Αναψηλάφηση μέλλοντος
Βενέτης Θανάσης
Εκδόσεις Καστανιώτη (2001)
Ρωγμή στη μνήμη και τα πρόσωπα που έκρυψε ο καιρός θυμίζουν ξανά το παράλογο της συγκυρίας αλλά και τη θέρμη της νέας εκκίνησης. Στην ενότητα έρωτας - θάνατος - ζωή, η ποίηση έρχεται γενναίο αντιστάθμισμα στη φθορά, γίνεται συνείδηση για την όραση της ουσίας των πραγμάτων. Ανάσες και εικόνες από μια υποστασιακή δοκιμασία, ένα ακόμα μάταιο παιχνίδι με το χρόνο.
Ξένων αιμάτων τρύγος
Συλλογικό έργο
Γαβριηλίδης (2014)
Η παρούσα Ανθολογία είναι το αποτέλεσμα μιας σκέψης που γεννήθηκε στο μυαλό του ανθολόγου το 2012 προκειμένου να υποστηρίξει εμπράκτως και σε καθημερινή βάση την ποιητική δημιουργία και να εμπλουτίσει την ποιότητα των αναρτήσεων στο νέο μέσο κοινωνικής δικτύωσης που μπήκε ορμητικά στη ζωή μας, το facebook. Έτσι, λοιπόν, κάθε πρωί, ο ανθολόγος, φορώντας το προσωπείο του χαρτοκόπτη, αναρτά ένα ποίημα που καλύπτει την αναγνωστική του απαίτηση και προσδοκία και το συνοδεύει με μία εικόνα εξωφύλλου του βιβλίου από το οποίο προέρχεται, με φωτογραφία του ποιητή ή της ποιήτριας και...
Τα ποιήματα του 2008
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2009)
Όπως έχει επισημανθεί και στους δύο προηγούμενους τόμους, "Τα ποιήματα του 2006" και "Τα ποιήματα του 2007", πρόθεση των συντελεστών του καθιερωμένου, πλέον, ετήσιου εγχειρήματος, των ανθολόγων και του επιμελητή, είναι να προκύψει ένα "σώμα" όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικό του σημερινού ποιητικού μας γίγνεσθαι. Στο οποίο συμμετέχουν και συμβάλλουν όχι μόνο γνωστοί και καταξιωμένοι ποιητές, αλλά και νέοι, λιγότερο γνωστοί ή και, προσώρας, άγνωστοι, που με τα δημοσιευμένα δείγματα της δουλειάς τους οι ανθολόγοι διέγνωσαν ποιότητα, νέα αντίληψη των πραγμάτων και ευαισθησία....
Τα προσφιλή
Βενέτης Θανάσης
Εκδόσεις Καστανιώτη (2003)
Ο ποιητής παρίσταται στην καθημερινή πληρωμή των χρεών μας: το χρέος της μνήμης, το χρέος της οργής, το χρέος της μάχης, που -χάθηκε, κερδήθηκε- πρέπει να δοθεί πάλι και πάλι, ως τη συντέλεια των παθών μας. Ο ποιητής καταμετρά τη συνέπεια ή την αναξιοπιστία μας στην εξόφλησή τους. Με όποιο, όμως, αποτέλεσμα η κρίση του δεν τελεσιδικεί: πίσω από κάθε βραδινή αποτίμηση εκκρεμεί η παράφορη υπόσχεση της αυριανής ανατολής. Ο ποιητής παρίσταται ως απειλή και ως παρηγορία, εγγυάται την ανασφάλεια και προσφέρει την ελπίδα. (Χριστόφορος Δ. Αργυρόπουλος)