Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αμερικανίδα ποιήτρια Έμιλυ Ντίκινσον, αν κι έζησε και πέθανε τον περασμένο αιώνα, έχει καταχωρηθεί στους προδρομικούς ποιητές του αιώνα μας. Αυτό το οφείλει στα νεωτερικά γνωρίσματα της γραφής της που προτρέξανε του καιρού της. Κι ήταν αυτά ακριβώς τα γνωρίσματα που ο κριτικός Χίγγινσον, φημισμένος στους τότε κύκλους των γραμμάτων, αρχικά -γιατί αργότερα είχε πειστεί για την ιδιοφυΐα της- της καταλόγισε ως αδυναμίες. Αυτός στάθηκε, ως το τέλος, κι ο μοναδικός σύμβουλός της και κριτής. Γιατί η Έμιλυ που δε δημοσίευσε ποτέ ποιήματά της κι "έζησε με την αμετάκλητη βεβαιότητα...

Το θρυλικό πια Μακόντο, το φανταστικό χωριό της μαρκεσιανής μυθολογίας, είναι το επίκεντρο των διηγημάτων της συλλογής "Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα" που, μαζί με μερικά ακόμη έργα του κολομβιανού συγγραφέα, αποτέλεσαν το πρόπλασμα των "Εκατό χρόνων μοναξιάς". Πρόσωπα, καταστάσεις και μοτίβα των διηγημάτων αυτής της συλλογής -που γράφτηκαν όλα το 1962- φωτισμένα από το ανακλώμενο φως της κατοπινής μεγαλόπρεπης μυθιστορηματικής τοιχογραφίας, αποκτούν σήμερα μιαν άλλη δραστικότητα και μιαν άλλη προοπτική. Η γραφή του Μάρκες, κράμα πάντα ρεαλιστικών και φανταστικών στοιχείων, μάς...

Το όνομα του Παύλου Ζάννα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ίδρυση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Διανοούμενος με όραμα και επιμονή, συνέλαβε την ιδέα του φεστιβάλ και την έφερε εις πέρας μέσα από δυσκολίες και αντιδράσεις. Η δράση του ξεκινά στη Θεσσαλονίκη των μέσων της δεκαετίας του '50 όπου εγκαθίσταται με τη σύντροφο της ζωής του Μίνα Ζάννα. [...] Η παρουσία του ήταν έντονη ως κριτικού, μελετητή, συγγραφέα, εκδότη, κοινωνιολόγου. Και ήταν από τους λίγους που συνδύαζε την ικανότητα για οργάνωση, με την ευχέρεια για ιεράρχηση των προβλημάτων του πολιτισμού και τη συμμετρική...

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος Κοτζιάς έφυγε από κοντά μας, και το κενό που άνοιξε ο παράλογος χαμός του γίνεται όλο και βαθύτερο. Το συναισθανόμαστε με οδύνη, εμείς που είχαμε την τιμή να εκδώσουμε το σύνολο του πεζογραφικού του έργου και είδαμε πάντα στο πρόσωπό του όχι μόνον έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του τόπου, αλλά κι έναν ανεκτίμητο φίλο, ο οποίος δεν έπαφε να μας εμψυχώνει με τη σεμνή ανθρώπινη παρουσία του. Να γιατί, ύστερα από τη μεταθανάτια έκδοση της νουβέλας "Το σοκάκι", με την οποία ολοκληρώθηκε -αλίμονο, οριστικά- αυτό το έ...

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος Κοτζιάς έφυγε από κοντά μας, και το κενό που άνοιξε ο παράλογος χαμός του γίνεται όλο και βαθύτερο. Το συναισθανόμαστε με οδύνη, εμείς που είχαμε την τιμή να εκδώσουμε το σύνολο του πεζογραφικού του έργου και είδαμε πάντα στο πρόσωπό του όχι μόνον έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του τόπου, αλλά κι έναν ανεκτίμητο φίλο, ο οποίος δεν έπαφε να μας εμψυχώνει με τη σεμνή ανθρώπινη παρουσία του. Να γιατί, ύστερα από τη μεταθανάτια έκδοση της νουβέλας "Το σοκάκι", με την οποία ολοκληρώθηκε -αλίμονο, οριστικά- αυτό το έ...