Κοκκινάκη Νένα Ι.
Kokkináki Néna I.
Η Νένα Ι. Κοκκινάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο πατέρας της καταγόταν από το Ρέθυμνο, η μητέρα της από τη Λάρισα. Η Κρήτη και η Θεσσαλία έγιναν οι ρίζες, η ιδιαίτερη πατρίδα που διαμόρφωσε το χαρακτήρα και την έμπνευσή της. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ασχολήθηκε επιστημονικά με το έργο του Θεσσαλού λογοτέχνη Μ. Καραγάτση. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε στα 1990 με το πεζογράφημα "Η χάρτινη γυναίκα" από τις εκδόσεις "Δόμος". Ασχολείται με το διήγημα, το δοκίμιο και την κριτική βιβλίου (από τις στήλες της "Καθημερινής"). Έχουν εκδοθεί μελέτες της για Έλληνες συγγραφείς, ειδικότερα της γενιάς του '30 και ερμηνευτικά κείμενα για Ευρωπαίους συγγραφείς που ανθολογούνται στα βιβλία του Λυκείου. Δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και υπηρέτησε στην ελληνική Πρεσβεία του Παρισιού. Σήμερα είναι Σύμβουλος Φιλολόγων Καθηγητών στην Αθήνα. Είναι μητέρα δύο παιδιών.
Μια πολυθρόνα στο σαλόνι
Κοκκινάκη Νένα Ι.
Δόμος (1993)
"Η τρικυμία μου είχε ήδη αρχίσει. Δεν είχα όμως τη δυνατότητα να δώσω ερμηνείες, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορούσα να απαντήσω. Το μεθυσμένο μου καράβι συνέχιζε την πορεία του ισορροπώντας ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, το πιθανό και το δυνατό. Πέρασα από την εφηβική φαντασίωση στο χώρο της πραγματικότητας με ταχύτητα εκπληκτική - το καράβι μου ισορροπούσε πάντα. Γύρω του χιλιάδες μάτια περίμεναν να κάνουν χάζι με τον καταποντισμό του. Κάθε μέρα έπρεπε να νικάω τη δύναμη που με τραβούσε στο βυθό. Αναμετράω το χρόνο. Μπορεί να πέρασε μια αιωνιότητα. Ίσως όλ...
Φώτα και φωτισμοί του Νικηφόρου Βρεττάκου
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1994)
Ήταν ένας ποιητής του φωτός· πλασμένος από το φως το ελληνικό, έπλαθε ποιήματα του φωτός με λέξεις που έλαμπαν, ψυχής που έλαμπε. Και ήταν ένας άνθρωπος του φωτός, ένα άνθισμα περίλαμπρο πηγαίας καλοσύνης που ανηφόριζε προς τους ουρανούς τον πνεύματος με την αυθόρμητη χαρά ενός παιδιού θαμπωμένου από τα δώρα του Θεού που του δόθηκαν. Ήταν και είναι μια ευγενέστατη, μακρόπνοη αστραψιά πάνω στο στερέωμα των Νεοελληνικών Γραμμάτων, ένα ανάστημα ποιητικής φωταύγειας ανεξάντλητης και γλώσσας συνειδητά ψυχωμένης από τις ουσίες της ελληνικής παράδοσης, του χώματος, της θάλασ...
Η χάρτινη γυναίκα
Κοκκινάκη Νένα Ι.
Δόμος (1995)
"Το μυθιστόρημα είναι η ώρα της μνήμης, της σιωπής η ώρα, η στιγμή της αποτύπωσης. Κάθε πράγμα όμως, για να τοποθετηθεί στη μνήμη, πρέπει να ζήσει. Εγώ αποτυπώνω στα χαρτιά μου στιγμές ζωής, έτσι δεν μπορώ να κάνω μυθιστόρημα". Όταν στα 1990 γνώρισα τη "Χάρτινη γυναίκα", μου εμπιστεύτηκε το υλικό που είχε συγκεντρώσει για να γράψει ένα μυθιστόρημα: στιγμές ζωής που συνέχιζαν ν' αναπνέουν αποκαλύπτοντας αισθήσεις που δεν χωρούσαν στις γνωστές του χώρου και του χρόνου διαστάσεις, κομμάτια σκέψης ετοιμοθάνατης που βιαζόταν πριν φύγει ν' αφήσει την υποθήκη της, εικόνες που θ...
Σπουδή στον ποιητή Γ. Θ. Βαφόπουλο
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1996)
Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...
Μνήμη του Ηλία Βενέζη
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1999)
Η παρουσία του Ηλία Βενέζη στα νεοελληνικά γράμματα εκφράζει με τρόπο ανεπανάληπτο μια δραματική περίοδο της Ιστορίας του Έθνους μας. Συγχρόνως όμως, αποτελεί μια βεβαίωση της ενότητας του Ελληνισμού με καρδιά του το Αιγαίο πέλαγος. Ανατολίτης, αιγαιοπελαγίτης, Έλληνας, συναίρεσε μέσα στο έργο του την τέχνη ως μεράκι κι ως υπαρξιακή λειτουργία με την κατάθεση μιας μαρτυρίας που σώζει την ιστορία ζωντανότερη από οποιοδήποτε ιστορικό βιβλίο. Ένας από τους πιο εκλεκτούς, λαοφιλείς συγγραφείς της περίφημης Γενιάς του '30, έφερνε μέσα στις φλέβες του το αίμα του παραμυθιού. Α...
Προσφορά στον Άγγελο Τερζάκη
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (2000)
Επί πενήντα σχεδόν χρόνια, ο Άγγελος Τερζάκης στέκεται ως ακρόπρωρο του πνευματικού μας βίου. Η στέρεη και τίμια πνευματική του φυσιογνωμία εκφράζει με τρόπο μοναδικό τη συνειδησιακή ανησυχία της γενιάς του, της περίφημης Γενιάς του '30, διατυπώνοντας συγχρόνως σ' ένα πλούσιο και πολύμορφο λογοτεχνικό έργο πρώτης γραμμής τις ανησυχίες, την αγωνία, τις φιλοδοξίες και τον απελπισμό των νεώτερων. Είναι αυτός πού μαρτυρεί κατ' εξοχήν για τη δοκιμασία των συνειδήσεων που ζουν μέσα σ' εποχή κρισιμώτατη για το μέλλον του ανθρώπου και που επισημαίνουν την επώδυνη κρίση του πολιτ...