Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
Bitsákis Eftýchis I.
Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Κόδρος της Κρήτης. Σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρητική φυσική και φιλοσοφία στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Parris VII και διδάκτωρ επικρατείας της Γαλλίας (Φιλοσοφία των Επιστημών). Εργάστηκε στο Πυρηνικό Κέντρο του Saclay στo Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής του College de France. Από το 1970 ως το 1976 δίδαξε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο XI του Παρισιού και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο VIII. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα (1976) εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το 1981 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην Έδρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επί έξι έτη ήταν κοσμήτορας της φιλοσοφικής σχολής. Παλαιός υφηγητής θεωρητικής φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε στο φυσικό τμήμα το μάθημα "Εισαγωγή στις Φυσικές Θεωρίες". Κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα του Ε. Μπιτσάκη είναι τα θεμέλια των επιστημών (Σχετικότητα, Κβαντική Μηχανική), ή Οντολογία, η Γνωσιοθεωρία και η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Βιβλία και άρθρα του σ'αυτά τα γνωστικά πεδία κυκλοφορούν στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Ε. Μπιτσάκης εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο αριστερό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Στη διάρκεια της δικτατορίας μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα της Ευρώπης, ως μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ο Μπιτσάκης έχει αναπτύξει πολύμορφη κοινωνική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επιστημόνων, της Ουνέσκο, του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών του Παρισιού, κλπ. Επίσης μετείχε στην οργάνωση του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου του Παρισιού και ήταν μέλος της Ομάδας του Δήμου Αθηναίων και του Υπουργείου Πολιτισμού για τη δημιουργία των Ανοικτών Πανεπιστημίων. Είχε την πρωτοβουλία της οργάνωσης του Σεμιναρίου "Θεμέλια των Επιστημών" (Φυσικό Τμήμα, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και την ευθύνη της οργάνωσης πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών συνεδρίων. Τέλος, είχε την ευθύνη της δημιουργίας του περιοδικού "Σύγχρονα Θέματα", μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Διαλεκτική" και από το 1992 είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού "Ουτοπία". Ο Ε. Μπιτσάκης είναι μέλος της Συντ. Επιτροπής του περιοδικού "Physics Essays", Πανεπιστημίου του Toronto, επίτιμος Διδάκτωρ του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ιππότης του Φοίνικα (Γαλλία).
Ένα φάντασμα πλανιέται
Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
ΚΨΜ (2011)
Ο Σοσιαλισμός ως δυνατότητα της ανθρώπινης ιστορίας και μια επίκαιρη κριτική στον "υπαρκτό σοσιαλισμό" που κατέρρευσε. Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη του δημοσίευση, αλλά και 20 χρόνια από την κατάρρευση των χωρών του "υπαρκτού σοσιαλισμού", το βιβλίο σταθμός του γνωστού διανοητή Ευτύχη Μπιτσάκη κυκλοφορεί σε νέα έκδοση ανανεωμένη και βελτιωμένη. Το βιβλίο πραγματεύεται το ζήτημα της κατάρρευσης των κοινωνιών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" αλλά και τον σοσιαλισμό ως δυνατότητα της ανθρώπινης ιστορίας. Περιέχει νέο πρόλογο-εισαγωγή του συγγραφέα.
Δρόμοι της διαλεκτικής
Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
Άγρα (2003)
"Δρόμοι της διαλεκτικής". Γιατί "δρόμοι"; Επειδή η Διαλεκτική δεν είναι σύστημα κλειστό στον ιστορικό χρόνο, όπως τα θεωρητικά συστήματα. Η διαλεκτική αντίληψη της φύσης και της κοινωνίας αναπτύσσεσται -ή πρέπει να αναπτύσσεται- σε ενδογενή αλληλεπίδραση με το γίγνεσθαι των επιστημών και το σύνολο της κοινωνικής πρακτικής. Τί σημαίνει όμως διαλεκτική; Στην ελληνική αρχαιότητα σήμαινε κυρίως την τέχνη της συζήτησης. Ήδη όμως στους Προσωκρατικούς, και κυρίως στον Ηράκλειτο, αναδεικνύεται η γνωσιολογική και η οντολογική συνιστώσα της διαλεκτικής. Η τριπλή όψη -μέθοδος, θεωρία...
Γονίδια του μέλλοντος
Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
Προσκήνιο (2001)
Με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, η ανθρωπότητα εισήλθε σε μία νέα ιστορική περίοδο. Στη θέση του διπολικού μεταπολεμικού κόσμου υπάρχει σήμερα ένα νέο πλέγμα ανταγωνιστικών σχέσεων, με κυρίαρχη την τάση της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης. Σύμφωνα με τους ιδεολόγους της "μοναδικής σκέψης", βρισκόμαστε στο τέλος της Ιστορίας, στο τέλος των ιδεολογιών, στο τέλος των μεγάλων αφηγήσεων, στο τέλος της πολιτικής. Στον κοσμο της "Νέας Τάξης" θα κυριαρχεί η "Αγορά" δηλαδή οι κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής και ο γενικευμένος κοινωνικός πόλεμος. Τι μέλλον μπορε...
Από την πυρά στον άμβωνα
Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
Τόπος (2009)
Ιδεολόγοι της ανερχόμενης αστικής τάξης πρόβλεψαν "τον θάνατο των θεών". Και όμως, οι θεοί δεν πέθαναν! Σήμερα μάλιστα επιστρέφουν αείζωοι, στη "μετανεωτερική" κοινωνία μας. Το παρόν βιβλίο δεν αποτελεί "πραγματεία" περί θρησκείας. Δεν επιχειρεί να ερμηνεύσει συνολικά το θρησκευτικό φαινόμενο ως μορφή κοινωνικής συνείδησης. Στόχος του είναι να αναδείξει και να ερμηνεύσει την ιστορικά διαφοροποιούμενη σχέση των επιστημών με τη χριστιανική θεολογία και την πρακτική της εκκλησίας, η οποία αντιμετώπισε με εχθρότητα τις αναδυόμενες επιστήμες και σήμερα επιχειρεί να τις ιδιοπο...
Από τη φυσική στη μεταφυσική
Ταμπάκης Νίκος Α.
Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος (2003)
[...] Στις προθέσεις αυτού του βιβλίου ήταν ακριβώς και να σκιαγραφήσει μεθόδους και έννοιες στην ιστορία της Φυσικής. Στα χρόνια που μεσολάβησαν απο τις προηγούμενες τρεις εκδόσεις, η Θεωρητική Φυσική δεν κατόρθωσε να κάνει το κρίσιμο βήμα που όλοι περίμεναν: να βρει μια ικανοποιητική κοινή βάση για τις δύο θεμελιακές θεωρίες της - Θεωρία (Γενικής) Σχετικότητας και Κβαντική Θεωρία. (Πράγμα, που ουσιαστικά σημαίνει την έλλειψη μιας συνεπούς θεωρίας για την πιο μυστήρια από τις -τέσσερις;!- φυσικές δυνάμεις, τη βαρύτητα.) Παρά τον τεράστιο θεωρητικό και πειραματικό μόχθο, πα...
Ανθρώπινη φύση
Μπιτσάκης Ευτύχης Ι. 1927-
Τόπος (2013)
Μπορούν να υπάρξουν βιώσιµες σοσιαλιστικές κοινωνίες; Αντιφάσκουν, µήπως, µε την εγωιστική ανθρώπινη φύση; Στο βιβλίο αναλύεται η διαδικασία της εµφάνισης της ιδιοκτησίας ως άρνηση της αρχαϊκής κοινότητας, οι αντιθέσεις των ταξικών κοινωνιών και ειδικά του καπιταλισµού, o ρόλος της ανθρώπινης φύσης στο ιστορικό γίγνεσθαι. Διερευνάται ο χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης, µε βάση κυρίως τα δεδοµένα της νευρολογίας και της ψυχολογίας. Το συµπέρασµα είναι ότι ο άνθρωπος είναι γενετικά κοινωνικό ον, ότι δεν υπάρχει αναλλοίωτη εγωιστική ανθρώπινη φύση και, κατά συνέπεια, δεν...