Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με φόντο το "Σαλόνι οµορφιάς", ένα συνοικιακό κοµµωτήριο, ξετυλίγεται µια σύγχρονη ιστορία γύρω από την οικογένεια, τη φιλία, την πίστη και την προδοσία. Η Μάνια, που βιώνει αλλεπάλληλα καθηµερινά στιγµιότυπα διαβάζοντας πρόσωπα και χαρακτήρες πίσω από τα κεφάλια που χτενίζει, ανοίγει την πόρτα στον έρωτα, που της χτυπάει ξαφνικά. Μέχρι πού όµως θα καταφέρει να τη συµπαρασύρει ένας έρωτας-κλέφτης; Πόσο θα την καλύψει η "ατελής επικοινωνία" και οι υποχρεωτικές αλλαγές µαζί και οι εκπλήξεις που θα ακολουθήσουν; Ένα πολυφωνικό µυθιστόρηµα που γίνεται χρονικό αυτογνωσίας, κ...

Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...

Ο Σωκράτης, ο μεγάλος δάσκαλος των αιώνων, πολίτης της αρχαίας Αθήνας, πέθανε πίνοντας το κώνειο. Έμεινε όμως πάντα ζωντανός στη μνήμη των ανθρώπων. Ο Σωκράτης, όπως αργότερα, ο Χριστός, αγάπησε τους ανθρώπους και θυσιάστηκε γι' αυτούς. Οι Αθηναίοι πλήρωσαν ακριβά την απόφασή τους να καταδικάσουν τον Σωκράτη, που έμεινε στους αιώνες πρότυπο σοφίας και συνέπειας. Ποτέ ξανά η Αθήνα δεν γνώρισε τη δόξα. Όσο γι' αυτούς που τον κατηγόρησαν, πήγαν από το κακό στο χειρότερο. Ο Άνυτος, μάλιστα, λένε πως πέθανε με λιθοβολισμό, επειδή τόλμησε να πει πως είναι το ίδιο καλός δάσκαλος...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

"Ακινητοποιημένος πάνω στο κοντό πράσινο γρασίδι, δεμένο χειροπόδαρα με ψιλές, λεπτές κλωστές, το μόνο που αντίκριζα ήταν ένα γαλάζιο κομμάτι ουρανού. Ξαφνικά άκουσα έναν περίεργο θόρυβο, έμοιαζε με σούσουρο, λεπτές φωνές σε μια εντελώς άγνωστη σε μένα γλώσσα. Σε λίγο, πάνω στο πόδι και μετά στο στήθος μου ένιωσα να κινείται κάτι ζωντανό. Χαμήλωσα το μάτια και τι να δω; έναν ανθρώπινο πλάσμα όχι παραπάνω από δεκαπέντε πόντους ψηλό, ανέβαινε επάνω μου! Σίγουρα ακόμα κοιμάμαι σκέφτηκα, όμως το ανθρωπάκι συνέχιζε ν' ανεβαίνει πάνω στο σώμα μου. Ήταν σίγουρα πολεμιστής, γιατί κ...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Ήταν ένας ποιητής του φωτός· πλασμένος από το φως το ελληνικό, έπλαθε ποιήματα του φωτός με λέξεις που έλαμπαν, ψυχής που έλαμπε. Και ήταν ένας άνθρωπος του φωτός, ένα άνθισμα περίλαμπρο πηγαίας καλοσύνης που ανηφόριζε προς τους ουρανούς τον πνεύματος με την αυθόρμητη χαρά ενός παιδιού θαμπωμένου από τα δώρα του Θεού που του δόθηκαν. Ήταν και είναι μια ευγενέστατη, μακρόπνοη αστραψιά πάνω στο στερέωμα των Νεοελληνικών Γραμμάτων, ένα ανάστημα ποιητικής φωταύγειας ανεξάντλητης και γλώσσας συνειδητά ψυχωμένης από τις ουσίες της ελληνικής παράδοσης, του χώματος, της θάλασ...