Adam Jacques
Ο Ζακ Αντάμ είναι ψυχαναλυτής, πτυχιούχος του Ινστιτούτου Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Εργάσθηκε μακροχρόνια στις ψυχιατρικές κλινικές της Αγίας Άννας (Saint Anne, Paris) και στις θεραπευτικές δομές του Παρισιού και της ευρύτερης περιοχής του Παρισιού. Υπήρξε μέλος της Φροϊδικής Σχολής του Παρισιού από το 1971, έπειτα της Σχολής του Φροϊδικού Αιτίου (Α.Μ.Σ.) όπου ήταν υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ως μέλος του Διευθυντηρίου. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Εγγύησης, μέλος των Καρτέλ (1985-1987), της Γραμματείας του Περάσματος (1987-1989) καθώς και μέλος της ευρωπαϊκής και βραζιλιάνικης Σχολής του Παγκόσμιου Ψυχαναλυτικού Συλλόγου. Διδάσκων στα πανεπιστήμια Paris VIII, Paris VII και στον κλινικό Τομέα του Παρισιού, έχει δημοσιεύσει άρθρα του σε περιοδικά του Φροϊδικού Πεδίου στη Γαλλία και το εξωτερικό. Είναι σήμερα μέλος της Επιτροπής Προσανατολισμού των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου όπως και της Διεθνούς των Φόρουμ του Λαχανικού Πεδίου και διδάσκει στο Κλινικό Κολλέγιο του Παρισιού του οποίου είναι Πρόεδρος (1998-2000).
Μελαγχολίες
Συλλογικό έργο
Ηριδανός (2009)
Η μελαγχολική διάθεση έχει ποικίλες και μεταβλητές μορφές. Από τη νεύρωση ως την ψύχωση, όλες έχουν μία και μόνη υποκειμενική βάση: την αιτία της επιθυμίας και την ελλείπουσα δυναμική της. Ένας πολιτισμός για τον οποίον η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία αναγνωρίζονται ως υπέρτατες αξίες, δεν αγαπά τους καταθλιπτικούς, τους οποίους γεννά και οι οποίοι του θυμίζουν τον παραλογισμό της καπιταλιστικής του παραγωγής. Ο μελαγχολικός προκαλεί ανησυχία, διότι με την αδιαφορία του απειλείται ο Έρως, διότι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του προσβάλλει την κοινωνική συνοχή και παρ...
Η ψυχανάλυση, όχι η ενιαία σκέψη
Συλλογικό έργο
Κατάρτι (2007)
Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία μιας κρίσης μέσα στην ψυχανάλυση. Δεν είναι η πρώτη, αλλά δεν μοιάζει με καμία άλλη. Ο Ζακ Λακάν, για το ότι διέπραξε αμάρτημα στο δόγμα και τα πρότυπα της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, την Δ.Ψ.Ε., χτυπήθηκε, το 1963, από ένα μέτρο αποκλεισμού ανάλογο σε έναν "Αφορισμό". Στο τέλος του 20ού αιώνα, μια ίδια πολιτική εξοστρακισμού έβαλε στο στόχαστρο όλους εκείνους, πολυάριθμοι, οι οποίοι, μέσα στο νέο Παγκόσμιο Σύλλογο Ψυχανάλυσης, τον Π.Ψ.Σ., τόλμησαν να αντισταθούν έστω και λίγο στην επιβολή της ενιαίας σκέψης. Τι ειρωνεία αυτοί οι "Αφορι...