Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O William James, ουμανιστής φιλόσοφος και ψυχολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής στο Χάρβαρντ, γνωστός για τις ριζοσπαστικές του παραδόσεις και διαλέξεις, υπήρξε συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Στα επτά δοκίμια του παρόντος τόμου εξετάζει με κριτική, διεισδυτική ματιά ποικίλα ζητήματα: από την παραψυχολογία και τη μεταφυσική, μέχρι τον τρόπο διδασκαλίας στα πανεπιστήμια, τα πτυχία και τα διδακτορικά. Η ευρυμάθεια, η ιδιάζουσα οπτική γωνία και η δυνατή αλλά ευαίσθητη πένα αυτής της πολυσχιδούς προσωπικότητας αποδίδουν στα μεγάλα και στα μικρά πράγματα τις αληθινές τους δ...

Όσοι είχαν τη χαρά να ζήσουν τον Ροντέν και να τον ακούσουν να μιλά, όπως εκφράζεται στις συζητήσεις του με τον Gsell, εντυπωσιάστηκαν από τον στέρεο νου και τη λεπτότητα του πνεύματος αυτού του σκληρού δουλευτή της πέτρας. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον ευφυή Ροντέν, που ήταν πρότυπο εμπνευσμένου, επειδή αρνήθηκε με λογικό τρόπο το ρόλο της έμπνευσης: "Δεν υπάρχει". Αλλά ήξερε τι την αντικαθιστά: η υπομονή, η φρόνηση, η προσήλωση, η θέληση και ο τίμιος κόπος ενός εργάτη. Ιδού ένας ρομαντικός που θέλει το επάγγελμα πάνω από το ταλέντο. Αξίζει να σημειωθεί πως οι ροντενι...

Ο Τόμας Χομπς υπήρξε ο δημιουργός της αγγλόφωνης φιλοσοφίας. Το βιβλίο του "Λεβιάθαν" αποτελεί αναμφισβήτητα το πρώτο σημαντικό φιλοσοφικό έργο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τον συνόδευε η φήμη του αθεϊστή, ο οποίος θεωρούσε την ανθρώπινη φύση αναπόδραστα κακή και εισηγείτο ένα ολοκληρωτικό κράτος, το οποίο θα καθυπέτασσε την ανθρώπινη ελλειμματικότητα. Στην παρούσα διαφωτιστική μελέτη, ο Richard Tuck διαλύει αυτούς τους μύθους και εμφανίζει τον Χομπς να προσπαθεί με πάθος να απορρίψει τον σκεπτικισμό, τόσο στην επιστήμη όσο και στην ηθική. Ο Richard Tuck είναι καθηγητής πολ...

Μεγάλο μέρος της ανάλυσης που ακολουθεί αφιερώνεται στα αριστοτελικά κείμενα και στις σχετικές με αυτά μελέτες. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνω ότι το κύριο αντικείμενο της εργασίας μου δεν είναι το "Περί ζώων μορίων" του Αριστοτέλους και τα όποια άλλα έργα του Σταγειρίτη έχουν να κάνουν με αυτό. Αντικείμενό μου είναι τα σχόλια του Μιχαήλ Εφέσιου. Όμως, καθώς οι μελέτες που αφορούν στον εν λόγω σχολιαστή παραμένουν ολιγάριθμες και το έδαφος της κριτικής δεν εμφανίζεται ακόμη αρκετά σίγουρο, οι αναφορές στην αριστοτελική βιβλιογραφία είναι ακόμη αναγκαίες και μάλιστα πλειοψηφο...

Οι πενήντα δύο ομόκεντρες συστηματικές μελέτες των δύο τόμων, γραμμένες από ισάριθμους πανεπιστημιακούς καθηγητές και άλλους ερευνητές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής γραμματείας, εστιάζονται στα βασικά θέματα και κομβικά σημεία της Πλατωνικής σκέψης, αναδεικνύουν σημαντικά προβλήματα δίνουν έμφαση στις καίριες προϋποθέσεις και τους θεμελιώδεις άξονές της και επισημαίνουν τις επιδράσεις της στον σύγχρονο στοχασμό, στις επιστήμες και εν γένει στο πολιτισμικό μας γίγνεσθαι. Είναι η πρώτη φορά που συγκροτείται και κυκλοφορεί στην ελληνική γλώσσα συλλογικό έργο για τον πατέρ...

[...] Όχι μόνο το ίδιο το όνομα "σοφιστής" απαξιώθηκε, αλλά συχνότατα και η έκθεση των κυρίων θέσεων των Σοφιστών έγινε με βάση την αμφισβήτηση τους από τον πλατωνισμό έτσι, η εικόνα της σοφιστικής έφθασε σε εμάς μέσω της κριτικής παραμόρφωσής της, όπου οι Σοφιστές έχουν τον ρόλο των μόνιμα χαμένων, που εμφανίζονται μόνο και μόνο για να έχουν λάθος. Οι Σοφιστές διακρίνονται, όπως θα δούμε, ως πολύ ξεχωριστές προσωπικότητες και για τις θεωρίες τους. Ποια είναι, λοιπόν, τα κοινά χαρακτηριστικά τους, για τα οποία τους επιφυλάχθηκαν παρόμοιες κατηγορίες; Ίσως μία κάποια κοιν...

Το έτος 2006 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από τον θάνατο του Ευγένιου Βούλγαρη. Σε όλη τη διάρκεια του έτους αυτού η οφειλόμενη τιμή και ανάμνηση σε μια μεγάλη πνευματική προσωπικότητα, σε έναν από τους σπουδαιότερους λόγιους του Νέου Ελληνισμού αποδόθηκε από ένα μεγάλο αριθμό πνευματικών ιδρυμάτων της χώρας, αλλά και της Ρωσίας. Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο με έδρα την Κέρκυρα, γενέτειρα του Βούλγαρη, συμμετέσχε βεβαίως στη μεγάλη επέτειο με δύο τρόπους. Παρήγγειλε τη φιλοτέχνηση ορειχάλκινης προτομής του λογίου στον τότε αντιπρύτανη της Ανωτάτης Σχολής και διακεκριμένο γλύπτη Γιώργ...

Για τον Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλο, η βυζαντινή τέχνη συνιστά μία αποκάλυψη της βυζαντινής σκέψης. Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας έρευνας επάνω στην κατηγορία του ηθικοαισθητικού σε σχέση με τη βυζαντινή φιλοσοφία, έρευνα η οποία βρέθηκε μια πρώτη έκφραση σε σχετικό άρθρο του συγγραφέα. Το αντικείμενο του βιβλίου αναφέρεται, ειδικότερα, στην φιλοσοφική εικονολογία ως έρευνα του εικονιστικού και ως φιλοσοφική ανθρωπολογία.

Η Βυζαντινή φιλοσοφία ως σύγχρονος κλάδος της επιστήμης της φιλοσοφίας συναντά δυσκολίες στην πορεία αυτό-θέσμισής της προς μια αξιολογικά ουδέτερη επιστήμη, εξαιτίας διαφόρων αντιφάσεων στα ιστοριογραφικά προγράμματα της Δυτικής φιλοσοφίας. Μετά από μια εισαγωγική σύνοψη της σύγχρονης σπουδής της Βυζαντινής φιλοσοφίας, στο πρώτο μέρος εξετάζεται κριτικά ο μύθος για την παρακμή της σκέψης στο Βυζάντιο όπως αυτός κατασκευάζεται στη διαφωτιστική ιστοριογραφία του Edward Gibbon και υπερβαίνεται στη φιλοσοφία της ιστορίας του Hegel. Η εννοιολογική ιστορία θα επέτρεπε έναν επανα...

Περιεχόμενα: - Χρήστος Π. Μπαλόγλου, "Βησσαρίωνος έργα και ημέραι" - Ελένη Γ. Σαράντη, "Η Έκφρασις της Τραπεζούντας από τον Βησσαρίωνα. Η αρχαιότης και το ιστορικό μήνυμα" - Ηλίας Γιαρένης, "Η Έκφρασις του Βησσαρίωνα για την Τραπεζούντα. Η χρονολόγηση του έργου και το εγκώμιο των Μεγαλοκομνηνών αυτοκρατόρων" - Αναστάσιος Γ. Μαράς, "Η "Καθολική επιστολή" του Καρδιναλίου Βησσαρίωνα" - Γιούλη Ι. Παπαϊωάννου, "Βησσαρίων και σύγχρονη φιλοσοφία - η εξέλιξη των ιδεών" - Αναστάσιος Δ. Διονυσόπουλος, "Το φιλοσοφικό έργο του Βησσαρίωνα - Πλάτων και Αριστοτέλης" - Ευάγγελος...

Αυτή ήταν η απολογία του: ξέρεις πολύ καλά ότι μέχρι πριν από λίγους μήνες ζούσα για τη μουσική. Αλλά η μουσική έχει, άραγε, κάποια αποστολή στην εποχή μας, έχει ένα κάποιο δικό της χώρο που να της ανήκει και να τον διαφεντεύει αυτή μόνη - μπορεί, πια, η μουσική ζωή να είναι το πεπρωμένο ενός νέου ανθρώπου; Κανείς δεν θα το ήθελε περισσότερο από μένα. Ένας μουσικόφιλος, όμως, οφείλει να είναι ειλικρινής και αυθεντικός. Κι εγώ ως ειλικρινής κι αυθεντικός οφείλω να εκφράσω το βαρύ γεγονός. Η μουσική δεν είναι πλέον πεπρωμένο, δεν είναι αποστολή, δεν είναι κλήση. Αλλά αν η μου...

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...