Ψαράκη Βάσω
Psaráki Váso
Η Βάσω Ψαράκη γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών Βακαλό. Ασχολήθηκε με τις γραφικές τέχνες. Από το 1978 αφοσιώθηκε στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, από μία στην Πάτρα, στα Χανιά και στη Λευκωσία και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Τσεχοσλοβακία, Γιουγκοσλαβία, Ιαπωνία, Ιράν, Πορτογαλία, Αγγλία, Ελβετία, Βέλγιο). Το 1986 ήταν υποψήφια για το Βραβείο Άντερσεν στην εικονογράφηση. Το 1988 βραβεύτηκε εικονογράφησή της από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1989 εικονογράφησή της πήρε την τιμητική διάκριση Pier Paolo Vergerio από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Το 1990 φιλοτέχνησε την αφίσα της ΙΒΒΥ για τη Διεθνή Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 1991, που κυκλοφόρησε σ' όλο τον κόσμο. Το 1993 πήρε το δεύτερο βραβείο στη Διεθνή Έκθεση Εικονογράφησης της Τεχεράνης για το εξώφυλλό της στο βιβλίο της Μάρως Λοΐζου "Ήταν και δεν ήταν". Το 1993 και 1995 η Unicef κυκλοφόρησε κάρτες για την Ευρώπη με τα σχέδιά της. Το 1994 η αφίσα της με θέμα "Μ' ένα βιβλίο πετάω" βραβεύτηκε και τυπώθηκε από το Yπουργείο Πολιτισμού. Το 1997 δούλεψε κοστούμια, σκηνικά και κατασκευές για 14 τηλεοπτικά επεισόδια με τον τίτλο: "Παραμύθια-Ελάτε στη μαγεία του βιβλίου", παραγωγής Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και Yπουργείου Πολιτισμού, για την προώθηση της ανάγνωσης. Το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης για το βιβλίο "Ο Επισκέπτης της Νύχτας" της Μελίνας Καρακώστα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Άλλοι καιροί, άλλα παιδιά
Ζέη Άλκη 1925-
Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (2007)
Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που ήμασταν παιδιά, θυμόμαστε κι η Ζωρζ κι εγώ ένα σωρό λεπτομέρειες της παιδικής ζωής μας και κάθε φορά που βρισκόμαστε όλο και κάτι θα έχουμε να πούμε για τα δυο κοριτσάκια, τις αχώριστες φίλες μα και τις τόσο διαφορετικές. Μπορεί να περάσαμε δύσκολα χρόνια πολέμου και κατοχής, να πεινάσαμε, να κρυώσαμε, να φοβηθήκαμε, μα οι στιγμές που ζούσαμε ήτανε τόσο δυνατές, τόσο γεμάτες. Κι αν τώρα γράφουμε αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, είναι γιατί κάποια συναισθήματα είναι κοινά σ' όλα τα παιδιά όλων των εποχών.