Στρατούλης Δημήτρης Ι.
Ο Δημήτρης Στρατούλης γεννήθηκε το 1958 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Είναι πτυχιούχος του Νομικού τμήματος και του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Νομικής Αθήνας και διδάκτορας εργασιακών σχέσεων στο Γενικό τμήμα Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στην Υποδιεύθυνση Εργατικών Θεμάτων (Εργατική Νομοθεσία) του ΟΤΕ. Διετέλεσε εκπρόσωπος των εργαζομένων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Αντιπροσωπευτικής Συνέλευσης Κοινωνικού Ελέγχου του ΟΤΕ, καθώς επίσης μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, Γραμματέας Κοινωνικής Πολιτικής της. Διετέλεσε μέλος της ΚΝΕ και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Από το 1991 είναι στον Συνασπισμό της Αριστεράς, όπου εκλέγεται σταθερά μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του. Είναι μέλος της πολιτικής γραμματείας του Συνασπισμού , υπεύθυνος για την εργατική πολιτική του. Συγγραφέας μαζί με άλλους του βιβλίου "Ανεργία και απασχόληση στην Ελλάδα" (Σύγχρονη Εποχή, 1991), καθώς και πλήθους επιστημονικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων, της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι εργασιακές σχέσεις στη δίνη του νεοφιλελεύθερου τυφώνα
Στρατούλης Δημήτρης Ι.
Ελληνικά Γράμματα (2005)
Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων είναι νομοτελειακή, γιατί αυτές αποτελούν κομμάτι των παραγωγικών σχέσεων, που προσαρμόζονται κάθε φορά στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Είναι μάλιστα σε οργανική ενότητα με τη μακροοικονομική πολιτική. Δεν είναι όμως νομοτελειακά η κατεύθυνση, το περιεχόμενο, οι μορφές και οι επιπτώσεις των αλλαγών των εργασιακών σχέσεων. Εξαρτιόνται από το ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό και τεχνολογικό περιβάλλον, στα πλαίσια του οποίου συντελούνται και από τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων. Σήμερα σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλ...
Όταν γεννιέσαι τρεις φορές
Στρατούλης Δημήτρης Ι.
Τόπος (2019)
Η μάνα μου με γέννησε για πρώτη φορά στις 2 Νοέμβρη του 1958, τα ξημερώματα, σε μαιευτήριο στο Αγρίνιο, όπου πήγε από τον Αστακό για μεγαλύτερη ασφάλεια. Η μάνα μου με ξαναγέννησε για δεύτερη φορά στις 22 Απριλίου του 1999, στο Λαϊκό Νοσοκομείο στην Αθήνα, όταν μου δώρισε για μεταμόσχευση τον έναν της νεφρό. Για τρίτη φορά ξαναγεννήθηκα στις 3 Νοέμβρη του 2011, στο δημόσιο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Νανσύ στη Γαλλία, όταν η μάνα μιας νέας γυναίκας δώρισε για μεταμόσχευση το νεφρό κι άλλα όργανα της νεκρής κόρης της, δίνοντας ζωή σ’ εμένα κι άλλους επτά σοβαρά ασθενείς...