Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

28 μικρά κείμενα, μεταξύ 1991 και 2008, δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Αποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Και αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. 28 μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης. Μ. Δ.

Κάθε Πέμπτη όλοι αναρωτιούνται ποιο θα είναι και όλοι ξέρουν ότι μια ολοσέλιδη εικόνα ενός έργου τέχνης θα χρωματίσει την Αθήνα, θα κάνει όλη την πόλη μια υπαίθρια γκαλερί. Αυτή η τέχνη-πρωτοσέλιδο, ένα μάλλον μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο, η εικόνα ενός εικαστικού έργου στο δρόμο, ίσως αλλάξει τον τρόπο που οι πολίτες της πόλης αντιμετωπίζουν την τέχνη, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, σε βαθμό που δεν φανταζόμαστε. Η τ έ χ ν η ερμηνεία της καθημερινότητας, πρώτη είδηση, κάθε βδομάδα 100.000 εικαστικές προκηρύξεις. 71 δημιουργοί της εικόνας αναδεικνύουν τις εκπλήξεις που...

Το λεύκωμα αυτό περιλαμβάνει έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη από την ομότιτλη θεματική ενότητα. Τα έργα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο εκτέθηκαν στην γκαλερί Ζουμπουλάκη τον Νοέμβριο του 2009.

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Η "Κάθαρση" είναι η πέμπτη ποιητική συλλογή του Νίνου Φένεκ Μικελίδη. Τα σχέδια που κοσμούν το βιβλίο είναι του Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Ένα πρόχειρο σκαρίφημα του Κ. Π. Καβάφη, που αποτυπώνει με λίγες γραμμές κάποια οικοδομικά τετράγωνα της πόλης της Πάτρας, στάθηκε η αφορμή γι' αυτή την εικαστική έκθεση που ως στόχο έχει να εντοπίσει και να διαχειριστεί πλαστικά την ποιητική σχέση του Καβάφη με την πόλη. Με μια διευρυμένη έννοια, η αστική πολεοδομία μέσω της ποίησης του Κ. ορίζεται εδώ εικαστικά ως σχέση του μέσα και του έξω χώρου, της ιδιωτικής κατοικίας και του δημόσιου περιβάλλοντος, κι αυτό τόσο ως κυριολεξία όσο και ως μεταφορά. Ο Καβάφης, περιδιαβαίνοντας ένα βράδυ την πόλη της Πάτρας, καταγράφει...

Ένα πρόχειρο σκαρίφημα του Κ. Π. Καβάφη, που αποτυπώνει με λίγες γραμμές κάποια οικοδομικά τετράγωνα της πόλης της Πάτρας, στάθηκε η αφορμή γι' αυτή την εικαστική έκθεση που ως στόχο έχει να εντοπίσει και να διαχειριστεί πλαστικά την ποιητική σχέση του Καβάφη με την πόλη. Με μια διευρυμένη έννοια, η αστική πολεοδομία μέσω της ποίησης του Κ. ορίζεται εδώ εικαστικά ως σχέση του μέσα και του έξω χώρου, της ιδιωτικής κατοικίας και του δημόσιου περιβάλλοντος, κι αυτό τόσο ως κυριολεξία όσο και ως μεταφορά. Ο Καβάφης, περιδιαβαίνοντας ένα βράδυ την πόλη της Πάτρας, καταγράφει...

Στην έκδοση περιλαμβάνονται 57 ποιήματα του Αλεξανδρινού ανθολογημένα από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Στην έκδοση περιλαμβάνονται 57 ποιήματα του Αλεξανδρινού ανθολογημένα από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Δεν ξέρω καθόλου αν είναι συμπτωματικό ότι κάθε Αύγουστο, εδώ και 15 χρόνια, ο ζωγράφος παραθερίζει στο σπίτι εκείνο των Μεταξάτων της Κεφαλονιάς, όπου τον Αύγουστο του 1823 είχε για 4 μήνες κατοικήσει ένας υιοθετημένος από τους Έλληνες μεγάλος Άγγλος ποιητής. Γιατί, καθώς η ποίηση στη συγκεκριμένη περίπτωση συναντά απροσδόκητα τη ζωγραφική, θα έλεγα πως το συναπάντημα του ζωγράφου με τον ποιητή ήταν μάλλον μοιραίο. Ότι το προκάλεσε δηλαδή, νομοτελειακά περίπου, η προσήλωση του εικαστικού βλέμματος στην ποιητική μετάταξη ενός ακίνητου χώρου. Με την έλξη της πνοής του κινούμ...

Ένας μικρός αδιέξοδος δρόμος πίσω από την οδό Αγίας Ειρήνης -αδιέξοδος με την κυριολεκτική αλλά και τη μεταφορική του, συμβολική διάσταση- στάθηκε η αφορμή για μια ομάδα νέων εικαστικών δημιουργών να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της καλλιτεχνικής έκφρασης εκεί όπου κυριολεκτικά χτυπά η καρδιά της πόλης. Εκεί δηλαδή όπου στέκεται κανείς μόνος απέναντι τον καθρέφτη μιας πραγματικότητας γυμνής, σκληρής, απομυθοποιημένης, απέναντι στην πραγματικότητα της πόλης του και καλείται να αναρωτηθεί για την παρουσία του στον χώρο, για τον κοινωνικό του ρόλο, για τη λειτουργία της τέχνης...

18 μικρά κείμενα δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Aποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Kαι αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. 18 μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

ΖΟΥΣΕ Η Μάρθα ζούσε με ό,τι αφαιρούσε απ’ τους καρπούς των ημερών της μ’ αυτό το στέρημα της αφαίρεσης περνούσε απ’ τη σκόνη στη στάχτη απ’ τα στεγνά νερά του παρόντος στα φλογερά ύδατα του μέλλοντος (F/B Πηνελόπη, 29 Νοεμβρίου 2004) Η Μάρθα του Ντίνου Σιώτη είναι ένα πρόσωπο φανταστικό, με σάρκα και οστά. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας φορώντας λογότυπα νοσταλγίας, έκθετη στις τυφλές, πε-ρασμένες δεκαετίες. Στο βλέμμα της στροβιλίζονται αλησμόνητες μέρες και νύχτες εδώ ή εκεί, στην Ελλάδα ή στην Αμερική. Σε έναν ουρανό που είναι και βοσκοτόπι πετάει, π...

ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΕ Ήταν σ' απόσταση ψιθύρου. Κι έτσι νόμιζε πως όλα θα μπορούσε να τα πει. Χωρίς ν' ακουσθεί απ' όσους βέβαια δεν θα έπρεπε να μάθουνε το μυστικό προώρως. Τα χαμηλόφωνα όμως, ακριβώς, τόσο πολύ προφυλαγμένα και με τα σώματα κοντά να τα μιλάνε μεγάλη περιέργεια γεννάνε για όλα αυτά τα έτσι ειπωμένα. Γι' αυτό σε απόσταση ψιθύρου όσα λέγονται τη φαντασία ακόμα πιο πολύ την προκαλούνε. Μιλάτε δυνατά όσοι θα θέλατε κάποια να μη φανούν, και ακουσθούνε.

Ακόμα και η πιο σκοτεινή ή σιβυλλική φράση, που με δυσκολία θα αποκρυπτογραφούσες το περιεχόμενό της, ενώ όταν εκστομίστηκε ως λόγος προφορικός δεν χρειαζόταν κανενός είδους εξήγηση για όσους έτυχε να την ακούσουν, μπορεί να σταθεί μια θαυμάσια αφορμή για να γραφούν κείμενα ενδιαφέροντα και εμπνευσμένα που την περιέχουν και την ολοκληρώνουν άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα. Όπως ακριβώς και η φράση "Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα". Μένει έκπληκτος κανείς διαβάζοντας τα κείμενα του βιβλίου αυτού, γιατί μια φράση που θα έμενε μετέωρη και μόνη μέσα στον κόσμο λειτούργησε όπω...

Ο εικαστικός Γιάννης Ψυχοπαίδης εμπνέεται από την "Οκτάνα", ενός εκ των κορυφαίων έργων της ελληνικής λογοτεχνίας και παρουσιάζει έναν τόμο με 39 έργα ζωγραφικής και επιλεγμένα αποσπάσματα του έργου. Τα έργα που περιλαμβάνονται στην έκδοση θα εκτεθούν στην γκαλερί Ζουμπουλάκη 27-31 Μαρτίου 2018. Όπως γράφει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης στον πρόλογο του βιβλίου: "... Το μεγάλο ζητούμενο κάθε δημιουργίας είναι να εκπέμψει -εν όψει όλων των καιρών- έναν οίστρο ζωής, και όπως για τον ποιητή οι λέξεις μοιάζουν με πηλό από τον οποίο ο ερημίτης του λόγου πλάθει νέες λέξεις, έτσι και...

Στη Λέσχη έμαθα να εκτιμώ τον καλό κινηματογράφο. Αλλά και όλη η στάση μου απέναντι στη ζωή άλλαξε μέσα από τις ταινίες, πιστεύω. Έμαθα να εκτιμώ τις ταινίες, τα πράγματα, τα νοήματα, τους ανθρώπους που δεν κραυγάζουν, αλλά "μιλάνε" με άλλο τρόπο, αφήνοντας σκόπιμα κενά, σιωπές που μιλάνε καλύτερα, για να ερμηνεύσεις, να μαντεύσεις, να προβληματιστείς. Επειδή τις απαντήσεις θα τις βρούμε μόνοι μας, δεν θα δοθούν έτοιμες, επειδή η αλήθεια δεν είναι ποτέ μία. Και ο καθένας από μας έχει το δικαίωμα να βρει τη δική του απάντηση, σύμφωνα με τον χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τις γ...