Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που ξεκίνησα τη μουσική μου περιπέτεια. Υπάρχουν πολλά που έγιναν και πολλά που δεν έγιναν... 35 γεμάτα χρόνια δυναμικά μιας και από την αρχή βρέθηκα στα μεγάλα σχήματα με σπουδαίους συνεργάτες, με δυνατές στιγμές καλές και κακές... Βρέθηκα πολύ μικρός μέσα σε καταστάσεις μέσα σε καταστάσεις που χαράζουν την ψυχή και το σώμα... Ήμουνα ταλέντο. Από την πρώτη στιγμή που κάθισα στα τύμπανα έπαιξα. Δεν αξιοποίησα αυτό το ταλέντο όπως έπρεπε... Μελέτησα λίγο. Έγινα μουσικός πάνω στη σκηνή. Έζησα πολλά. Πολλές εμπειρίες και ερεθίσματα... Και σκέφτ...

[...] Ο τραγικός ποιητής παίρνει το μύθο του και του δίνει μεγαλείο με την ποίησή του και κάνει την τραγωδία του ουσία πανανθρώπινη... παίρνει στα χέρια του την ύλη και την πλάθει. Την ανεβάζει στο ανώτερο επίπεδο της ζωής που λέγεται τέχνη. Αυτό είναι το σημείο που ο καλλιτέχνης ενώνεται με το θείο!... Ο Ντίνος Ταξιάρχης εδώ παίζει το δικό του παιχνίδι στον χάρτη του αρχαίου μύθου. Με τους δικούς του κανόνες και τη δική του ποιητική φαντασία ξανάπλασε τους μύθους στις τέσσερις τραγωδίες του.

Πιστεύοντας ότι οι άνθρωποι του πνεύματος δε φεύγουν ποτέ, αλλά ότι είναι πάντα ανάμεσά μας, μας νουθετούν και μας διδάσκουν με το έργο τους, θεώρησα χρέος μου να φέρω στη δημοσιότητα τον άνθρωπο Μανώλη Μαρκάκη, όπως τον βίωσα αναπολώντας την πορεία του από τα πρώτα-πρώτα χρόνια της σύντομης ζωής του μέχρι το πρόωρο και ξαφνικό πέρασμά του στην αιωνιότητα. Στις σελίδες αυτές παρουσιάζεται ένα αντιπροσωπευτικό μέρος της πνευματικής του δημιουργίας (επιστημονικό-λογοτεχνικό), αρχής γενομένης από τα πρώτα γραπτά και δημοσιεύσεις του σε ηλικία 15 ετών, αποσπάσματα από αυτοτε...

Ο αναγνώστης· αυτού του βιβλίου θα πληροφορηθεί τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την πατρίδα μας από το 1936 μέχρι το 1941. α. Γιατί έγινε η 4η Αυγούστου. (Δικτατορία Μεταξά), β. Γιατί το 1937 ο Μεταξάς γράφει στο ημερολόγιο του: "Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μου δεν μπορώ να τα γράφω γιατί δεν ξέρω σε τι χέρια θα πέσει το ημερολόγιο μου". γ. Γιατί έγινε το κίνημα των Χανίων. δ. Ο πόλεμος 1940-1941. "Νυν υπέρ πάντων ο Αγών". ε. Γιατί ο Ιωάννης Μεταξάς, ο ηγέτης μιας Ενωμένης Ελλάδος, δεν πέθανε φυσιολογικά. Έπεσε εκτελώντας· το καθήκον του. στ. Τι έγιναν τ...

Προσωπικοί ήταν οι λόγοι που ώθησαν τη συγγραφέα να γράψει αυτό το βιβλίο: η σχέση της με τον καλλιτέχνη Κώστα Καρουσάκη και η αγάπη της για το λαϊκό τραγούδι. Αυτό το βιβλίο δεν είναι αμιγώς βιογραφικό, αλλά είναι εμπλουτισμένο με πληροφορίες και στοιχεία που αφορούν τα σπουδαιότερα κομμάτια της καλλιτεχνίας, τα οποία συνδέονται με το τραγούδι και τη μουσική. Για τη συγκέντρωση και την καταγραφή αυτού του υλικού, χρειάστηκαν περίπου πέντε χρόνια.

Ξεχασμένα πλέον τα όνειρα μιας ζωής που άφησες κι έφυγε... Ό,τι ακόμα απόμεινε δικό σου είναι το δάκρυ που πέτρωσε!...

Θεωρώντας τον κόσμο πνευματικό στη φύση του και τα μεγέθη του ενεργήματα του πνεύματος το οποίο και μαρτυρούν με τις ποιότητες και ιδιότητες που δεν είναι υλικής προέλευσης, αποφεύγουμε τη ριζική διάκριση αίσθησης και νόησης, τη μείξη τους, ή το δυιστικό χωρισμό τους. Πώς όμως; Μήπως εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος της πνευματοκρατίας ο οποίος δεν είναι παρά δυναμικός πανθεϊσμός; Παράλληλα, διαπιστώνοντας πως το κοσμικό και το ανθρώπινο είναι ταυτίζονται, δεν καταφάσκουμε στις αρχές του πανθεϊσμού; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν, αλλά οφείλουμε να πούμε κάτι απλό: Η...

Τα ποιήματα, αυτής της συλλογής, μετοίκησαν απ’ τη σκέψη μου στον χώρο του χαρτιού σε διαφορετικές εποχές και κάτω από ποικίλες συνθήκες και συναισθήματα... Αν η ποίηση είναι ένα ταξίδι ζωής, τότε το "Εν καιρώ" είναι το καράβι στο οποίο επιβιβάστηκαν όλα τούτα τα ποιήματα. Υπάρχουν εδώ ποιήματα που εισήλθαν με όλες τις "νομότυπες διαδικασίες" και τ’ "απαιτούμενα στοιχεία" στη συλλογή αυτή... Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που "μπάρκαραν" ως "λαθρεπιβάτες"... αλλά δεν θέλησα να τους φερθώ με αγένεια και να τα "τιμωρήσω"... Ίσως να έχουν κι αυτά τους δικούς τους λόγους επιβ...

Σε ένιωθα να ακουμπάς στον ώμο μου και απ’ την πνοή σου τρεμόπαιζαν οι φλόγες των κεριών που σου παρέστεκαν... "Εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ εν τόπω ανανύξεως..." ******************************* Ακόμα και όλη τη ζωή μου θα έδινα αρκεί να ερχόσουν... κι ας φεύγαμε μετά μαζί. ******************************* Έφυγες, για πάντα έφυγες κι έμεινα να βλέπω που ξεμακραίνεις μες στον χρόνο... Κι έμεινε σε μένα να κοιτάζω την κορνίζα με τον παγωμένο χρόνο στο χαμόγελό σου... ******************************* Απάντηση δεν πήρα απ’ τη φωνή σου, μονάχα ένα αερά...