Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κυνικοί εκβιασμοί, μπερδεμένες ταυτότητες, καθυστερημένες αποκαλύψεις, παγίδες. Θύτες και θύματα εναλλάσσουν ρόλους ευφορίας μέσα στη μεγαλοαστική τάξη, που στηρίζεται στο ψέμα και τη διαπλοκή. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, μίζες, μα κυρίως η στιγμή της μεγάλης απόφασης είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Όσκαρ Ουάιλντ για να κριτικάρει και να χλευάσει την ηθική της εποχής του. Επειδή όμως δυστυχώς τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει, το σπινθηροβόλο έργο του παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.

Στο πέρασμά της από την αρχαιότητα στους σύγχρονους καιρούς και από τον παγανισμό στο Χριστιανισμό, η θρυλική Σαλώμη, συνοδευόμενη πάντα από το κομμένο κεφάλι του Ιωάννη, έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις. Ιδιαίτερα, όμως, στα τέλη του 19ου αιώνα, το ενδιαφέρον των ζωγράφων και των λογοτεχνών αναζωπυρώθηκε καθώς στο πρόσωπό της αναγνώρισαν το αρχέτυπο της καταστροφικής θηλυκότητας και της fin-de-siecle femme fatale. Η εν λόγω στροφή αντικατοπτρίζει τη γενικότερη υποτίμηση της γυναίκας στο πέρασμα από το 19ο στον 20ό αιώνα, αυτή τη φορά με τη συγκατάθεση της επιστήμης. Αν στ...

Η προσωπικότητα του Ντόριαν Γκρέι είναι ένας συνδυασμός τόσων αντιθέσεων που μετά βίας μπορούμε να τις καταλάβουμε. Είναι καλός και συγχρόνως κακός· όμορφος και συγχρόνως ειδεχθής· αψεγάδιαστος και συγχρόνως τρομερά επιλήψιμος. Το πιο σημαντικό όλων: είναι κυριολεκτικά δύο σε ένα - είναι αυτός που είναι, μια ζώσα ύπαρξη και συγχρόνως ένα πορτραίτο, μια ορατή αντανάκλαση της ψυχής του. Το ζήτημα είναι ότι ο Ντόριαν δεν είναι ο μόνος που έχει μια στρεβλή άποψη για την αληθινή ομορφιά. Γνωρίζει καλά ότι και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να μπερδεύουν την εξωτερική ε...

Οι "Αφορισμοί" εκδόθηκαν το 1904, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα, και αποτυπώνουν ανάγλυφα τη σκέψη, το πνεύμα και την αντίληψη ζωής του Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900). Λεκτικά πυροτεχνήματα για τη ζωή και την τέχνη, τις γυναίκες και τον έρωτα, την ηθική και την αμαρτία, την ηδονή και τον πόνο, ανατρεπτικές παραδοξολογίες που αποδομούν όλα τα κατά συνθήκη ψεύδη, οι αφορισμοί του "καταραμένου" από την κοινωνία της εποχής του Ιρλανδού δεν έχουν χάσει τίποτε από τον προκλητικό και ενίοτε σκανδαλώδη χαρακτήρα τους.

Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας είναι μία από τις ομορφότερες ιστορίες που έχει γράψει ο Όσκαρ Ουάιλντ, ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πρόκειται για την ιστορία της φιλίας ανάμεσα στο άγαλμα ενός πρίγκιπα, που έστεκε σε ένα ψηλό βάθρο, και ένα χελιδόνι, που στον δρόμο του για την Αίγυπτο αποφασίζει να ξαποστάσει για ένα βράδυ κοντά στο άγαλμα. Από το ψηλό του βάθρο το άγαλμα του πρίγκιπα παρατηρεί τη δυστυχία των φτωχών ανθρώπων της πόλης. Ανήμπορο να βοηθήσει αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη, ζητά από το χελιδόνι να μοιράσει τα φύλλα χρυσο...

Σε αυτόν τον τόμο τα παιδιά θα διαβάσουν τρεις από τις πιο ωραίες παιδικές ιστορίες του Όσκαρ Ουάϊλντ: ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, ο Εγωιστής Γίγαντας, Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο, εικονογραφημένες από την Δήμητρα Ψυχογυϊού. Ο εγωιστής γίγαντας Ο εγωιστής γίγαντας θέλει να χαίρεται μόνος του τον πανέμορφο κήπο του. Τη μέρα που επιστρέφει στο κάστρο του -ύστερα από πολύχρονο ταξίδι- διώχνει οργισμένος τα παιδιά που βρίσκει να παίζουν σ' αυτόν. Από κείνη τη στιγμή, όμως, ο χειμώνας παγώνει όλα τα δέντρα και τα λουλούδια, μέχρι τη μέρα που ο γίγαντας δέχεται το αναπάντεχο...

Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας είναι μία από τις ομορφότερες ιστορίες που έχει γράψει ο Όσκαρ Ουάιλντ, ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πρόκειται για την ιστορία της φιλίας ανάμεσα στο άγαλμα ενός πρίγκιπα, που έστεκε σε ένα ψηλό βάθρο, και ένα χελιδόνι, που στον δρόμο του για την Αίγυπτο αποφασίζει να ξαποστάσει για ένα βράδυ κοντά στο άγαλμα. Από το ψηλό του βάθρο το άγαλμα του πρίγκιπα παρατηρεί τη δυστυχία των φτωχών ανθρώπων της πόλης. Ανήμπορο να βοηθήσει αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη, ζητά από το χελιδόνι να μοιράσει τα φύλλα χρυσού...

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα μυθιστορήματα της νεότερης εποχής, "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα Ντόριαν ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτρέτο που του φιλοτεχνεί ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγουορντ, πουλάει την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και το αιώνιο κάλλος. Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χένρι Γουότον, ο Ντόριαν θα παραδοθεί σε έναν ακόλαστο τρόπο ζωής τον οποίο κρατά κρυφό από την υψηλή κοινωνία στα μάτια της οποίας παραμένει ένας τζέντλεμαν. Το πορτρέτο, σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστ...

Σε σύγκρουση µε τα βικτωριανά ήθη της εποχής του, ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο’ Φλάερτι Ουίλς Ουάιλντ επέλεξε να ζήσει επιδεικτικά και κραυγαλέα. Σαφώς ιδιοφυής, ασύγκριτος συζητητής, εστέτ και λάτρης της οµορφιάς, κατάφερνε µε την πένα του να γοητεύει τους συγχρόνους του, χωρίς να πάψει ποτέ να σκανδαλίζει και να εξοργίζει, πράγµα που τον έφερνε συχνά στο στόχαστρο δηλητηριωδών δηµόσιων επιθέσεων. Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει µερικά από τα πιο πνευµατώδη, δηκτικά, ευφυή και µεστά αποφθέγµατά του: συµβουλές και κρίσεις για την αυταπάρνηση, τις συζητητικές ικανότητες, την προσευχή, τ...

Το έργο, "Βέρα ή Οι Μηδενιστές", είναι ένα πολιτικό δράμα, μία μελοδραματική τραγωδία που τοποθετείται στη Ρωσία και βασίζεται στην ιστορία της Βέρας Ζάσουλιτς, η οποία το 1878 είχε δολοφονήσει τον αρχηγό της Αστυνομίας στην Αγία Πετρούπολη, όντας μέλος της οργάνωσης "Οι Μηδενιστές", που επιδίωκε τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Β' και την ανατροπή του τυραννικού του καθεστώτος. Το έργο γράφτηκε το 1880 δεν παίχθηκε όμως στην Αγγλία, παρά την προσπάθεια που καταβλήθηκε. Κατά την παραμονή του στην Αμερική ο Ουάϊλντ το διασκεύασε, αφού το 1891 ο Τσάρος είχε δολοφονηθεί από...

Η βιβλική ιστορία της πριγκίπισσας της Ιουδαίας που χόρεψε μπροστά στον Ηρώδη για να πάρει ως αντάλλαγμα το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή μεταμορφώνεται από τον Γουάιλντ σε ένα κείμενο που ξεχειλίζει με ένταση, ερωτισμό και μια περιρρέουσα αίσθηση παρακμής. Η Σαλώμη είναι επί της ουσίας μια εξαντλητικά επαναλαμβανόμενη ελεγεία στο παράνομο βλέμμα, που δημιουργεί πλέγματα και τροχιές επί της σκηνής με ένα μοναδικό τρόπο.

Ζηλεύω καθετί που η ομορφιά του δεν πεθαίνει. Ζηλεύω το πορτρέτο που μου ζωγράφισες. Γιατί να διατηρήσει αυτό όσα θα χάσω εγώ;! Κάθε στιγμή που περνά κλέβει κάτι από μένα και το δίνει σ' αυτό. Θα γεράσω, θα γίνω απαίσιος και φρικτός. Όμως αυτός ο πίνακας θα μείνει για πάντα νέος. Δεν θα δείχνει ποτέ μεγαλύτερος από αυτή την ημέρα. Μακάρι να γινόταν το αντίθετο! Να έμενα για πάντα νέος και η φθορά να έμενε στον πίνακα! Θα έδινα τα πάντα γι' αυτό, τα πάντα! Ναι, δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που δεν θα έδινα! Αιώνια νεότητα, ατέλειωτα πάθη, λεπτές ηδονές και μυστικά, άγριες...

Κάθε λαός έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζει το δέος και τον φόβο για τον θάνατο και το άγνωστο. Οι ιστορίες του βιβλίου αποτυπώνουν ανάγλυφα αυτόν τον φόβο και το δέος, ταξιδεύοντάς μας από τις φτωχογειτονιές του Μεξικού στα σλάβικα χωριά του 18ου αιώνα, από τις Μεγάλες Πεδιάδες της Βόρειας Αμερικής ως τα παζάρια της Αφρικής, από τα υγρά κάστρα της Αγγλίας μέχρι τις στεγνές ερήμους της Αραβίας και τις στέπες της Κίνας. Γραμμένες από τους πιο διάσημους συγγραφείς ή από τον ανώνυμο λαϊκό δημιουργό, όλες έχουν ως κοινό στοιχείο τους τον υπερφυσικό τρόμο που κρύβεται πίσω απ...

Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας. Η μόνη υποχρέωση που οφείλουμε στην ιστορία είναι να την ξαναγράψουμε. Το να συνιστάς λιτότητα στους φτωχούς είναι τερατώδες και προσβλητικό. Είναι σαν να υποδεικνύεις σε κάποιον που πεθαίνει από την πείνα, να τρώει λιγότερο. Η σύγχρονη δημοσιογραφία δίνοντάς µας τις γνώμες ανεκπαίδευτων, µας κρατάει σε επαφή µε την άγνοια της κοινωνίας. Το κοινό έχει µία ακούραστη περιέργεια, να γνωρίζει τα πάντα, εκτός από αυτά που αξίζει να γνωρίζει. Μπορώ να αντισταθώ σε όλα, εκτός από τον πειρασμό. Τα νιάτα είναι ένα πράγμα,...

Η Σαλώμη: θαρρείς και όλα έγιναν για να μπαλωθεί το μεγάλο κενό, για να φανερωθεί επιτέλους εκείνο το φιλί που όλοι το ξέρανε για κοντά χίλια οχτακόσια χρόνια μα δεν το τόλμησε ολάκερη η Αναγέννηση, δεν το ζωγράφισε μήτε ο Μποτιτσέλι, μήτε καν ο Καραβάτζιο, οπότε πάνω που ησύχασαν οι παπάδες, γλυτώσαμε από τούτο, είπανε και βάλανε μπρος ένα στάμπατ μάτερ, να σου ένας που φορούσε δαχτυλίδια για να το επιτελέσει (:περισσότερο από το επιτέλους παρά από το επιτελώ). Θαρρείς και όλα έγιναν για να ενωθεί ο έρωτας με το θάνατο επί σκηνής, πάνω σε έναν δίσκο που στάζει αίμα. Θαρρεί...

Όλοι έχουμε να πούμε μια ιστορία. Ωστόσο στην πράξη, η διαδικασία του γραψίματος αποδεικνύεται τόσο δύσκολη και απαιτητική που πολλοί την εγκαταλείπουν πρόωρα, πεπεισμένοι πως τους λείπει το ταλέντο και δεξιότητες που έχουν οι σπουδαίοι συγγραφείς. Και συχνά είναι αλήθεια, μόνο που η αλήθεια αυτή μπορεί να ανατραπεί. Στην πραγματικότητα, όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς πάλεψαν σκληρά με τις αδυναμίες τους για να εξελιχθούν στους δημιουργούς που θαυμάζει σήμερα όλος ο κόσμος. Ένα μέρος από την πολύτιμη εμπειρία τους για την τέχνη της γραφής συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε στις σε...

Η σκηνοθέτις Αθανασία Καραγιαννοπούλου με τη θεατρική διασκευή του De profundis και την παράσταση στο Θέατρο Κεφαλληνίας με τον ηθοποιό Νίκο Νίκα, μας ξανασυστήνει το "εκ βαθέων" κείμενο του Όσκαρ Ουάιλντ και μας καλεί να διεισδύσουμε στο σύμπαν του αξεπέραστου ποιητή και συγγραφέα.

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ είναι το μοναδικό δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο κυκλοφόρησε στο μηνιαίο περιοδικό Lippincott`s Monthly Magazine στις 20 Ιουνίου 1890, για το τεύχος Ιουλίου του ίδιου έτους. Οι εκδότες του περιοδικού, φοβούμενοι την ανηθικότητα του μυθιστορήματος, λογόκριναν το έργο και αφαίρεσαν περί τις 500 λέξεις πριν την δημοσίευση, χωρίς να ενημερώσουν τον Ουάιλντ. Ακόμα κι έτσι όμως, το έργο κατάφερε να εξοργίσει το βρετανικό κοινό, οδηγώντας μέχρι και σε κραυγές για δίωξη του συγγραφέα για προσβολή της Βικτοριανής ηθικής. Η άμεση α...

Το "De Profundis" είναι η διάσημη επιστολή που έγραψε το 1897 ο Όσκαρ Ουάιλντ, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, στον αγαπημένο του Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας. Στην πραγματικότητα είναι η εκ βάθους εξομολόγησή του όσον αφορά την πρότερη ζωή του, τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση και στην τιμωρία του. Και πώς από την πτώση, την απόγνωση, την απόλυτη ταπείνωση και στη συνέχεια την παραδοχή της κατάστασής του, ξαφνικά ανακάλυψε ένα "θησαυρό" μέσα του. Πώς η καρδιά του μαλάκωσε και ένιωσε να ελευθερώνεται από κάθε πικρία για τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο, έτοιμος πλέον "να αντ...