Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κανείς δε μπορούσε να περνά μέρα και νύχτα, χωρίς διακοπή, δίπλα στον καλλιτέχνη της πείνας, κι έτσι κανείς σε μπορούσε να γνωρίζει από δική του αντίληψη, αν πεινούσε πραγματικά χωρίς σταματημό. Μόνο ο ίδιος ο καλλιτέχνης μπορούσε να ξέρει και συνεπώς μόνο αυτός μπορούσε να 'ναι ευχαριστημένος απόλυτα θεατής από την πείνα του. Ωστόσο από άλλη αιτία, δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένος. Ίσως ακόμα να μην είχε αδυνατήσει τόσο πολύ από την πείνα, ώστε μερικοί, μη μπορώντας να υπομένουν το βλέμμα του, άφηναν τις παραστάσεις προς μεγάλη του λύπη, αλλά να έιχε αδυνατίσει γιατί δεν ήτ...

[...] "Αχ", είπε το ποντίκι, "ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα και στενότερος. Πρώτα ήταν τόσο πλατύς, που εγώ φοβόμουν, έτρεχα και ήμουν ευτυχισμένο που τελικά έβλεπα δεξιά και αριστερά στο βάθος τοίχους, αλλά αυτοί οι μακρινοί τοίχοι κλείνουν τόσο γρήγορα μεταξύ τους, ώστε εγώ βρίσκομαι κιόλας στο τελευταίο δωμάτιο, κι εκεί στη γωνιά στέκει η παγίδα που θα τρέξω μέσα της" [...] (Απόσπασμα από το διήγημα "Μικρό παραμύθι").

Περιέχει τα διηγήματα: "Το Σινικό Τείχος", "Η στρατολόγηση", "Το χτύπημα στην πύλη", "Η δοκιμασία", "Η γέφυρα", "Η αλήθεια για τον Σάντσο Πάντσα", "Παραιτήσου!" και "Το χτίσμα".

Διαμάντια μέσα στις στάχτες μπορούν να χαρακτηριστούν αυτά τα "Κομμάτια από τετράδια και σκόρπια φύλλα", κατάλοιπα μιας πνευματικής κληρονομιάς, που προοριζόταν να καεί στην πυρά. Στα σαρανταένα του χρόνια, όταν ο Κάφκα πέθανε, άφηνε πίσω του ένα μεγάλο σε όγκο και τεράστιο σε αξία αδημοσίευτο έργο και ακριβώς γι΄αυτό το έργο μια φοβερή εντολή στη διαθήκη του προς τον πιστό του φίλο συγγραφέα Μαξ Μπροντ: Να κάψει οποιοδήποτε γραφτό βρεί. Ο Μπροντ φάνηκε άπιστος στο πνεύμα του πεθαμένου φίλου του και πιστός στο πνεύμα της λογοτεχνίας. ΄Οχι μόνο δεν έκαψε τίποτα, αλλά περισυν...

Μετά τους "Αφορισμούς" και τα "Κομμάτια από τετράδια και σκόρπια φύλλα" εκδίδονται στα ελληνικά τα ξεχωριστά εκείνα "Μπλέ τετράδια", στα οποία ο Κάφκα κατέγραφε τις σκέψεις του και τους βαθύτερους συλλογισμούς του στα 1917 και 1918, στα χρόνια του μεγάλου "ξεκαθαρίσματος" με τον εαυτό του και τον κόσμο. Στο βιβλίο αυτό, τα "Μπλέ τετράδια", περιέχονται, εκτός από τους αφορισμούς στην πρώτη τους γραφή, παρατηρήσεις, σημειώσεις, ημερολογιακές καταχωρήσεις, διηγήματα, σκέψεις και συλλογισμοί, που όσο λίγα άλλα κείμενά του δείχνουν τον Κάφκα στην πιο εσωτερική και πιο προσωπική...

... Ενώ λοιπόν το έργο του Κάφκα αναφέρεται οπωσδήποτε σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις, δεν περιορίζεται σε αυτές, αλλά προεκτείνεται με το συμβολισμό του στη μεταφυσική περιοχή. Έτσι λόγου χάρη είναι σωστό να πούμε πως με τον Πύργο μαστιγώνεται και διακωμωδείται η γραφειοκρατία, αλλά η βαρύτητα δε βρίσκεται εκεί. Κατά τον Μαξ Μπροντ οι αρχές του Πύργου είναι η απρόσιτη θεότητα και αυτό που οι θεολόγοι ονομάζουν θεία χάρη. Η θεότητα αυτή εκφράζεται με όλες αυτές τις συγκεκριμένες εκφάνσεις της οργανωμένης εξουσίας και ιεραρχίας που ανέχεται και συγκροτεί συνάμα την...

Σ' αυτό τον τόμο συγκεντρώσαμε άγνωστα διηγήματα του Φραντς Κάφκα από δύο βιβλία-συλλογές: το "Ένας γιατρός της υπαίθρου: Μικρά διηγήματα και "Τα κατάλοιπα" (1918-1924). Βρίσκουμε σ' αυτά όλη τη γκάμα ομορφιάς και έκφρασης του Κάφκα, από το αριστουργηματικό στη λεπτομέρεια και κίνηση "Στο υπερώο" μέχρι το σύνθετο και πολύπλευρο "Μπλούμφελντ, ένας κάπως ηλικιωμένος εργένης" (άλλα διηγήματα του τόμου είναι: "Ένα παλαιό φύλλο", "Προ του Νόμου", "Τσακάλια και Άραβες", "Μια επίσκεψη στο ορυχείο", "Έντεκα γιοι", "Ένα όνειρο", "Χτίζοντας το Σινικό Τείχος", "Η γέφυρα", "Γυρισμός",...

"Με τα διηγήματα του αυτά, όπως και με όλο του το έργο, ο Κάφκα επιχειρεί έναν αγώνα ενάντια στην αλλοτρίωση μέσα από την αλλοτρίωση". Αυτή τη συναίσθηση της καθημερινής σιωπηλής πάλης ενάντια σε μια κατάσταση πραγμάτων που πληγώνουν μέχρι εξόντωσης, αυτή την "παθητική αντίσταση" προσπαθεί να την αντικειμενοποιήσει μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία. "Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους ζουν δίχως να έχουν συνείδηση της ατομικής τους υπευθυνότητας και μου φαίνεται πως εκεί βρίσκεται ο πυρήνας ο ίδιος των συμφορών μας". Στην πίστη μας ότι το βιβλίο εξακολουθεί να είνα...

Γραμμένη το 1914-15, η Δίκη, δημοσιεύεται μετά το θάνατο του Κάφκα, το 1925, και θεωρείται έργο ημιτελές, με αμφίβολη ακόμη και τη σειρά των κεφαλαίων του. Ο ήρως Κ., τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται για λόγους που αγνοεί, και ανακρίνεται επίμονα, σε διαδικασίες ονειρικά διαστρεβλωμένες, προσπαθώντας του κάκου να ανακαλύψει τις αιτίες της ενοχής του, για να πεθάνει, στο τέλος, από το μαχαίρι των δύο μαυροντυμένων άγνωστων.