Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάποτε ρώτησαν έναν κορυφαίο Έλληνα μουσικό που έπαιζε τύμπανα, πώς έπαιζε τύμπανα, πώς κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά και να συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική: "Αφού κατάφερα να παίξω ποντιακά, όλα τα άλλα ήταν εύκολα... ήρθαν μόνα τους". Μόνο εκείνοι που ήρθαν από τον Πόντο μπορούν να αγγίξουν τις εσωτερικές δονήσεις, μπορούν να ανταποκριθούν στον ρυθμό, μπορούν να εξωτερικεύσουν τη δύναμη για ζωή, την όρεξη για γλέντι, για τραγούδι, για χορό, για όλα τα όμορφα πράγματα που απολαμβάνουμε στη ζωή. Εκείνοι ξέρουν γιατί διαφύλαξαν ακέραια κομμ...

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους ερευνητές και μελετητές της ιστορίας της Μικράς Ασίας, διότι οι ακμαίες κοινότητες των Ελλήνων στις περιφέρειες των μικρασιατικών παραλίων που άνθιζαν ή στα μικρά χωριά στα βάθη της ενδοχώρας, στην περιοχή ιδίως της τουρκόφωνης Καππαδοκίας, θα παρέμεναν, απροσπέλαστες δίχως τη δική τους μακρόχρονη ενασχόληση και συνεισφορά. Όμως το ταξίδι δεν τέλειωσε. Ο λαογραφικός πλούτος της Μικρασίας, πραγματική κιβωτός μνήμης και πολιτισμικών αξιών, καλεί τον σύγχρονο αλλά και τον μελλοντικό μελετητή να ολοκληρώσει την έρευνα τόσο για τις πα...

"Κανείς δε δίνει λάσπη να πλάσω το εφικτό... Αρχίζουμε πάλι το ξεπούλημα χάριτος και αρχών." Στην τελευταία ποιητική της συλλογή, η Βερονίκη Δαλακούρα προσεγγίζει την πραγματικότητα με σαρκασμό και ειρωνεία. Στην αδυναμία να δοθεί απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα που θέτει το δίπολο ζωή-θάνατος απαντούν το μασκάρεμα, η συμμετοχή σε ένα διαρκές καρναβάλι. Ο "Καρναβαλιστής" απαιτεί το αδύνατο: να βγει αλώβητος από τη φθορά. Φορώντας τα προσωπεία όλων των πρωταγωνιστών εξορκίζει τον Φόβο. Αυτός άλλωστε κρύβεται πίσω από τη μάσκα όσων συμμετέχουν στη μεγάλη Γιορτή.

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

Το 2011 ήταν μια ακόμα χρονιά πλούσιας ποιητικής παραγωγής. Τα βιβλία των πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών (οι περισσότεροι από αυτούς νεότατοι) αποτέλεσαν και πάλι τον κύριο όγκο των εκδόσεων, πράγμα που σημαίνει πως η υπερπαραγωγή δεν είναι καθόλου συμπτωματική και ίσως να σηματοδοτεί καθοριστικές εξελίξεις στη σχέση του κοινωνικού υποκειμένου με την αίσθηση ελευθερίας που προϋποθέτει η άσκηση της ποίησης. Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε πως είναι εμφανής η έλλειψη προϋποθέσεων σε μεγάλο μέρος εκείνων που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην ποίηση. Συχνά, άνθρωποι όχι μόνο εξαιρ...

Από τις 23 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 2013, με τη συμμετοχή ποιητών από είκοσι δυο χώρες, διοργανώθηκε το πρώτο "Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών" από τον Κύκλο Ποιητών σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, το Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη και άλλους φορείς πολιτισμού και Δήμους της Αττικής. Εξήντα εννέα ποιητές συμμετέχουν σε είκοσι δυο εκδηλώσεις στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Καισαριανή, τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Σμύρνη, τον Υμηττό και φυσικά τους Δελφούς. "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" αναρωτιόταν πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν. Όμως σπουδαία πο...

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται το ποιητικό πανόραμα ενός ολόκληρου αιώνα. Διακρίνει κανείς σ’ αυτόν την εξέλιξη και την κατάληξη των επιτευγμάτων των προηγούμενων ποιητικών γενιών, διακρίνει όμως και το καινούργιο στοιχείο, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, που καλλιεργείται, ωριμάζει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέα επιτεύγματα, κάτι που ήδη έχει επισημανθεί από όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα ποιητικά δρώμενα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε. Ξεχωρίζει φωνές ποιητών της γενιάς του ’70 (του Μαρκόπουλου, του Βαρβέρη, του Κοντού, του Λιοντάκη,...

Σε εποχές κρίσης όπως η σημερινή, ο πολιτισμός είναι ζωτικός παράγοντας για την κοινωνική συνοχή. Τo 2012 ιδρύθηκε στην Ελλάδα ο Κύκλος Ποιητών, η πρώτη λέσχη ποιητών στην χώρα μας, ένας από τους στόχους του οποίου είναι η διαρκής και δημόσια επικοινωνία της ποίησης με το κοινό. Δεύτερος μεγάλος στόχος του η οργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (Athens World Poetry Festival), σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Μουσείο Μπενάκη. Εφέτος πραγματοποιείται το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης, με συμμετοχή της Dream Τeam της παγκόσμιας ποίη...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

Πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν αναρωτιόταν: "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" Αλλά στους δύσκολους και μικρόψυχους καιρούς γράφτηκε η σπουδαία ποίηση. Ο Έλιοτ εξέδωσε τα "Τέσσερα κουαρτέτα" του ενώ μαινόταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος κι ο Μπρεχτ εμπνεύσθηκε τα καλύτερα ποιήματά του σε καθεστώς εξορίας. Μέσα στον πόλεμο ο Σεφέρης έγραψε τον "Τελευταίο σταθμό" κι ο Εγγονόπουλος τον "Μπολιβάρ". Στη δική μας δύσκολη και μικρόψυχη ελληνική εποχή ο Κύκλος Ποιητών (πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2011) αποφάσισε να διοργανώσει το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης...

Συγγραφείς στην πένα Η γραφή είναι μια μόδα που επικράτησε όταν οι άνθρωποι κουράστηκαν να μιλούν και να ακούνε, όπως άλλωστε συνέβη και αργότερα, όταν τα κινητά τηλέφωνα μεταμορφώθηκαν από εργαλεία συνομιλίας σε όργανα γραπτών μηνυμάτων. Ως τάση που κατά περιόδους επικρατεί, η μόδα (εκ του λατινικού modus, από πτώση του οποίου προκύπτει και το μοντέρνο, ενώ το μοντέλο από το υποκοριστικό modulus) συνιστά έναν τρόπο. Έτσι, λόγου χάριν, στην οικονομική ιστορία διακρίνονται "μόδες παραγωγής". Όσοι από κοινού διεκπεραιώνουν τις απαιτήσεις που δημιουργεί η μόδα της γραφ...