Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν είμαι Ισραηλινός, διαμαρτυρήθηκε ο Μάλκο. Η οργή που ένιωθε έσβηνε το φόβο του. Αυτό που ζούσε έμοιαζε με κάκο θεατρικό έργο. Γονατισμένος στο χείλος του τάφου που έιχε σκάψει γι' αυτόν , άκουσε την παγωμένη από μίσος φωνή του Ρασινίτι να λέει: - Τόσο το χειρότερο για σένα. Κάνε, τουλάχιστον, μια προσευχή πριν πεθάνεις. Ένιωσε την κάνη του όπλου να ακουμπάει στον αυχένα του και άκουσε το κροτάλισμα της ασφάλειας όταν το όπλισε η νεαρή Παλαιστίνια. Αυτή τη φορά δεν ήταν θέατρο. Τον χωρίζουν από την αιωνιότητα κλάσματα δευτερολέπτων! "

Ο Μάλκο σάρωσε το μπάρ με το βλέμμα, χωρίς να διακρίνει κάτι ύποπτο. Ως τη στιγμή που, χαμηλώνοντας τα μάτια, πρόσεξε, κάτω από τον παγκο όπου καθόταν, μια μεταλλική βαλίτσα, και συνειδητοποίησε τον κίνδυνο σε κλάσμα δευτερολέπτου. Τινάχτηκε όρθιος απότομα αναποδογυρίζοντας το τραπεζάκι και το ποτήρι με τη βότκα που έπινε. Όρμησε στο χωλ φωνάζοντας στην σερβιτόρα, που τον κοίταγε σαν χαμένη, "Μπίστρο", "Νταβάι" ! Η κοπέλα έμεινε ακίνητη. Ο Μάλκο βγήκε τρέχοντας απο το μπαρ. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150, γιατί ήξερε ότι τον κυνηγούσε ο θάνατος.

Η κοπέλα που πέταγε τα μαχαίρια γύριζε την πλάτη στον σύντροφό της και είχε αντίκρυ της τον Μάλκο που αναρωτήθηκε αν σκόπευε να πετάξει τα μαχαίρια κάτω από τον ώμο της. Ένιωσε ξαφνικά τα νύχια του Γκούλουθ να χώνονται στο μπράτσο του. Η μασκοφορεμένη κοπέλα με τα μαχαίρια είχε τραβήξει από τη ζώνη της ένα από αυτά. Κρατώντας το από τη μυτερή άκρη του, τίναξε το κορμί της, όπως το τινάζει ο ακοντιστής, και το πέταξε προς το μέρος του Μάλκο.

Η αεροσυνοδός ξεμάκρυνε αφήνοντας τον Μάλκο μπροστά στην πόρτα της τουαλέτας. Η μυρωδιά του καμμένου ήταν το ίδιο πάντα έντονη. Μια φοβερή σκέψη γεννήθηκε ξαφνικά στο μυαλό του Μάλκο. Ήταν φανερό, πως, ο κλειδωμένος στην τουαλέτα, άγωστος ετοιμαζόταν να διαπράξει ένα έγκλημα. Δεν ήξερε τί και πώς, αλλα ήταν απόλυτα σίγουρος ότι είχε εκείνον για στόχο. Ο Μάλκο κοίταξε την πόρτα και σκέφτηκε ότι τον χώριζαν, ίσως λίγα δευτερόλεπτα από την αιωνιότητα. Δεν υπάρχουν επιζώντες όταν ένα αεροπλάνο εκραγεί "εν πτήσει".

Ένας τόμος με πλούσια εικονογράφηση που περιλαμβάνει τα πιο γνωστά παραμύθια του Άντερσεν που γαλούχησαν γενιές.

Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο περιπέτειες, στις οποίες πρωταγωνιστούν πάπιες, χαρούμενες και αστείες, μικρές και μεγάλες. Θα βρείτε μια ιστορία για κάθε μέρα του χρόνου. Αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας και διασκεδάστε με τις υπέροχες περιπέτειες των παπιών.

Σ' ένα καμπαρέ του Χονγκ Κονγκ, ένας άντρας επιθεωρεί ικανοποιημένος το μακελειό που έχει προκαλέσει. Ύστερα βουτάει το δάχτυλό του στο αίμα και γράφει στο πάτωμα ένα όνομα που ο κόσμος θέλει να ξεχάσει: Τζέισον Μπορν. Ο αντιπρόεδρος της Κίνας κι άλλοι πέντε άντρες έχουν μόλις βρει το θάνατο από το χέρι ενός μυθικού δολοφόνου. Στις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου σημαίνει συναγερμός. Γιατί επέστρεψε ο Μπορν; Για ποιον δουλεύει; Και ποιο θα' ναι το επόμενο χτύπημά του; Μόνο κάποιοι ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ γνωρίζουν την αλήθεια: δεν υπάρχει Τζέισον Μπορν. Είναι α...

Σ' αυτό το βιβλίο υπάρχουν 365 ιστορίες για ποντίκια, αστείες, χαρούμενες και διδακτικές. Ποντίκια που ζούνε στις πόλεις και ποντίκια που ζούνε στα δάση, ποντίκια των σπιτιών και ποντίκια των αγρών, ποντίκια έξυπνα και κουτά, όλα περιμένουν να μοιραστούνε τις περιπέτειές τους μαζί σας!

Πολλούς αιώνες πριν και πολύ μακριά, κάπου στην Κίνα, ζούσε τα παλιά χρόνια ένας αυτοκράτορας σ' ένα πορσελάνινο παλάτι. Το παλάτι είχε πολλά δωμάτια και κάθε δωμάτιο ήταν διαφορετικό. Έμοιαζε μεγαλόπρεπο: δε βλέπεις σήμερα τέτοια παλάτια με τόσο έντονα και όμορφα χρώματα. Στους κήπους του παλατιού φύτρωναν θαυμάσια λουλούδια σ' όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η αύρα τα ταλάντευε απαλά. Οι ψηλοί κορμοί των μπαμπού θρόιζαν και μπορούσες ν' ακούσεις παντού το απαλό κελάηδημα των πουλιών...

Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς και το κρύο έξω ήταν τσουχτερό. Χιόνιζε ασταμάτητα και φύσαγε δυνατός αέρας. Ήταν το είδος του αέρα που φυσάει πάντα το χειμώνα. Παρ' όλο τον κακό καιρό, ο δρόμος ήταν γεμάτος, επειδή έκαναν όλοι τα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Όλοι σχεδόν έπρεπε ν' αγοράσουν βιαστικά από τα καταστήματα. Επειδή είχε τόσο κρύο, ήθελαν να γυρίσουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στα ζεστά σπίτια τους. Γι' αυτό βιάζονταν όλοι. Κι ανάμεσα σ' όλους αυτούς τους βιαστικούς ανθρώπους περπατούσε ένα κοριτσάκι. Περπατούσε ξυπόλητο, τα μάτια του ήταν φλογισμένα κι ο αέρας α...

Ο Μάλκο κατάφερε ν' ανάψει ψηλαφητά τη λάμπα του πετρελαίου. Η φλόγα που χόρευε πρόσφερε αρκετό φως για να μπορέσει να διακρίνει κάτι παράξενο. Τη λάμα ενός στιλέτου που προεξείχε είκοσι εκατοστά από το ύφασμα της σκηνής, πάνω ακριβώς από το μέρος όπου ήταν ξαπλωμένος λίγες στιγμές πριν. Η λάμα κατέβηκε μ' ένα απαλό τρίξιμο δημιουργώντας στο ύφασμα ένα μακρύ άνοιγμα.

Με μια απαλή και πολύ φυσιολογική χειρονομία, η νέα γυναίκα ακούμπησε το χέρι της στη σκαλιστή λαβή του στιλέτου και το τράβηξε από τη θήκη του, αποκαλύπτοντας τη γυαλιστερή και ακονισμένη σαν ξυράφι λάμα του. Έφερε το χέρι της πίσω για να πάρει φόρα και το κατέβασε με όση δύναμη είχε πάνω στον Μάλκο...

Η Λάντα προβλημάτιζε τον Μάλκο. Εξέτασε το εσωτερικό της για να σιγουρευτεί πως ήταν άδεια. Ένα κύμα αδρεναλίνης τινάχτηκε μέσα του και λίγο έλειψε να εκραγούν οι αρτηρίες του. Παρέλυσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ύστερα κοίταξε το ρολόι του και όρμησε τρέχοντας προς τον Δούναβη...

Ο Μάλκο σάρωσε το μπαρ με το βλέμμα, χωρίς να διακρίνει κάτι ύποπτο. Ως τη στιγμή που, χαμηλώνοντας τα μάτια, πρόσεξε, κάτω από τον πάγκο όπου καθόταν, μια μεταλλική βαλίτσα, και συνειδητοποίησε τον κίνδυνο σε κλάσμα δευτερολέπτου.Τινάχτηκε όρθιος απότομα αναποδογυρίζοντας το τραπεζάκι και το ποτήρι με τη βότκα που έπινε. Όρμησε στο χωλ φωνάζοντας στην σερβιτόρα, που τον κοίταγε σαν χαμένη, "Μπιστρό", "Νταβάι"! Η κοπέλα έμεινε ακίνητη. Ο Μάλκο βγήκε τρέχοντας από το μπαρ. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150, γιατί ήξερε ότι τον κυνηγούσε ο θάνατος.

Η κοπέλα που πέταγε τα μαχαίρια γύριζε την πλάτη στον σύντροφό της και είχε αντίκρυ της τον Μάλκο που αναρωτήθηκε αν σκόπευε να πετάξει τα μαχαίρια κάτω από τον ώμο της. Ένιωσε ξαφνικά τα νύχια του Γκουλούθ να χώνονται στο μπράτσο του. Η μασκοφορεμένη κοπέλα με τα μαχαίρια είχε τραβήξει από τη ζώνη της ένα απ' αυτά. Κρατώντας το από τη μυτερή άκρη του, τίναξε το κορμί της, όπως το τινάζει ο ακοντιστής, και το πέταξε προς το μέρος του Μάλκο.

Ο Μάλκο γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Από το μισοσκόταδο πρόβαλε ένας εφιάλτης. Μια πορτοκαλιά γενειάδα, ένα βλέμμα τρελό και, κυρίως, ένα τεράστιο μαχαίρι, σηκωμένο ψηλά, έτοιμο να τον σφάξει. Η λάμα του ήταν ήδη ματωμένη... Ο φονιάς με την πορτοκαλιά γενειάδα σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα ζωντάνεψε ξαφνικά και όρμησε στον Μάλκο με προτεταμένο το μαχαίρι. Με το βλέμμα ακόμα πιο τρελό.

Όταν τον τύφλωσε η χειροβομβίδα, ο Μάλκο που δεν είχε τρόπο να φύγει από το σπίτι της Ροξάνδρας Ανδρεάνου, ετοιμάστηκε να πουλήσει ακριβά τη ζωή του. Κάτωθέτου, το χωλ έσφυζε από άνδρες με κουκούλες και μαύρες στολές, οπλισμένους με αυτόματα οπλοπολυβόλα και όλων των ειδών τις μηχανές που σκόρπιζαν τον θάνατο. Ήταν ένα κομάντο "Σπέτναζ" τού SVR που είχε έρθει να αποδεκατίσει όλους όσοι ζούσαν ακόμη μέσα στο σπίτι. Ο αρχηγός τούς έδωσε μια διαταγή και όρμησαν στη σκάλα.

Ο Μάλκο κατάλαβε πως ο οδηγός έφερνε το φορτηγό αριστερά για να τον σπρώξει στη χαράδρα που περιέβαλε τον αυτοκινητόδρομο. Έστριψε απότομα το τιμόνι του δεξιά, αλλά το φορτηγό ήταν πολύ πιο βαρύ από το μικρό ΚΙΑ που οδηγούσε και ο γκρεμός πλησίαζε αμείλικτα. Η αριστερή μπροστινή ρόδα του ΚΙΑ βρέθηκε στο κενό. Το μικρό αμάξι αναποδογύρισε και κατρακύλησε σαν βαρέλι στη σχεδόν κάθετη πλαγιά. Το κεφάλι του Μάλκο χτύπησε στην οροφή και έχανε τις αισθήσεις του. Ένιωσε τη μυρωδιά της βενζίνας κι η τελευταία του σκέψη ήταν πως θα καιγόταν ζωντανός.

Ο Μάλκο παρατηρούσε με ενδιαφέρον τη νεαρή Κιργισία που ακουμπούσε το δεξί της χέρι στον μηρό του. Στα μακριά μυτερά νύχια της, το κόκκινο βερνίκι είχε μια παράξενη μεταλλική γυαλάδα. Τη στιγμή που το χέρι της πλησίαζε το πρόσωπό του, ο Μάλκο πρόσεξε τη θριαμβευτική λάμψη στα πράσινα μάτια της. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα και πιο δυνατά όταν η νέα γυναίκα τινάχτηκε προς το μέρος του, αποφασιμένη να τον ξεσκίσει με τα θανατερά νύχια της...