Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Ο Γιώργος Ν. Χαριτωνίδης, πρόσφυγας από τη Λάπηθο Κερύνειας, μετά το 1974 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως υπάλληλος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Το 2003 εμφανίστηκε στην ελληνική πεζογραφία και βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου για το μυθιστόρημά του "Αναμνήσεις με πολλά κουκούτσια". Σήμερα μοιράζεται το χρόνο του ανάμεσα σε Λεμεσό και Αθήνα.
Αιχμάλωτος περιηγητής
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Βεργίνα (2011)
Στην Τουρκία βρέθηκα στη ζωή μου δυο φορές, τη μια δεμένος ως αιχμάλωτος στις φυλακές των Αδάνων και της Αμάσειας. Την άλλη με φίλους και το εξπρές του μεσονυχτίου στην καρδιά μου. Την πρώτη μαινόταν ο πόλεμος γύρω μου. Την άλλη εντός μου...
Αναμνήσεις με πολλά κουκούτσια
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Κέδρος (2003)
Το μαρτύριο της πείνας ενεργοποιούσε το φοβερό ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Για ένα διάστημα, κάθε δυο τρεις μέρες, οι Τούρκοι για δείπνο μας έφερναν ένα καρπούζι, που έπρεπε να το μοιραστούμε γύρω στα τριάντα, ίσως και παραπάνω άτομα. Το έπαιρνε λοιπόν ο υπεύθυνος και το έκοβε στις ανάλογες φέτες. Για να φτάσει να πάρουν όλοι, η κάθε φέτα έπρεπε να έχει πάχος ίσο με αυτό του τσιγαρόχαρτου. Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα κουκούτσια του καρπουζιού κάτι έπρεπε να περιέχουν σε βιταμίνες, πρωτεΐνες ή και άλλα χρήσιμα για τον οργανισμό στοιχεία. Έκρυψα τη σκέψη μου. Πολύ διακριτικά μάζε...
Ανέβας και κατέβας
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Κέδρος (2014)
Ο Γιώργος, πρώην εργαζόμενος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, φεύγει από την Αθήνα λίγο καιρό πριν ξεσπάσει η μεγάλη οικονομική κρίση. Επιστρέφει στην πόλη για ένα μικρό διάστημα, όταν η κρίση αγγίζει το αποκορύφωμά της, και επηρεάζεται από τις συνέπειές της. Μικρές βιωματικές ιστορίες, η μία συνέχεια της άλλης, που σμίγουν τη σημερινή με τη μεταπολιτευτική Αθήνα, περίοδο που ο συγγραφέας πρωτοήλθε στην πόλη ως πρόσφυγας από την Κύπρο.
Θέλο πλίμμα
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Κέδρος (2016)
Το ετοιμοθάνατο ποίημα λίγο πριν ξεψυχήσει στη σκόνη που μαζεύτηκε στο τζάμι με την άκρη ενός σίγμα τελικού έγραψε "θέλο πλίμμα".
Με διαβατήριο και βίζα μιας μέρας
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Κέδρος (2006)
Σταματάμε δίπλα από την πηγή Άδρυκος. Ενώνω σφιχτά τα δάχτυλα και τις παλάμες μου. Σκύβω και γεμίζω τις χούφτες μου νερό. Δεν το πίνω, μόνο το κοιτώ. Όσο και αν προσπαθώ να το κρατήσω, ξεγλιστρά ανάμεσα στα δάχτυλα, όπως ο καιρός ανάμεσα στα όνειρα. Τριάντα χρόνια ταξίδι για λίγο νερό του Άδρυκου. Ξεμακραίνουμε από την πηγή, και ο χρόνος πάλι αρχίζει να στάζει.
Με την κίνηση των υαλοκαθαριστήρων
Χαριτωνίδης Γεώργιος Ν.
Κέδρος (2008)
«Πριν την αιχμαλωσία, / να κάθομαι σε πολυθρόνα / και να πίνω καφέ, / δεν τα φαντάστηκα ποτέ / ότι είν’ ελευθερία».