κι ο Μπρεχτ εμπνεύσθηκε τα καλύτερα ποιήματά του σε καθεστώς εξορίας. Μέσα στον πόλεμο ο Σεφέρης έγραψε τον "Τελευταίο σταθμό" κι ο Εγγονόπουλος τον "Μπολιβάρ". Στη δική μας δύσκολη και μικρόψυχη ελληνική εποχή ο Κύκλος Ποιητών (πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2011) αποφάσισε να διοργανώσει το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης...

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο της πολιτιστικής τους δράσης, εμπλουτίζουν τις λογοτεχνικές τους εκδόσεις με μία ανθολογία ποιημάτων του ποιητή Ηλία Γκρή με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα". Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιητικά θέματα 160 ποιητών με ευθεία αναφορά ή αναγωγή στον Ταχυδρόµο, μορφή που εμπνέει διαχρονικά τους δημιουργούς. Η εν λόγω ανθολογία, ξεκινώντας από τον Διονύσιο Σολωμό, περιλαμβάνει ποιητές απ’ όλες τις περιόδους (Κ. Παλαμάς, Κ. Καβάφης, Κ. Καρυωτάκης, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης, Γ. Ρίτσος, Ν. Βρεττάκος, Α. Εμπειρίκος, Α. Αλεξάνδρου, Μ. Αν...

Πατείς με πατώ σε στον Παράδεισο ιδιοφυείς οι απαντήσεις στην Κόλαση παρέπαιε ο έρως και η ποίηση αλλά ήταν το κλίμα τροπικό έμεινα κρεμασμένη στο κενό

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, οι ποιητές παρακολουθούν αποσβολωμένοι όσα τραγικά και παράδοξα συμβαίνουν γύρω τους -και μέσα τους. Μέσα σ' έναν κόσμο βίας, αδιαφορίας, πλεονεξίας και αρπακτικότητας, η φωνή τους πνίγεται στο λαρύγγι τους και, πνιγμένη, αρθρώνει στίχους σκληρούς, μελαγχολικούς, ερωτικούς, σουρεαλιστικούς, πολιτικούς, μεταφυσικούς, ειρωνικούς, σαρκαστικούς και προφητικούς. Με μύθους, μεταφορές και συμβολισμούς, οι ποιητές σήμερα, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, μιλούν για έναν αλλόκοτο κόσμο σε μιαν αμφίδρομη σχέση όπου ο ένας εμπεριέχει τον άλλον -ο κόσμος το...

Σκοτεινά νερά οι γυναίκες τα γέλια τους αστραπές στα τζάμια Άλλες πάλι να σηκώνονται απ' τ' άγρια μεσάνυχτα να γυρνάνε τα λόγια τους γύρω απ' το στόμα με μια στρυφνή επιδεξιότητα να τ' απιθώνουν επάνω στα πράγματα να τα στριφογυρίζουν έπειτα να τα γυαλίζουν κάνοντάς τα ασήμαντα Κενά κομμάτια ζωής

Στον συγκεντρωτικό τόµο "Τα ποιήµατα 1984-2004", που παρουσιάζεται µαζί µε την ανέκδοτη ενότητα "Από µνήµης", αναδεικνύεται το συνολικό έργο των ετών αυτών (ήτοι οι συλλογές: "Η κρεμασμένη", "Το ιερό κενό", "Κοιμήθηκα η αχάριστη", "Η θλίψη καίει τις σκιές μας", "Ωσάν λέξεις", "Το σώμα δίχως αντικλείδι" και "Το ακίνητο εν οδύνη") και η εξέχουσα ποιητική πορεία της Ζέφης Δαράκη. Οι επισηµάνσεις της κριτικής για την ποιήτρια υπήρξαν µέχρι σήµερα καίριες: "Ο ποιητικός τόπος της Δαράκη έχει φωνή µε ύψος και βάθος. Συνδυάζει υψηλό και σκοτεινό, ρίχνει τα σύνορα σώµατος και τόπου...

Το άλλοτε αύριο του χτες (σ. 39) Κουρασμένη από παμπάλαιες αναμονές από τη λύπη έως θανάτου λυπημένη κατάκοπη από πάθος από δήθεν χαρές σας επιστρέφω το άλλοτε αύριο του χτες Διότι αλλού το κλάμα αλλού τα λόγια Έτσι όπως διακλαδώνεται το τέλος της ζωής στο ίδιο της το τέλος γίνεται ο ήχος μακρινός των πράξεων και των περαστικών τα λόγια ίσκιος

[δείγμα γραφής:] ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΙΧΩΣ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ Κλειστοί σταθμοί τα σώματα παραπέμπουν σε κλεμμένα κλειδιά Σκουριασμένα σκοτάδια τα λόγια δεν ανοίγουν στο φως για τίποτε πια Ερειπωμένα λοιπόν τα παλιά σύνορα του πάθους Τα δάκρυα που αποδοκίμαζαν ματαίωναν λέξεις Μέσ' απ' τη φούχτα το φιλί Το βλέμμα να λύνει τα πέδιλα και τα μαλλιά αχνίζοντα Ερειπωμένες οι αετοφωλιές των εκμυστηρεύσεων Μέσ' στ' άγρια μεσάνυχτα το σώμα δίχως αντικλείδι Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΣΙΩΠΕΙΤΑΙ Ό,τι παρασιωπείται είναι ό,τι παρασιωπείται κάτω απ' το μυστικό του μυστικού ό,τι...