Χλωροκώστα Κατερίνα
Η Κατερίνα Χλωροκώστα γεννήθηκε στο Σίντελφιγκεν της Γερμανίας. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κατερίνη και την περίοδο της εφηβείας ξαναγύρισε στη Γερμανία, όπου φοίτησε στο Λύκειο του Τύμπιγκεν. Έκανε σπουδές Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών με εξειδίκευση στην Ψυχολογία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Δραματοθεραπεία. Εργάσθηκε δεκαέξι χρόνια στο ΚΕΘΕΑ όπου μετεκπαιδεύτηκε ως Σύμβουλος εξαρτήσεων και διετέλεσε Διευθύντρια σε διάφορες μονάδες του, μεταξύ τον οποίων και στη Θεραπευτική Κοινότητα ΙΘΑΚΗ. Έχει δημιουργήσει τους "Κύκλους Ζωής", μια εναλλακτική δομή μέσα από την οποία δραστηριοποιείται οργανώνοντας σεμινάρια, συναντήσεις και ομάδες αυτοβοήθειας και προσωπικής ανάπτυξης. Ζει στην Περαία Θεσσαλονίκης με τον σύντροφο της και τα δυο αγόρια τους. Από το 2011 διατηρεί την ιστοσελίδα Kapaworld και το "Μικρό λευκό κοχύλι" αποτέλεσε την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.
Ο χάρτινος κύκνος
Χλωροκώστα Κατερίνα
Γαβριηλίδης (2018)
Όταν ακουμπάμε το σώμα ενός ανθρώπου κάτω από το δέρμα ακουμπάμε την ψυχή του. Την ακουμπάμε με το δικό μας δέρμα μα και με τη δική μας ψυχή, που ζει κάτω από το δέρμα μας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αγγίζεις δίχως λόγο. Είναι το σώμα τους και η ψυχή τους. Όμως αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι, δεν έχουν τη δύναμη να ορίσουν ποιος τους ακουμπά. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι στα χέρια μας. Και τα χέρια μας θα πρέπει να μάθουν να αγγίζουν με σεβασμό. Τα χέρια μας δεν εισβάλλουν. Δεν είναι εργαλείο. Είναι φτερό... Ναι; Φτερό, καταλαβαίνεις; Μια νέα γυναίκα, που ξεκ...
Μικρό λευκό κοχύλι
Χλωροκώστα Κατερίνα
Γαβριηλίδης (2016)
Η ιστορία μιας μαμάς και της κόρης της. Ένας εσωτερικός μονόλογος μιας αγωνιώδους διαδρομής. Η προσπάθεια επαφής με ένα παιδί που χάθηκε για πάντα. Η μαμά της Στέλλας κάνει ένα μακρύ εσωτερικό ταξίδι, αναλύοντας την ίδια και τη στάση της απέναντι στη ζωή της και στον μητρικό της ρόλο. Μέσα από ενοχές, θλίψη, σκληρό πόνο και απόγνωση, βρίσκει επιτέλους τις απαντήσεις που ζητά. Η θλίψη δεν θα σβηστεί ποτέ και το ξέρει, μα μιλώντας στο νεκρό παιδί της, βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ουσιαστικά μας δείχνει τον δρόμο, επενδύοντας στην απλότητα των σχέσεων. Στην απλότητα της ίδιας...