Τσακνιάς Σπύρος 1929-1999
Tsakniás Spýros
Ο ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Σπύρος Τσακνιάς (1929-1999) γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά στη συνέχεια σταδιοδρόμησε ως στέλεχος επιχείρησης φαρμάκων. Από τη μεταπολίτευση ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1951, με το ποίημα "Γράμμα σ' έναν ποιητή", στην εφημερίδα "Δημοκρατικός Τύπος". Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Γράμματα και Τέχνες", των ανθολογιών μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Σοκόλη και διευθυντής της σειράς "Οι ποιητές του κόσμου" των εκδόσεων Εγνατία. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά ("Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Σχεδία", "Τραμ", "Διαβάζω"), καθώς και με εφημερίδες ("Η Αυγή", "Η Καθημερινή", "Η Πρώτη", "Τα Νέα"). Ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια και μεταφράστρια Αμαλία Τσακνιά. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1999.
Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα
Márquez Gabriel García 1928-2014
Νεφέλη (1982)
Το θρυλικό πια Μακόντο, το φανταστικό χωριό της μαρκεσιανής μυθολογίας, είναι το επίκεντρο των διηγημάτων της συλλογής "Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα" που, μαζί με μερικά ακόμη έργα του κολομβιανού συγγραφέα, αποτέλεσαν το πρόπλασμα των "Εκατό χρόνων μοναξιάς". Πρόσωπα, καταστάσεις και μοτίβα των διηγημάτων αυτής της συλλογής -που γράφτηκαν όλα το 1962- φωτισμένα από το ανακλώμενο φως της κατοπινής μεγαλόπρεπης μυθιστορηματικής τοιχογραφίας, αποκτούν σήμερα μιαν άλλη δραστικότητα και μιαν άλλη προοπτική. Η γραφή του Μάρκες, κράμα πάντα ρεαλιστικών και φανταστικών στοιχείων, μάς...
Ντίκινσον
Dickinson Emily 1830-1886
Εγνατία (1980)
Η αμερικανίδα ποιήτρια Έμιλυ Ντίκινσον, αν κι έζησε και πέθανε τον περασμένο αιώνα, έχει καταχωρηθεί στους προδρομικούς ποιητές του αιώνα μας. Αυτό το οφείλει στα νεωτερικά γνωρίσματα της γραφής της που προτρέξανε του καιρού της. Κι ήταν αυτά ακριβώς τα γνωρίσματα που ο κριτικός Χίγγινσον, φημισμένος στους τότε κύκλους των γραμμάτων, αρχικά -γιατί αργότερα είχε πειστεί για την ιδιοφυΐα της- της καταλόγισε ως αδυναμίες. Αυτός στάθηκε, ως το τέλος, κι ο μοναδικός σύμβουλός της και κριτής. Γιατί η Έμιλυ που δε δημοσίευσε ποτέ ποιήματά της κι "έζησε με την αμετάκλητη βεβαιότητα...
