Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εγώ είμαι από την Κορυτσά, αδέρφια. Γι' αυτό το κορμί μου μυρίζει μήλο. Γι' αυτό, παιδιά, η φωνή μου είναι γλυκιά σαν μελωδία κιθάρας. Θέλησα να καθαρογράψω τα ποιήματα με τις φράσεις του Λουάν Τζούλις γιατί ήταν τόσο αθώα όσο και η "περίτεχνη" άσκηση επιβίωσης κάθε μετανάστη που αφομοιώνει γρήγορα τη γλώσσα, τους χρόνους και τα πολυτελή ελαττώματα της χώρας που τον υποδέχτηκε (ή τον ανέχεται). Ως Αλβανός ειλικρινής, χωρίς δηλαδή να καθαγιάζει τίποτα με το εύσημο του "Βορειοηπειρώτη", απέριττος και σημαντικός στα αισθήματά του, μου έδειξε τα ποιήματα αυτής της ιδιότυπη...

Ένα τανγκό για τα Χριστούγεννα γίνεται αφορμή να ανατραπεί ο "αμφίσημος" -έτσι κι αλλιώς- αισθηματικός κόσμος του Στρατοπέδου Βάτη στον Έβρο. Ένα τανγκό που ξεδιπλώνει ρυθμικά σχέσεις και απελπισίες μέσα από ξεκαρδιστικά δραματικές συγκυρίες. Καταγραφέας όλων αυτών ο Λάζαρος Λαζάρου, που γίνεται μάρτυρας ερώτων, θανάτων και εορταστικών πανικών. Έτσι τα Χριστούγεννα του 1970 θα καταχωρηθούν στη μνήμη του σαν σκοτεινός αισθησιακός εφιάλτης, που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή με ένα αθεράπευτα ρυθμικό τανγκό.

Η σειρά "Συναντήσεις" συσπειρώνει γύρω από ένα θέμα δέκα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα πεζογράφοι γράφουν μια ιστορία με θέμα την τρομοκρατία. Διεθνής ή εγχώριος τρόμος, τρομολαγνεία ή άλλοθι καταστολής, οι συγγραφείς φωτίζουν αυτό το παμπάλαιο και διαρκώς επίκαιρο ζήτημα, αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία της λογοτεχνικής μεσίτευσης: το σαρκασμό, την ταύτιση, την καταδίκη, τη μεταφορά. Στο "Θρυμματισμένο πλανήτη" εντέλει ο τρόμος γίνεται το πρόσχημα για να αποτυπώσουν οι συγγραφείς τη θρυμματισμένη εικόνα ενός κόσμου παραδομένου όχι μόνο στην τυφλή βία αλλά και στην...

Ο Γιάννης Ξανθούλης δημιουργεί έναν μοναδικό τόμο με κείμενα ελλήνων αλλά και ξένων συγγραφέων ανασυνθέτοντας τη ζωή στην Πόλη (από την κουζίνα της, τα χαμάμ της ως την αγάπη των κατοίκων της για την Αλίκη Βουγιουκλάκη). Στο βιβλίο περιλαμβάνονται φωτογραφίες ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φωτογράφους, του Ara Guler. Ανθολογούνται κείμενα των Θεόφιλου Γκωτιέ, Τζον Φρίλι, Φράνσες Καζάν, Ουμπέρτο Έκο, Marc-Edouard Nabe, Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, Αζίζ Νεσίν, Νεντίμ Γκιουρσέλ, Ζουλφί Λιβανελί, Ορχάν Τουρκέρ, Ορχάν Παμούκ, Μισέλ ντε Γκρες, Τυμφρηστού, Γεωργίου Α. Ζαρίφη,...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν μπορεί να υπερβεί το τυχαίο. Στο κείμενο τούτου του πονήματος δεν χρειάστηκε να πω απλά "Μίλησε, μνήμη", όπως ο λατρεμένος Ναμπόκοφ. Όταν πήρα απόφαση να μπω στη διαδικασία αυτή και κατάλαβα πως αδυνατούσα να ξεφύγω απ' τον ιλαρό πειρασμό της αυτοβιογραφίας, παράλλαξα τη "ναμποκοφική" προστακτική σε "Μίλησε, μνήμη, γι' αυτά που δεν ξαναμίλησες". Και το έκανα, όσο μ' έπαιρνε, εντός των ορίων μιας "σειράς" με αντικείμενο τα υλικά ή και την τεχνική του μαγειρέματος ενός βιβλίου... Τι σόι υλικά; Άνθρωποι, ακούσματα, εποχές, θάνατοι, αισθ...

Ο Τάκης, προτού γίνει "θείος", ήταν ένα αγόρι ελαφρώς κλειστό, απόφοιτος Νομικής και απίθανος σφυριχτής μπλουζ και αυτοσχέδιων κομματιών. Ξαφνικά, το 1951, αλλάζουν όλα στη ζωή του. Μια σκοτεινή υπόθεση παιδεραστίας βαρύνει τον πατέρα του, μια παλιότερη ερωτική ίντριγκα ρίχνει άγριες σκιές στην οικογένεια, ενώ ο πόλεμος της Κορέας του υπόσχεται μια ελκυστική κάθαρση απ' όλα όσα τον βασανίζουν. Κι έτσι ξεκινά να γίνει εθελοντής πολεμιστής, αφήνοντας πίσω του τα οικογενειακά στίγματα και τις δύο αδερφές του, που, μέσα απ' την απουσία του, θα αναδείξουν μια απέραντη αγάπη και...

Πρόκειται για την περιπέτεια ενός σύγχρονου, γκρινιάρη Σκρουτζ, ο οποίος κλειδωμένος καταλάθος σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους ήρωες της λογοτεχνίας. Για τον Χρήστο Κοντοχρήστο τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη του μέρα. Έκλεινε να τηλέφωνα αρνιόταν να απαντήσει ακόμα και στις κλήσεις της αδερφής του και, κατά το μεσημέρι, μόνος, ολομόναχος πήγαινε να φάει το κομψό χριστουγεννιάτικο μενού του ξενοδοχείου "Ιντεροκοντινένταλ"... Πώς να φανταστεί όμως, πως όλα θα άλλαζαν εκείνη την παραμονή, εξαιτίας της γραμματικής του κυρίου Μπαμπινιώτη...

Μια καλύτερη ζωή ονειρευόταν ο Φριχτούλης. Πιο χορτάτη και γεμάτη περιπέτεια. Γιατί ο Φριχτούλης, σαν ποντικός που ήταν, ζούσε με την οικογένειά του ποντικίσια. Όμως δεν του έφτανε αυτό και ήθελε κάτι παραπάνω. Κι έτσι ξεκίνησε το ποντικοταξίδι του γεμάτος απορίες και όνειρα. Πόση αξία όμως έχει το ταξίδι και η περιπέτεια χωρίς αγάπη;

"Ταυτότητα" Χωρίς όνομα/ χωρίς γονείς/ χωρίς επίθετο/ χωρίς θρησκεία/ χωρίς πατρίδα/ -όλα ίδια. Μια ευθεία από μελάνι./ Μια λέξη. Μετανάστης.../ Πρόσθεσα κι εγώ από κάτω:/ "Που γράφει ποιήματα ασταμάτητα.../ και ασβεστώνει υπόγεια στα Πατήσια". (από τη σελ. 33 του βιβλίου)

Εν αρχή ήσαν... ασκήσεις επί χάρτου. Αφορμές και δικαιολογίες που έγιναν τα σχέδια αυτά ήταν κάποιες σκέψεις, κάποιοι συνειρμοί που αυτόματα έκανα μιλώντας στο τηλέφωνο, ακούγοντας μουσική, κοιτώντας αντικείμενα που υπάρχουν γύρω μου, περπατώντας στους δρόμους. Πορτραίτα ανθρώπων που δεν γνώρισα, τοπία από μέρη που δεν πήγα, εικόνες και σχήματα παράδοξα, παραστάσεις, αναμνήσεις που έρχονται και φεύγουν "ερήμην του λόγου και της λογικής"... Μικρές ζωγραφικές σημειώσεις μνήμης του χρόνου που ζω και φεύγει. Αυτή ήταν η αρχή. Ύστερα τα πήραν οι φίλοι χωρίς τίτλους για να μη...

Θέμα του βιβλίου είναι η μνήμη· η μνήμη που χάνεται, που αμβλύνεται - κι όχι απαραίτητα με το μοδάτο "εύσημο" της νόσου Αλτσχάιμερ. Και δεν μιλώ για το βασικό άλλοθι της "επιλεκτικής μνήμης, αλλά για δραστικά κομμάτια ζωής που συχνά τα βλέπουμε να ξεθωριάζουν μαζί με όλη την "ηχητική μπάντα" και, κυρίως, την αισθηματική βαρύτητα. Κομμάτια που, από μόνα τους, μπορεί και να 'ναι ό,τι πιο σπουδαίο μάς συνέβη. "Του φιδιού το γάλα" θα το χαρακτήριζα μυθιστόρημα θρίλερ, με βασικό "σίριαλ-κίλερ" τα πληγωμένα μας αισθήματα, τα τραύματα της απόρριψης, αλλά και τη γοητεία της αυτο...

... Από το 1981 είχα βάλει στο μάτι τον πίνακα του Σάρτζεντ, που στολίζει το εξώφυλλο τούτου του βιβλίου. 'Οταν τον αντίκρυσα, είπα ταραγμένος: "Άα... τούτους εδώ τους ξέρω κι ας μας χωρίζουν κάπου εκατό χρόνια". Τους ήξερα, αλλά πώς; Άντε πάλι να ψάχνω μέσα σε γνώριμα βλέμματα - ένα τεράστιο στοκ βλεμμάτων. Ωστόσο, κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση με οδηγούσε από μόνη της στην υγρασία του παλιού ποτοποιείου, όπου γινόταν το "πεθαμένο λικέρ". Κι εκεί, στη γλυκιά αλκοολική σκουριά και στη σιωπή, βρήκα τους ήρωές μου. Τη Ραλλού, τον Φώτη κι εμένα. Ν' αγαπιόμαστε και να δενόμαστε με...

Κι όμως να που ένα κυπαρίσσι κατάφερε να θυμώσει το γαλάζιο απέραντο ουρανό και να τον κάνει από το θυμό του κατάμαυρο. Ένα κυπαρίσσι που έτυχε να φυτρώσει στην πλαγιά των παράξενων αέρηδων, όπως την έλεγαν τα πουλιά, τα ζώα και όλα τα δέντρα. Το κυπαρίσσι ψήλωνε όπως ψηλώνουν τα κυπαρίσσια, αλλά το μυαλό του έπλαθε ακόμα πιο ψηλά όνειρα, αφού ονειρευόταν να φτάσει και να ξεπεράσει το φεγγάρι. Έτσι από περήφανο, κατάντησε προσβλητικό και ακατάδεχτο με τα άλλα δέντρα της πλαγιάς. Και αχάριστο. Γιατί όταν ήταν μικρό και τρυφερό, εκείνα το φρόντιζαν και το προστάτευαν. Και ήρ...

"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ' το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για...

Το φωτογραφικό αρχείο του φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου, του αποκαλούμενου "καθηγητή" από τους συναδέλφους του, αποτυπώνει όλη την κοινωνική και πολιτισμική ζωή της χώρας από τον Μεσοπόλεμο μέχρι και τη Μεταπολίτευση. Το 2007 οι εκδόσεις "Τόπος" παρέδωσαν έναν πρώτο τόμο βασισμένο στο πλούσιο αρχειακό υλικό του μεγάλου φωτογράφου: "Η άλλη Ελλάδα: 1950-1965", ένα λεύκωμα με επιλογή φωτογραφιών και κείμενα από τον Άρη Μαραγκόπουλο, που αναφέρεται στην πολυτάραχη κοινωνική και πολιτική ζωή του Τόπου. Στο νέο λεύκωμα με τίτλο "Βασικά θεατής: Ελληνικό θέατρο 1950-1...

Το φωτογραφικό αρχείο του φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου, του αποκαλούμενου "καθηγητή" από τους συναδέλφους του, αποτυπώνει όλη την κοινωνική και πολιτισμική ζωή της χώρας από τον Μεσοπόλεμο μέχρι και τη Μεταπολίτευση. Το 2007 οι εκδόσεις "Τόπος" παρέδωσαν έναν πρώτο τόμο βασισμένο στο πλούσιο αρχειακό υλικό του μεγάλου φωτογράφου: "Η άλλη Ελλάδα: 1950-1965", ένα λεύκωμα με επιλογή φωτογραφιών και κείμενα από τον Άρη Μαραγκόπουλο, που αναφέρεται στην πολυτάραχη κοινωνική και πολιτική ζωή του Τόπου. Στο νέο λεύκωμα με τίτλο "Βασικά θεατής: Ελληνικό θέατρο 1950-1...

Το νέο μπεστ σέλερ του Γιάννη Ξανθούλη που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς μόλις κυκλοφόρησε και σε audio book. Το audio book (mp3) συνοδεύει το ομότιτλο βιβλίο. Ο συγγραφέας διαβάζει ολόκληρο το βιβλίο του με τη χαρακτηριστική φωνή του. Ένα λοξό περπάτημα στην Κωνσταντινούπολη του σήμερα. Το καθημερινό θρίλερ μιας πόλης που κρατά μέσα της θυμό, φόβο και ισόβιο έρωτα για εκείνους που ξέρουν τους κώδικες. Μια ματιά προσωπική και βαθιά συναισθηματική με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Γιάννη Ξανθούλη.

Μετά τη «Βιογραφία των ματιών», τη δεύτερη συλλογή του ποιητή από την Κορυτσά Λουάν Τζούλις που κυκλοφορεί στα ελληνικά -έχει ήδη εκδώσει τρεις συλλογές στην αλβανική γλώσσα- έρχεται το «Πού να ζητήσω συγγνώμη» σε επιμέλεια Γιάννη Ξανθούλη, μια διεισδυτική ματιά που ενδοσκοπεί τη λαχτάρα του μετανάστη να κατακτήσει λίγο σίγουρο χώμα μιας πατρίδας εν πολλοίς «ιδεατής». Με την ευαισθησία του σύγχρονου μεσήλικα που αγωνίζεται να ορίσει έναν καινούργιο κόσμο γύρω του, ο Λουάν Τζούλις, ξεδιπλώνει τις αδυναμίες μιας αέναης νοσταλγίας για το μέλλον, απολογούμενος τρυφερά για το...

Tο καλοκαίρι του 1962 ήταν για κείνον αποκαλυπτικό στον έρωτα και στο θάνατο. H Nτάλια Bεντάλια ήταν η καθηγήτρια "καταλύτης" στη γνωριμία του με τον πόθο και το φόβο, έτσι όπως διαιωνίζονταν μέσα του εκείνο το ατέλειωτο καλοκαίρι που σφράγισε την εφηβεία του με καύσωνες, θανάτους κι έρωτες... Kι αυτός μόνος, κατάμονος στη μακρινή επαρχία του, ζούσε στους ξέφρενους ρυθμούς του σπιτιού του, βεβαρυμένου από μικροαστικά καθημερινά πάθη, που τα μεγάλωνε η ηχώ της ευαισθησίας του και τα 'κανε ένοχες προσευχές. Mα, πάνω απ' όλα, ήταν η ανάγκη να μάθει πόσο πραγματική ήταν η ζωή τ...

Η ερωτική σχέση του συγγραφέα με τη Σιλάνα Σαλιάγκου. Η ζωή και το έργο της ποιήτριας, σύμφωνα με τον Γιάννη Ξανθούλη, o οποίος εξομολογείται εδώ πώς προέκυψε η ευτυχής συνάντησή τους: "Η κυρία Σιλάνα Σαλιάγκου για μένα υπήρξε άλλοθι. Έτσι κι αλλιώς, πάντα ήθελα να γεννήσω - και τη γέννησα ακριβώς όταν είχα καβατζάρει τον μισό αιώνα και λίγο πιο πάνω. Τη γέννησα ώριμη, στοχαστική, με μια δυνατή νοσταλγία και με θαυμασμό στην αξεπέραστη ποιητική ανορθογραφία του Μποστ (του Μέντη Μποσταντζόγλου), αλλά και φίλων γελοιογράφων. Η γέννα προέκυψε μέσω ερτζιανών, μέσω του ρα...