Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πλήθυνε ο κόσμος μας σε πόνο, στέρηση, αφόρητη συναισθηματική συναλλαγή και εκκωφαντικά σπαταλημένη αγιότητα. Και οι άνθρωποι αλλόφρονες να τρέχουμε πίσω από μορφές αμφιλεγόμενες κοινωνικών ή θρησκευτικών αναμορφωτών ή στους χώρους άσκησης κάποιων γερόντων, σείοντας σημαίες-σήματα εγκλωβισμού σε ατελέσφορα όνειρα. Ψάχνοντας φορτικά και εναγώνια απάντηση και συμβουλή για τις μικρές λεπτομέρειες, που σηματοδοτούν την αβάστακτη καθημερινότητα της ασήμαντης ζωής μας. Και να μπροστά μας κάποια διηγήματα που οι ήρωές τους χωρίς να διεκδικούν το ρόλο του «σωτήρα», παλεύουν ανεπ...

Το βιβλίο "Καλήν εσπέραν, άρχοντες", που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος και προλογίζουν οι Κώστας Γεωργουσόπουλος και Νίκος Δήμου, αποτελεί μια πολύτιμη και εξαντλητική συλλογή χριστουγεννιάτικων λογοτεχνικών, δημοσιογραφικών και χρονογραφικών κειμένων. Ανθολογούνται: Αγγελομάτης Χρήστος Εμμ., Αθάνατος Κώστας, Άννινος Μπάμπης, Βάρναλης Κώστας, Βασιλικός Βασίλης, Βλάχου Ελένη, Βενέζης Ηλίας, Βουτιερίδης Ηλίας Π., Γεωργουσόπουλος Κώστας, Γιοφύλλης Φώτος, Δήμου Νίκος, Δημουλά Κική, Θρύλος Άλκης, Καμπούρογλου Δημήτρης Γρ., Κολτσιδοπούλου Άννυ, Μαρκόπουλος...

[...] Η συμφιλίωση τον ανθρώπου με τον κόσμο αυτό οδήγησε σε συμφιλίωσή του με τον θάνατο. Ετούτη η συγκλονιστική συμφιλίωση -που για αιώνες αναχαίτιζε η θρησκεία του Χριστού- οδήγησε σε μιαν αποκρουστική συμφιλίωσή του με τα στοιχεία του κόσμου. Και μετά τρεις κατεδαφιστικούς πολέμους μέσα στον 20ό αιώνα μετά Χριστόν, έπεσε η ανθρωπότητα ολόκληρη στην λατρεία, στην ηδονή της κατανάλωσης. Στην συμφιλίωσή της με τον κόσμο και με τον θάνατο. Ωστόσο, και ο άνθρωπος - καταναλωτής εξακολουθεί να πεθαίνει. Φοβάται τον θάνατο, τρομάζει από το Μηδέν πού πιστεύει πως τον αναμένει κ...

Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, διευθυντή του περιοδικού "Ευθύνη" (1961-1966, και από το 1972 ως σήμερα) εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται τα έργα: "Σημειώσεις γενικής δοκιμής", "Η ετερότητα", "Η καθημερινή αιωνιότητα", "Η μόνωση ως συνομιλία", "Για την αβεβαιότητα του ανθρώπου", "Ανάγνωση", και το ανέκδοτο "Οι καιροί του ελέους".

Το ταξίδι είναι ένα γεγονός σύνθετο, πολυεδρικό. Ξεκινάς κεντρισμένος είτε από περιέργειες, είτε από ονειροπολήσεις και πηγαίνεις να ιδείς, να γνωρίσεις, να μελετήσεις, να ερευνήσεις, να επαληθεύσεις. Άλλοτε πηγαίνεις να ξεκουραστείς κι άλλοτε μονάχα για να ζήσεις, ξεφεύγοντας από τον ασφυκτικό κλοιό που έδεσε τριγύρω σου η καθημερινή ζωή της εποχής μας. [...] Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε χάρη στο λογοτεχνικό βραβείο που θέσπισε ο ευγενικός κι ενθουσιώδης εκδότης Γεώργιος Φέξης, τιμώντας τη μνήμη του πατέρα του Φιλίππου Φέξη, και με ειδικό σκοπό την πραγματοποίηση ενός μορφ...

Ο χρόνος που πέρασε τίποτα δε θόλωσε σ' αυτή τη μορφή, τίποτα δεν αφαίρεσε από το έργο του. Ή τον συλλογιζόμαστε, ή βλέπουμε μια του φωτογραφία, ένα του σκίτσο, νομίζουμε πως είναι εδώ μπροστά μας, πως θα μας μιλήσει, πως θα μας καρφώσει με τα δυνατά του μάτια που πότε αντανακλούσαν έναν δαίμονα, πότε μια ανυπόφορη πλήξη και πότε μια καλοκάγαθη παιδικότητα. Δεν έλειπε ο σαρκασμός και το περιγέλασμα από τα βλέμματα αυτά. Μα πάντα είχαν κάτι το οξύ, το τραχύ και το κοφτερό. Ψηλός, επιβλητικός, υπεροπτικός, ωραίος, είχε το ύφος ενός αρχηγού, κάποτε και ενός δικτάτορα. Ένοιωθε...

[...] Τελευταία, -μετά από τόσα χρόνια- σε σκοτεινές και πικρές περιστάσεις, θυμήθηκα και κατέφυγα πάλι στην Καινή Διαθήκη. Και όταν ένιωθα μια βαθειά υπαρξιακή κάμψη, διάβαζα ένα κεφάλαιο του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου. Οι ισχνές σημειώσεις των αναγνώσεων εκείνων εναποτίθενται στις σελίδες που ακολουθούν και αφιερώνονται στην σεπτή μνήμη του π. Τιμοθέου Παπαμιχαήλ. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

[...] Τα κείμενα του τόμου αυτού, ανθολογημένα από διάφορα βιβλία του, δεν συνιστούν μόνο καταγραφές υπαρξιακού διαλογισμού προσωπικού αλλά και καταθέσεις συνειδητοποιημένων κριτικών εμβιώσεων δυό πραγματικοτήτων: του "Πολιτισμού" και της Ευρώπης συναρθρωμένων σε ένα βαρυσήμαντο γεγονός ζωής. Έτσι αποκτούν, για τον δυσχερή ετούτο ευρωπαϊκό αιώνα, σημασία βαρύνουσα και φωτιστική. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

"Έφθασε η ώρα να υψώσουμε, με το αθάνατο υλικό των λέξεων, ένα μνημείο για να τιμήσουμε το εκλεκτότερο τέκνο που γέννησε στο β΄ μισό του 20ου αιώνα η πεφιλημένη μας Κύπρος, τον Κώστα Π. Μιχαηλίδη: τον φιλόσοφο και τον ποιητή, τον δάσκαλο και τον φίλο, τον "Άνθρωπο" που με το ολόφωτο, πυκνό, σοβαρό και μεγαλόκαρδο έργο του ετίμησε και την γλώσσα μας και την Ελλάδα. Αποδίδουμε επομένως μια τιμή ως αντανάκλαση αγάπης, ως αναγνώριση αξίας και ως εκδήλωση επίμονης αξίωσης ο χρόνος να σεβαστεί το ευγενές πρόσωπο του και το υψηλόφθογγο έργο του. Στο έργο αυτό αγωνίστηκε η πολυα...

Ένα έρημο νησί καταμεσής στον Ειρηνικό ωκεανό. Πέντε Αμερικανοί και ένας σκύλος, ο Τοπ, ναυαγούν. Θα επιστρατεύσουν αναγκαστικά τη φαντασία και όλες τις δυνάμεις τους, θα μηχανευτούν τρόπους επιβίωσης, θα οργανωθούν για να αντέξουν. Σαν άλλοι Ροβινσώνες δεν θα επιβιώσουν απλώς, αλλά θα ανακαλύψουν τους απίστευτους πόρους του νησιού κατορθώνοντας να ζήσουν σχεδόν "φυσιολογικά". Όμως, πλήθος ανεξήγητων γεγονότων και ανησυχητικών συμπτώσεων έρχονται κι επανέρχονται, λες και κάποιος ή κάτι, μια μυστηριώδης άγνωστη δύναμη, τους κατασκοπεύει ασταμάτητα και καθοδηγεί τις κινήσεις...

[...] Έργο της αρμονίας αυτής το "Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι", μ' όλες τις δυσχέρειες που παρουσιάζει στη μεταγλώττισή του, είναι προορισμένο ν' αγαπηθεί από τους Έλληνες που τους κυβερνά η μεσογειακότητα, -έσχατη λέξη του πολιτισμού σ' έναν αποθηριωμένο κόσμο. Η μετάφραση αυτή, που έγινε από τα Άπαντα του Λόρκα που από χρόνια κυκλοφορεί σ' ένα ογκώδη τόμο ο ισπανικός εκδοτικός οίκος "Aguilar", προσφέρεται με τιμή κι αγάπη σ' ένα πολύτιμο φίλο της Ελλάδας και γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, τον κύριο Jose - Manuel Aniel Quiroga y Redondo. Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Μια από τις εξέχουσες ιδιότητες του Ελληνισμού είναι να σπέρνει τον κόσμο εκπολιτίζοντάς τον, εξανθρωπίζοντάς τον. Από την ιδιότητα του σπορέα ως την πραγματικότητα της Διασποράς, η απόσταση είναι μικρότερη από όσο με την πρώτη ματιά φαίνεται. Όπου γης κι αν στάθηκαν οι Έλληνες, ο νους τους έμεινε αμετακίνητος στο άθλημα της κορύφωσης. Το πιο μεγάλο επίτευγμα της γόνιμης αυτής διασποράς του Ελληνισμού, στην Αναγέννηση στάθηκε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος· στον αιώνα μας, ο αλεξανδρινός ποιητής Κ.Π. Καβάφης.Όπως εκείνος ο μεγαλόπνοος Κρητικός με τα χρώματα, κι ετούτος, με τι...