Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Σταμάτης μελοποιεί 10 ποιήματα του Λόρκα, μας παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει πίσω να πιάσουμε το νήμα το παλιό. Μας κάνει χατίρι που είναι εδώ μαζί μας, πέρασε πια αλλού. Μας ανήκει λιγότερο. Συνδέει την έναρξη του μεταπολεμικού μας διαφωτισμού με το παρόν. Είναι συνεχιστής εκείνων και είναι μόνος του. Ο Λόρκα σηματοδοτεί το Θάνατο, την Αναγέννηση, την αντίσταση του Νότου, και ο Σταμάτης μας βαπτίζει με το Ντουέντε στα νερά της πολύπαθης Μεσογείου, κρατώντας το μύρο που του παραδίδουν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης." Ρένα Θεολογίδου

Ο αποστασιοποιημένος παρατηρητής προσεγγίζει πιο ψύχραιμα ένα θέμα, μια και η λογική υπερέχει του συναισθήματος. Όταν δε το θέμα αυτό εμπίπτει στο γνωστικό του πεδίο, τότε η προσέγγιση απολαμβάνει τη δυναμική, την αξία και την αρωγή της επιστημοσύνης. Με εφόδιο τις δυο αυτές συνιστώσες, αποστασιοποίηση και επιστημοσύνη, αποπειράθηκε η Gail Holst να αποτιμήσει, προς τα τέλη της δεκαετίας 1970-1980, τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Από τις επισταμένες έρευνες και καταγραφές της προέκυψε αγγλόφωνη έκδοση με τίτλο Theodorakis, Myths & Politics in Modern Greek Music, η οπο...

Ένα ημερολόγιο ντοκουμέντο για τις τέσσερις εποχές του χρόνου και για τις άπειρες εποχές της παιδικής ηλικίας. Ένα ημερολόγιο, του οποίου η κάθε εβδομάδα είναι ανεξίτηλα σημειωμένη με την αλησμόνητη μορφή ενός παιδιού.

Αν οι συνομιλίες των "Αταίριαστων" συνιστούσαν ένα υλικό που θα μπορούσε να το συναντήσει καθημερινά κανείς στις εφημερίδες, θα ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η συνύπαρξή τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Οι συνομιλίες αυτές δημοσιευμένες, στο σύνολό τους, στην εφημερίδα "Τα Νέα", αποτελούσαν μια νησίδα, σε σχέση με την υπόλοιπη ύλη, καθώς το περιεχόμενο των ειδήσεων, των πληροφοριών και των κρίσεων αλλάζει σε καθημερινή βάση, ενώ η ύλη αυτή έχει κάτι το σταθερό και το αενάως επαναλαμβανόμενο. "Οι αταίριαστοι", πέραν από την πρωτοτυπία, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, της ιδέας...

Εν αρχή ήσαν... ασκήσεις επί χάρτου. Αφορμές και δικαιολογίες που έγιναν τα σχέδια αυτά ήταν κάποιες σκέψεις, κάποιοι συνειρμοί που αυτόματα έκανα μιλώντας στο τηλέφωνο, ακούγοντας μουσική, κοιτώντας αντικείμενα που υπάρχουν γύρω μου, περπατώντας στους δρόμους. Πορτραίτα ανθρώπων που δεν γνώρισα, τοπία από μέρη που δεν πήγα, εικόνες και σχήματα παράδοξα, παραστάσεις, αναμνήσεις που έρχονται και φεύγουν "ερήμην του λόγου και της λογικής"... Μικρές ζωγραφικές σημειώσεις μνήμης του χρόνου που ζω και φεύγει. Αυτή ήταν η αρχή. Ύστερα τα πήραν οι φίλοι χωρίς τίτλους για να μη...

Στην άνοστη εποχή που ζούμε τα λόγια που φυλάει, σαν στιχάκια πίσω από φύλλα ημερολογιών, αντέχουν καμιά φορά τη μέσα μεγέθυνση... Απόρησα κι εγώ όταν τα είδα μαζεμένα... Επειδή μου το ζήτησαν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Καρατζάς, κι επειδή το έφτιαξε ο Πέτρος Παράσχης... Εβίβα! (Σταμάτης Κραουνάκης 24.11.2004)

Στην άνοστη εποχή που ζούμε τα λόγια που φυλάει, σαν στιχάκια πίσω από φύλλα ημερολογιών, αντέχουν καμιά φορά τη μέσα μεγέθυνση... Απόρησα κι εγώ όταν τα είδα μαζεμένα... Επειδή μου το ζήτησαν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Καρατζάς, κι επειδή το έφτιαξε ο Πέτρος Παράσχης... Εβίβα! (Σταμάτης Κραουνάκης 24.11.2004)

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να 'ρθει η στιγμή να γράψω την αυτοβιογραφία μου για να εκδικηθώ κάποιους ανθρώπους. Να γράψω, δηλαδή, τα χειρότερα γι' αυτούς που με είχανε πληγώσει. Σήμερα δεν θέλω να εκδικηθώ κανέναν.

Προς τα μέσα της δεκαετίας του '70, ο ελληνικός κινηματογράφος ευτύχησε να έχει τρεις σκηνοθέτες, όχι μόνο διεθνούς βεληνεκούς, αλλά και με αυτόνομη, νεωτερική και ξεχωριστή γραφή. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος δεν συνδέονται ως προς την ομοιογένεια και την επικοινωνία των αισθητικών επιλογών, ενώ ξεχωρίζουν από την διαφορετικότητα των δημιουργικών κινηματογραφικών τους προτάσεων. Το μόνο κοινό, ενοποιητικό στοιχείο τους είναι η γενναία, ρηξικέλευθη και αποτελεσματική αναθεώρηση των θεματικών και αισθητικών επιλογών του παλιού εμπο...